Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-957/13/15-S/DP
z 11 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 29 października 2014 r. sygn. akt I SA/Sz 441/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 16 lutego 2015 r.) – stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2013 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca – Spółka Akcyjna (zwana dalej: Klub lub Spółka) jest klubem sportowym prowadzącym działalność sportową w formie spółki kapitałowej. W związku z prowadzoną działalnością Spółka zawiera (będzie zawierać) m.in. umowę cywilnoprawną stanowiącą kontrakt o profesjonalne uprawianie piłki nożnej (dalej: Kontrakt) z zawodnikiem prowadzącym zarejestrowaną działalność gospodarczą w Polsce (dalej: Zawodnik) – działalność ta jest prowadzona na podstawie właściwych przepisów w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenie społeczne Zawodników.

Działalność gospodarcza prowadzona przez Zawodnika:

Kontrakt zawierany jest na czas określony z Zawodnikiem, który jest zarejestrowanym przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej dokonanego przez właściwy organ (przed zawarciem Kontraktu formalnie rozpocznie prowadzenie działalności gospodarczej – na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej dokonanego przez właściwy organ) – w zakresie działalności marketingowej, reklamowej i sportowej.

Jednocześnie, Zawodnik będący przedsiębiorcą zarejestrowanym w Polsce, posiada ważny REGON nadany mu przez właściwy organ.

Zawodnik jest także podatnikiem podatku od towarów i usług, jak również zarejestrowanym płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne. Wynika to z faktu, że dla celów podatku od towarów i usług oraz ubezpieczeń społecznych piłkarz traktowany jest przez Spółkę jako przedsiębiorca w zakresie całej wykonywanej przez siebie działalności. Potwierdzeniem takiego stanowiska na gruncie podatku od towarów i usług są wydane liczne interpretacje Ministra Finansów, uzyskane przez piłkarzy i Spółkę w tym zakresie, np.:

1. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 października 2012 r., sygn. ILPP1/443-692/12-2/AWa),
2. interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 8 listopada 2012 r., o sygn. IPTPP1/443-605/12-4/MW; IPTPP1/443-605/12-5/MW; IPTPP1/ 443-605/12-6/MW; IPTPP1/443-605/12-7/MW,
3. interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 listopada 2012 r., o sygn. IBPP1/443-779/12/MS; IBPP1/443-780/12/MS,
4. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 września 2012 r., sygn. ITPP1/443-786/12/DM.

Powyższe interpretacje niezbicie potwierdzają, że czterech Dyrektorów Izb Skarbowych – działających z upoważnienia Ministra Finansów – zgodnie ocenia status piłkarzy zakontraktowanych przez Spółkę, uznając że działalność piłkarzy (zarówno w zakresie uprawiania sportu, jak i świadczenia usług marketingowych oraz wizerunkowych) winna być traktowana przez piłkarzy (a w konsekwencji również przez Klub) jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Ewentualny brak formalnej rejestracji danego Zawodnika jako podatnika podatku od towarów i usług wynikać może jedynie z zaistnienia ustawowo określonych przesłanek przedmiotowych (nieprzekroczenie określonego pułapu obrotu), co nie zmienia faktu, że spełnia on przesłanki do uznania go za podatnika w świetle ustawowej definicji w zakresie podatku od towarów i usług (art. 15 ustawy o VAT).

Spółka uzyskała również informację, że Zawodnicy mogą zatrudniać pracowników oraz mogą ponosić różnego rodzaju koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, przykładowo:

• koszty obsługi menedżerskiej (np. wydatki na menedżerów piłkarskich),
• koszty dodatkowych treningów piłkarskich i utrzymania należytej formy sportowej (np. wydatki na dodatkowe treningi czy odżywki),
• koszty kar związanych ze świadczeniem Usług piłkarskich, np. kary regulaminowe i dyscyplinarne płacone na rzecz organizatora rozgrywek piłkarskich na podstawie Regulaminu Dyscyplinarnego Polskiego Związku Piłki Nożnej bądź na rzecz Wnioskodawcy na podstawie Regulaminu Nagród i Kar obowiązującego u Wnioskodawcy,
• koszty naprawienia szkody wyrządzonej przez Zawodnika innemu zawodnikowi w związku z zawinionym przez Zawodnika działaniem prowadzącym do uszczerbku na zdrowiu innego zawodnika,
• koszty „budowy” własnego wizerunku (np. wydatki na sesje zdjęciowe),
• koszty obsługi prawnej, rachunkowej i administracyjnej (np. wydatki na doradztwo księgowe czy usługi telekomunikacyjne).

Postanowienia Kontraktu

Na podstawie Kontraktu, Zawodnik jest (będzie) zobowiązany do trzech odrębnych rodzajów świadczeń na rzecz Klubu (każde z tych Świadczeń jest odrębnie określone w Kontrakcie):

1. reprezentowanie barw Klubu w charakterze piłkarza, tj. wykonywanie czynności profesjonalnego uprawiania piłki nożnej (dalej: Świadczenie nr 1).
2. udostępnienie Klubowi praw do komercyjnego wizerunku Zawodnika (dalej: Świadczenie nr 2),
3. świadczenie na rzecz Klubu dodatkowych usług, takich jak np. uczestnictwo w akcjach marketingowych organizowanych przez Klub w ramach umów z podmiotami trzecimi, pojawianie się na imprezach firmowanych przez Klub w ramach umów podpisanych z podmiotami trzecimi (dalej: Świadczenie nr 3).

Wynagrodzenie za Świadczenie nr 2 i Świadczenie nr 3 jest (będzie) określone kwotowo. Wynagrodzenie za Świadczenie nr 1 jest (będzie) zmienne i jego wysokość będzie zależna od wyników sportowych drużyny oraz indywidualnego udziału Zawodnika, ocenionego poprzez system premii, nagród i kar. Wynagrodzenie za Świadczenie nr 1 wynosi (będzie wynosić) nie mniej niż 50% całości wynagrodzenia należnego Zawodnikowi w ramach Kontraktu (tj. za Świadczenia nr 1, 2 i 3 łącznie).

Trzeba wskazać, że Świadczenia nr 1, 2 i 3 wchodzą (będą wchodzić) w zakres prowadzonej przez Zawodnika profesjonalnej działalności gospodarczej, oferowanej swobodnie na rynku (Zawodnik sprzedaje (może sprzedawać) swoje usługi na rynku).

Spółka wskazuje, że w ramach Kontraktu zostanie zawarte oświadczenie Zawodnika, że Świadczenia nr 2 i 3 realizowane przez niego na rzecz Spółki w ramach Kontraktu wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i że Zawodnik samodzielnie rozlicza się z tego podatku z tych tytułów a także że Zawodnik samodzielnie rozlicza składki na ubezpieczenie społeczne w związku z uzyskiwaniem całości przychodów ze Świadczeń nr 1, 2 i 3.

Zawodnik ponosi pełne ryzyko gospodarcze związane z wykonywaniem Świadczeń nr 1, 2 i 3. W szczególności, Kontrakt nie zawiera postanowienia, że to Spółka ponosi ryzyko gospodarcze (odpowiedzialność wobec osób trzecich) za działania Zawodnika. Do relacji kontraktowej pomiędzy Spółką a Zawodnikiem w tym zakresie będą mieć zastosowanie przepisy prawa cywilnego.

Postanowienia Kontraktu a przepisy związkowe

Kontrakt będzie spełniał kryteria przepisów Związku dotyczących statusu zawodników. Z tego względu Kontrakt będzie podlegał ochronie gwarantowanej przez regulacje wewnętrzne krajowego związku sportowego.

Niemniej jednak, Kontrakt (korzystający z ochrony jako „kontrakt sportowy”) będzie faktycznie dotyczył dwóch rodzajów aktywności Zawodnika: jednej – podejmowanej jako osoba fizyczna – piłkarz reprezentujący barwy Klubu (Świadczenie nr 1), drugiej – podejmowanej jako przedsiębiorca – profesjonalista świadczący usługę na cele promocyjno-reklamowe klienta (Świadczenie nr 2 i 3).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka jest zobowiązana do pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w odniesieniu do przychodów osiąganych przez Zawodnika z tytułu realizacji Świadczeń nr 1-3?

Wnioskodawca (Spółka) stoi na stanowisku, że jest zobowiązana do pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, jedynie w odniesieniu do przychodów osiąganych przez Zawodnika z tytułu realizacji Świadczenia nr 1 (reprezentowanie barw Klubu w charakterze piłkarza), gdyż Świadczenie to stanowi działalność wykonywaną osobiście.

Jednocześnie Spółka nie jest zobowiązana do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z wynagrodzeniem uzyskiwanym przez Zawodnika z tytułu realizacji Świadczeń nr 2 i 3 zdefiniowanych w ramach Kontraktu (świadczenie usług reklamowo-promocyjnych na rzecz Spółki), gdyż Świadczenia te są realizowane przez Zawodnika w ramach prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej i Zawodnik ma indywidualne obowiązki w tym zakresie.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Sytuacja Spółki jako płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodu podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem. Do takich źródeł zalicza się m.in. działalność wykonywaną osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2) czy pozarolniczą działalność gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt 3). Jednocześnie, doprecyzowanie powyższych źródeł przychodu, tj. szczegółowe ich zdefiniowanie, jest zawarte w art. 13 ww. ustawy (działalność wykonywana osobiście) oraz w art. 14 ustawy (pozarolnicza działalność gospodarcza).

Z uwagi na fakt, że Spółka jest osobą prawną, to nie może być podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Jednak ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie w stosunku do Spółki w takim zakresie, w jakim jest ona zobowiązana do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. W tym kontekście trzeba wskazać na przepisy art. 41 omawianej ustawy, które szczegółowo regulują sytuację płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności osobom określonym w art. 3 ust. 1 ustawy, (tj. osobom fizycznym podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce), z tytułu działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 4-9 ww. ustawy, są co do zasady obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Natomiast art. 41 ust. 2 ustawy stanowi, że płatnicy nie są zobowiązani do poboru zaliczek od wypłaconych należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8 jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej.

Niemniej jednak, jeśli dana osoba prawna dokonuje wypłaty wynagrodzenia na rzecz podmiotu prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą (źródło tego przychodu jest szczegółowo opisane w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), to nie ma żadnych obowiązków w zakresie poboru zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanego wynagrodzenia.

Z powyższych przepisów wynika, że będą mieć one zastosowanie w stosunku do Spółki (jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych) tylko w takim zakresie, w jakim Spółka będzie dokonywać wypłat należności z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 i 4-9 ww. ustawy. Jeśli jednak wynagrodzenie wypłacane Zawodnikowi stanowić będzie dla niego przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 14 ustawy), to Spółka nie będzie mieć obowiązków w zakresie bycia płatnikiem od wypłacanego wynagrodzenia.

Charakter prowadzonej przez piłkarzy działalności

W ocenie Spółki nie ulega wątpliwości, że prowadzona przez piłkarzy działalność w całości stanowi działalność gospodarczą. Definicję działalności gospodarczej zawiera szereg aktów prawnych, m.in. ustawa o swobodzie działalności gospodarczej czy też ustawa o podatku od towarów i usług.

I tak, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, „działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

W przywołanych – w opisie zdarzenia przyszłego – interpretacjach organy podatkowe wielokrotnie uznały, że wykonywana przez piłkarzy działalność sportowa i marketingowa stanowią w istocie działalność gospodarczą na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podobną definicję zawiera również ustawa o swobodzie działalności gospodarczej, która w art. 2 wskazuje, że „Działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły”.

W ocenie Wnioskodawcy nie ma zatem wątpliwości, że – co do zasady – prowadzona przez Zawodników działalność stanowi działalność gospodarczą.

Należy jednak podkreślić, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidują własną definicję działalności gospodarczej, stosowaną wyłącznie na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nie mają one natomiast zastosowania dla potrzeb kwalifikacji zdarzeń na gruncie innych ustaw). I tak, zgodnie z art. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

A zatem, definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada dodatkowy warunek – przychody z niej uzyskiwane nie mogą być zaliczane do innych przychodów enumeratywnie wyliczonych w art. 5a tej ustawy.

W tym kontekście, aby określić obowiązki Spółki jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do Zawodnika, należy zweryfikować tytuły, z jakich Spółka będzie dokonywać wypłat należności na rzecz Zawodnika w ramach Kontraktu. Tylko jeśli jest to działalność wykonywana osobiście. Spółka będzie zobowiązana do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. W przypadku uznania natomiast, że jest to działalność gospodarcza, taki obowiązek nie powstanie.

Działalność „piłkarska” Zawodnika

W art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały przykładowe rodzaje działalności wykonywanej osobiście, w tym między innymi działalność w ramach uprawiania sportu.

Jak wskazano w stanie faktycznym, na podstawie Kontraktu Zawodnik będzie podejmował różne czynności na rzecz Klubu. W szczególności Zawodnik będzie reprezentował barwy Klubu w charakterze piłkarza (Świadczenie nr 1). Działalność ta ma (będzie mieć) charakter osobisty – wyłącznie Zawodnik ma (będzie mieć) możliwość jej realizacji (nikt nie może go zastąpić) i nie jest (nie będzie) realizowana w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej prowadzonej przez Zawodnika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazuje ponadto, że w zakresie Świadczenia nr 1 (reprezentowanie barw klubu) Spółka będzie mieć wyłączność na korzystanie z usług Zawodnika (ale tylko w zakresie Świadczenia nr 1) w okresie obowiązywania kontraktu. Niemniej jednak ograniczenia w zakresie korzystania z usług Zawodnika w zakresie Świadczenia nr 1 nie dotyczą podmiotów niekonkurencyjnych dla Klubu (np. reprezentacji narodowej) a sam Zawodnik może także uprawiać inne dyscypliny sportu, o ile nie koliduje to z wykonywaniem Kontraktu.

Działalność „piłkarska” (świadczenie usług piłkarskich) prowadzona przez Zawodników jest działalnością w pełni profesjonalną i w pełni zorganizowaną. Zawodnicy jako przedsiębiorcy, którzy zamierzają osiągać przychody (korzyści) z wykonywania usług piłkarskich, aby sprostać wymaganiom rynkowym, muszą być należycie przygotowani do ich świadczenia. Celem ich świadczenia, Zawodnicy podejmują określone działania przygotowawcze i ponoszą określone koszty, w tym m.in. koszty dodatkowych treningów (m.in. wydatki na treningi sportowe) czy koszty przygotowania fizycznego (m.in. wydatki na specjalny ubiór sportowy czy niezbędne suplementy diety).

Działalność „piłkarska” prowadzona przez Zawodników jest działalnością wykonywaną w sposób częstotliwy. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Zawodnicy zawierający Kontrakty ze Spółką, niekiedy prowadzą taką działalność przez kilka lat. Taka działalność może być oferowana na rzecz różnych podmiotów, w zależności od popytu rynkowego na nabycie tego typu usług piłkarskich. Nie ulega więc wątpliwości, że decydując się na rejestrację tej działalności, Zawodnicy zamierzają z niej osiągać przychody (korzyści) w sposób częstotliwy (tj. dopuszczają możliwość świadczenia usług piłkarskich w ramach działalności na rzecz różnych podmiotów), co potwierdza, że świadczenie przez nich usług piłkarskich stanowi element prowadzonej działalności gospodarczej.

Ponadto Zawodnik ponosi ryzyko jakości świadczonych przez siebie usług. Znaczna część wynagrodzenia Zawodnika określonego Kontraktem jest uzależniona od:

• czasu gry Zawodnika w meczach ligowych,
• ilości punktów zdobytych przez klub w meczu z udziałem Zawodnika,
• miejsca w tabeli (awansu do wyższej klasy rozgrywkowej klubu piłkarskiego prowadzonego przez Spółkę).

Innymi słowy czym lepiej Zawodnik świadczy usługi piłkarskie tym wyższe są jego szanse na grę w podstawowym składzie zespołu piłkarskiego. Im zaś lepszy wynik sportowy osiąga zespół piłkarski tym wyższe możliwości zarobkowania przez Zawodnika. W związku z tym, jeżeli usługi piłkarskie Zawodnika są niskiej jakości to jego wynagrodzenie jest niższe, a negatywna selekcja prowadzona przez sztab trenerski może doprowadzić do wygaśnięcia Kontraktu w związku z brakiem osiągnięcia określonego wymiaru czasu gry Zawodnika bądź w związku z brakiem osiągnięcia określonego wyniku sportowego (np. awansu do wyższej klasy rozgrywkowej).

Pomimo faktu, że – jak uprzednio wskazano – działalność piłkarska wykazuje praktycznie wszystkie cechy działalności gospodarczej, nie można na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznać (i tylko na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), że przychody z tego typu działalności zaliczane są do źródła przychodów z tzw. pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wynika to z faktu że – jak już wspomniano – dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest działalnością gospodarczą taka działalność, która spełniając przesłanki ogólne uznania jej za działalność gospodarczą, może zostać dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych potraktowana jako działalność, z której przychody zaliczane są m.in. do przychodów z uprawiania sportu. Nie ulega wątpliwości, że uzyskiwanie przychodów z działalności piłkarskiej stanowi w istocie uzyskiwanie przychodów z uprawiania sportu.

Podsumowanie – działalność piłkarska (Świadczenie nr 1)

W efekcie należy przyjąć, że przychody uzyskiwane przez Zawodnika ze Świadczenia nr 1 polegającego na reprezentowaniu barw Klubu w charakterze piłkarza, powinny być traktowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W rezultacie, Spółka będzie zobowiązana do poboru zaliczek na ten podatek od przychodów uzyskiwanych przez piłkarza z tego typu Świadczeń.

Co istotne, traktowanie wynagrodzenia uzyskiwanego ze świadczenia usług piłkarskich jako przychodu z działalności wykonywanej osobiście jest dokonywane wyłącznie na potrzeby rozliczeń z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, skoro – jak już zostało wspomniane – dla potrzeb podatku od towarów i usług i ubezpieczeń społecznych cała działalność Zawodnika traktowana jest przez Spółkę jak działalność gospodarcza.

Działalność marketingowa i udostępnianie wizerunku (Świadczenia nr 2 i 3)

Jak zostało wskazane w treści wniosku, na podstawie Kontraktu Zawodnik zobowiązuje się świadczyć na rzecz Klubu usługi, które realizuje on profesjonalnie w ramach zarejestrowanej działalności (Świadczenie nr 2 i 3). Świadczenia te będą w praktyce polegać na promocji Klubu z wykorzystaniem osoby i wizerunku Zawodnika, a w szczególności na:

• udostępnieniu Klubowi praw do komercyjnego wizerunku Zawodnika,
• wykonywaniu dodatkowych świadczeń na rzecz Klubu (takich jak np. uczestnictwo w akcjach marketingowych organizowanych przez Klub w ramach umów z podmiotami trzecimi, pojawianie się na imprezach firmowanych przez Klub w ramach umów podpisanych z podmiotami trzecimi),
• uczestnictwie w nagraniach telewizyjnych, wywiadach radiowych i akcjach promocyjnych organizowanych przez Klub i jego sponsorów.

Zdaniem Spółki, przychody uzyskiwane przez Zawodnika w związku z realizacją powyższych świadczeń na rzecz Spółki powinny być traktowane właśnie jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (Spółka nie będzie płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych). Świadczenia realizowane na rzecz Spółki przez Zawodnika, będą bowiem spełniać definicję pozarolniczej działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Istnienie pozarolniczej działalności gospodarczej

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wśród źródeł przychodów wyróżnia się m.in. pozarolniczą działalność gospodarczą. Pozarolnicza działalność gospodarcza zdefiniowana została w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Jak już zostało wcześniej wspomniane, zgodnie z tym przepisem pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa, w tym np. usługowa, prowadzona we własnym imieniu, bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie ulega wątpliwości, że Świadczenia nr 2 i 3 będą realizowane przez Zawodnika na rzecz Spółki wyłącznie we własnym imieniu. Ideą tych świadczeń jest bowiem promowanie Spółki za pomocą wizerunku i osoby Zawodnika. Aby Zawodnik skutecznie wywiązywał się z tych obowiązków, powinien działać we własnym imieniu, potwierdzając poprzez własne nazwisko, wizerunek czy działania walory marki Klubu. Działania Zawodnika muszą więc być podejmowane we własnym imieniu (a nie w imieniu Klubu), co nie wyklucza, że ich beneficjentem może być Spółka.

Działalność marketingowa i udostępnianie wizerunku (Świadczenia nr 2 i 3) prowadzone przez Zawodników są działalnością w pełni profesjonalną i w pełni zorganizowaną. Zawodnicy jako przedsiębiorcy, którzy zamierzają osiągać przychody (korzyści) z wykonywania Świadczeń nr 2 i 3 aby sprostać wymaganiom rynkowym, muszą być należycie przygotowani do ich świadczenia. Celem ich świadczenia, Zawodnicy podejmują określone działania przygotowawcze i ponoszą określone koszty, w tym m.in. koszty kreowania własnego wizerunku.

Świadczenia nr 2 i 3 są wykonywane w sposób częstotliwy. Tego typu działalność może być bowiem wykonywana przez Zawodników stale, również po zakończeniu kariery piłkarskiej. W rzeczywistości bowiem, jeśli Zawodnik kończy karierę piłkarską, świadczenie usług marketingowych i udostępnianie wizerunku jest jednym z nielicznych sposobów uzyskiwania przychodów przez Zawodników (w ekstremalnych przypadkach może stanowić jedyne źródło przychodu).

Nie ulega więc wątpliwości, że decydując się na rejestrację tej działalności gospodarczej, Zawodnicy zamierzają osiągać przychody (korzyści) ze Świadczeń nr 2 i 3 w sposób częstotliwy (co więcej dopuszczają możliwość świadczenia usług marketingowych i udostępniania wizerunku w ramach działalności na rzecz różnych podmiotów), co potwierdza, że wykonywanie przez nich Świadczeń nr 2 i 3 stanowi element prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazuje, że praktyka rynkowa potwierdza, że świadczenia o charakterze reklamowym realizowane przez piłkarzy są traktowane odrębnie od usług polegających na „graniu w piłkę” – piłkarze często mają dowolność w zawieraniu kontraktów reklamowych i nie są w tym zakresie związani decyzją klubów piłkarskich (przykładem są kontrakty z producentami obuwia sportowego dotyczącymi używania przez piłkarzy butów piłkarskich określonej marki, kontrakty z producentami odżywek dla sportowców, akcesoriów do golenia itp.). Tego typu świadczenia są powszechne w obrocie gospodarczym, kiedy kontrahent zobowiązuje się wspierać swojego partnera biznesowego w jego działaniach marketingowych (w zamian za wynagrodzenie). W tej sytuacji bowiem Zawodnik działa w zbliżony sposób jak „agencja marketingowa” – realizuje czynności marketingowe na zlecenie Spółki. W praktyce funkcjonowania klubów piłkarskich (Wnioskodawcy) strategia marketingowa klubów piłkarskich jest budowana w oparciu o wizerunki zawodników czy też akcje promocyjne i inne wydarzenia rozrywkowe z ich udziałem. Z tej przyczyny w interesie Klubu jest uzyskanie od Zawodnika pakietu odpłatnych usług marketingowych, który pozwala na pozyskiwanie przez Klub źródeł dodatkowych przychodów w postaci sponsorów klubu piłkarskiego lub wynagrodzenia za usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz osób trzecich przy udziale Zawodnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, można argumentować, że wizerunek stanowi wartość niematerialną i prawną w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest bowiem dobrem osobistym, które co prawda nie jest zbywalne, niemniej jednak może zostać udostępnione. Zgodnie z praktyką rynkową i podatkową, jeśli dany podmiot jest właścicielem marki, logo czy jakichkolwiek innych aktywów niematerialnych, którymi może dysponować, to udostępnianie tych aktywów (dóbr osobistych) za wynagrodzeniem stanowi działalność gospodarczą.

Dodatkowo, przychody ze Świadczeń nr 2 i 3 generowane przez Zawodnika w ramach Kontraktu nie będą mogły być klasyfikowane do innego źródła przychodów niż działalność gospodarcza, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W szczególności zaś nie mogą być klasyfikowane jako przychody ze źródeł określonych w art. 13 pkt 2 i 8 ww. ustawy, tj. z osobiście wykonywanej działalności sportowej, czy generalnie na podstawie umów zlecenia. Wynika to głównie z faktu, że działalność prowadzona przez Zawodnika jest zbyt zorganizowana i systematyczna, by można ją było klasyfikować jako działalność realizowaną na podstawie „zwykłego” (jednorazowego) zlecenia.

W konsekwencji powyższego, należy uznać, że Świadczenia nr 2 i 3 podejmowane przez Zawodnika na rzecz Spółki spełnią definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, przychody uzyskiwane przez Zawodnika z tytułu tych Świadczeń na rzecz Spółki stanowić będą przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Takie stanowisko – co podkreśla Wnioskodawca – znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 marca 2002 r., sygn. akt I SA/Wr 2057/99, w którym podkreślono, że przychody osiągane przez podatnika, który został zarejestrowany i prowadzi działalność gospodarczą „w celach zarobkowych, zawodowo we własnym imieniu i na własny rachunek oraz w sposób zorganizowany i ciągły (powtarzalny i stały), będącego tym samym prawnie określonym podmiotem uczestniczącym w obrocie gospodarczym, powinny być uznawane za przychody ze źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, a nie działalność wykonywana osobiście. Ta bowiem nie musi spełniać powyższych kryteriów, a zwłaszcza ciągłości (powtarzalności i stałości) i zorganizowania w ramach określonego, administracyjnoprawnie podmiotu uczestniczącego w obrocie gospodarczym”.

Wyłączenie z definicji pozarolniczej działalności gospodarczej

Jednocześnie, trzeba zwrócić uwagę, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych określa przypadki, w których podatnik nie jest traktowany jako prowadzący działalność gospodarczą. W ocenie Spółki, w przedmiotowej sytuacji te przypadki nie wystąpią.

Zgodnie z art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

• odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
• są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
• wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Należy podkreślić, że Świadczenia nr 2 i 3 realizowane przez Zawodnika na rzecz Spółki są realizowane na wyłączne ryzyko (odpowiedzialność) Zawodnika. W szczególności: Kontrakt nie zawiera postanowień, że to Spółka ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za działania Zawodnika wynikające z działalności marketingowej. Co więcej, tego typu przeniesienia odpowiedzialności za działania Wnioskodawcy na Spółkę nie można domniemywać z innych przepisów prawa (m.in. art. 429 Kodeksu cywilnego) czy też regulacji w zakresie działalności piłkarskiej.

Nie można również twierdzić, że Świadczenia nr 2 i 3 będą realizowane przez Zawodnika „pod kierownictwem” Spółki. Oczywiście Spółka może sugerować zawodnikowi formy promocji marki Spółki za pomocą osoby i wizerunku Zawodnika, jednak zawodnik może nie zgodzić się na określone sugestie, jeśli będą one godzić w jego dobre imię. W szczególności, Zawodnik może też sam prowadzić działalność reklamową na rzecz odrębnych podmiotów (np. producentów odzieży sportowej). W takiej sytuacji, różnicowanie sytuacji prawnej Zawodników wykonujących świadczenia marketingowe wyłącznie na rzecz klubu piłkarskiego z Zawodnikami świadczącymi analogiczne usługi również na rzecz innych podmiotów byłoby nieuzasadnione.

Nienależyte wykonywanie tych świadczeń może ponadto narazić Zawodnika na uszczerbek wizerunkowy. Co więcej, jeśli Zawodnik będzie nienależycie wywiązywał się ze Świadczeń na rzecz Spółki, to Spółka bazując na regulacjach prawa cywilnego będzie mieć roszczenie do Zawodnika o wykonanie Kontraktu. Oznacza to, że wykonując usługi Świadczenia nr 2 i 3 określone Kontraktem w sposób nienależyty, Zawodnik naraża się np. na możliwość znacznego zmniejszenia określonej w Kontrakcie wysokości wynagrodzenia za Świadczenia bądź zadośćuczynienia Spółce.

Wobec tego – zdaniem Wnioskodawcy – nie zachodzą przesłanki negatywne aby wykluczyć, że Świadczenia nr 2 i 3 będą wykonywane przez Zawodnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Wynika to głównie z faktu, ze Zawodnik będzie ponosił ryzyko gospodarcze prowadzonej działalności. W efekcie zasadnym jest przyjęcie, że Zawodnik realizując Świadczenia nr 2 i 3 na rzecz Spółki będzie występował jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą.

Stanowisko to znajduje również uzasadnienie w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 14 listopada 2006 r., sygn. MB8/520/2006, w którym uznano, że jeśli podatnik ponosi ryzyko gospodarcze związane chociażby z jakością świadczonych usług, jest to wystarczająca przesłanka do utrzymania statusu przedsiębiorcy. Podobnie orzekł Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 22 marca 2011 r.. sygn. ILPB1/415-10/11-2/AG, gdzie organ podatkowy potwierdził, iż w zakresie działalności wizerunkowej sportowiec (tenisista) podlega opodatkowaniu na zasadach właściwych dla działalności gospodarczej.

Na marginesie Wnioskodawca wskazuje, iż na przedstawione powyżej stanowisko nie wpływa fakt, że realizowanie Świadczeń nr 2 i 3 na rzecz Spółki będzie regulowane treścią Kontraktu, który obejmie również Świadczenie nr 1 realizowane w ramach działalności wykonywanej osobiście. Zgodnie bowiem z zasadami prawa cywilnego, strony mają swobodę w kształtowaniu swoich praw i zobowiązań, co nie powinno zmieniać ekonomicznej treści określonych czynności. Zawarcie różnych rodzajów świadczeń w jednym Kontrakcie nie oznacza bynajmniej, że należy je prawnie i podatkowo utożsamiać tylko z jednym z nich. Jeśli świadczenia te są faktycznie odrębne i ich realizacja następuje na odmiennych warunkach, to powinno się je oceniać odrębnie. Dlatego też, uzasadnione jest przyjęcie, że Świadczenia nr 2 i 3 realizowane na podstawie Kontraktu przez Spółkę mogą stanowić działalność gospodarczą Zawodnika, skoro Świadczenia w takim samym zakresie może oferować on innym podmiotom gospodarczym.

W rezultacie, brak jest podstaw aby twierdzić, że Świadczenia nr 2 i 3 realizowane przez Zawodnika na rzecz Spółki nie są podejmowane przez niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – nie są bowiem spełnione przesłanki wskazane w art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (przy jednoczesnym spełnieniu definicji pozarolniczej działalności gospodarczej). Dlatego należy uznać, że przychody ze Świadczeń nr 2 i 3 osiągane przez Zawodnika w ramach Kontraktu będą stanowić przychody z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Co więcej, Spółka nadmienia, że wskazane powyżej wyłączenia z definicji działalności gospodarczej, nie miałyby zastosowania w przypadku świadczenia przez Zawodników usług piłkarskich (Świadczenie nr 1), w sytuacji gdyby świadczenia te mogły być potraktowane także na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Podobnie jak w przypadku Świadczeń nr 2 i 3 Kontrakt zawarty pomiędzy Spółką a danym Zawodnikiem nie zawiera postanowień, że to Spółka ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za działania Zawodnika w ramach wykonywania Świadczenia nr 1. Co więcej, tego typu przeniesienia odpowiedzialności za działania Zawodnika na Spółkę nie można domniemywać z innych przepisów prawa czy też regulacji w zakresie działalności piłkarskiej.

Po pierwsze, Spółka zwraca uwagę na art. 429 Kodeksu cywilnego. Przepis ten potwierdza, że jeśli czynność jest podejmowana w ramach działalności gospodarczej, to odpowiedzialność cywilnoprawną za skutki tej czynności ponosi wykonawca (a nie zleceniodawca). Taka zasada obowiązuje również w świecie piłkarskim – jeśli Zawodnik dopuści się np. deliktu w stosunku do innej osoby (naruszenia umowy zawartej przez Zawodnika z osobą trzecią), to osoba trzecia ma roszczenie cywilnoprawne w stosunku do Zawodnika, a nie wobec klubu, w barwach którego Zawodnik występuje (np. Wnioskodawcy). Tytułem przykładu – jeśli Zawodnik nie wypłaci należnego wynagrodzenia swojemu menedżerowi (w związku z prowadzeniem działalności „piłkarskiej”), to Zawodnik (a nie Wnioskodawca) ponosi bezpośrednią odpowiedzialność cywilnoprawną wobec menedżera. Podobnie, jeśli Zawodnik spowoduje ciężką kontuzję innego zawodnika, to ten inny zawodnik ma możliwość wystąpienia z roszczeniem (o odszkodowanie) w stosunku do Zawodnika (a nie Wnioskodawcy).

Po drugie, to dany Zawodnik ponosi odpowiedzialność za swoje działanie na boisku. Jeśli dany Zawodnik otrzyma upomnienie w trakcie oficjalnego meczu (w danych rozgrywkach) za naruszenie zasad gry lub za przewinienie podlegające odpowiedzialności dyscyplinarnej (np. naruszenie nietykalności cielesnej innego zawodnika lub sędziego, zniewaga słowna innego zawodnika lub sędziego), to ma on obowiązek uiszczenia kary z tytułu otrzymania tego upomnienia do organizatora rozgrywek.

Po trzecie, jeśli dany Zawodnik popełni czyn zabroniony przez regulacje piłkarskie (np. będzie uczestniczył w zakładach bukmacherskich albo będzie stosował środki dopingujące albo będzie przebywał na obiekcie sportowym pod wpływem alkoholu albo naruszenie statutu Związku), to odpowiedzialność z tego tytułu ponosi Zawodnik, a nie Wnioskodawca. Praktyczną konsekwencją dla Zawodnika jest natomiast nałożenie kary (tak finansowej jak i dyskwalifikacji uniemożliwiającej wykonywania Kontraktu) na Zawodnika tak przez Związek (Regulaminy Dyscyplinarny Związku jak i Spółkę (Regulamin Nagród i Kar).

Po czwarte, jeżeli Zawodnik poprzez przyjęcie korzyści materialnej lub obietnicę takiej korzyści będzie wpływał na wynik zawodów sportowych to niezależnie od opisanej powyżej odpowiedzialności finansowej i dyscyplinarnej wobec Związku Zawodnik podlega odpowiedzialności karnej na podstawie art. 46 ustawy o sporcie.

W rezultacie, brak jest podstaw by przyjąć, że to Spółka ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za działanie Zawodnika. Dlatego też, nawet w sytuacji gdyby wykonywanie przez Zawodników Świadczenia nr 1 mogło być zaklasyfikowane na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako świadczenie wykonywane w ramach działalności gospodarczej, powyżej wskazane wyłączenia z działalności gospodarczej, zawarte w art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie miałyby zastosowania także w odniesieniu do usług piłkarskich (Świadczenie nr 1).

Złożenie oświadczenia przez podatnika

Ponadto Spółka wskazuje na fakt, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zawarto przepis pozwalający płatnikowi na praktyczną kontrolę swoich obowiązków jako podmiotu zobowiązanego do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w odniesieniu do wypłacanych wynagrodzeń.

Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 2 ww. ustawy, płatnicy nie są obowiązani do poboru zaliczek od należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8 tej ustawy (czyli w uproszczeniu z działalności wykonywanej osobiście na podstawie umowy zlecenia), jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 omawianej ustawy. Przepis ten ma za zadanie „chronić” płatników i wskazuje, że to podatnicy powinni mieć decydujący głos w kwestii określenia źródła, z którego dany przychód jest osiągany. To bowiem podatnicy mają pełną wiedzę co do wszystkich aspektów wykonywanych czynności.

W efekcie, w przedmiotowej sytuacji nie ma wątpliwości, że Świadczenia nr 2 i 3 nie stanowią działalności wykonywanej osobiście, co dodatkowo potwierdza Zawodnik poprzez złożenie Spółce oświadczenia. Dlatego też, należności te stanowić będą przychody z działalności gospodarczej prowadzonej przez Zawodnika, od których to Zawodnik powinien samodzielnie rozliczać podatek dochodowy od osób fizycznych.

Podsumowanie – działalność marketingowa i udostępnianie wizerunku (Świadczenia nr 2 i 3)

Zdaniem Wnioskodawcy – mając na uwadze przedstawione powyżej stanowisko, wskazać należy, że – Świadczenia nr 2 i 3 realizowane przez Zawodnika na rzecz Klubu w ramach Kontraktu stanowią pozarolniczą działalność gospodarczą. Wynika to z faktu, że czynności Zawodnika spełnią przesłanki do istnienia tej działalności, przy jednoczesnym braku spełnienia przesłanek negatywnych wykluczających prowadzenie działalności gospodarczej. W efekcie, jeśli dodatkowo Zawodnik złoży Spółce oświadczenie, że Świadczenia nr 2 i 3 są realizowane w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i że Zawodnik samodzielnie rozlicza się z przychodów z tych Świadczeń, to Spółka powinna mieć pewność, że w związku z wypłatą należności z tych tytułów (ze Świadczeń nr 2 i 3) nie będzie występować w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

W dniu 5 grudnia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną nr ITPB1/415-957/13/DP, w której uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdził, że skoro źródła powstania przychodu po stronie Zawodnika upatrywać należy w jego rozpoznawalnym wizerunku, na którego utrwalanie i rozpowszechnianie wyrazi on zgodę – za co będzie otrzymywał stosowne wynagrodzenie – to niezależnie od rodzaju umowy, jaką zawrze w tym względzie, czy to z Klubem sportowym, czy też z innymi podmiotami, na rzecz których świadczy lub świadczyć będzie ww. usługi reklamowe czy też marketingowe, to przychody uzyskiwane z tego tytułu stanowią (stanowić będą) dla Zawodnika przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego – w niniejszej sprawie – Wnioskodawca dokonujący wypłaty wynagrodzenia z tytułu realizacji Świadczenia nr 2 oraz nr 3 – jak również należności za świadczenie usług stricte sportowych stanowiących przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 2 ustawy – zobowiązany jest jako płatnik, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy do pobrania zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 18%. W związku z przedstawioną klasyfikacją źródła przychodów, na obowiązki Klubu jako płatnika nie ma żadnego wpływu fakt złożenia oświadczenia, o którym mowa we wniosku.

Nie zgadzając się z treścią rozstrzygnięcia, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Wnioskodawca wniósł w dniu 5 marca 2014 r. skargę na ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie.

Wyrokiem z dnia 29 października 2014 r. sygn. akt I SA/Sz 441/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i zasądził od Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy działającego z upoważnienia Ministra Finansów na rzecz Strony Skarżącej kwotę zwrotu kosztów postępowania.

W dniu 16 lutego 2015 r. wpłynął do tutejszego organu odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 29 października 2014 r. sygn. akt I SA/Sz 441/14.

Mając na uwadze treść ww. orzeczenia, w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje – w jego indywidualnej sprawie – interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika i nie wywołuje skutków prawnych dla innych podmiotów (podatników).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.