Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.454.2018.1.RK
z 17 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2018 r. (data wpływu za pomocą platformy ePUAP 23 sierpnia 2018 r. – identyfikator ePUAP – …) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie korekty przychodów za 2007 r. w związku z otrzymanym w 2017 r. wyrokiem Sądu Apelacyjnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie korekty przychodów za 2007 r. w związku z otrzymanym w 2017 r. wyrokiem Sądu Apelacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od 1998 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług ogólnobudowlanych, opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz uzyskuje dochody z prywatnego wynajmu lokalu, opodatkowane również w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Ostatni przychód w ramach działalności gospodarczej osiągnął w 2012 r. Od 1 lutego 2013 r. Jego działalność gospodarcza jest zawieszona i trwa nadal. W styczniu 2013 r. nie osiągnął przychodów z działalności gospodarczej. W 2013 r. wykazał w zeznaniu podatkowym przychód z działalności gospodarczej w kwocie 1 315 zł oraz przychód z wynajmu prywatnego. W latach 2014-2016 osiągnął niewielki przychód z wynajmu prywatnego. W 2017 r. osiągnął niewielki przychód z działalności gospodarczej w związku ze sprzedażą wyposażenia w kwocie 2 536 zł oraz niewielki przychód z wynajmu prywatnego. Wnioskodawca rozważa możliwość zarówno likwidacji zawieszonej działalności gospodarczej, jak również jej podjęcia w okresach następnych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2006 r. na podstawie umów podpisanych z … SA wykonywał jako podwykonawca roboty budowlano-montażowe w budynku …. Wykonane przez Wnioskodawcę prace rozliczane były na podstawie protokołów odbioru częściowego robót oraz wystawianych do nich faktur VAT. Ostatni etap wykonanych przez Wnioskodawcę prac nie został odebrany przez firmę … SA., pomimo licznych wezwań do odbioru wykonanych prac. W związku z powyższym wystawił w dniach 1 lutego 2007 r. i 19 lutego 2007 r. faktury na nierozliczone prace na łączną kwotę netto 143 262,94 zł, kwotę brutto 174 780,78 zł. Faktury te zostały wykazane jako przychód należny w 2007 r., od którego został zapłacony podatek-ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wg stawki 5,5%. Ww. faktury nie zostały zapłacone przez firmę … SA, w związku z czym w październiku 2008 r. złożył pozew o zapłatę tych faktur w łącznej kwocie netto 143 262,94 zł, kwocie brutto 174 780,78 zł. W wyniku toczącej się przez wiele lat sprawy sądowej w dniu 9 stycznia 2015 r. otrzymał wyrok zasadzający od … SA kwotę 174 780,78 zł. W wyniku odwołania złożonego przez pozwaną Spółkę i ponownego rozpatrzenia sprawy w dniu 8 marca 2016 r. otrzymał wyrok zasądzający kwotę 88 897,20 zł. Wyrok ten został zaskarżony zarówno przez Wnioskodawcę, jak i pozwaną Spółkę, w wyniku czego w dniu 19 września 2017 r. otrzymał wyrok Sądu …. w całości oddalający Jego powództwo. Pod koniec listopada 2017 r. otrzymał uzasadnienie wyroku, z którego wynikało, że: „Na podstawie przedstawionych dokumentów nie jest możliwe ani ustalenie zakresu wykonanych robót, za które powód nie otrzymał zapłaty, ani określenie ich wartości. Z obmiarów i rozliczeń dokonanych przez pozwanego wynika bowiem, że całość robót, które wykonał powód, została rozliczona i tym samym powodowi nie należy się dalsze wynagrodzenie. W efekcie brak jest podstaw do uwzględnienia dochodzonych w tej sprawie roszczeń. Uzasadnia to zmianę na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości”.

Na podstawie otrzymanego wyroku w dniu 30 listopada 2017 r. Wnioskodawca wystawił faktury korygujące do faktur z 2007 r. za prace, które według Sądu nie zostały wykonane, a były przedmiotem Jego pozwu w łącznej kwocie netto 143 262,94 zł, kwocie brutto 174 780,78 zł, które w dniu 12 lutego 2018 r. przesłał firmie …. SA.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W jaki sposób prawidłowo skorygować-zmniejszyć przychód z tytułu wystawionych na podstawie wyroku sądowego w 2017 r. faktur korygujących oraz zapłacony podatek-ryczałt od przychodów ewidencjonowanych od ww. faktur korygujących w przypadku zawieszenia działalności, które ma miejsce od 2013 r. i trwa nadal, ewentualnej likwidacji zawieszonej działalności w 2018 r. lub latach następnych oraz w przypadku ponownego podjęcia przez Wnioskodawcę zawieszonej działalności gospodarczej w 2018 r. lub latach następnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, na mocy wyroku Sądu … jest uprawniony do dokonania korekty przychodu wykazanego w 2007 r., jako przychodu należnego z prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, jeżeli korekta, o której mowa w art. 14 ust. 1m ustawy o podatku dochodowym, która nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, następuje po likwidacji pozarolniczej działalności gospodarczej, likwidacji działów specjalnych produkcji rolnej albo zmianie formy opodatkowania, zmniejszenia lub zwiększenia przychodów dokonuje się w ostatnim okresie rozliczeniowym przed likwidacją pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, zmianą formy opodatkowania lub zmianą zasad ustalania dochodu w odniesieniu do działów specjalnych produkcji rolnej.

Wnioskodawca uważa, że w przypadku zawieszenia działalności oraz likwidacji zawieszonej działalności w okresach następnych poprzez analogię można zastosować ten przepis, na podstawie którego będzie mógł dokonać korekty - zmniejszenia przychodów z działalności gospodarczej za 2012 r. tj. za ostatni okres rozliczeniowy przed zawieszeniem działalności gospodarczej o kwotę faktur korygujących, wystawionych w 2017 r. na podstawie wyroku Sądu. Natomiast w przypadku braku możliwości dokonania korekty przychodów za 2012 r. i podjęcia przez Wnioskodawcę w okresach następnych działalności gospodarczej, zgodnie z art. 6 ust. 1e ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, jeżeli w okresie rozliczeniowym, w którym podatnik ma obowiązek zmniejszenia przychodów na podstawie art. 14 ust. lm ustawy o podatku dochodowym, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik dokonuje zmniejszenia w kolejnych okresach rozliczeniowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie mógł dokonać zmniejszenia przychodów w kolejnych okresach rozliczeniowych, do momentu całkowitego rozliczenia kwoty zmniejszenia wynikającej z wystawionych w 2017 r. faktur korygujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2157, ze zm.), ustawa ta reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą.

Według art. 4 ust. 1 pkt 12 ww. ustawy, użyte w ustawie określenie pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Art. 14 ust. 1c powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za datę powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, co do zasady, uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi (albo częściowego wykonania usługi), nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo
  

• uregulowania należności.
  
  

W tym brzmieniu przepis art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązywał od dnia 1 stycznia 2007 r. i dotyczył dochodów osiągniętych po tym dniu (art. 21 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1588).

Należy zauważyć, że z cytowanego przepisu art. 14 ust. 1c ww. ustawy w powyższym brzmieniu wynika jednoznacznie, że w celu ustalenia daty powstania przychodów należnych, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy doszło do zaistnienia okoliczności wskazanych w zdaniu wstępnym art. 14 ust. 1c. Jeżeli więc doszło do wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, bez wystawienia faktury albo uregulowania należności, wówczas należy uznać, że decydujące będzie wydanie towarów lub wykonanie usługi i to w tym dniu powinien zostać wykazany przychód należny z tego tytułu.

Z dniem 1 stycznia 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz. U. z 2015 r., poz. 1595; dalej: ustawa nowelizująca).

Ustawa ta dokonała nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych m.in. przez dodanie do art. 14 ust. 1m, ust. 1n, ust. 1o.

Zgodnie z art. 14 ust. 1m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć „błędu rachunkowego” i „oczywistej omyłki”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy przychód został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury, czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie wartości należności), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry).

Natomiast zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl) przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania faktury korygującej (bądź innego dokumentu potwierdzającego stosowną korektę).

Dodatkowo art. 14 ust. 1n ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 1m, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.

Natomiast art. 14 ust. 1o ww. ustawy wprowadza zastrzeżenie, że przepisów ust. 1m i 1n nie stosuje się, jeżeli korekta dotyczy przychodu związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu.

Z uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej wynika, że moment ujęcia dokumentu korygującego, po stronie przychodów, powinien być uzależniony od okoliczności, jakich dotyczy ten dokument. Jeżeli pierwotnie sporządzony dokument błędnie dokumentował stan faktyczny, a więc korekta jest wynikiem błędu, wówczas korekta powinna być przyporządkowana wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty wystąpienia przychodu należnego. Natomiast w przypadku, gdy dokument pierwotny prawidłowo dokumentował zdarzenie gospodarcze, które miało miejsce w dacie jego wystawienia (stan faktyczny), a dokument korygujący został wystawiony z powodu późniejszych zdarzeń, a więc okoliczności mających wpływ na zmianę przychodów powstałych już po wystawieniu dokumentu pierwotnego, dokument korygujący należy rozliczyć na bieżąco, z datą jego wystawienia.

Jak stanowi art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Istotą przedawnienia uregulowanego w art. 70 ustawy Ordynacja podatkowa jest to, że na skutek upływu czasu zobowiązanie podatkowe wygasa z mocy prawa, zobowiązanie podatkowe bowiem przestaje istnieć.

Okres przedawnienia – zgodnie z art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – co do zasady – wynosi pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin przedawnienia zobowiązania podatkowego zaczyna biec od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, a kończy się z upływem 5 lat.

Przedawnienie oznacza, że po upływie określonego czasu od momentu powstania zobowiązania podatkowego zobowiązanie to wygasa, a organ podatkowy, po upływie terminu przedawnienia, nie może domagać się uregulowania (nie ma możliwości wyegzekwowania) należnego świadczenia. Należy przy tym zauważyć, że przedawnienie następuje z mocy prawa.

W ustawie Ordynacja podatkowa wskazano także okoliczności które zawieszają, bądź też przerywają bieg terminu przedawnienia.

W myśl art. 70 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu:

1. od dnia wydania decyzji, o których mowa w art. 67a § 1 pkt 1 lub 2, do dnia terminu płatności odroczonego podatku lub zaległości podatkowej, ostatniej raty podatku lub ostatniej raty zaległości podatkowej;
2. od dnia wejścia w życie rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminu płatności podatku, wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, do dnia upływu przedłużonego terminu.
   
   

Bieg terminu przedawnienia przerywa ogłoszenie upadłości. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu uprawomocnienia się postanowienia o ukończeniu postępowania upadłościowego (art. 70 § 3 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 70 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, bieg terminu przedawnienia zostaje również przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny.

W myśl art. 70 § 6 ustawy Ordynacja podatkowa, bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu z dniem:

1. wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania;
2. wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą tego zobowiązania;
3. wniesienia żądania ustalenia przez sąd powszechny istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa;
4. doręczenia postanowienia o przyjęciu zabezpieczenia, o którym mowa w art. 33d § 2, lub doręczenia zarządzenia zabezpieczenia w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
5. doręczenia zawiadomienia o przystąpieniu do zabezpieczenia w przypadkach określonych w art. 32a § 3 i art. 35 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2017 r. poz. 1201, 1475, 1954 i 2491 oraz z 2018 r., poz. 138 i 398).
   
   

Instytucja przedawnienia ma to do siebie, że w odniesieniu do okresu, który uległ przedawnieniu nie mogą być dokonywane żadne czynności ani zwiększające zobowiązanie podatkowe, ani zmniejszające zobowiązanie podatkowe. Podatnik nie jest również zobowiązany do posiadania dokumentów oraz ewidencji prowadzonych dla celów rozliczania podatku za okresy, które uległy przedawnieniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1998 r. m.in. w zakresie usług ogólnobudowlanych, opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Ostatni przychód w ramach działalności gospodarczej osiągnął w 2012 r. Od 1 lutego 2013 r. Jego działalność gospodarcza jest zawieszona. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2006 r. na podstawie podpisanych umów ze Spółką wykonywał, jako podwykonawca, roboty budowlano-montażowe. W związku z powyższym wystawił w dniach 1 lutego 2007 r. i 19 lutego 2007 r. faktury na nierozliczone prace na łączną kwotę netto 143 262,94 zł, kwotę brutto 174 780,78 zł. Faktury te zostały wykazane jako przychód należny w 2007 r., od którego został zapłacony podatek - ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wg stawki 5,5%. Ww. faktury nie zostały zapłacone przez Spółkę, w związku z czym w październiku 2008 r. Wnioskodawca złożył pozew o zapłatę tych faktur w łącznej kwocie netto 143 262,94 zł, kwocie brutto 174 780,78 zł. W wyniku toczącej się przez wiele lat sprawy sądowej w dniu 9 stycznia 2015 r. otrzymał wyrok zasądzający od Spółki kwotę 174 780,78 zł. W wyniku odwołania złożonego przez Spółkę i ponownego rozpatrzenia sprawy w dniu 8 marca 2016 r. otrzymał wyrok zasądzający kwotę 88 897,20 zł. Wyrok ten został zaskarżony zarówno przez Wnioskodawcę, jak i pozwaną Spółkę, w wyniku czego w dniu 19 września 2017 r. otrzymał wyrok Sądu Apelacyjnego w … w całości oddalający Jego powództwo. Na podstawie otrzymanego wyroku w dniu 30 listopada 2017 r. wystawił faktury korygujące do faktur z 2007 r.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że zobowiązanie w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, stosownie do art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przedawniło się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Z wniosku nie wynika, by zaszły jakiekolwiek z wymienionych w ustawie Ordynacja podatkowa okoliczności, które zawieszają, bądź też przerywają bieg terminu przedawnienia. Wobec powyższego Wnioskodawca nie ma możliwości dokonania korekty faktur dotyczących przychodu wykazanego w 2007 r. z prowadzonej działalności gospodarczej i tym samym ubiegania się o zwrot zryczałtowanego podatku dochodowego, gdyż faktury te dotyczą zobowiązania podatkowego, które uległo przedawnieniu z dniem 31 grudnia 2013 r. i w związku z tym nie mogą być dokonywane czynności zmniejszające to zobowiązanie podatkowe. W związku z tym bez wpływu na możliwość skorygowania w 2017 r. faktur wystawionych w 2007 r. ma zawieszenie działalności gospodarczej, które trwa od 2013 r., ewentualna likwidacja zawieszonej działalności gospodarczej w 2018 r. lub latach następnych oraz ponowne podjęcie działalności gospodarczej w 2018 r. lub latach następnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k - 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.