Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej Nr IPPP2-443-346/11-2/AK z dnia 6 czerwca 2011 r., wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, na wniosek Spółki dnia 15 marca 2011 r. (data wpływu 18 marca 2011 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie uznania organizacji turnieju za czynność niepodlegającą ustawie z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540, z późn. zm.), zmienia ww. interpretację z urzędu, stwierdzając, że

interpretacja indywidualna nr IPPP2-443-346/11-2/AK z dnia 6 czerwca 2011 r. jest nieprawidłowa, gdyż została wydana bez podstawy prawnej, a w związku z tym nie wywołuje skutków prawnych.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2011 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji w indywidualnej sprawie w zakresie uznania organizacji turnieju za czynność niepodlegającą przepisom ustawy o grach hazardowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. prowadzi działalność w zakresie:

• PKD 62.01.Z – działalność związana z oprogramowaniem,
• PKD 62.02.Z – działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki,
• PKD 63.12.Z – działalność portali internetowych.
  
  

Spółka uruchomiła portal internetowy. Serwis przeznaczony jest do organizacji i obsługi turniejów na pieniądze, pomiędzy użytkownikami. Turnieje mają charakter konkursów wiedzy ogólnej, jak i specjalistycznej. Pytania są tekstowe lub zawierające elementy graficzne.

Każdy użytkownik, po uprzednim założeniu konta na serwisie, w zamian za wpłacone przelewem bankowym pieniądze otrzyma odpowiadającą im ilość punktów. Tę pulę punktów, będzie miał możliwość wykorzystać do brania udziału w turniejach. Każdy gracz ma obowiązek pokryć ze swojej puli punktów wymagane przez serwis opłaty. Opłaty obejmują: wpisowe, prowizje dla serwisu oraz stawki za przegrane. W przypadku wygranej użytkownik dostaje równowartość stawki uzależnionej od typu turnieju oraz stawek ustalonych przez graczy. Rywalizacja między użytkownikami polega na odpowiadaniu na postawione pytania. Największa ilość poprawnych odpowiedzi oznacza wygraną turnieju. Zgromadzona ilość punktów może być dalej użyta do dalszej gry lub po przeliczeniu na równowartość pieniężną wypłacona przelewem na konto bankowe użytkownika.

W związku z powyższym zadano Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie następujące pytania.

1. Czy opisana powyżej działalność podlega regulacjom ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych...
2. Czy opisane powyżej turnieje stanowią gry losowe lub zakłady wzajemne, w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych...
   
   

W dniu 6 czerwca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy - Ordynacja podatkowa oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną, nr IPPP2-443-346/11-2/AK, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał art. 2 ust. 1 i 2 ustawy o grach hazardowych i odniósł jego treść do pytań przedstawionych przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że biorąc pod uwagę przepisy ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, w okolicznościach przedstawionych przez Spółkę, turnieje wiedzy ogólnej jak i specjalistycznej organizowane przez Wnioskodawcę nie spełniają przesłanek do uznania ich za gry losowe w rozumieniu przepisu art. 2 ww. ustawy.

Zatem, jak podkreślił Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w sytuacji, gdy użytkownik za wpłacone pieniądze otrzymuje odpowiednią ilość punktów, które może wykorzystać do brania udziału w turnieju, a wygrana uzależniona jest od jego wiedzy, a nie od przypadku lub od odgadywania zaistnienia określonych zdarzeń losowych, nagroda taka nie jest wygraną w rozumieniu ustawy o grach hazardowych, tym samym turniej, w którym ta nagroda jest przyznawana zwycięzcy nie podlega przepisom ww. ustawy.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 6 czerwca 2011 r. IPPP2-443-346/11-2/AK, wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie jest nieprawidłowa, ponieważ została wydana bez podstawy prawnej, w związku z czym zasługuje na zmianę. Natomiast w opinii Ministra Finansów wniosek Spółki zawierający stanowisko dotyczące wydania interpretacji indywidualnej:

• Czy opisana powyżej działalność podlega regulacjom ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych...
• Czy opisane powyżej turnieje stanowią gry losowe lub zakłady wzajemne, w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych...

został rozpatrzony z naruszeniem przepisów o właściwości rzeczowej – przez organ, który nie był upoważniony do rozstrzygania, czy opisane we wniosku przedsięwzięcie jest grą hazardową w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 2009 r.o grach hazardowych.

Warunki urządzania i zasady prowadzenia działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach regulują przepisy ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy, grami losowymi są gry o wygrane pieniężne lub rzeczowe, których wynik w szczególności zależy od przypadku, a warunki gry określa regulamin. Są to:

1. gry liczbowe - gry, w których wygraną uzyskuje się przez prawidłowe wytypowanie liczb, znaków lub innych wyróżników, a wysokość wygranych zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek, oraz gra liczbowa keno, w której wygraną uzyskuje się przez prawidłowe wytypowanie liczb, a wysokość wygranych stanowi iloczyn wpłaconej stawki i mnożnika ustalonego dla poszczególnych stopni wygranych;
2. loterie pieniężne, w których uczestniczy się przez nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze, a podmiot urządzający loterię oferuje wyłącznie wygrane pieniężne;
3. gra telebingo, w której uczestniczy się przez nabycie dowodu udziału w grze zawierającego przypadkowe zestawy liczb lub znaków z góry ustalonego zbioru liczb lub znaków, przeprowadzana na skalę ogólnokrajową z losowaniem nadawanym jako audycja telewizyjna, a podmiot urządzający grę oferuje wygrane pieniężne lub rzeczowe;
4. gry cylindryczne, w których uczestniczy się w grze przez wytypowanie liczb, znaków lub innych wyróżników, a wysokość wygranej zależy od określonego z góry stosunku wpłaty do wygranej, zaś wynik gry ustalany jest za pomocą urządzenia obrotowego;
5. gry w karty: blackjack, poker, baccarat;
6. gry w kości;
7. gra bingo pieniężne, w której uczestniczy się przez nabycie przypadkowych zestawów liczb z ustalonego z góry zbioru liczb, a podmiot urządzający grę oferuje wyłącznie wygrane pieniężne, których wysokość zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek;
8. gra bingo fantowe, w której uczestniczy się przez nabycie przypadkowych zestawów liczb z ustalonego z góry zbioru liczb, a podmiot urządzający grę oferuje wyłącznie wygrane rzeczowe;
9. loterie fantowe, w których uczestniczy się przez nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze, a podmiot urządzający loterię oferuje wyłącznie wygrane rzeczowe;
10. loterie promocyjne, w których uczestniczy się przez nabycie towaru, usługi lub innego dowodu udziału w grze i tym samym nieodpłatnie uczestniczy się w loterii, a podmiot urządzający loterię oferuje wygrane pieniężne lub rzeczowe;
11. loterie audioteksowe, w których uczestniczy się przez:
1. odpłatne połączenie telefoniczne lub
2. wysyłanie krótkich wiadomości tekstowych (SMS) z użyciem publicznej sieci telekomunikacyjnej
- a podmiot urządzający loterię oferuje wygrane pieniężne lub rzeczowe.

Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, zakładami wzajemnymi są zakłady o wygrane pieniężne lub rzeczowe, polegające na odgadywaniu:

1. wyników sportowego współzawodnictwa ludzi lub zwierząt, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranej zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek - totalizatory;
2. zaistnienia różnych zdarzeń, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranych zależy od umówionego, między przyjmującym zakład a wpłacającym stawkę, stosunku wpłaty do wygranej - bukmacherstwo.
   
   

W myśl art. 2 ust. 6 ustawy o grach hazardowych minister właściwy do spraw finansów publicznych rozstrzyga w drodze decyzji, czy gra lub zakład posiadające cechy wymienione w ust. 1 - 5 są grą losową, zakładem wzajemnym albo grą na automatach w rozumieniu ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stosownie do art. 3 pkt 2 ustawy – Ordynacja podatkowa, przez przepisy prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Mając na uwadze ww. przepisy, a zwłaszcza art. 2 ust. 6 ustawy o grach hazardowych należy stwierdzić, że złożony wniosek faktycznie dotyczył rozstrzygnięcia charakteru organizowanych gier, a w takim przypadku właściwym w sprawie był Minister Finansów, który upoważniony jest do rozstrzygania w drodze decyzji, czy przedmiotowe przedsięwzięcie jest grą w rozumieniu ustawy o grach hazardowych.

Aby bowiem wyjaśnić i odpowiedzieć Wnioskodawcy na zadane pytania, należy zinterpretować przepisy dotyczące obszaru uznania gry lub zakładu za grę losową, zakład wzajemny bądź grę na automacie. Zatem jako podlegające ustawie mogą być zakwalifikowane tylko te przedsięwzięcia, które posiadają wszystkie cechy ustawowe charakteryzujące grę losową, zakład wzajemny bądź grę na automacie, ale na skutek elementów dodatkowych lub kombinacji różnych cech, ich charakter nie jest jasny. Jednakże w tej materii Minister Finansów ma za zadanie precyzować i wyjaśniać oraz ustalić, czy planowane przez podmiot przedsięwzięcie (działalność, gra) posiada cechy wymienione w art. 2 ustawy o grach hazardowych, a ustalenia te są niezbędne do podjęcia rozstrzygnięcia. W tym celu Minister Finansów na podstawie art. 2 ust. 6 ustawy o grach hazardowych po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego rozstrzyga, w drodze decyzji, czy gra lub zakład posiadające cechy wymienione w ust. 1-5 jest grą losową, zakładem wzajemny albo grą na automacie w rozumieniu ustawy o grach hazardowych.

Zatem należy zwrócić uwagę, że dokonanie oceny, czy opisane przez Wnioskodawcę przedsięwzięcie (turniej) podlega ustawie o grach hazardowych czy też nie podlega, nie jest interpretacją przepisów prawa podatkowego. Przytoczone bowiem pytania o udzielenie interpretacji indywidualnej odnoszą się do zagadnień regulowanych ustawą o grach hazardowych, jednak nie dotyczą one kwestii będących przedmiotem regulacji przepisów podatkowych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że jeżeli Spółka miała wątpliwości, czy planowany przez nią turniej podlega ustawie o grach hazardowych to powinna była zwrócić się do Ministra Finansów o wydanie w trybie art. 2 ust. 6 ustawy o grach hazardowych odpowiedniego rozstrzygnięcia. Jest to bowiem przewidziany przez prawo sposób na rozstrzygnięcie kwestii, czy dana gra jest grą w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. Zaznaczyć tu należy, że Minister Finansów nie upoważnił żadnego innego organu do wydawania tego rodzaju rozstrzygnięć w jego imieniu, ponieważ sama ustawa o grach hazardowych nie przewiduje możliwości delegowania tego rodzaju kompetencji.

Zwrócić należy uwagę, że Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie miał podstawy prawnej do wydania interpretacji podatkowej w niniejszej sprawie. Nie istniał żaden przepis prawny o charakterze materialnym, który umożliwiałby organowi rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy. Kwestia rozstrzygnięcia, czy dana gra jest grą w rozumieniu ustawy o grach hazardowych nie stanowi interpretacji przepisów prawa podatkowego. Istotą interpretacji indywidualnej jest wyjaśnienie znaczenia określonego przepisu prawnego, który z różnych względów wzbudza wątpliwości w sferze stosowania prawa. W literaturze przedmiotu określa się, iż stanowi ona informację o możliwości zastosowania przepisów w relacji do przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego. Innym rozstrzygnięciem jest natomiast akt, w którym organ na podstawie zgromadzonych w toku postępowania dokumentów dokonuje kwalifikacji określonego przedsięwzięcia, zgodnie z art. 2 ust. 6 ustawy o grach hazardowych. Istota różnicy pomiędzy tymi postępowaniami polega przede wszystkim na różnym przedmiocie, różnym charakterze rozstrzygnięcia oraz zróżnicowanym trybie postępowania. Zatem w przedmiotowej sprawie indywidualna interpretacja podatkowa w ogóle nie powinna była zostać wydana, ponieważ, jak już to zaznaczono, nie istniała podstawa prawna do jej wydania. W związku z powyższym należy stwierdzić, że stanowisko zaprezentowane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nie jest prawidłowe. Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie był organem właściwym do rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy. Mając powyższe na uwadze należy zaznaczyć, że interpretacja jest nieprawidłowa i jako taka nie wywołuje skutków prawnych.

Niewątpliwie Spółka skierowała ww. pytania do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie na podstawie art. 14b § 7 ust. 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Niemniej jednak organ winien, mając na względzie treść zawartych we wniosku pytań, wyjaśnić faktyczne intencje Wnioskodawcy i następnie podjąć stosowne rozstrzygnięcie.

W przypadku gdyby Spółka była zainteresowana rozstrzygnięciem, czy przedmiotowe przedsięwzięcie (turniej) organizowane przez Spółkę posiada cechy wymienione w art. 2 ustawy o grach hazardowych, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie winien przesłać wniosek strony do Ministra Finansów celem załatwienia według właściwości.

Mając zatem na uwadze art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Minister Finansów zmienia interpretację indywidualną z dnia 6 czerwca 2011 r. IPPP2-443-346/11-2/AK w ten sposób, iż stwierdza, że jest ona nieprawidłowa, gdyż została wydana bez podstawy prawnej, a w związku z tym nie wywołuje skutków prawnych.

Zmiana interpretacji dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.