INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2011 r. (data wpływu 2 stycznia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 6 marca 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zastosowania zwolnienia do węgla zakupionego dla potrzeb ogrzewania mieszkań znajdujących w zasobach spółdzielni - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 6 marca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zastosowania zwolnienia do węgla zakupionego dla potrzeb ogrzewania mieszkań znajdujących w zasobach spółdzielni.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu zostało przedstawione zdarzenie przyszłe.

Spółdzielnia Mieszkaniowa posiada zasoby mieszkaniowe w trzech miastach:

1. W L. jest współwłaścicielem i sprawuje zarząd 28 budynków mieszkalnych zakupując ciepło od energetyki cieplnej.
2. W W. jest współwłaścicielem i sprawuje zarząd dla 5 budynków, w tym dla 3 budynków mieszkalnych wytwarza ciepło w własnej kotłowni osiedlowej, opalanej węglem,
3. W R., jest współwłaścicielem i sprawuje zarząd dla 10 budynków, w tym dla 4 budynków mieszkalnych wytwarza ciepło w własnej kotłowni osiedlowej, opalanej węglem.

Dla każdej kotłowni prowadzone są odrębne ewidencje kosztów, w których udział zakupu węgla w wartości produkcji sprzedanego ciepła wynosi ponad 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalony procentowy udział. W pierwszej kotłowni łączne koszty wytworzenia energii cieplnej wyniosły 219.656 zł, w tym wartość węgła stanowiła 124.393 zł, tj. 56,63%. W drugiej kotłowni łączne koszty wytworzenia energii cieplnej wyniosły 211.032 zł, w tym wartość węgła stanowiła 121.753 zł, tj. 57,69%. Kotłownie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi i mogą stanowić niezależne przedsiębiorstwa realizujące produkcję ciepła dla mieszkańców tych budynków. Koszty dotyczące utrzymania kotłowni i wyprodukowania energii cieplnej są wyspecyfikowane na odrębnych kontach (odrębnie dla każdej kotłowni). Koszty utrzymania i produkcji ciepła są ponoszone proporcjonalnie wyłącznie przez mieszkańców – odbiorców ciepła w budynkach, w których Spółdzielnia jest współwłaścicielem i jednocześnie zarządcą. Pomieszczenia kotłowni są częścią wspólną nieruchomości. Mieszkańcy ogrzewanych budynków płacą miesięczne zaliczki, które na koniec roku podatkowego zostają rozliczone (rozliczenia jak w przypadku wspólnot mieszkaniowych, zwolnionych od podatku akcyzowego w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym). Spółdzielnia spełnia warunki zwolnienia z art. 31a ust. 3 pkt 1-3 ww. ustawy oraz prowadzi ewidencję wyrobów węglowych w formie papierowej, o której mowa w ust. 4 i 5 powyższego artykułu.

W związku z powyższym zadano w uzupełnieniu wniosku następujące pytanie.

Czy Spółdzielnia Mieszkaniowa podlega zwolnieniu od podatku akcyzowego od wyrobów węglowych używanych w kotłowniach dla ogrzania gospodarstw domowych...

Zdaniem Spółdzielni, podlega zwolnieniu od podatku akcyzowego od wyrobów węglowych używanych w kotłowniach dla ogrzania gospodarstw domowych na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym. Ponadto Spółdzielnia wskazała, że jest zakładem energochłonnym korzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, ponieważ udział zakupu węgla stanowi powyżej 10% wartości produkcji wytworzonego i sprzedanego ciepła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Wyrobami węglowymi – stosownie do zapisu ust. 1 pkt 1a powyższego artykułu - są wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ww. ustawy.

W załączniku tym wymieniono:

• w poz. 19 pod kodem CN ex 2701: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
• w poz. 20 pod kodem CN ex 2702: węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych,
• w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00: koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Z objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym wynika iż oznaczenie „ex” - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.

W myśl ust. 3 powyższego artykułu, jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Zasadą jest zatem, iż obrót wyrobami węglowymi jest objęty systemem podatku akcyzowego, niemniej ustawodawca przewidział liczne wyłączenia od tej zasady stosując zwolnienia.

I tak, zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

Na podstawie ust. 2 pkt 3 powyższego artykułu, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, z późn. zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, z późn. zm.).

Zgodnie z ust. 2 pkt 8 tegoż artykułu, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez zakłady energochłonne do celów opałowych.

Przez zakłady energochłonne - w myśl ust. 10 wskazanego artykułu - rozumie się podmioty, u których udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z kolei podmiotem zużywającym jest - w świetle art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a) ustawy - podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Stosownie do zapisu art. 31a ust. 4-7 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych, z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w ust. 2 pkt 3. Ewidencja może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Ewidencja powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu wysłania lub odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych. Ewidencja, oraz dokument dostawy powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę.

Szczegółowy zakres danych, jakie powinna zawierać ewidencja wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy oraz sposób jej prowadzenia został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. Nr 160, poz. 1075 ze zm.).

Wykładnia art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, prowadzi do wniosku, że warunkiem zasadności zastosowania zwolnienia do wyrobów węglowych (w tym węgla) przeznaczonych do celów opałowych, jest ich docelowe zużywanie m. in. przez gospodarstwa domowe. Z kolei, aby skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 8 powyższego artykułu, podmiot zużywający musi być zakładem energochłonnym, a więc podmiotem spełniającym przesłanki, określone w treści ust. 10 ww. artykułu oraz dodatkowo (w przeciwieństwie do zwolnienia z art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy), prowadzić ewidencje wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych.

W świetle art. 1 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t. j. Dz. U. z 2003 Nr 119, poz. 11 ze zm.), celem spółdzielni mieszkaniowej (…) jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.

Z treści wniosku wynika, że Spółdzielnia Mieszkaniowa posiada zasoby mieszkaniowe w trzech miastach. W dwóch z nich, wytwarza ciepło dla ogrzania gospodarstw domowych w własnej kotłowni osiedlowej opalanej węglem. Dla każdej kotłowni udział zakupu węgla w wartości produkcji sprzedanego ciepła wynosi ponad 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalony procentowy udział. Kotłownie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi mogącymi stanowić niezależne przedsiębiorstwa realizujące produkcję ciepła dla mieszkańców. Koszty dotyczące utrzymania kotłowni i wyprodukowania energii cieplnej są wyspecyfikowane na odrębnych kontach (odrębnie dla każdej kotłowni). Spółdzielnia prowadzi ewidencję wyrobów węglowych w formie papierowej, o której mowa w art. 31a ust. 4 i 5 ustawy o podatku akcyzowym.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane regulacje stwierdzić należy, że węgiel, który nabywa Spółdzielnia, korzystać będzie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, pod warunkiem, że zużywać będzie go zgodnie z celem (przeznaczeniem) określonym w tym przepisie, tj. dla potrzeb gospodarstw domowych.

Ponadto należy wskazać, że o ile kotłownie w Spółdzielni są organizacyjnie i finansowo wyodrębnionymi zespołami składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwa samodzielnie realizujące te zadania, a udział zakupu węgla w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział, może również skorzystać ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 8 ustawy, pod warunkiem, że prowadzi ewidencje na zasadach określonych w ust. 4-7 tegoż artykułu.

Niezależnie od powyższego należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.