Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDiB2-1.4010.320.2018.1.AP
z 16 października 2018 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 sierpnia 2018 r. (data wpływu 16 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie konieczności rozpoznania przez Spółkę przychodu podatkowego z tytułu otrzymania kart paliwowych – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 16 sierpnia 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie konieczności rozpoznania przez Spółkę przychodu podatkowego z tytułu otrzymania kart paliwowych.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca Spółka z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”), jest autoryzowanym dystrybutorem Spółki X, z którą to ma podpisaną umowę handlową. Spółka zamierza uczestniczyć w promocji organizowanej przez Spółkę X. Promocja ta, zgodnie z treścią regulaminu, nie jest „grą losową” czy loterią. Przedmiotem promocji będzie zakup wybranych produktów promocyjnych w czasie trwania akcji. Zakup produktów musi być udokumentowany fakturą VAT. Nagrodą w promocji za określone zakupy będą karty paliwowe. Karty te będą miały określony nominał, ich właścicielem i emitentem jest Spółka X. Odebranie nagrody będzie potwierdzone poprzez podpisanie oświadczenia. W regulaminie promocji umieszczono zapis, iż „obowiązek zapłaty podatku od otrzymanych w Promocji nagród, ciąży na beneficjentach tych nagród”. Kolejno, Wnioskodawca planuje ogłosić adekwatną promocję dla swoich klientów, bazując na regulaminie Spółki X. Uczestnikami promocji będą przedsiębiorcy zaopatrujący się w Spółce. Wszystkie otrzymane karty paliwowe Wnioskodawca przeznaczy jako nagrody w promocjach. Odebranie nagrody również będzie potwierdzane poprzez podpisanie oświadczenia, w których to zostanie zamieszczony zapis o obowiązku zapłaty podatku od otrzymanych kart. Wnioskodawca otrzymanych kart nie potraktuje jako przychodu podatkowego, a ich wydania jako kosztu podatkowego. Spółka otrzymała interpretację odnośnie kosztu podatkowego (interpretacja z 21 maja 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.90.2018. 2.NL , wniosek z 8 marca 2018 r.).
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy Wnioskodawca prawidłowo postąpi nie traktując otrzymanych nagród w postaci kart paliwowych Spółki X. jako przychodu podatkowego?
Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane karty paliwowe, następnie przekazane własnym klientom, nie będą przychodem podatkowym. Wnioskodawca w podpisanej ze Spółką X umowie handlowej, zobowiązany jest do uczestnictwa w ogłaszanych przez Spółkę X promocjach. Jednak udział w promocjach nie wiąże się z obniżeniem ceny zakupu danych towarów, czy jakimkolwiek dodatkowym premiowaniem. Emitentem i właścicielem kart jest Spółka X. Karty paliwowe będą miały określone nominały, ich realizacja może nastąpić jedynie na stacjach Spółki X. Karty te jako środek płatniczy, nie podlegają dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca wszystkie otrzymane nagrody będzie przekazywać swoim klientom w ramach ogłaszanych, wtórnych promocji. Zdaniem Spółki, celem ogłaszanych akcji będzie promocja i reklama marki promowanej przez Spółkę X, a pośrednio przez Wnioskodawcę. Nagrody w postaci kart, zawierają logo Spółki X, nie mogą być realizowane w Spółce, a jedynie na stacjach Spółki X. Wnioskodawca będzie jedynie pośrednikiem, technicznym dostawcą w imieniu Spółki X. Rzeczywistym świadczeniodawcą (fundatorem nagród) będzie Spółka X, Wnioskodawca nie poniesie ciężaru nabycia kart. W związku z pełnieniem roli pośrednika Spółka nie będzie otrzymywać jakiegokolwiek wynagrodzenia, premii, ani nie będzie miała z tego tytułu korzyści w postaci obniżonej ceny zakupu. Zdaniem Wnioskodawcy, beneficjentem nagrody, jest ten, który otrzymuje korzyść, czyli realizuje kartę.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1039 ze zm., dalej „ustawa o CIT”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przychodem jest także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie (art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT).
Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Wydanie karty paliwowej można potraktować jak sprzedaż premiową. Sprzedaż ta polega bowiem na uatrakcyjnieniu zakupu określonych towarów lub usług. Jest to transakcja, w ramach której obok sprzedaży towaru lub usługi dochodzi do wydania nagrody. Konstrukcja sprzedaży premiowej oparta jest na założeniu, że każdemu klientowi spełniającemu określone warunki, tzn.:
- kupującemu określony towar lub
- towar o określonej wartości albo
- korzystającemu z określonych usług
–wręczana jest nagroda.
Taką nagrodą może być np. bon towarowy, czy też karta paliwowa, o której mowa we wniosku.
Na gruncie przedmiotowej sprawy karty paliwowe zostaną wydane klientom Spółki X. (w tym Wnioskodawcy), w związku z zakupem wybranych produktów w czasie trwania akcji promocyjnej. Karty te będą miały określone nominały, ich realizacja może nastąpić jedynie na stacjach Spółki X. Karty te jako środek płatniczy, nie podlegają dalszej odsprzedaży, a ich właścicielem i emitentem jest Spółka X. Odebranie nagrody będzie potwierdzone poprzez podpisanie oświadczenia. W regulaminie promocji umieszczono zapis, iż obowiązek zapłaty podatku od otrzymanych w Promocji nagród, ciąży na beneficjentach tych nagród. Zakup produktów musi być udokumentowany fakturą VAT.
Wobec powyższego, otrzymanie karty paliwowej nie będzie miało charakteru dobrowolnego, lecz będzie uzależnione od określonego zachowania kupującego (zakup wybranych produktów) i będzie rodzajem wynagrodzenia za zachowanie się nabywcy w stosunku do podmiotu dokonującego sprzedaży i organizującego akcję promocyjną.
Otrzymanie ww. kart paliwowych bez wątpienia nastąpi w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. W ramach tejże działalności karty te zostaną również wykorzystane, tj. będą stanowiły nagrody w promocji skierowanej do klientów Wnioskodawcy (na nabycie których Wnioskodawca nie ponosi wydatków). Z tych też powodów – wartość otrzymanych kart paliwowych, będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód podatkowy.
Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a,
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.