Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-813/14/BK
z 4 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2014 r. (data wpływu 5 września 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 listopada 2014 r. (data wpływu – 17 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2014 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 17 listopada 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie sporządzonej w dniu 5 czerwca 2012 r. umowy pomiędzy P. S.A. oraz aktu notarialnego zawartego dnia 20 lutego 2013 r. Wnioskodawczyni, pozostająca we wspólności majątkowej małżeńskiej ustanowiła na rzecz Spółki odpłatną służebność na stanowiącej Jej własność nieruchomości rolnej zabudowanej oraz zalesionej. Umowa zawarta została na czas nieoznaczony. Przedmiotem służebności przesyłu jest umożliwienie Spółce wybudowania oraz późniejszego funkcjonowania napowietrznej, dwutorowej linii elektroenergetycznej 400 kV ... wraz z wszelkimi obiektami i urządzeniami niezbędnymi do jej eksploatacji poprzez wybudowanie na przedmiotowej nieruchomości jednego słupa kratowego tej linii na działce nr 167 i części słupa kratowego na działce nr 164, wykonania przebudów istniejących na nieruchomości obiektów infrastruktury technicznej, a także zapewnienia prawa wstępu przez osoby upoważnione przez Inwestora na teren nieruchomości, w celu wykonywania wszelkich czynności związanych z budową, eksploatacją, konserwacją, remontem i modernizacją, przebudową oraz usuwaniem awarii linii (§ 3 aktu).

Strony w umowie ustaliły:

1. jednorazowe wynagrodzenie za ustanowienie służebności na kwotę 34 618 zł;
   
2. wynagrodzenie za posadowienie słupów kratowych linii elektroenergetycznej 400 kV na kwotę 13 700 zł;
   
3. odszkodowanie za obniżenie wartości gruntu na kwotę 42 782 zł.

Płatność łącznej kwoty w wysokości 91 100 zł ustalono w ratach: kwota 23 798 zł – wypłacona w terminie 14 dni od daty zawarcia umowy, tj. czerwiec 2012 r., kwota 67 302 zł – do 6 marca 2013 r.

Powyższe kwoty zostały rozliczone w zeznaniu rocznym za rok 2012 i 2013.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała ponadto, że linia biegnie przez działki oznaczone numerami 164, 166,167 i 191. Wszystkie działki wchodzą w skład gospodarstwa rolnego. Oznaczenia działek w ewidencji gruntów to: LsV-lasy, N-nieużytki, PsVI – pastwiska trwałe, RV i RVI –grunty orne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym odpłatne ustanowienie służebności przesyłu jest zwolnione od podatku dochodowego, stosownie do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychód za ustanowienie służebności przesyłu korzysta ze zwolnienia zgodnie ze wskazanym wyżej art. 21 ust. 1 pkt. 120 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Według art. 305⁴ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny do służebności przesyłu stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych. Wywodzi się to z faktu, że zarówno służebności gruntowe (art. 285 k.c.), jak i służebności przesyłu (art. 305 k.c.) podstawę swoją mają w obciążeniu własnej nieruchomości gruntowej prawem przysługującym osobie trzeciej, a ponieważ ustawodawca nie wprowadził z chwilą wprowadzenia służebności przesyłu do kodeksu cywilnego przepisu wyłączającego tę służebność ze zwolnienia, to z mocy art. 305 k.c. jest ona traktowana jak służebność gruntowa, czyli ze skutkiem zwalniającym od podatku zapisanym w przepisie art. 21 ust. 1 pkt. 120 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Minister Finansów na podstawie art. 14a § 1 oraz art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, uwzględniając orzecznictwo sądów administracyjnych w celu zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej w zakresie możliwości zastosowania do wynagrodzenia z tytułu ustanowienia służebności przesyłu zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zmienił interpretację ogólną z dnia 10 lipca 2013 r. Nr DD3/033/101/CRS/13/RWPD-48186/RD-70022/13 (interpretacja ogólna Nr DD3/033/126/CRS/14/RD-46264/14 Ministra Finansów).

Powyższe stanowisko Ministra Finansów uwzględnia poglądy prezentowane w orzecznictwie sadów administracyjnych, w myśl którego po dniu 2 sierpnia 2008 r. zwolnienie dotyczące odszkodowania za ustanowienie służebności gruntowej, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a) ustawy o podatku dochodowym odnosi się także do wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu (wyrok NSA z dnia 26 listopada 2013 r., sygn. akt II FSK 3050/11, z dnia 25 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 2131/11, z dnia 1 czerwca 2011, sygn. akt II FSK 88/10 oraz z dnia 29 września 2011 r., sygn. akt II FSK 654/10).

Wnioskodawczyni zwraca uwagę na wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2013 r., sygn. akt 3050/11 i z dnia 25 czerwca 2011 r., sygn. akt II FSK 2131/1, w których sąd, nie podzielając stanowiska organu podatkowego w przedmiotowych sprawach stwierdził, że ustanowienie nowego rodzaju służebności odnoszącej się do inwestycji polegających na budowie urządzeń infrastruktury technicznej wychodziło naprzeciw potrzebom gospodarczym w sposób ustawowy regulowało istniejącą już praktykę ustanawiania służebności gruntowych dla realizacji tych inwestycji. Zatem, przy uwzględnieniu wykładni historycznej i funkcjonalnej NSA uznał, że zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się ustanawianych służebności przesyłu.

Mając na uwadze fakt, iż powyższe stanowisko NSA odzwierciedla jednolitą i utrwaloną linię orzecznictwa w przedmiotowej kwestii, w celu zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej należy zaakceptować przedstawioną w tym orzeczeniu wykładnię art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a) ustawy.

Reasumując, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego jest wynagrodzenie (odszkodowanie) wypłacone na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego z tytułu ustanowienia służebności gruntowej, w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji dotyczących budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651, z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyty we wskazanym przepisie zwrot „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy bowiem mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Jednakże, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy, wolne od podatku są odszkodowania wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu:

1. ustanowienia służebności gruntowej,
   
2. rekultywacji gruntów,
   
3. szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie

• w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651, z późn. zm.).

Powołany art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi, że przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.

Wskazać przy tym należy, że ww. zwolnienie przysługuje tylko i wyłącznie posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, którego to pojęcia ustawa o podatku dochodowym nie definiuje. W celu wyjaśnienia tej kwestii odsyła jednak, zgodnie z dyspozycją art. 2 ust. 4 ww. ustawy, do przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 1381).

Stosownie do art. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Natomiast art. 2 ust. 1 stanowi, iż za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

W myśl § 67 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454) w brzmieniu obowiązującym przed dniem 31 grudnia 2013 r. użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na następujące grupy:

1. użytki rolne,
   
2. grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione,
   
3. grunty zabudowane i zurbanizowane,
   
4. użytki ekologiczne, oznaczone symbolem złożonym z litery „E” oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego określającego sposób zagospodarowania lub użytkowania terenu, np. E-Ws, E-Wp, E-Ls, E-Lz, E-N, E-Ps, E-R,
   
5. nieużytki, oznaczone symbolem – N,
   
6. grunty pod wodami,
   
7. tereny różne oznaczone symbolem –Tr.

Zgodnie z § 68 ust. 1 ww. rozporządzenia użytki rolne dzielą się na:

1. grunty orne, oznaczone symbolem - R,
   
2. sady, oznaczone symbolem złożonym z litery "S" oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego, stanowiącego część składową oznaczenia klasy gleboznawczej gruntu, na którym założony został sad, np. S-R, S-Ł, S-Ps,
   
3. łąki trwałe, oznaczone symbolem - Ł,
   
4. pastwiska trwałe, oznaczone symbolem - Ps,
   
5. grunty rolne zabudowane, oznaczone symbolem złożonym z litery "B" oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego, stanowiącego część składową oznaczenia klasy gleboznawczej gruntu, na którym wzniesione zostały budynki, np. B-R, B-Ł, B-Ps,
   
6. grunty pod stawami, oznaczone symbolem - Wsr,
   
7. rowy, oznaczone symbolem – W.

Natomiast w myśl § 68 ust. 2 grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione dzielą się na:

1. lasy, oznaczone symbolem – Ls,
   
2. grunty zadrzewione i zakrzewione, oznaczone symbolem – Lz, lub, w przypadku zadrzewień śródpolnych, zaistniałych na gruntach objętych klasyfikacją gleboznawczą – symbolem złożonym z liter „Lz” oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego, stanowiącego część składową oznaczenia klasy gleboznawczej gruntu, np. Lz-R, Lz-Ł, Lz-Ps.

Z powyższego wynika, że grunty sklasyfikowane jako lasy i nieużytki nie wchodzą w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym.

Służebność gruntowa uregulowana została w art. 285 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 1964 Nr 16 poz. 93 ze zm.). Przepis ten stanowi, iż nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności (służebność gruntowa).

Natomiast zgodnie z art. 305¹ Kodeksu cywilnego, nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).

Stosownie do art. 305⁴ Kodeksu cywilnego, do służebności przesyłu stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych.

W myśl art. 305² § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli właściciel nieruchomości odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna dla właściwego korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, przedsiębiorca może żądać jej ustanowienia za odpowiednim wynagrodzeniem. Jeżeli przedsiębiorca odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna do korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, właściciel nieruchomości może żądać odpowiedniego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie służebności przesyłu (art. 305² § 2 Kodeksu cywilnego).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na podstawie sporządzonej w dniu 5 czerwca 2012 r. umowy pomiędzy Polskimi Sieciami Elektroenergetycznymi Operator S.A. oraz aktu notarialnego zawartego dnia 20 lutego 2013 r. Wnioskodawczyni, pozostająca we wspólności majątkowej małżeńskiej ustanowiła na rzecz Spółki odpłatną służebność na stanowiącej Jej własność nieruchomości rolnej zabudowanej oraz zalesionej. Umowa zawarta została na czas nieoznaczony. Przedmiotem służebności przesyłu jest umożliwienie Spółce wybudowania oraz późniejszego funkcjonowania napowietrznej, dwutorowej linii elektroenergetycznej 400 kV ... wraz z wszelkimi obiektami i urządzeniami niezbędnymi do jej eksploatacji poprzez wybudowanie na przedmiotowej nieruchomości jednego słupa kratowego tej linii na działce nr 167 i części słupa kratowego na działce nr 164, wykonania przebudów istniejących na nieruchomości obiektów infrastruktury technicznej, a także zapewnienia prawa wstępu przez osoby upoważnione przez Inwestora na teren nieruchomości, w celu wykonywania wszelkich czynności związanych z budową, eksploatacją, konserwacją, remontem i modernizacją, przebudową oraz usuwaniem awarii linii (§ 3 aktu).

Strony w umowie ustaliły:

1. jednorazowe wynagrodzenie za ustanowienie służebności na kwotę 34 618 zł;
   
2. wynagrodzenie za posadowienie słupów kratowych linii elektroenergetycznej 400 kV na kwotę 13 700 zł;
   
3. odszkodowanie za obniżenie wartości gruntu na kwotę 42 782 zł.

Płatność łącznej kwoty w wysokości 91 100 zł ustalono w ratach: kwota 23 798 zł – wypłacona w terminie 14 dni od daty zawarcia umowy, tj. czerwiec 2012 r., kwota 67 302 zł – do 6 marca 2013 r.

Powyższe kwoty zostały rozliczone w zeznaniu rocznym za rok 2012 i 2013.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała ponadto, że linia biegnie przez działki oznaczone numerami 164, 166,167 i 191. Wszystkie działki wchodzą w skład gospodarstwa rolnego. Oznaczenia działek w ewidencji gruntów to: LsV-lasy, N-nieużytki, PsVI – pastwiska trwałe, RV i RVI –grunty orne.

Z zacytowanego art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnieniu określonemu w tym przepisie podlegają tylko odszkodowania wypłacone na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód) posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym z tytułu ustanowienia służebności gruntowej, rekultywacji gruntów oraz szkód poniesionych w uprawach rolnych i drzewostanie w wyniku prowadzonych na tych gruntach określonych inwestycji.

Odnosząc się do kwestii zastosowania analizowanego zwolnienia w sytuacji ustanowienia służebności przesyłu Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 listopada 2013 r. sygn. akt. II FSK 3050/11 stwierdził, że ustanowienie nowego rodzaju służebności odnoszącej się do inwestycji polegających na budowie urządzeń infrastruktury technicznej wychodziło naprzeciw potrzebom gospodarczym i w sposób ustawowy regulowało istniejącą już, zapoczątkowaną uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 17 stycznia 2003 r. sygn. akt. III CZP 79/02 praktykę ustanawiania służebności gruntowych dla realizacji tych inwestycji. Zastąpienie zatem takiej służebności służebnością przesyłu oznacza, że po dniu 2 sierpnia 2008 r. nie jest już możliwe ustanowienie służebności gruntowej dla realizacji inwestycji polegających na budowie urządzeń infrastruktury technicznej, lecz jedynie służebności przesyłu, której istota jest taka sama jak w przypadku wcześniej stosowanej służebności gruntowej. Wobec tego, zastąpienie w sferze cywilistycznej służebności gruntowej służebnością przesyłu (spowodowane ustawowym uregulowaniem tej problematyki) ustanawianą w związku z budową lub użytkowaniem przedmiotowych urządzeń (sieci), nie zmieniło ani celu, ani treści tych służebności. Jednocześnie, w ocenie NSA, trudno przyjąć, aby wprowadzeniu nowych rozwiązań na gruncie prawa cywilnego, towarzyszyło założenie i zamiar ustawodawcy dokonania modyfikacji w systemie zwolnień podatkowych. Pozostawienie po dniu 2 sierpnia 2008 r. omawianego przepisu w jego niezmienionym brzmieniu, zdaniem NSA, należy interpretować jako brak zamiaru ustawodawcy wyeliminowania przedmiotowego zwolnienia podatkowego, a poprzestanie na literalnej wykładni tego przepisu prowadzi do niedających się zaakceptować w państwie prawa wniosków. Zatem przy uwzględnieniu wykładni historycznej i funkcjonalnej NSA uznał, że zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do ustanawianych służebności przesyłu.

Mając na uwadze powyższe stanowisko NSA, odzwierciedlające jednolitą i utrwaloną linię orzecznictwa w przedmiotowej kwestii, jak również akceptującą tę wykładnię interpretację ogólną Ministra Finansów z dnia 21 maja 2014 r., znak DD3/033/126/CRS/14/RD-46264/14, stwierdzić należy, że wypłacone Wnioskodawczyni na podstawie zawartej umowy (akt notarialny) wynagrodzenie za ustanowienie służebności przesyłu na gruntach wchodzących w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, w związku z wybudowaniem na tych gruntach „napowietrznej dwutorowej linii elektroenergetycznej 400 kV ...”, zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wolne od podatku dochodowego.

Zwolnieniem tym natomiast nie jest objęta ta część wynagrodzenia, która została wypłacona za ustanowienie służebności przesyłu na gruntach sklasyfikowanych jako lasy i nieużytki, bowiem nie mieści się w dyspozycji wskazanego przepisu.

Należy również zauważyć, iż art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy oprócz odszkodowań (wynagrodzenia) za ustanowienie służebności gruntowej (przesyłu) przewiduje wyłącznie zwolnienie od podatku odszkodowań z tytułu rekultywacji gruntów, a także szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie. Regulacją tą nie są objęte wynagrodzenia za posadowienie słupów kratowych linii elektroenergetycznej 400 kV oraz odszkodowanie za obniżenie wartości gruntu.

Zatem, kwoty wynagrodzeń wypłacone Wnioskodawczyni za ustanowienie służebności przesyłu na gruntach sklasyfikowanych jako lasy i nieużytki oraz za posadowienie słupów kratowych linii elektroenergetycznej 400 kV, jak również odszkodowanie za obniżenie wartości gruntu stanowią przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu wg skali podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.