Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-606/15-2/SJ
z 17 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2015 r. (data wpływu 2 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2014 r., poz. 1153, z późn. zm., dalej: „ustawa o lasach”), lasami własności Skarbu Państwa zarządza Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe. W ramach sprawowanego zarządu Lasy Państwowe prowadzą gospodarkę leśną, gospodarują gruntami i innymi nieruchomościami oraz ruchomościami związanymi z gospodarką leśną, a także prowadzą ewidencję majątku Skarbu Państwa oraz ustalają jego wartość.

Nadleśnictwo X (dalej: „Nadleśnictwo”) jest państwową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2011 r., Nr 12, poz. 59, z późn. zm.), wchodzącą w skład Lasów Państwowych. Obszar działania Nadleśnictwa obejmuje powierzchnię ….. ha i jest on administracyjnie wydzielony. W skład Nadleśnictwa wchodzi Y Leśnictw i jeden Ośrodek Hodowli Zwierzyny, którego obszar jest również administracyjnie wydzielony. Siedziba Nadleśnictwa położona jest na terenie Nadleśnictwa.

Stosownie do art. 35 ust. l ustawy o lasach, nadleśnictwem, jako podstawową komórką organizacyjną Lasów Państwowych, kieruje nadleśniczy, który prowadzi samodzielnie gospodarkę leśną w nadleśnictwie na podstawie planu urządzania lasu oraz odpowiada za stan lasu.

Stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy o lasach, w Lasach Państwowych tworzy się Służbę Leśną. Stanowisko nadleśniczego zaliczane jest do Służby Leśnej - co wynika z § 2 pkt 3 lit. a) rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 stycznia 2003 r. sprawie stanowisk, stopni służbowych oraz zasad wynagradzania w Służbie Leśnej (Dz. U. Nr 11, poz. 123).

Ustawa o lasach i akty wykonawcze do niej zawierają regulacje dotyczące obowiązków i praw Służby Leśnej. Z przepisów powołanej ustawy, zwłaszcza art. 45 ust. 1 wynika, że jest to grupa pracownicza, na której ciążą obowiązki związane z wykonaniem tej ustawy w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia gospodarki leśnej w sposób zrównoważony z zachowaniem ochrony i utrzymania trwałości lasów.

W § 4 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (dalej: „PUZP”) wskazane zostały miejsca pracy dla określonych grup pracowników Nadleśnictw, zgodnie z którym:

1. dla nadleśniczego, zastępców nadleśniczych, inżynierów nadzoru, straży leśnej - miejscem wykonywania pracy jest teren nadleśnictwa;
2. dla leśniczych, podleśniczych, gajowych i robotników leśnych pracujących w leśnictwach - miejscem wykonywania pracy jest teren leśnictwa, wskazanego w umowie o pracę;
3. dla pozostałych pracowników - miejscem wykonywania pracy jest siedziba nadleśnictwa.
   
   

Zgodnie z § 18 ust. 2 PUZP, w wypadku gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych (w tym nadleśniczym) oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu.

Do grupy pracowników upoważnionych przez kierowników jednostek, o których mowa w § 18 ust. 2 PUZP, należą w szczególności leśniczowie, inżynierowie nadzoru i strażnicy leśni. Nadleśniczy jest uprawniony do korzystania z samochodu własności Nadleśnictwa (samochodu służbowego) na podstawie § 2 zarządzenia nr 19 z dnia 5 marca 2008 r. Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych w sprawie stanu liczbowego samochodów osobowych i osobowo-terenowych oraz zasad wykorzystywania samochodów prywatnych w celach służbowych w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych. Zgodę na używanie przez nadleśniczego samochodu służbowego do dojazdów do i z miejsca pracy wyraża właściwy Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych.

Do wykonywania zadań wynikających z przepisów ustawy o lasach, w tym do administrowania i zarządzania majątkiem Skarbu Państwa będącego w zarządzie Nadleśnictwa, prowadzenia gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym przeciwpożarowej ochrony lasu, Nadleśnictwo wykorzystuje własne samochody (dalej: „samochody służbowe”).

Nadleśniczemu Nadleśnictwa X, po uzyskaniu zgody Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w mieście Z na używanie samochodu służbowego do dojazdów pomiędzy miejscem zamieszkania, położonym poza terenem Nadleśnictwa, a miejscem pracy - terenem Nadleśnictwa oraz uzyskaniu zgody na garażowanie tego samochodu w jego miejscu zamieszkania, samochód zostanie powierzony za odpowiedzialnością materialną, z obowiązkiem garażowania w miejscu gwarantującym w najwyższym stopniu jego bezpieczeństwo.

Praca pracowników zaliczanych do Służby Leśnej, w tym Nadleśniczego realizującego zadania określone w ustawie o lasach (w szczególności określonych w art. 35 ust. l i art. 45), a wynikających ze stosunku pracy, polega na częstym przemieszczaniu się po rozległym terenie. Wykonuje on różnorodne obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym przeciwpożarowej ochrony lasu.

W szczególności, w okresie intensywnych prac, np. prac odnowienia i zalesienia lasu, pozyskania i wywozu drewna oraz w okresie wysokiego zagrożenia pożarami lasu i w razie pożaru lasu, w razie wystąpienia szkód powstałych w wyniku klęsk żywiołowych w drzewostanach i w innym majątku Nadleśnictwa, Nadleśniczy musi dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia.

Jak wynika z powyższego, charakter pracy Nadleśniczego wymaga od niego użycia samochodu, mobilności, dyspozycyjności i szybkiego działania, czego konsekwencją jest konieczność garażowania samochodu służbowego w miejscu jego zamieszkania.

W związku z powyższym, ustalenie miejsca garażowania samochodu służbowego, oddanego Nadleśniczemu do dyspozycji w celu wykonywania przez niego obowiązków wynikających z ustawy o lasach i umowy o pracę, w miejscu jego zamieszkania gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu bezpieczeństwa tego samochodu oraz powierzenie ww. samochodu Nadleśniczemu za odpowiedzialnością materialną, jest zasadne z punktu widzenia prowadzonej przez Nadleśnictwo działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy po stronie pracownika - Nadleśniczego - powstanie przychód w związku z dojazdem samochodem służbowym, wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych, z miejsca garażowania samochodu, będącego również miejscem zamieszkania pracownika, położonym poza terenem Nadleśnictwa, do miejsca pracy, którym jest teren Nadleśnictwa, i czy w związku z powyższym Nadleśnictwo będzie zobowiązane do ustalenia wartości świadczenia z tytułu używania przez pracownika samochodu służbowego do dojazdu z miejsca zamieszkania (garażowania samochodu) do miejsca pracy (jakiegokolwiek miejsca położonego na terenie administracyjnym Nadleśnictwa), na zasadach określonych w art. 12 ust. 2a-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz pobrania od tego świadczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywanie obowiązków wynikających ze stosunku pracy i ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2014 r., poz. 1153, z późn. zm., dalej: „ustawa o lasach”), wymaga od Nadleśniczego częstego i/lub ciągłego przemieszczania się po rozległym terenie Nadleśnictwa (będącym miejscem jego pracy, co wynika z § 18 ust. 4 lit. a) Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (dalej: „PUZP”). Wykonuje on różnorodne obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania majątkiem Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa i Nadleśnictwem, prowadzenia gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym związanych z przeciwpożarową ochroną lasu i ochroną majątku.

W związku z wymienionymi zadaniami służbowymi, zwłaszcza w okresie intensywnych prac odnowienia i zalesienia lasu, pozyskania i wywozu drewna, a także w razie zagrożenia pożarami i pożaru lasu oraz w razie kradzieży mienia i/lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach lub w innym majątku Nadleśnictwa, Nadleśniczy musi dotrzeć z miejsca swojego zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, niejednokrotnie bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia.

Zatem stała dyspozycyjność i mobilność w wykonywaniu przez Nadleśniczego wyżej wymienionych obowiązków wynika ze stosunku pracy i z ustawy o lasach, a więc pozostaje w bezpośrednim związku z wykonywaną pracą i uzyskiwanymi przychodami, co uzasadnia oddanie do dyspozycji Nadleśniczemu samochodu - własności Nadleśnictwa (pracodawcy) - z nałożeniem odpowiedzialności za powierzone mienie, jak również uzasadnia miejsce garażowania samochodu w miejscu zamieszkania pracownika.

Dlatego też przechowywanie samochodu, będącego własnością pracodawcy (Nadleśnictwa), w miejscu zamieszkania pracownika - Nadleśniczego - wynika wprost z charakteru wykonywanej przez niego pracy, w związki z czym, zdaniem Nadleśnictwa, po stronie pracownika nie wystąpi żadne przysporzenie majątkowe, które powodowałoby konieczność poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazuje, że w podobnej sprawie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej Nr IPTB1/415-140/11-4/KSU, z dnia 18 listopada 2011 r., w której podniesiono „(…) należy stwierdzić, że przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych. W konsekwencji przejazdy (dojazdy) nadleśniczego, (…) z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) do miejsca pracy w danym dniu położonego na terenie miejsca pracy pracownika (tj. odpowiedniego leśnictwa, nadleśnictwa), będącego również terenem, na którym znajduje się miejsce jego zamieszkania, nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie firmy, wyrażające się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania samochodu służbowego w celu wykonywania służbowych zadań (...)”.

Także Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacjach indywidualnych z dnia 18 listopada 2011 r., Nr IPTPB1/415-140/11-2/KSU, Nr IPTPB1/415-140/11-3/KSU, interpretacji indywidualnej z dnia 2 września 2015 r., Nr IPTPB1/4511-346/15-2/MH, oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 4 listopada 2011 r., Nr IBPBII/415-704/11/MK i z dnia 5 lipca 2012 r., Nr IBPBII/415-368/12/BJ, w podobnych prawach stwierdzili, że „(...) przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych”.

Podsumowując Nadleśnictwo stoi na stanowisku, że przydzielenie samochodu służbowego Nadleśniczemu, w celu wykonywania obowiązków służbowych i wyznaczenie miejsca garażowania samochodu w miejscu zamieszkania, bez względu na to, czy miejsce garażowania samochodu znajduje się na terenie pracy, czy poza tym terenem oraz bez względu na fakt wskazania w PUZP jego miejsca pracy, nie stanowi przychodu ze stosunku pracy u tego pracownika.

Zdaniem Nadleśnictwa, w wyżej wymienionym przypadku regulacje zawarte w art. 12 ust. 1 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będą miały zastosowana, w związku z czym Nadleśnictwo nie będzie zobowiązane do poboru zaliczki na ten podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku w drodze rozporządzenia.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest państwową jednostką nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy o lasach, wchodzącą w skład Lasów Państwowych. Ustawa o lasach i akty wykonawcze do niej zawierają regulacje dotyczące obowiązków i praw Służby Leśnej. Z przepisów powołanej ustawy wynika, że jest to grupa pracownicza, na której ciążą obowiązki związane z wykonaniem tej ustawy w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia gospodarki leśnej w sposób zrównoważony z zachowaniem ochrony i utrzymania trwałości lasów. U Wnioskodawcy obowiązuje Ponadzakładowy Układ Zbiorowy Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, z którego wynika, że w wypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych (w tym nadleśniczym) oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu. Do grupy pracowników upoważnionych przez kierowników jednostek, należą w szczególności leśniczowie, inżynierowie nadzoru i strażnicy leśni. Zgodę na używanie przez nadleśniczego samochodu służbowego do dojazdów do i z miejsca pracy wyraża właściwy Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych. Nadleśniczemu Nadleśnictwa, po uzyskaniu zgody Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w mieście Z na używanie samochodu służbowego do dojazdów pomiędzy miejscem zamieszkania, położonym poza terenem Nadleśnictwa, a miejscem pracy - terenem Nadleśnictwa, oraz uzyskaniu zgody na garażowanie tego samochodu w jego miejscu zamieszkania, samochód zostanie powierzony za odpowiedzialnością materialną, z obowiązkiem garażowania w miejscu gwarantującym w najwyższym stopniu jego bezpieczeństwo. Charakter pracy Nadleśniczego wymaga od niego użycia samochodu, mobilności, dyspozycyjności i szybkiego działania, czego konsekwencją jest konieczność garażowania samochodu służbowego w miejscu jego zamieszkania. Ustalenie miejsca garażowania samochodu służbowego, oddanego Nadleśniczemu do dyspozycji w celu wykonywania przez niego obowiązków wynikających z ustawy o lasach i umowy o pracę, w miejscu jego zamieszkania gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu bezpieczeństwa tego samochodu oraz powierzenie ww. samochodu Nadleśniczemu za odpowiedzialnością materialną, jest zasadne z punktu widzenia prowadzonej przez Nadleśnictwo działalności.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że przydzielenie samochodu służbowego i wyznaczenie miejsca garażowania w miejscu zamieszkania, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, nie skutkuje powstaniem przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych. W konsekwencji, przejazdy (dojazdy) pracownika z miejsca zamieszkania (garażowania samochodu) do miejsca pracy w danym dniu, nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Nadleśnictwa wyrażająca się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania samochodu służbowego w celu wykonywania zadań służbowych.

Reasumując, należy stwierdzić, że po stronie pracownika – Nadleśniczego – w związku z dojazdem samochodem służbowym wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych, z miejsca garażowania samochodu, będącego również miejscem zamieszkania pracownika, położonego na terenie Nadleśnictwa, do miejsca pracy, którym jest teren Nadleśnictwa – nie powstanie przychód.

W związku z powyższym, Wnioskodawca – Nadleśnictwo – nie będzie zobowiązany do ustalenia wartości świadczenia z tytułu używania przez pracownika samochodu służbowego do dojazdu z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) do miejsca pracy (jakiegokolwiek miejsca położonego na terenie administracyjnym Nadleśnictwa) na zasadach określonych w art. 12 ust. 2a-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym do pobrania od tego świadczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.