Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-981/14/KW
z 5 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2014 r. (data wpływu 26 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 grudnia 2014 r. (data wpływu 24 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odsetek od kredytu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odsetek od kredytu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 grudnia 2014 r. (data wpływu 24 grudnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność handlową w ramach spółki cywilnej. W celu rozwinięcia działalności rozpoczęto budowę nowego pawilonu handlowego . Prace przy budowie pawilonu są bardzo zaawansowane i wykonane w ok. 90%. Wnioskodawca wraz ze wspólnikiem zaciągnął kredyt pod hipotekę dla firm. Zabezpieczeniem kredytu jest istniejący już sklep oraz mieszkanie. Kredyt na podstawie umowy z bankiem jest przeznaczony na „Finansowanie bieżącej działalności kredytobiorcy”. Okres kredytowania – 8 lat, uruchomienie kredytu – jednorazowo. Zaciągnięty kredyt przeznaczony jest na zakup usług i materiałów do wykończenia nowego pawilonu, wyposażenie w niezbędny sprzęt (lady chłodnicze, regały itp.) oraz zakup towarów handlowych do tego pawilonu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że zakup usług i materiałów do wykończenia nowego pawilonu jest niezbędny, aby pawilon stał się kompletny i zdatny do użytku. Trudno wyszczególnić, czy zakup jest finansowany z bieżącej działalności, czy też z kredytu. Kredyt został bowiem przelany na konto podstawowe. Z tego konta płacone są bieżące rachunki oraz zakup materiałów i usług do budowy pawilonu. Na wskazane konto wpływają również przychody ze sprzedaży.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że wyposażenie zostanie przyjęte do ewidencji środków trwałych. Wszelkie zdarzenia gospodarcze ewidencjonowane są w księgach rachunkowych. Wnioskodawca opłaca podatek dochodowy liniowy 19% w formie uproszczonej. Pawilon handlowy jako środek trwały zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Do ewidencji zostaną przyjęte również środki trwałe wyposażenia sklepu o wartości powyżej 3.500 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odsetki bankowe płacone od kredytu mogą być wpisane bezpośrednio do kosztów finansowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, odsetki od kredytu mogą być zaliczone bezpośrednio w koszty finansowe, gdyż trudno określić, jaka część kredytu przeznaczona jest na zakup wyposażenia sklepu, zakup towarów oraz bieżące rachunki. Na to konto wpływają również przychody ze sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) – o czym stanowi art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy. W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 33 cytowanej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z wyżej powołanych przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

• zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej,
• odsetki zostały zapłacone,
• odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.

Z przeanalizowanych przepisów wynika, iż warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów odsetek od kredytu jest ich zapłacenie oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu.

Jednocześnie zauważyć należy, iż przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Na możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nie ma wpływu to czy odsetki pokrywane są z rachunku bankowego związanego z działalnością gospodarczą, czy z rachunku osobistego.

Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy spłata kredytu dotyczy składnika majątku nabytego do majątku przedsiębiorstwa, lub chociażby majątku osobistego przedsiębiorcy ale wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Ponadto, zauważyć należy, iż podatnik – wprowadzając środek trwały do ewidencji – musi określić jego wartość początkową. Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22g ust. 1 i ust. 3 oraz w art. 22g ust.10 ww. ustawy.

Przepis art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

• w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia,
• w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia.

Stosownie do art. 22g ust. 3 ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W myśl art. 22g ust. 4 ustawy za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność handlową w ramach spółki cywilnej. W celu rozwinięcia działalności rozpoczęto budowę nowego pawilonu handlowego. Wnioskodawca wraz ze wspólnikiem zaciągnął kredyt pod hipotekę dla firm. Kredyt na podstawie umowy z bankiem jest przeznaczony na „Finansowanie bieżącej działalności kredytobiorcy”. Zaciągnięty kredyt przeznaczony jest - na zakup usług i materiałów do wykończenia nowego pawilonu, wyposażenie w niezbędny sprzęt (lady chłodnicze, regały itp.) oraz zakup towarów handlowych do tego pawilonu.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że zakup usług i materiałów do wykończenia nowego pawilonu jest niezbędny, aby pawilon stał się kompletny i zdatny do użytku. Trudno wyszczególnić, czy zakup jest finansowany z bieżącej działalności, czy też z kredytu. Kredyt został bowiem przelany na konto podstawowe. Z tego konta płacone są bieżące rachunki oraz zakup materiałów i usług do budowy pawilonu. Na wskazane konto wpływają również przychody ze sprzedaży. Wnioskodawca wskazał również, że wyposażenie zostanie przyjęte do ewidencji środków trwałych. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonowane są w księgach rachunkowych. Wnioskodawca opłaca podatek dochodowy liniowy 19% w formie uproszczonej. Pawilon handlowy jako środek trwały zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Do ewidencji zostaną przyjęte również środki trwałe wyposażenia sklepu o wartości powyżej 3.500 zł.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że w przypadku spłaty kredytu wykorzystanego na przystosowanie pawilonu handlowego do użytkowania oraz na zakup składników majątku o wartości powyżej 3500 złotych będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej, kwota odsetek od kredytu, naliczonych (zapłaconych) do dnia przekazania tych środków trwałych do używania, podwyższa wartość początkową – ustaloną zgodnie z art. 22g ust. 3 lub art. 22g ust. 4 ww. ustawy – będącą podstawą do dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym odsetki od kredytu, w części w jakiej został on przeznaczony na zakup lub wytworzenie środków trwałych, zapłacone do dnia oddania tych środków trwałych do używania nie mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Na powyższe nie ma wpływu podnoszony we wniosku fakt, że kredyt został przelany na konto podstawowe.

Natomiast, sposób zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek naliczonych i zapłaconych po dniu przekazania środków trwałych (pawilonu oraz składników majątku o wartości powyżej 3500 złotych) do używania oraz odsetek od części kredytu przeznaczonego na zakup składników majątku o wartości nieprzekraczającej 3500 złotych, wynika z brzmienia cytowanego powyżej art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). A contrario – odsetki naliczone i zapłacone będą mogły stanowić koszt uzyskania przychodu ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza.

Podkreślenia przy tym wymaga, że jak już wskazano, obowiązek udowodnienia, że wydatek został faktycznie przez podatnika poniesiony oraz że pozostaje w związku z uzyskanymi przychodami, jak również czy zwiększa koszty inwestycji, spoczywa na podatniku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.