Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IBPBI/2/4510-266/15-1/ANK
z 4 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 czerwca 2018 r., sygn. akt II FSK 1477/16 (data wpływu 17 lipca 2018 r.) oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 17 lutego 2016 r., sygn. akt I SA/Gl 1035/15 (data wpływu 9 sierpnia 2018 r.), wniosku z 11 marca 2015 r. (data wpływu 13 marca 2015 r.), uzupełnionego 21 maja 2015 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka jako płatnik podatku dochodowego od osób prawnych będzie zobowiązana do potrącenia zryczałtowanego podatku u źródła z tytułu wypłat opłat za udostępnienie konstrukcji zawierającej powierzchnię biurową i socjalną - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 13 marca 2015 r. wpłynął do BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka jako płatnik podatku dochodowego od osób prawnych będzie zobowiązana do potrącenia zryczałtowanego podatku u źródła z tytułu wypłat opłat za udostępnienie konstrukcji zawierającej powierzchnię biurową i socjalną. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 15 maja 2015 r., Znak IBPBI/2/4510-266/15/AP wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 21 maja 2015 r.

W dniu 16 czerwca 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPBI/2/4510-266/15/AP, w której uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna została skutecznie doręczona 18 czerwca 2015 r. Pismem z 1 lipca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z 23 lipca 2015 r., Znak: IBPB-1-2/4510-1-35/15/AP odmawiając zmiany ww. interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona 27 lipca 2015 r. Pismem opatrzonym datą 10 sierpnia 2015 r. (data wpływu 13 sierpnia 2015 r.), wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 1 września 2015 r., Znak: IBPB-1-2/4510-3-58/15/AP udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 17 lutego 2016 r., sygn. akt I SA/Gl 1035/15 uchylił zaskarżoną interpretację. Od powyższego wyroku, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 5 czerwca 2018 r., sygn. akt II FSK 1477/16 oddalił skargę kasacyjną Organu. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 17 lutego 2016 r., sygn. akt I SA/Gl 1035/15 wraz z aktami sprawy wpłynął do Organu 9 sierpnia 2018 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej także: „Wnioskodawca”) zamierza wynająć od podmiotu z siedzibą na terenie Austrii (będącego spółką podlegającą w Austrii nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu) konstrukcje dostarczone na teren w Polsce, na którym Spółka będzie prowadzić prace budowlano-montażowe. Podmiot austriacki nie posiada na terytorium Polski zakładu w rozumieniu polsko-austriackiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Konstrukcje będą miały postać przestrzeni zamkniętej przegrodami (ściankami) po bokach, dachem i podłogą. Jednocześnie konstrukcje te nie będą trwale związane z gruntem (będą osadzone na gruncie). Powierzchnia użytkowa konstrukcji będzie służyć pracownikom Spółki do składowania narzędzi i rzeczy osobistych. Udostępniona powierzchnia będzie również służyć pracownikom Spółki do schronienia się w przypadku niekorzystnych warunków meteorologicznych. W środku konstrukcji będzie też znajdować się część socjalna i biurowa. Wykorzystanie powierzchni będzie pełnić rolę służebną w stosunku do zasadniczej działalności Spółki w Polsce (tj. prac budowlano-montażowych). Powierzchnia nie będzie służyć masowej produkcji towarów przez Spółkę. Konstrukcje nie będą służyć do transportu towarów, ich charakter wskazuje na ich stacjonarne wykorzystanie na danym placu budowy. Istotą świadczenia austriackiego kontrahenta będzie odpłatne udostępnienie powierzchni biurowej i socjalnej. W piśmie z 19 maja 2015 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu, Spółka dodatkowo wskazała, że będzie posiadać certyfikat rezydencji podmiotu austriackiego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka jako płatnik podatku dochodowego od osób prawnych będzie zobowiązana do potrącenia zryczałtowanego podatku u źródła z tytułu wypłat opłat za udostępnienie konstrukcji zawierającej powierzchnię biurową i socjalną?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do potrącania zryczałtowanego podatku u źródła.

Świadczenie Spółki w postaci opłat za korzystanie z udostępnionej powierzchni biurowej i socjalnej nie będzie podlegać w Polsce zryczałtowanemu podatkowi u źródła jako:

1. niemieszczące się w katalogu świadczeń podlegających temu podatkowi, wymienionym w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (PDOP),
2. niemieszczące się w pojęciu opłat za udostępnienie urządzenia przemysłowego w rozumieniu art. 12 ust. 3 polsko-austriackiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
   
   

Pojęciem „urządzenie przemysłowe” posługuje się zarówno polsko-austriacka umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, jak i art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP.

W art. 3 ust. 2 wspomnianej umowy wskazano, że w stosowaniu umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie, które nie zostało w niej zdefiniowane, będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się w danym czasie zgodnie z prawem tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie Umowa, przy czym znaczenie wynikające ze stosowanego ustawodawstwa podatkowego tego Państwa będzie miało pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa.

Ustawa o PDOP nie zawiera definicji legalnej tego pojęcia, co usprawiedliwia odwołanie do języka potocznego - regułom języka normatywnego odpowiadają określone dyrektywy wykładni językowej, w myśl których przy tłumaczeniu znaczenia normy należy jej przypisać takie znaczenie, jakie ma ona w języku potocznym, chyba, że ważne względy przemawiają za odstępstwem od tego znaczenia (por. L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2010, s. 99).

W myśl znaczenia słownikowego „urządzenie” to „przedmiot o złożonej konstrukcji, wykonującego lub ułatwiającego określoną pracę” (Wielki Słownik Języka Polskiego, http://www.wsjp.pl). Z kolei według Nowego Słownika Języka Polskiego (red. B. Dunaja, s. 749); urządzeniem jest rodzaj „mechanizmu bądź zespołu mechanizmów, niekiedy bardzo skomplikowanych technicznie, służących do wykonywania określonych czynności, pełniących jakąś funkcję; przyrządu”. Dla oceny zakresu przedmiotowego wspomnianego przepisu niezbędne jest także zinterpretowanie słowa „przemysłowy”. Według Nowego Słownik Języka Polskiego (red. B. Dunaja, s. 543) słowo to oznacza „związany z przemysłem, używany, stosowany w przemyśle”. Z kolei wyraz „przemysł” oznacza „działalność polegającą na produkcji towarów określonego rodzaju na dużą skalę, przy użyciu maszyn” (Wielki Słownik Języka Polskiego, www.wsjp.pl); „podstawowy dział gospodarki, obejmujący masowe wytwarzanie za pomocą środków technicznych określonej grupy wyrobów” (Nowy Słownik Języka Polskiego, pod red. B. Dunaja, s. 543).

Biorąc powyższe pod uwagę nawet w przypadku uznania, że w analizowanej sprawie świadczenie austriackiego kontrahenta polega na udostępnieniu do korzystania „urządzenia” (z czym Spółka nie zgadza się, bowiem przeważającym charakterem świadczenia kontrahenta jest udostępnienie powierzchni biurowej i socjalnej), nie można uznać, że Spółka będzie korzystać z urządzenia „przemysłowego”. Rozumienie szerokie tego pojęcia nie może bowiem pomijać przymiotnika „przemysłowy” i rozszerzać jego zakres na każdy inny sektor gospodarki. W analizowanym stanie faktycznym powierzchnia będzie wykorzystywana pomocniczo w głównej działalności Spółki, jaką są roboty budowlano-montażowe. Nie można uznać, że omawiana powierzchnia służy bezpośrednio do działalności przemysłowej (co więcej, działalność Spółki nie mieści się w znaczeniu pojęcia „przemysł”).

Podobnie Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w prawomocnym wyroku z 10 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 1336/12 stwierdził, że pojęcie „urządzenie przemysłowe” należy rozumieć jako „składnik majątku pełniącego pomocniczą funkcję w ramach procesu przemysłowego rozumianego jako ciąg działań mechanicznych lub chemicznych służących do masowej produkcji towarów. Za takie urządzenie nie można uznać konstrukcji zawierającej w sobie powierzchnię biurową i socjalną wykorzystywaną pomocniczo w związku z robotami budowlanymi. Podobne stanowisko zajął WSA w Warszawie, w wyroku z 8 października 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 2973/11 przyjmując, że Przywołanie Polskiej Klasyfikacji Działalności, jak również Klasyfikacji Środków Trwałych, w celu zdefiniowania pojęcia „urządzenie przemysłowe” na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. jest nie tylko wskazane, ale pozwala na uporządkowanie (klasyfikacji) pojęć dotyczących rodzajów urządzeń oraz rodzajów działalności, w których są one wykorzystywane, w tym w szczególności „urządzeń przemysłowych” i „przemysłu”, w szczególności z uwagi na brak odrębnej, legalnej definicji „urządzenia przemysłowego” w u.p.d.o.p. Brak odmiennej definicji na gruncie u.p.d.o.p. lub zawartego wprost odesłania do zewnętrznej definicji pozwala, zgodnie z zasadą racjonalnego ustawodawcy, na dokonanie wykładni zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. pojęcia „urządzenie przemysłowe” również w oparciu o klasyfikacje statystyczne. Podkreślić należy, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. posługuje się kategorią „urządzenia przemysłowego” a nie szerszą kategorię „urządzenia technicznego”. Dlatego też, wykładnia przyjęta, iż w rozumieniu przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 jako „urządzenia przemysłowe” należy traktować „wszelkie możliwe urządzenia”, stanowi niedopuszczalną wykładnię rozszerzającą art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.

W kwestii interpretacji art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lutego 2012 r., sygn. akt II FSK 1476/10 wywodząc, że (...) przy interpretacji powołanych przepisów nie można pomijać przymiotnika „przemysłowy”, a więc dotyczący przemysłu, związany z przemysłem, stosowany w przemyśle. Przemysł oznacza natomiast produkcję materialną polegającą na wytwarzaniu produktów w sposób masowy przy użyciu urządzeń mechanicznych.

W konsekwencji przychód podmiotu austriackiego uzyskany z tytułu udostępnienia konstrukcji, w której znajduje się powierzchnia biurowa i socjalna nie będzie stanowić przychodu w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP oraz art. 12 ust. 3 polsko-austriackiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (i jako taki będzie mieścić się w kategorii przychodów określonych w art. 7 ust. 1 tej umowy, a więc będzie opodatkowany w państwie siedziby podatnika, tj. w Austrii).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy (zdarzenie przyszłe) będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania pierwotnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.