Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.448.2018.2.AP
z 18 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni – przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2018 r. (data wpływu 17 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 września 2018 r. (data wpływu 19 września 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem liniowym dochodów uzyskiwanych z prowadzonej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 4 września 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.448.2018.1.AP, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem poczty w dniu 4 września 2018 r. (data doręczenia 10 września 2018 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 12 września 2018 r. (data wpływu 19 września 2018 r.), nadanym w dniu 14 września 2018 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni od 2007 r. nieprzerwanie prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną pod nr PKD 49.41.Z - transport drogowy towarów. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Działalność jest opodatkowana na zasadach ogólnych.

Wnioskodawczyni w celu prawidłowego funkcjonowania firmy zatrudnia osobę zarządzającą transportem oraz kilku kierowców. Działalność polega na przewozie wyprodukowanych łodzi ze stoczni jachtowych do finalnego odbiorcy - poza granice Polski. Wnioskodawczyni wykonuje działalność na zlecenie głównie jednej stoczni, z którą stale współpracuje. Na cele działalności gospodarczej posiada własną flotę samochodową i własnych kierowców.

Jednocześnie w tej samej stoczni, z którą współpracuje, i na jej zlecenie dokonuje przewozu łodzi, Wnioskodawczyni jest zatrudniona na umowę o pracę w pełnym wymiarze. Do 31 maja 2018 r. Wnioskodawczyni była zatrudniona na stanowisku dyrektora ds. transportu. Natomiast od 1 czerwca 2018 r. Wnioskodawczyni zostały powierzone obowiązki dyrektora ds. marketingu. Obecnie do obowiązków Wnioskodawczyni należy m.in. budowanie strategii marketingowej oraz sprzedażowej firmy, kontrola realizacji wdrażanych strategii oraz ocena ich efektywności, zarządzanie zespołem odpowiedzialnym za kreowanie wizerunku firmy, koordynowanie prac związanych z identyfikowaniem i wskazywanie korzystnych kanałów sprzedaży. Natomiast obowiązki dyrektora ds. transportu zostały powierzone innej osobie.

Wnioskodawczyni nadal prowadzi dzielność gospodarczą w zakresie transportu towarów na zlecenie stoczni, w której jest zatrudniona.

W piśmie z dnia 12 września 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że w ramach działalności gospodarczej świadczy usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 49.41.19 (pozostały transport drogowy towarów). Na rzecz stoczni świadczy usługi od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej, tj. 1 października 2007 r. Wnioskodawczyni w stoczni ma zawartą umowę o pracę od 1 czerwca 1991 r. W okresie od 1 czerwca 1991 r. do 31 sierpnia 2015 r. Wnioskodawczyni była zatrudniona na stanowisku referenta ds. finansowych. Od dnia 1 września 2015 r. aneksem do umowy o pracę Wnioskodawczyni zostało zmienione stanowisko na dyrektora ds. transportu. Później również aneksem do umowy o pracę z dniem 1 czerwca 2018 r. zmieniono stanowisko na dyrektora ds. marketingu. Ostatnia zmiana stanowiska nastąpiła na prośbę Wnioskodawczyni, na którą pracodawca wyraził zgodę. Prośba była motywowana chęcią rozwoju kariery i zmiany ścieżki zawodowej. Nowe stanowisko daje dużo większe możliwości realizowania się na zupełnie innej, ale bardzo ciekawej i dynamicznie rozwijającej się ścieżce. Z właścicielem stoczni Wnioskodawczynię łączą powiązania rodzinne. Czynności wykonywane na rzecz stoczni w ramach działalności gospodarczej nie odpowiadały czynnościom wykonywanym do dnia 31 maja 2018 r. na podstawie umowy o pracę na stanowisku dyrektora ds. transportu. W ramach działalności gospodarczej, jako firma transportowa, Wnioskodawczyni działa na zasadach rynkowej konkurencji. Posiada własną flotę samochodową (4 sztuki), zatrudnia czterech własnych kierowców na umowę o pracę, szuka zleceń, negocjuje ceny za usługę. Jako właściciel firmy podpisuje umowy na transport towarów, wyznacza auto i zleca kierowcy przewóz rzeczy z punktu A do punktu B na podstawie listu przewozowego.

Natomiast do obowiązków Wnioskodawczyni, jako dyrektora ds. transportu, zatrudnionego w stoczni, należało:

• reklama transportu (np. opracowywanie folderów, broszur),
  

• nadzór nad warsztatem samochodowym,
  

• zarządzanie naprawami aut ciężarowych, zakupem części zamiennych itp.,
  

• rozliczanie czasu pracy kierowców,
  

• negocjacje przy zakupie samochodów ciężarowych,
  

• nadzór nad szkoleniami kierowców i pracowników warsztatu,
  

• nadzór nad poprawnym załadunkiem transportu obcego.
  
  

Generalnie do obowiązków należało zapewnienie i utrzymanie odpowiedniej jakości i usług floty samochodowej w stoczni.

Natomiast zleceniami i dyspozycjami dotyczącymi transportu łodzi, nadzorowaniem, żeby łodzie zostały dostarczone do finalnego odbiorcy, zajmuje się dział exportu, którym kieruje główny dyrektor ds. produkcji w stoczni, który jest odpowiedzialny za powyższe czynności.

W związku ze zmianą stanowiska od 1 czerwca 2018 r. Wnioskodawczyni zostały przydzielone inne obowiązki, tj.:

• budowanie strategii marketingowej firmy,
  

• kontrola realizacji wdrażanych strategii oraz ocena ich efektywności,
  

• zarządzanie zespołem odpowiedzialnym za kierowanie wizerunkiem firmy,
  

• organizowanie imprez związanych z reklamą firmy (pikniki firmowe, jubileusze firmy, itp.),
  

• organizowanie spotkań i wyjazdów związanych z wystawami i targami,
  

• realizowanie zmian wizerunku zewnętrznego budynków biurowych i pomocniczych stoczni.
  
  

Nowe obowiązki nie są tożsame z czynnościami wykonywanymi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Uzyskane dochody z prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni opodatkowuje przy zastosowaniu skali podatkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni będzie mogła od 2019 r. przychody uzyskane z prowadzonej działalności gospodarczej opodatkować na zasadzie podatku liniowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w zaistniałej sytuacji będzie Ona mogła skorzystać z możliwości opodatkowania swojej działalności gospodarczej podatkiem liniowym od 1 stycznia 2019 r. Z art. 9a ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) wynika, że opodatkowanie liniowe nie jest możliwe w sytuacji, gdy podatnik w ramach prowadzonej działalności uzyskuje przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, a usługi te są tożsame z czynnościami, które podatnik wykonywał bądź wykonuje na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy w roku podatkowym lub roku poprzedzającym rok podatkowy w ramach stosunku pracy.

Nie jest więc wystarczającą przesłanką negatywną pozostawanie w stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonuje się, w ramach opodatkowanej liniowo działalności gospodarczej, usługi. Niezbędne jest bowiem osiągnięcie przychodów ze świadczonych na rzecz pracodawcy usług, które podatnik wykonuje również w ramach stosunku pracy.

W świetle powyższego Wnioskodawczyni uważa, że w związku ze zmianą stanowiska w zakładzie pracy i całkowitą zmianą zakresu obowiązków - ma prawo do zmiany formy opodatkowania i skorzystania z podatku liniowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 3:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1),
  

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).
  
  

Podział ten ma istotny wpływ nie tylko na sposób prowadzenia dokumentacji finansowej, ustalenie podstawy opodatkowania, ale także na sposób opodatkowania i jego wysokość.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy – w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy – uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

-prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Jak stanowi art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

• odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
  

• są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności;
  

• wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
  
  

Stosownie do zapisu art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

W myśl art. 9a ust. 2 ww. ustawy, podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 9a ust. 3 ww. ustawy, jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym - w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.

Przy czym, w myśl art. 9a ust. 4 ww. ustawy, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Zawiadomienie o rezygnacji ze sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 30c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub ust. 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30, 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Deklarując wybór 19% podatku liniowego podatnik musi uwzględnić przesłanki określone w art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższych przepisów, możliwość opodatkowania „podatkiem liniowym” jest wyłączona m.in. w stosunku do podatników, którzy uzyskują przychód z działalności gospodarczej z tytułu świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy i usługi te są tożsame z czynnościami, które podatnik, lub przynajmniej jeden z jego wspólników (w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki osobowej) wykonywał, bądź wykonuje w roku podatkowym w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy. Zauważyć przy tym należy, że wskazany powyżej przepis nie ogranicza możliwości wyłączenia jedynie do sytuacji, gdy wszystkie czynności wykonywane w ramach działalności gospodarczej, odpowiadają czynnościom wykonywanym na rzecz pracodawcy. Oznacza to, że jeśli chociaż część czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej pokrywa się z czynnościami wykonywanymi na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, to stanowi to podstawę wyłączenia z opodatkowania dochodów uzyskiwanych w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej tzw. podatkiem liniowym.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą (transport drogowy towarów), która polega na przewozie wyprodukowanych łodzi ze stoczni jachtowych do finalnego odbiorcy - poza granice Polski. Uzyskane dochody z prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowane są przy zastosowaniu skali podatkowej. Wnioskodawczyni wykonuje działalność na zlecenie głównie jednej stoczni, z którą stale współpracuje. Na cele działalności gospodarczej posiada własną flotę samochodową i własnych kierowców. Jednocześnie w tej samej stoczni, z którą współpracuje, i na jej zlecenie dokonuje przewozu łodzi, Wnioskodawczyni jest zatrudniona na umowę o pracę w pełnym wymiarze. Do 31 maja 2018 r. była zatrudniona na stanowisku dyrektora ds. transportu. Natomiast od 1 czerwca 2018 r. zostały Jej powierzone obowiązki dyrektora ds. marketingu. Wnioskodawczyni nadal prowadzi dzielność gospodarczą w zakresie transportu towarów na zlecenie stoczni, w której jest zatrudniona.

Do obowiązków Wnioskodawczyni, jako dyrektora ds. transportu, zatrudnionego w stoczni, należało:

• reklama transportu (np. opracowywanie folderów, broszur),
  

• nadzór nad warsztatem samochodowym,
  

• zarządzanie naprawami aut ciężarowych, zakupem części zamiennych itp.,
  

• rozliczanie czasu pracy kierowców,
  

• negocjacje przy zakupie samochodów ciężarowych,
  

• nadzór nad szkoleniami kierowców i pracowników warsztatu,
  

• nadzór nad poprawnym załadunkiem transportu obcego.
  
  

W związku ze zmianą stanowiska od 1 czerwca 2018 r. Wnioskodawczyni zostały przydzielone inne obowiązki, tj.:

• budowanie strategii marketingowej firmy,
  

• kontrola realizacji wdrażanych strategii oraz ocena ich efektywności,
  

• zarządzanie zespołem odpowiedzialnym za kierowanie wizerunkiem firmy,
  

• organizowanie imprez związanych z reklamą firmy (pikniki firmowe, jubileusze firmy, itp.),
  

• organizowanie spotkań i wyjazdów związanych z wystawami i targami,
  

• realizowanie zmian wizerunku zewnętrznego budynków biurowych i pomocniczych stoczni.
  
  

Nowe obowiązki nie są tożsame z czynnościami wykonywanymi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że jeżeli w istocie – jak wskazano we wniosku – czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię na rzecz stoczni, nie były oraz nie będą tożsame z czynnościami, które są i będą wykonywane na jej rzecz w ramach pozarolniczej działalności, to nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, Wnioskodawczyni ma prawo w 2019 r. do opodatkowania dochodu uzyskanego z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej 19% podatkiem liniowym, zgodnie z zasadami określonymi w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.