Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/4511-183/15-6/PM
z 18 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w X działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2015 r. (data wpływu 29 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 listopada 2015 r. (data wpływu 3 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury z tytułu pracy we Francji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2015 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury z tytułu pracy we Francji.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w X działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), pismem z dnia 26 października 2015 r., nr IPTPB3/4511-183/15-2/PM (doręczonym w dniu 28 października 2015 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 3 listopada 2015 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 2 listopada 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (po uzupełnieniu):

Od 2012 r. Wnioskodawca uzyskał dochody z tytułu wypracowanej renty emerytalnej we X (funkcje publiczne) od uzyskanych świadczeń. Wnioskodawca mieszka z rodziną w Polsce (nie pracuje nigdzie). Posiada obywatelstwo francuskie i w związku z tym deklaruje zeznanie podatkowe co roku we X.

Wnioskodawca przez 17 lat pracował we X (1991-2008), z tego tytułu uzyskał świadczenie emerytalne, które pobiera mieszkając w Polsce od 2008 r., które są Jego jedynymi dochodami. Dochód ten Wnioskodawca osiągnął za prace wykonywaną za granicą i w związku z tym jest zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce – metoda wyłączenia z progresją (art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), stosowana i uregulowana umową między Rządem Polski a Rządem Francji – umowa ta zapobiega podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i majątku. Wnioskodawca nie pracuje w Polsce, a tym samym nie osiąga żadnych innych dochodów podlegających opodatkowaniu, więc rozlicza się co roku we X.

Główny zarząd finansów publicznych X systematycznie co roku przesyła informacje podatkową o emeryturze Wnioskodawcy do Urzędu Skarbowego w X, również co roku wypełnia deklaracje podatkową i wysyła ją do X. Według art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie pracując w Polsce Wnioskodawca rozlicza się we X.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Wnioskodawca prosi o zinterpretowanie przepisów podatkowych mówiących o podwójnym opodatkowaniu dotyczących Wnioskodawcy, który pobiera emeryturę z X i nie pracuje w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych unikając podwójnego opodatkowania, nie pracując i nie osiągając dochodów polskich a pobierając jedynie emeryturę z X (funkcje publiczne) Wnioskodawca rozlicza się tylko w jednym kraju we Francji, którego kraju jest również obywatelem.

Emerytura ta przyznana jest Wnioskodawcy dożywotnio, wypłacana jest przez Ambasadę Republiki X w X.

Ponadto, Wnioskodawca uważa, że nie pracując w Polsce, nie obciążając żadnych instytucji (ubezpieczenie zdrowotne) pieniądze zarobione we X Wnioskodawca wydaje w Polsce. Z tego też względu składając deklaracje podatkowe we X jest uregulowany podatkowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcę w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Stosownie do postanowień art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W świetle powołanych powyżej przepisów stwierdzić należy, że zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego osoby fizyczne, jeśli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, co oznacza, że do tej kategorii osób mają zastosowanie ogólne reguły podatkowe korygowane wyłącznie treścią umów międzynarodowych w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Wobec tego, co do zasady osoby fizyczne mające miejsce zamieszania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osiągające dochody za granicami Polski charakteryzują się taką samą cechą istotną jak osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie osiągające dochodów pochodzących z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem francuskim. Wnioskodawca przez 17 lat pracował we Francji (1991-2008), z tego tytułu uzyskał świadczenie emerytalne, które pobiera mieszkając w Polsce od 2008 r., które są Jego jedynymi dochodami. Dochód ten Wnioskodawca osiągnął za prace wykonywaną za granicą. Wnioskodawca nie pracuje w Polsce, a tym samym nie osiąga żadnych innych dochodów podlegających opodatkowaniu, więc rozlicza się co roku we Francji.

W stosunku do przedstawionego powyżej stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszej interpretacji znajdą zastosowanie odpowiednie uregulowania Umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 20 czerwca 1975 r. (Dz.U. z 1977 r., Nr 1, poz. 5).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Umowy, w rozumieniu niniejszej Umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona, nie włączając jednak osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu, jaki osiągają ze źródeł położonych w wyżej wymienionym Państwie albo z tytułu majątku, jaki posiadają w tym Państwie.

W myśl art. 4 ust. 2 lit. a) ww. Umowy, jeżeli stosownie do postanowień ust. 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następującą zasadę: osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych).

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca mieszka w Polsce, co oznacza – zgodnie z przytoczonymi przepisami – że podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 18 ww. Umowy, z zastrzeżeniem postanowień art. 19 ust. 2 renty, emerytury i podobne wynagrodzenie z tytułu poprzedniego zatrudnienia, wypłacane osobie zamieszkałej w jednym Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Stosownie do art. 19 ust. 2 lit. a) ww. Umowy renty i emerytury przekazywane przez Umawiające się Państwo albo przez jedną z jego jednostek samorządu lokalnego, albo przez jedną z ich osób prawnych prawa publicznego, bądź wprost, bądź w ciężar tworzonego przez nie funduszu osobie fizycznej z tytułu usług o charakterze publicznym świadczonych temu Państwu, albo tej jednostce samorządu, albo tej osobie prawnej podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Stosownie do art. 19 ust. 2 lit. b) ww. Umowy jednakże te renty i emerytury podlegają opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli ich odbiorca ma w tym Państwie miejsce zamieszkania i posiada jego obywatelstwo.

Publiczny charakter usług świadczonych Umawiającemu się Państwu, jego jednostkom samorządu lokalnego albo jednej z ich osób prawnych prawa publicznego jest określony zgodnie z prawem wewnętrznym tego Państwa (art. 19 ust. 3 ww. Umowy).

Na podstawie art. 19 ust. 4 ww. Umowy postanowienia artykułów 15, 16 i 18 stosuje się do wynagrodzeń lub rent i emerytur przekazywanych z tytułu usług świadczonych w ramach działalności przemysłowej lub handlowej wykonywanej przez jedną z ich jednostek samorządu lokalnego lub przez jedną z ich osób prawnych prawa publicznego.

Zgodnie natomiast z art. 23 ust. 1 pkt a) ww. Umowy jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga przychody lub posiada majątek, które stosownie do postanowień niniejszej Umowy podlegają opodatkowaniu we Francji, wówczas Polska – z zastrzeżeniem postanowień punktu b), wyłączy te przychody albo ten majątek spod opodatkowania; może jednak przy ustalaniu podatku od pozostałego dochodu albo pozostałego majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która zostałaby zastosowana, gdyby te przychody albo ten majątek nie zostały wyłączone spod opodatkowania.

Wobec powyższego, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania może być opodatkowany we Francji, to Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, ale może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby stosować stopę podatkową, która byłaby zastosowana w razie, gdyby zwolniona część dochodu lub majątku nie podlegała takiemu zwolnieniu.

Stosownie do art. 27 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że generalnie emerytura wypłacana z Francji osobie fizycznej, która ma miejsce zamieszkania w Polsce, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Natomiast emerytury otrzymywane z tytułu usług o charakterze publicznym świadczonych na rzecz państwa, jednostek samorządu lokalnego tego państwa albo jednej z ich osób prawnych prawa publicznego podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie (we Francji). Natomiast tego rodzaju świadczenia podlegają opodatkowaniu w państwie rezydencji (w Polsce) wyłącznie w sytuacji gdy świadczeniobiorca ma w tym państwie zarówno miejsce zamieszkania, jak i posiada obywatelstwo tego państwa.

W odniesieniu do emerytury wypracowanej przez Wnioskodawcę stwierdzić należy, że z art. 18 powołanej powyżej Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, wynika, że emerytura otrzymywana przez Wnioskodawcę nie podlega opodatkowaniu w państwie rezydencji, czyli w Polsce. Dochód ten podlega opodatkowaniu w państwie, z którego jest wypłacany, czyli we Francji. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika bowiem, że Wnioskodawca otrzymuje przedmiotową emeryturę z tytułu świadczenia na rzecz państwa francuskiego usług o charakterze publicznym. Zatem, do emerytury wypłacanej przez francuską instytucję osobie zamieszkałej w Polsce nie stosuje się przepisów polskiego prawa podatkowego, gdyż w świetle ww. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania świadczenia te podlegają opodatkowaniu tylko we Francji. To oznacza, że nie dochodzi do podwójnego opodatkowania omawianego dochodu a tym samym wskazana przez Wnioskodawcę metoda wyłączenia z progresją ma zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w X.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.