Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.400.2018.1.DP
z 2 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 września 2018 r. (data wpływu 1 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia, czy Spółka może objąć zwolnieniem dochód z działalności prowadzonej na terenie SSE, wykorzystując najpierw limit dostępnej pomocy publicznej w ramach zezwolenia wydanego najwcześniej, a po jego wyczerpaniu, limit wynikający z kolejnych zezwoleń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2018 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka może objąć zwolnieniem dochód z działalności prowadzonej na terenie SSE, wykorzystując najpierw limit dostępnej pomocy publicznej w ramach zezwolenia wydanego najwcześniej, a po jego wyczerpaniu, limit wynikający z kolejnych zezwoleń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) w zakładzie produkcyjnym zlokalizowanym w województwie X. Przedmiotem działalności operacyjnej prowadzonej przez Spółkę na terenie SSE jest produkcja wyposażenia wnętrza samochodów.

Na rzecz Wnioskodawcy wydane zostały następujące zezwolenia (dalej: „Zezwolenia”) tj.:

• Zezwolenie z dnia 2 lutego 2006 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Zezwolenie I”),
• Zezwolenie z dnia 29 marca 2013 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Zezwolenie II”),
• Zezwolenie z dnia 9 grudnia 2013 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Zezwolenie III”),
• Zezwolenie z dnia 9 grudnia 2013 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Zezwolenie IV”).
  
  

Wszystkie zezwolenia wydane zostały na prowadzenie działalności gospodarczej w tej samej Specjalnej Strefie Ekonomicznej.

Zezwolenie I zostało wydane na prowadzenie działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie SSE określonych w następującej kategorii PKWiU 2004:

1. Sekcja D:
   
   • Wyroby z gumy i tworzyw sztucznych (PKWiU 2004 25);
   • Wyroby metalowe gotowe z wyłączeniem maszyn i urządzeń (PKWiU 2004 28);
   • Maszyny i urządzenia, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKWiU 2004 29);
   • Części i akcesoria do pojazdów samochodowych i ich silników (PKWiU 2004 34.3);
   • Motocykle i rowery (PKWiU 2004 35.4).
2. Sekcja I:
   
   • Transport lądowy pozostały (PKWiU 2004 60.2);
   • Usługi w zakresie prac przeładunkowych, magazynowania i przechowywania towarów (PKWiU 2004 63.1);
   • Usługi wspomagające transport pozostałe (PKWiU 2004 63.2);
   • Usługi agencji transportowych pozostałe (PKWiU 2004 63.4).
3. Sekcja K:
   
   • Usługi informatyczne (PKWiU 2004 72),
   • Usługi badawczo-rozwojowe w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych (PKWiU 2004 73.1);
   • Usługi rachunkowości i kontroli ksiąg (PKWiU 2004 74.12.1);
   • Usługi w zakresie księgowości, z wyłączeniem deklaracji podatkowych (PKWiU 2004 74.12.2);
   • Usługi w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 2004 74.3).
   
   
   

Zezwolenie I zostało zmienione w oparciu o Decyzję z dnia 13 lutego 2015 r. wydaną przez Ministra Gospodarki, na mocy której stwierdzono nieważność przedmiotowego zezwolenia w zakresie daty jego obowiązywania.

Zezwolenie II, III oraz IV zostało wydane na prowadzenie działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie wyrobów wytworzonych i usług świadczonych na terenie strefy, określonych w następującej pozycji PKWiU 2008:

• Wyroby z gumy i tworzyw sztucznych (PKWiU 2008 22);
• Metale (PKWiU 2004 24);
• Wyroby metalowe gotowe, z wyłączeniem maszyn i urządzeń (PKWiU 2008 25)
• Przewody i kable izolowane oraz sprzęt instalacyjny (PKWiU 2008 27.3);
• Pozostały sprzęt elektryczny (PKWiU 2008 27.9);
• Maszyny i urządzenia, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKWiU 2008 28);
• Pojazdy samochodowe (z wyłączeniem motocykli), przyczepy i naczepy (PKWiU 2008 29);
• Sprzęt transportowy, gdzie indziej niesklasyfikowany (PKWiU 2008 30.9);
• Wyroby, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKWiU 2008 32.9);
• Usługi naprawy i konserwacji metalowych wyrobów gotowych, maszyn i urządzeń (PKWiU 2008 33.1);
• Usługi instalowania maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia (PKWiU 2008 33.2),
• Odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu (PKWiU 2008 38.11.5),
• Oleje odpadowe (PKWiU 2008 38.12.25.0),
• Usługi w zakresie odzysku surowców, surowce wtórne (PKWiU 2008 38.3),
• Pozostały transport lądowy pasażerski (PKWiU 2008 49.3),
• Transport drogowy towarów oraz usługi związane z przeprowadzkami (PKWiU 2008 49.4),
• Magazynowanie i przechowywanie towarów (PKWiU 2008 52.1),
• Usługi wspomagające transport (PKWiU 2008 52.2),
• Usługi związane z działalnością wydawniczą (PKWiU 2008 58),
• Usługi związane z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki i usługi powiązane (PKWiU 2008 62),
• Usługi w zakresie informacji (PKWiU 2008 63),
• Usługi w zakresie audytu finansowego (PKWiU 2008 69.20.1),
• Usługi rachunkowo-księgowe (PKWiU 2008 69.20.2),
• Usługi w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 2008 71.2),
• Usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych (PKWiU 2008 72),
• Usługi centrów telefonicznych (call center) (PKWiU 2008 82.2),
• Usługi naprawy i konserwacji komputerów i sprzętu komunikacyjnego (PKWiU 2008 95.1),

z wyłączeniem działalności gospodarczej określonej w § 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. Nr 232, poz. 1548 z późn. zm.).

Powyżej wskazane Zezwolenia (II, III i IV) zostały wydane bezterminowo, co w praktyce oznacza, że wszystkie powinny obowiązywać do końca istnienia SSE, tj. w aktualnie obowiązującym stanie prawnym - do dnia 31 grudnia 2026 r.

Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości będzie ubiegać się o decyzję o wsparciu na podstawie przepisów ustawy o wspieraniu nowych inwestycji.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, w związku z art. 12 ustawy o SSE, Spółka uznaje dochody z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE i objętej Zezwoleniami za zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych.

Niezależnie od dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE i objętej Zezwoleniami, Spółka osiąga również dochody z działalności nieobjętej zwolnieniem z podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z prowadzeniem działalności na podstawie Zezwoleń, Spółka prowadzi ewidencję księgową w sposób umożliwiający jednoznaczne przyporządkowanie wydatków inwestycyjnych oraz utworzonych nowych miejsc pracy odrębnie do Zezwolenia I, II, III oraz Zezwolenia IV. Ewidencja umożliwia zatem rozliczenie projektów pod kątem wypełnienia warunków określonych w Zezwoleniach oraz ustalenia kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną poniesionych w związku z realizacją tych projektów dla celów kalkulacji przysługującego Spółce limitu pomocy publicznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na gruncie przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Spółka ma prawo objąć zwolnieniem z podatku dochodowego od osób prawnych całość dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE, której klasyfikacja PKWiU wskazana jest w zezwoleniach uzyskanych dotychczas przez Spółkę, wykorzystując najpierw limit dostępnej pomocy publicznej w ramach zezwolenia uzyskanego najwcześniej, a po jego wyczerpaniu - limit wynikający chronologicznie z kolejnych Zezwoleń? (część pytania sformułowanego we wniosku)

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo objąć zwolnieniem z podatku dochodowego od osób prawnych całość dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE, której klasyfikacja PKWiU wskazana jest w zezwoleniach uzyskanych dotychczas przez Spółkę, wykorzystując najpierw limit dostępnej pomocy publicznej w ramach zezwolenia uzyskanego najwcześniej, a po jego wyczerpaniu - limit wynikający chronologicznie z kolejnych Zezwoleń.

Obowiązek wyodrębnienia dochodów z działalności zwolnionej i działalności opodatkowanej na zasadach ogólnych

W myśl art. 12 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1010, z późn. zm.), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”) dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Nadto, stosownie do art. 17 ust. 4 ustawy o CIT zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Należy przy tym zaznaczyć, że fakt, iż zwolnienie podatkowe przysługuje wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie SSE potwierdzały również przepisy rozporządzeń wykonawczych do ustawy o SSE, w tym przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. z 2015 r. poz. 465, z późn. zm., dalej: „rozporządzenie w sprawie pomocy publicznej”).

Przedmiotowe regulacje wskazują również na obowiązek wydzielenia organizacyjnego działalności prowadzonej na terenie SSE oraz poza tym obszarem i określenia wielkości zwolnienia wyłącznie w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność na terenie SSE. Na moment złożenia wniosku wskazana powyżej zasada wynika wprost z przepisów rangi ustawowej tj. z art. 17 ust. 6a ustawy o CIT, zgodnie z którym, w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej określonym w zezwoleniu lub terenem określonym w decyzji o wsparciu, działalność prowadzoną na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu wydziela się organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o przychody i koszty uzyskania przychodów jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność określoną w zezwoleniu lub w decyzji o wsparciu.

Konkludując powyższe, należy stwierdzić, że zwolnieniem podatkowym, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT objęty jest/będzie dochód z działalności gospodarczej:

1. prowadzonej przez Wnioskodawcę na terenie SSE, która
2. została wymieniona w posiadanych Zezwoleniach.
   
   

Jednocześnie, w myśl art. 9 ust. 1 ustawy o CIT podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (...). Należy przy tym zaznaczyć, że stosownie do art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o CIT przy ustalaniu dochodu (straty podatkowej) nie uwzględnia się przychodów i kosztów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu lub są wolne od podatku.

Wykładnia powołanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że podmioty prowadzące działalność na terenie SSE na podstawie stosownego zezwolenia lub na obszarach określonych w decyzjach o wsparciu, zobowiązane są do prowadzenia ewidencji rachunkowej w sposób pozwalający na ustalenie odrębnie wyniku na działalności zwolnionej i działalności opodatkowanej na zasadach ogólnych przewidzianych w przepisach ustawy o CIT.

Metodologia rozliczenia pomocy publicznej na gruncie znowelizowanych przepisów ustawy o SSE

W ocenie Wnioskodawcy, brak jest natomiast jakiejkolwiek podstawy prawnej, która nakładałaby na przedsiębiorców prowadzących działalność na terenie SSE, obowiązek wyodrębniania wyniku podatkowego osiągniętego w ramach poszczególnych projektów inwestycyjnych, objętych różnymi decyzjami administracyjnymi.

Przeciwnie, stosownie do art. 12 ust. 2 ustawy o SSE wprowadzonego do porządku prawnego na mocy art. 38 pkt 5 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, w przypadku gdy przedsiębiorca posiada co najmniej dwa zezwolenia, o których mowa w art. 16 ust. 1, przyjmuje się, że rozliczenie pomocy publicznej następuje zgodnie z kolejnością wydawania zezwoleń.

Do rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej nie wprowadzono natomiast żadnych zmian w kwestii łączenia dochodu generowanego przez działalność prowadzoną na podstawie więcej niż jednego zezwolenia. Przedmiotowe regulacje traktują wciąż jedynie o wspomnianej powyżej konieczności wydzielenia działalności zwolnionej oraz opodatkowanej.

Należy zwrócić uwagę, że powołane przepisy co prawda nie wskazują wprost na możliwość łącznej kalkulacji dochodu dla kilku zezwoleń posiadanych przez podatnika, jednak wskazują metodę rozliczania wykorzystywania pomocy, która de facto nie mogłaby znaleźć zastosowania w sytuacji, w której ustawodawca wymagałby podziału dochodu na poszczególne zezwolenia.

W związku z powyższym, zakładając racjonalność działania ustawodawcy, należy stwierdzić, że wprowadzając normę wyrażoną w art. 12 ust. 2 ustawy o SSE przewidział on możliwość łącznej kalkulacji dochodu dla więcej niż jednego zezwolenia.

Dodatkowo, prawidłowość powyższego stanowiska potwierdza również wykładnia celowościowa wprowadzonych nowelizacji. Należy wskazać, że pomimo faktu, iż w pierwotnym projekcie ustawy o wspieraniu nowych inwestycji znalazły się przepisy nakazujące ustalanie dochodu zwolnionego w podziale na poszczególne inwestycje/decyzje administracyjne, w ostatecznej wersji ustawy regulacje nie zostały uwzględnione.

Cel ustawodawcy w zakresie rezygnacji z nakazu wydzielania dochodu, a co więcej, wskazaniu wprost możliwości łącznej kalkulacji dochodu widoczny jest jednoznacznie w stenogramie z posiedzenia Komisji Gospodarki i Rozwoju nr 109 z dnia 8 maja 2018 r., w czasie którego Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Przedsiębiorczości i Technologii zgłosił poprawkę (następnie przyjętą) umożliwiającą łączną kalkulację dochodu na bazie nowych przepisów, stwierdzając, iż (...) zmiany do projektu ustawy o wspieraniu nowych inwestycji przewidują: a) uchylenie obowiązku rozdzielania dochodów na poszczególne zezwolenia/decyzje o wsparciu, w przypadku gdy podatnik posiada więcej niż jedno zezwolenie/decyzje o wsparciu (brak obowiązku prowadzenia odrębnej ewidencji dla każdego zezwolenia/decyzji o wsparciu), (...) Zaproponowana poprawka utrzyma również obowiązujące obecnie zasady ustalania dochodów w specjalnych strefach ekonomicznych u przedsiębiorców posiadających kilka zezwoleń.

W kontekście powyższego Wnioskodawca pragnie stwierdzić, że wprowadzenie do porządku prawnego normy określonej w przepisie art. 12 ust. 2 ustawy o SSE stanowi, w jego ocenie, potwierdzenie stanowiska prezentowanego w tym zakresie przez sądy administracyjne i organy podatkowe na gruncie uprzednio obowiązujących przepisów.

Przykładowo, Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: „NSA”) w uzasadnieniu ustnym wyroku z dnia 14 sierpnia 2018 r. (sygn. II FSK 2233/16) stwierdził, że zwolnieniem z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. może zostać objęty dochód ustalany łącznie z całej działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika na terenie SSE w oparciu o wszystkie posiadane przez niego zezwolenia, aż do wysokości ograniczeń wynikających z tych zezwoleń, bez konieczności przyporządkowania poszczególnych limitów pomocy publicznej do poszczególnych inwestycji określonych w kolejno wydawanych zezwoleniach. Analogiczne konkluzje wynikają również z wyroku NSA z dnia 20 marca 2018 r. (sygn. II FSK 696/16), stosownie do którego (...) spółka może objąć zwolnieniem z podatku dochód z całej działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy, wykorzystując sukcesywnie limity dostępnej pomocy publicznej w ramach kolejno otrzymywanych zezwoleń, dyskontując tym samym uzyskaną pomoc etapami. Reasumując te rozważania należy stwierdzić, że zwolnieniem z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34) u.p.d.o.p. może zostać objęty dochód ustalany łącznie z całej działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w oparciu o wszystkie posiadane przez niego zezwolenia, aż do wysokości ograniczeń wynikających z tych zezwoleń, bez konieczności przyporządkowania poszczególnych limitów pomocy publicznej do poszczególnych inwestycji określonych w kolejno wydawanych zezwoleniach na podstawie art. 16 ust. 1 u.s.s.e.

Tożsame stanowisko zostało zaprezentowane również przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 9 sierpnia 2018 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.265.2018.1.MM), wydanej po wejściu w życie znowelizowanych przepisów ustawy o SSE. We wskazanej interpretacji podatkowej organ potwierdził prawidłowość stanowiska podatnika, w myśl którego brak jest jakiejkolwiek podstawy prawnej, która nakładałaby na przedsiębiorców strefowych obowiązek wydzielania organizacyjnego działalności prowadzonej na podstawie różnych zezwoleń strefowych, jak również wyodrębniania wyniku podatkowego osiągniętego w ramach poszczególnych projektów inwestycyjnych, objętych różnymi zezwoleniami. Skoro przedmiotowy obowiązek nie został bezpośrednio sformułowany przez ustawodawcę, nie można go domniemywać i wymagać jego wypełniania przez przedsiębiorców.

Analogiczne konkluzje wynikają również m.in. z interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 20 czerwca 2018 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.266.2018.1.IZ), w której organ podatkowy zaakceptował twierdzenia podatnika, zgodnie z którymi zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych powinien podlegać dochód uzyskiwany z działalności gospodarczej na terenie SSE, w ten sposób, że w pierwszej kolejności wykorzystany zostanie limit dostępnej pomocy publicznej w ramach zezwolenia wydanego najwcześniej, tj. Zezwolenia I, a po jego wyczerpaniu limity dostępne w ramach zezwoleń wydanych chronologicznie, tj. Zezwolenia II, a następnie Zezwolenia III.

Co więcej, powyższe konkluzje potwierdzała również treść formularzy tworzonych przez administrację publiczną, służących rozliczeniu z tytułu podatku dochodowego, w tym wykazaniu wysokości dochodu korzystającego ze zwolnień podatkowych. W Zeznaniu rocznym o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (obecnie druk CIT-8), jak również w załączniku do ww. zeznania Informacja o odliczeniach od dochodu i od podatku oraz o dochodach wolnych i zwolnionych od podatku (obecnie druk CIT-8/0). Konstrukcja deklaracji CIT-8, jak również CIT-8/0 składanych dotychczas przez Spółkę nie przewidywała możliwości wskazania dochodu zwolnionego z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT w podziale na projekty inwestycyjne, czy udzielone zezwolenia, za wyjątkiem możliwości podziału tego dochodu pomiędzy zezwolenia udzielone przed dniem 1 stycznia 2001 r. oraz począwszy od tej daty.

Zasady rozliczenia limitu przysługującej pomocy publicznej

Jednocześnie, należy zwrócić uwagę na fakt, iż ustawodawca w przepisie art. 12 ust. 2 ustawy o CIT wprost zaznaczył, że rozliczenie pomocy publicznej następuje zgodnie z kolejnością wydawania zezwoleń. Wskazana zasada, w ocenie Spółki, znajduje uzasadnienie w metodologii rozliczania pomocy publicznej określonej w przepisie § 7 ust. 1 rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, zgodnie z którą koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia. Wartość otrzymanej pomocy publicznej powinna być w pierwszej kolejności dyskontowana na dzień udzielenia zezwolenia wydanego najwcześniej, a następnie - po wyczerpaniu limitu pomocy wynikającego z tego zezwolenia - na dzień wydania kolejnych zezwoleń.

W odniesieniu zatem do zaprezentowanego stanu faktycznego/opisu zdarzenia przyszłego, w związku z faktem, że uprawnienia wynikające z Zezwolenia I nabyte zostały w pierwszej kolejności w stosunku do uprawnień wynikających z Zezwolenia II, III i IV należy przyjąć założenie, że do dnia wyczerpania limitu pomocy publicznej przysługującej na podstawie Zezwolenia I pomoc publiczna otrzymana przez Spółkę powinna być dyskontowana na dzień wydania Zezwolenia I. Po wyczerpaniu limitu określonego dla Zezwolenia I, Wnioskodawca będzie uprawniony do korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego w ramach Zezwolenia II oraz następnie z kolejno wydanych zezwoleń/decyzji o wsparciu, oraz do dyskontowania otrzymywanego zwolnienia odpowiednio na dzień wydania Zezwolenia II oraz kolejnych zezwoleń/decyzji o wsparciu.

Konsekwentnie, za właściwą należy uznać metodologię polegającą na:

1. rozliczeniu otrzymanej pomocy publicznej w pierwszej kolejności z limitem wynikającym z zezwolenia wydanego najwcześniej (Zezwolenie I) oraz następnie
2. gdy limit wynikający z tego zezwolenia zostanie w pełni wykorzystany, otrzymana pomoc publiczna powinna być rozliczania z limitem wynikającym z kolejnych zezwoleń - w kolejności ustalonej zgodnie z datami ich wydania.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W pozostałej części wniosek został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Stosownie do art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.