2018.10.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.225.2018.1.MC
z 9 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2018 r. (data wpływu 17 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych wynikających ze zbycia udziału w Organizacji posiadanego przez Bank – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych wynikających z ze zbycia udziału w Organizacji posiadanego przez Bank

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Bank (dalej również: „Bank” lub „Wnioskodawca”) jest bankiem działającym w formie polskiej spółki akcyjnej, prowadzącym działalność bankową w oparciu o przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tj. Dz.U. 2018 poz. 1075 ze zm.). Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PDOP.

Do 21 czerwca 2016 r., Wnioskodawca, razem z innymi europejskimi bankami i innymi instytucjami finansowymi, współtworzył organizację płatniczą o nazwie V EU, z siedzibą w Wielkiej Brytanii (dalej: „V EU” lub „Organizacja”).

W przeszłości każdy członek organizacji (w tym Wnioskodawca) otrzymał po jednym udziale zwykłym V EU wpłacając na poczet udziału kwotę 10 EUR. W przypadku podjęcia decyzji o zaprzestaniu członkostwa przez któregokolwiek z członków, jego udział podlegał obowiązkowemu wykupowi. Udziały w V EU nie mogły być przenoszone na inne podmioty, z wyłączeniem przypadków połączenia członków V EU lub w przypadku specyficznej decyzji zarządu V EU. W dniu 2 listopada 2015 r. V Inc. (spółka z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki) podpisała umowę z V EU (umowa zawarta zgodnie z prawem stanu Nowy Jork), której przedmiotem było nabycie wszystkich wyemitowanych udziałów w V EU (dalej: „Umowa”). Umowa została następnie zmieniona kolejną umową (Amended and Restated Transaction Agreement) z 10 maja 2016 r. Realizacja przedmiotowej transakcji miała miejsce 21 czerwca 2016 r.

Bank, będąc członkiem V EU, znajduje się w gronie beneficjentów transakcji zawartej pomiędzy V Inc. a V EU, w wyniku której, zgodnie z otrzymanymi przez Bank dokumentami od V EU, V Inc. nabyła od Banku posiadany przez Bank udział zwykły w V EU.

Zgodnie z postanowieniami Umowy zawartej pomiędzy V Inc. oraz V EU, V Inc. nabywa („purchase and acquire”, tł. na polski „zakupi i nabędzie”) od członków V EU (w tym od Banku), a członkowie V EU (w tym Bank) przenoszą („Sell, assign, transfer and convey”, tł. na polski „sprzedadzą, dokonają cesji, przeniosą i przekażą”) na rzecz V Inc. wszystkie wyemitowane udziały w V EU, wolne od jakichkolwiek zobowiązań i praw osób trzecich („share purchase”, tł. na polski „zakup udziału”).

Zgodnie z otrzymanym przez Bank pismem od V EU, w zamian za przejęcie przez V Inc. od Banku udziału w V EU, Bank otrzymał świadczenie (korzyści / walory) o charakterze pieniężnym i niepieniężnym w postaci:

objęcia wyemitowanych przez V Inc. akcji uprzywilejowanych serii C „preferred stock” w V Inc., wymiennych na akcje zwykłe serii A „common stock”,
gotówkowej, płatnej w walucie zagranicznej (EUR) w 2016 r. („closing cash consideration”),
gotówkowej, płatnej w walucie zagranicznej (EUR) w 2019 r., („deferred payment” tł. na polski „odroczona płatność”), której wysokość na moment dokonania transakcji została ustalona w określonej kwocie, przy czym do czasu wypłaty może ona ulec zmianie, w wyniku spełnienia się ustalonych warunków. Płatność odroczona („deferred payment”), zostanie Wnioskodawcy wypłacona w postaci:
- odroczonej płatności kwoty głównej ustalonej w umowie (kapitał)
- części odsetkowe od kwoty głównej ustalonej w umowie
- określone łącznie, zgodnie z brzmieniem Umowy jako „sale proceeds” (tł. na polski „środki ze sprzedaży”). Suma wartości poszczególnych świadczeń stanowi cenę przejmowanego udziału V EU.

Świadczenie ustalone zostało proporcjonalnie do wartości udziału Banku w V EU, w stosunku do wartości udziałów wszystkich członków V EU.

Z literalnego brzmienia Umowy zawartej pomiędzy V Inc. a V EU wynika, że V Inc. dokonała emisji nowych akcji uprzywilejowanych serii C „preferred stock” o wartości nominalnej 0,0001 USD za każdą akcję, które w perspektywie następnych 12 lat będą przedmiotem częściowej automatycznej konwersji („conversion” tł. na polski „przekształcenie”, „konwersja”) na akcje zwykłe serii A „common stock” VISA Inc. o wartości nominalnej 0,0001 USD na każdą akcję. Zgodnie z brzmieniem Umowy, w wyniku automatycznej konwersji Bank w miejsce posiadanych akcji uprzywilejowanych serii C „preferred stock”, otrzyma, bez jakiegokolwiek dodatkowego wynagrodzenia, w pełni opłacone akcje zwykłe serii A „common stock”. Automatyczna konwersja akcji następowała będzie częściowo w 4,6,8,9,10,11 i 12 rocznicę zawarcia Umowy. Do pierwszej konwersji akcji dojdzie w 2020 r.

Z postanowień umownych wynika, że strony transakcji ustaliły wstępny współczynnik konwersji na poziomie 13,952 akcji serii A „common stock” za jedną akcję uprzywilejowaną serii C „preferred stock”. Ustalony wstępny współczynnik konwersji, będzie przedmiotem analizy i oceny przez V Inc. każdorazowo na moment konwersji akcji tj. w 4, 6, 8, 9, 10, 11 oraz 12 rocznicę zawarcia Umowy i będzie mógł podlegać zmianie. Zmiany współczynnika konwersji mogą być spowodowane potencjalnymi roszczeniami osób trzecich do praw, w wyniku których V Inc. może ponieść straty. Na moment zawarcia transakcji, V Inc. nie ma możliwości ustalenia wysokości potencjalnych strat. Ostateczny współczynnik konwersji, dostosowany do wszelkich nierozwiązanych i zaległych roszczeń, ustalony będzie w 12 rocznicę zawarcia Umowy i będzie dotyczył wyłącznie pozostałych na ten moment akcji podlegających konwersji.

Akcje uprzywilejowane V Inc. serii C „preferred stock” zasadniczo nie są zbywalne. Wyjątkiem od tej zasady jest możliwość zbycia akcji wyłącznie innym posiadaczom akcji uprzywilejowanych tej samej serii lub posiadaczom akcji zwyczajnych serii B V Inc. (tj. bankom oraz innym instytucjom finansowym, będących członkami organizacji, które posiadają siedzibę na terytorium Wielkiej Brytanii). Zgodnie z postanowieniami umownymi, akcje zwykłe serii A „common stock”, po dniu konwersji (tj. w 4,6,8,9, 10,11 i 12 rocznicę zawarcia Umowy) nie będą objęte żadnymi ograniczeniami w zakresie ich dalszego zbywania.

Brak ograniczeń w zakresie zbycia akcji, nastąpi zatem dopiero po konwersji akcji uprzywilejowanych serii C „preferred stock” na akcje serii A „common stock” i będzie dotyczył wyłącznie skonwertowanych akcji serii A „common stock”.

Na potrzeby ustalenia wyniku księgowego oraz podatkowego za 2016 rok, Bank rozpoznał przychód z tytułu otrzymanych należności składających się na cenę zbywanego udziału w V EU w wysokości sumy następujących składników:

wartości otrzymanych środków pieniężnych „closing cash consideration”,
wartości odroczonych płatności „deferred payment” w kwocie określonej w umowie,
wartości godziwej akcji uprzywilejowanych serii C „preferred stock”.

Wartość godziwa akcji uprzywilejowanych V Inc. została ustalona zgodnie z wytycznymi określonymi w Międzynarodowym Standardzie Sprawozdawczości Finansowej 13 - Wycena wartości godziwej (dalej: „MSSF 13”).

W MSSF 13 wartość godziwa została zdefiniowana jako „cena, którą otrzymano by za zbycie składnika aktywów lub zapłacono by za przeniesienie zobowiązania w transakcji przeprowadzonej na zwykłych warunkach między uczestnikami rynku na dzień wyceny”. Jest ona zatem odpowiednikiem wartości rynkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w momencie zbycia udziału w V EU Bank powinien rozpoznać przychód podatkowy w wartości sumy świadczenia pieniężnego „closing cash consideration”, świadczenia pieniężnego „deffered payment” w kwocie określonej w umowie oraz wartości rynkowej otrzymanych akcji uprzywilejowanych serii C „preferred stock” w V Inc.?
Czy w momencie konwersji posiadanych akcji uprzywilejowanych serii C „preferred stock” na akcje serii A „common stock” Bank powinien rozpoznać przychód podatkowy w wartości rynkowej objętych (otrzymanych) akcji serii A „common stock” w V Inc. oraz koszt uzyskania przychodów w wartości rynkowej akcji uprzywilejowanych serii C „preferred stock” z dnia ich nabycia (rozpoznanej uprzednio jako przychód podatkowy)?
Czy w momencie odpłatnego zbycia akcji serii A „common stock” w V Inc. Bank będzie uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodów w wartości rynkowej tych akcji z dnia ich objęcia (rozpoznanej uprzednio jako przychód podatkowy)?

Zdaniem Wnioskodawcy, (1) w momencie zbycia udziału w V EU był on zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego w łącznej wartości sumy świadczenia pieniężnego „closing cash consideration”, świadczenia pieniężnego „deffered payment” w kwocie określonej na ten moment w umowie oraz wartości rynkowej nabytych akcji uprzywilejowanych serii C „preferred stock”.

Zdaniem Banku, w momencie dokonania konwersji akcji uprzywilejowanych serii C „preferred stock” na akcje serii A „common stock” w V Inc., Bank będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego w wartości rynkowej objętych (otrzymanych) akcji serii A „common stock” oraz będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wartości rynkowej akcji uprzywilejowanych serii C „preferred stock” (rozpoznanej uprzednio jako przychód podatkowy).
Zdaniem Banku, w momencie odpłatnego zbycia akcji serii A „common stock” w V Inc., Bank będzie uprawniony do rozpoznania jako koszt uzyskania przychodów wartości rynkowej tych akcji z dnia ich objęcia (rozpoznanej uprzednio jako przychód podatkowy).

Ad. 1

Zdaniem Banku, w momencie zbycia udziału w V EU Bank osiągnął przychód podatkowy w kwocie ceny otrzymanej z tytułu zbycia tego udziału, obejmującej:

wartość otrzymanych środków pieniężnych „closing cash consideration”,
wartość odroczonych płatności „deferred payment”,
wartość rynkowa akcji uprzywilejowanych serii C „preferred stock”.

Zdaniem Wnioskodawcy Umowa, mająca za przedmiot zbycie udziałów w spółce V UE ma nietypowy charakter, który utrudnia jej klasyfikacje na gruncie prawa cywilnego, a w rezultacie także prawa podatkowego. W szczególności klasyfikacje przedmiotowej umowy utrudniają zawarte w niej sformułowania w języku angielskim np. „sale”, „assign” (w tł. na język polski „sprzedaż”, „cedować, przenosić”), które przy zastosowaniu wykładni językowej nie wskazują jednoznacznie rodzaju czynności prawnej będącej przedmiotem zawartej Umowy.

W ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe wskazanie skutków podatkowych wynikających z przeprowadzonej transakcji, wymaga w pierwszej kolejności określenia charakteru prawnego tej transakcji.

W związku z powyższym Wnioskodawca, mając na uwadze fakt, że posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stoi na stanowisku, zgodnie z którym wszelkie skutki prawne wynikające z przeprowadzonej transakcji powinny być oceniane na podstawie polskich regulacji.

Zgodnie z obowiązującymi regulacjami prawnymi oraz ugruntowaną linią orzeczniczą polskich sądów, w przypadku nietypowych i skomplikowanych transakcji, należy określić charakter prawny zawartej Umowy przy szczególnym uwzględnieniu celu i okoliczności zawarcia umowy oraz tzw. „essentialia negotii” tj. przedmiotowo istotnych elementów treści czynności prawnej. Powyższe znajduje potwierdzenie w wyroku Sądu Najwyższego z 25 listopada 2010 r. (sygn. akt I CSK 703/09), w którym Sąd stwierdził m.in.: „Ocena charakteru umowy zależy nie od jej nazwy, ale od rzeczywistej treści oraz celu i zgodnego zamiaru stron (art. 65 § 2 k.c.). Stwierdzenie, czy przedmiotem konkretnej umowy sprzedaży jest przedsiębiorstwo wymaga więc ustalenia jej treści, dokonania wykładni oświadczeń woli stron oraz ich oceny przez pryzmat przesłanek określonych w art. 55.1 kc”.

Zgodnie z art. 535 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. 2018 poz. 1025, dalej „kc”) przez umowę sprzedaży należy rozumieć taką transakcje, w której: „sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę”. Cena to wyrażona w formie pieniężnej wartość przedmiotu transakcji.

Zgodnie z art. 603 kc umową zamiany jest umowa, w której: „każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy”.

Ponadto Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż ze względu na niejednorodny charakter Umowy, przy ocenie skutków podatkowych Wnioskodawca uwzględnił także całokształt okoliczności jak również cel zawarcia umowy, jakim niewątpliwie było zbycie posiadanego udziału V UE. Dodatkowo strony Umowy niejednokrotnie posługują się określeniem kupna udziału („purchase share”) a znaczna część wynagrodzenia uzyskanego z tytułu zbycia udziału wyrażona została w postaci ceny w formie pieniężnej, ze względu na fakt, iż właściwym celem nabywającego tj. V Inc. było wykupienie i przejęcie udziałów w V UE.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa transakcja jest umową nienazwaną tzn. nieuregulowaną w Kodeksie cywilnym oraz mieszaną, ponieważ elementy istotne Umowy łączą w sobie istotne cechy umowy sprzedaży oraz umowy zamiany. Z kolei z podatkowego punktu widzenia, niezależnie od tego czy umowa stanowi umowę sprzedaży czy zamiany, powinna być ona traktowana jako odpłatne zbycie. Powyższe wynika z faktu, iż pojęcie odpłatnego zbycia jest na tyle szerokie, iż obejmuje różne formy prawne przeniesienia własności, w szczególności sprzedaż bądź zamianę. Mając na względzie powyższe argumenty, uzasadnionym jest traktowanie przeprowadzonej transakcji z perspektywy podatkowej jako odpłatne zbycie udziału w V UE, w zamian za wynagrodzenie w postaci pieniężnej oraz częściowo w naturze.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe wynagrodzenie powinno stanowić dla Banku przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 3 oraz 3a ustawy o PDOP (Dz.U. z 2016 poz. 1988 ze zm.). Zgodnie z art. 12 ust. 3 „za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.” Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP „za datę powstania przychodu należnego uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa nie później jednak niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.”

W świetle powyższych przepisów, należy stwierdzić, że co do zasady, w przypadku zbycia prawa majątkowego przychodem będzie kwota należna z tytułu zbycia, choćby nie została faktycznie otrzymana. Datą powstania przychodu, zgodnie z zasadami ogólnymi, przewidzianymi w art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP, będzie dzień, w którym doszło do zbycia prawa majątkowego.

Dodatkowo należy mieć na uwadze, ze zgodnie z art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o PDOP (Dz.U. z 2016 poz. 1988 ze zm.) „przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.”

Mając powyższe na uwadze, wartość uzyskanego przez Bank przychodu będzie stanowić określona w Umowie kwota należna z tytułu zbycia udziału V EU, nawet jeżeli zbywca w dniu realizacji transakcji tj. w dniu zbycia prawa majątkowego, faktycznie jej nie otrzymał. Ponieważ zgodnie z Umową wynagrodzenie Banku stanowiła wartość środków pieniężnych, obejmująca „closing cash consideration” oraz „deferred payment” oraz wartość objętych akcji uprzywilejowanych serii C „preferred stock” w V Inc., łączna wartość tych elementów wynagrodzenia powinna zostać rozpoznana jako przychód z tytułu odpłatnego zbycia udziału V EU w momencie jego zbycia. W odniesieniu do otrzymanych akcji uprzywilejowanych serii C „preferred stock" w V Inc., przychód należy ustalić w wysokości odpowiadającej ich wartości rynkowej, natomiast w odniesieniu do odroczonych płatności „deferred payment” przychód należy ustalić w ich wartości określonej w Umowie.

Ponadto MSSF 13 w pkt 2 wskazuje, że „wartość godziwa nie jest wyceną specyficzną dla danej jednostki, lecz wyceną opartą na danych rynkowych. W przypadku niektórych aktywów i zobowiązań może istnieć dostęp do obserwowalnych transakcji rynkowych lub informacji rynkowych. W przypadku innych aktywów i zobowiązań obserwowalne transakcje rynkowe lub informacje rynkowe mogą nie być dostępne. W obydwu przypadkach cel wyceny godziwej wartości jest jednak taki sam — chodzi o oszacowanie, jaka byłaby cena w transakcji przeprowadzonej na zwykłych warunkach zbycia składnika aktywów lub przeniesienia zobowiązania między uczestnikami rynku w dniu wyceny i w aktualnych warunkach rynkowych (tj. cena wyjścia na dzień wyceny z perspektywy uczestnika rynku, który posiada składnik aktywów lub ma zobowiązanie).” ,

Mając na uwadze uregulowania MSSF 13 pojęcie wartości godziwej powinno odpowiadać pojęciu wartości rynkowej, do którego odwołuje się art. 14 ustawy o PDOP jak i inne przepisy tej ustawy. W związku z powyższym wartość rynkowa akcji uprzywilejowanych serii C „preferred stock” powinna odpowiadać ich wartości godziwej oszacowanej zgodnie z MSSF 13.

Obowiązek rozpoznania przychodu z tytułu świadczenia pieniężnego „deferred payment” powstał pomimo tego, że faktycznie zapłata tej części świadczenia zostanie otrzymana przez Bank dopiero w 2019 r. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP o powstaniu przychodu podlegającego opodatkowaniu decyduje fakt zbycia prawa majątkowego a nie fakt otrzymania płatności. W związku z tym, że świadczenie pieniężne „deferred payment” dotyczy zbycia przez Bank udziału w V EU na rzecz V Inc., a transakcja ta miała miejsce w 2016 r., przychód z tego tytułu powstał w momencie dokonania powyższej transakcji, pomimo tego, że płatność faktycznie nie została przez Bank otrzymana i nie zostanie otrzymana do 2019 r. W momencie bowiem zbycia przez Bank udziału w V EU przychód z tego tytułu stał się należny, w rozumieniu art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP, choć jego faktycznej zapłaty Bank będzie mógł się domagać dopiero w 2019 r. Okoliczność, iż w wyniku spełnienia się w przyszłości określonych warunków, wysokość świadczenia pieniężnego „deferred payment” do momentu jego otrzymania może ulec zmianie w stosunku do wartości określonej na moment zbycia udziału w V EU, nie ma wpływu na obowiązek rozpoznania przez Bank przychodu zgodnie z art. 12 ust. 3 i 3a ustawy o PDOP na moment zbycia udziału w V EU na rzecz V Inc. Na marginesie należy dodać, ze spełnienie się warunku, wpływającego na wysokość otrzymanego w przyszłości świadczenia pieniężnego „deferred payment” jest natomiast okolicznością, która może skutkować koniecznością dokonania w przyszłości przez Bank korekty wysokości rozpoznanego przychodu podatkowego. Stosownie do art. 12 ust. 3j ustawy o PDOP „jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty”.

Ad.2

Transakcja, której przedmiotem będzie konwersja akcji (w istocie zamiana akcji serii C „preferred stock” na akcje serii A „common stock”), będzie miała niestandardowy charakter. W tym przypadku Bank dokona bowiem odpłatnego zbycia akcji uprzywilejowanych serii C „preferred stock” w zamian za co otrzyma akcje serii A „common stock”. Biorąc pod uwagę niestandardowy charakter transakcji objęcia przez Bank akcji serii A „common stock” oraz brak jednoznacznej regulacji ustawy o PDOP w zakresie zasad rozpoznania skutków podatkowych takiej transakcji, w ocenie Banku, w świetle zasad wykładni celowościowej oraz systemowej, należy uznać, że Bank w dacie zbycia akcji uprzywilejowanych serii C „preferred stock” w V Inc. powinien rozpoznać przychód w wysokości odpowiadającej wartości rynkowej objętych akcji serii A „common stock” oraz koszt uzyskania przychodów w wysokości wartości rynkowej akcji uprzywilejowanych serii C „preferred stock” w V Inc. z momentu ich objęcia (rozpoznanej uprzednio jako przychód podatkowy).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP przychodem jest wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze.

Jednocześnie, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o PDOP przychodem jest wartość wkładu określona w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określona w dokumencie o podobnym charakterze; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, przychodem jest wartość rynkowa takiego wkładu określona na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego, przepis art. 14 ust. 2 ustawy o PDOP stosuje się odpowiednio.

Mając powyższe na uwadze, przychód podatkowy powinien być rozpoznawany przez Bank każdorazowo w momencie dokonania planowanych konwersji (w momencie objęcia konwertowanych akcji), tj. w 4, 6, 8, 9, 10, 11 i 12 rocznicę zawarcia Umowy, w wysokości odpowiadającej wartości rynkowej objętych akcji serii A „common stock” V Inc jako wynagrodzenia z tytułu odpłatnego zbycia akcji serii C „preferred stock”.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 marca 2017 r. (1462-1PPB3.4510.1145.2016.1.DP), w której zostało wskazane m.in.: „Bank będzie zobowiązany każdorazowo do rozpoznania przychodu podatkowego w wartości rynkowej objętych akcji serii A „common stock” na moment ich objęcia (konwersji). Konwersja akcji, powinna być bowiem rozumiana jako zamiana jednej akcji na inną. Mając na uwadze, że w wyniku zamiany dochodzi do nabycia jednej rzeczy kosztem innej (w przypadku Banku akcji zwykłych serii A „common stock” w zamian za akcje uprzywilejowane serii C „preferred stock”), transakcja taka ma charakter odpłatny. W rozumieniu ustawy o PDOP, konwersje akcji należy zatem rozumieć jako odpłatne zbycie, a w rezultacie zdarzenie powodujące określone skutki podatkowe.”

Jednocześnie pojęcie kosztów uzyskania przychodów ma swoje unormowanie w art. 15 i 16 ustawy o PDOP. Powyższe przepisy nie regulują wprost sposobu ustalenia wysokości kosztu uzyskania przychodów w sytuacji zbycia akcji objętych (otrzymanych) w wyniku zbycia innych udziałów / akcji. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. Definicja kosztów uzyskania przychodów dla celów podatków dochodowych składa się z dwóch elementów.

Pierwszy ‒ określany jest mianem przesłanki pozytywnej ‒ zakłada konieczność spełnienia dwóch warunków, tj.:

konieczność faktycznego (co do zasady) poniesienia wydatku,

poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Drugi element ‒ określanym jako przesłanka negatywna ‒ to warunek, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków, których w rozumieniu art. 16 ustawy o PDOP nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z zasadami ogólnymi przewidzianymi w art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o PDOP, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych.

Powyższy przepis oznacza, że wydatki na nabycie (objęcie) papierów wartościowych w tym akcji stają się kosztem uzyskania przychodu dopiero na dzień ich odpłatnego zbycia. Jednocześnie, w przypadku transakcji odpłatnego zbycia udziałów bądź akcji, przepisy ustawy o PDOP szczegółowo określają sposób ustalenia wartości kosztów uzyskania przychodów ponoszonych w związku z daną transakcją, w zależności od sposobu nabycia zbywanych udziałów (akcji).

Jednocześnie, w regulacjach ustawy o PDOP, w przypadku innych transakcji dotyczących zbycia udziałów (akcji), tj. objęcia udziałów w zamian za wkład niepieniężny, ustawa o PDOP wprost odnosi si do wartości wkładu w kontekście ustalenia kosztu uzyskania przychodu w art. 15 ust. 1k pkt 1 ustawy o PDOP. Zgodnie z brzmieniem powyższego przepisu, w przypadku odpłatnego zbycia udziałów (akcji) w spółce objętych w zamian za wkład niepieniężny, na dzień zbycia tych udziałów (akcji) w spółce, koszt uzyskania przychodów ustala się w wysokości określonej zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ‒ jeżeli zbywane udziały (akcje) zostały objęte w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o PDOP przychodem jest wartość wkładu określona w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określona w dokumencie o podobnym charakterze; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, przychodem jest wartość rynkowa takiego wkładu określona na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego, przepis art. 14 ust. 2 ustawy o PDOP stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z powyższymi przepisami, kosztem w momencie zbycia akcji objętych w zamian za wkład niepieniężny (w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część), powinna być wartość przychodu rozpoznanego w momencie objęcia tych akcji, tj. wartość rynkowa wkładu, za który zostały objęte akcji, z dnia ich objęcia (jeżeli statut nie określa wyższej wartości wkładu niż jego wartość rynkowa).

Wprawdzie żaden z powyższych przepisów nie odnosi się wprost do sytuacji zbycia akcji objętych (otrzymanych) w wyniku zbycia innego udziału, to biorąc pod uwagę ekonomiczną i prawną zbieżność niniejszych sytuacji, za uzasadnione należy uznać za stosowane w tym przypadku wnioskowania per analogiam (w tym wypadku zastosowanie analogii legis) i wypełnienie w ten sposób luki konstrukcyjnej w ustawie o PDOP.

Analogia jest to rodzaj rozumowania prawniczego oparty na założeniu, że fakty podobne do siebie pod istotnym względem powinny pociągać za sobą te same lub podobne konsekwencje.

Z analogią legis mamy do czynienia wówczas, gdy w ramach wnioskowania stosuje się normy prawne regulujące stan rzeczy najbardziej podobny pod jakimś istotnym względem (względami) do stanu rzeczy, który nie jest uregulowany prawnie . Z powyższego wynika, ze analogia prowadzi do rozszerzania zakresu normy, poza przypadki, które są w niej wyraźnie wskazane.

Należy podkreślić, iż co do zasady stosowanie analogii w prawie podatkowym jest dozwolone, nie istnieje bowiem norma zakazująca takiego sposobu interpretowania prawa. Możliwość ta nie jest jednak nieograniczona. Obecnie panuje powszechny pogląd sprzeciwiający się stosowaniu analogii w prawie podatkowym na niekorzyść podatnika.

W literaturze wskazuje się też, że zasada ta nie ma źródła w prawie pozytywnym, ale jest elementem kultury prawnej. Jest ona konsekwencją stosowania ogólnej zasady in dubio pro tributario, wyrażonej obecnie wprost w art. 2a Ordynacji podatkowej.

Oznacza to, że w prawie podatkowym obowiązuje zasada ograniczonego stosowania analogii, zgodnie z którą wykluczone jest posłużenie się wnioskowaniem per analogiam, jeżeli skutkiem miałoby być nałożenie na podatnika obowiązku podatkowego lub zawężenie reguł gwarancyjnych, czy też osłabienie ochrony praw i wolności obywateli.

Z powyższą sytuacją nie mamy jednak do czynienia w przedmiotowej kwestii, a wprost przeciwnie, zastosowanie wnioskowania per analogiam prowadzi do wypełnienia luki konstrukcyjnej i pozwala na opodatkowanie dochodu w wysokości rzeczywiście uzyskanej.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Banku należy uznać, ze Bank w dacie zbycia akcji uprzywilejowanych serii C „preferred stock” w V Inc. powinien rozpoznać przychód w wysokości odpowiadającej wartości rynkowej objętych akcji serii A „common stock” oraz koszt uzyskania przychodów w wysokości wartości rynkowej akcji uprzywilejowanych serii C „preferred Stock” w V Inc. z momentu ich objęcia (rozpoznanej uprzednio jako przychód podatkowy).

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku potencjalnej przyszłej sprzedaży akcji serii A „common stock” w V Inc. Bank będzie uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w wartości uprzednio rozpoznanego przychodu na objęciu akcji zwykłych serii A „common stock” w VISA Inc. Biorąc pod uwagę:

niestandardowy charakter transakcji objęcia przez Banku akcji serii A „common stock",

brak jednoznacznej regulacji ustawy o PDOP w zakresie zasad rozpoznania kosztów uzyskania przychodów na moment ich zbycia w tym przypadku,

możliwość zastosowania w takich sytuacjach wnioskowania w drodze analogii legis wskazanej powyżej,

w ocenie Banku, w świetle zasad wykładni celowościowej oraz systemowej, należy uznać, że Bank w dacie odpłatnego zbycia akcji serii A „common stock” w V Inc. będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów wartości akcji serii A „common stock” V Inc. na moment ich objęcia (rozpoznanej uprzednio jako przychód podatkowy). W sensie ekonomicznym opodatkowaniu w momencie odpłatnego zbycia podlegać powinno bowiem zwiększenie wartości akcji serii A „common stock” V Inc. pomiędzy dniem ich objęcia przez Bank, a dniem ich zbycia przez Bank. W przypadku braku możliwości rozpoznawania kosztu podatkowego na moment zbycia akcji serii A „common stock” w V Inc. doszłoby do podwójnego opodatkowania tej samej wartości: pierwszy raz na moment objęcia akcji i drugi raz w momencie późniejszego zbycia akcji przez Bank. Wskazać należy, że podwójne opodatkowanie tych samych dochodów (zarówno w przypadku otrzymania i późniejszego zbycia akcji) sprzeczne byłoby z intencją/celem ustawodawcy wyrażoną w powyższych regulacjach ustawy o PDOP.

Powyższe potwierdza również Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 listopada 2016r., sygn. IPPB3/4510-882/16-2/AG wydana w podobnej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin