Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.629.2018.1.NK
z 22 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2018 r. (data wpływu 22 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości anulowania faktur wystawionych w wersji elektronicznej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości anulowania faktur wystawionych w wersji elektronicznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

1. Uwagi ogólne.
   Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”), którego głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest prowadzenie ogłoszeniowych serwisów internetowych. W ramach swojej działalności Spółka świadczy również usługi udostępniania powierzchni reklamowej (dalej: „Usługi Reklamowe”) na swoich serwisach na rzecz klientów, będących czynnymi podatnikami VAT (dalej: „Klienci”).
2. Charakterystyka zaistniałego błędu w systemie finansowo-księgowym Wnioskodawcy.
   W dniu 10 października 2018 r., w wyniku błędu technicznego, część faktur dokumentujących Usługi Reklamowe wyświadczone przez Spółkę we wrześniu 2018 r. na rzecz Klientów została wystawiona przez system finansowo-księgowy Spółki z nieprawidłowymi kwotami, które w sposób ewidentny odbiegały od faktycznej wartości wyświadczonych usług (wynikającej z ustaleń poczynionych z Klientami).
   Wskazany błąd był związany ze sposobem przetwarzania danych w Spółce w zakresie faktur za Usługi Reklamowe. Część faktur w Spółce jest wystawiana automatycznie przez system finansowo-księgowy na podstawie danych importowanych z plików źródłowych (w postaci plików tekstowych „csv”). System finansowo-księgowy zinterpretował znaki interpunkcyjne w odmienny sposób, niż wynikałoby to z pliku źródłowego. W konsekwencji, kwoty wskazane na fakturach Spółki zostały zwielokrotnione 10-krotnie, 100-krotnie, 1.000-krotnie, a nawet 10.000-krotnie, co czyniło je całkowicie odbiegającymi od rzeczywistej wartości transakcji, ustalonej z Klientami.
   Spółka, w zależności od preferencji swoich Klientów, dostarcza do części z nich faktury w postaci papierowej (dalej: „Faktury Papierowe”), do pozostałej części zaś w postaci elektronicznej (dalej: „Faktury Elektroniczne”). Faktury Elektroniczne są przesyłane automatycznie, niezwłocznie po ich wystawieniu, przez system finansowo-księgowy Spółki na wskazane przez Klientów skrzynki mailowe.
   Wystawione błędnie faktury można w związku z tym podzielić na dwie kategorie:
   • Faktury Papierowe, które nie zostały wysłane do Klientów, gdyż Spółka przed ich wysyłką zidentyfikowała fakt, że kwoty na nich wskazane są nieprawidłowe;
   • Faktury Elektroniczne, które zostały automatycznie wysłane przez system finansowo-księgowy Spółki drogą elektroniczną na skrzynki mailowe Klientów przed zidentyfikowaniem przez Spółkę wspomnianego błędu.
3. Postępowanie w stosunku do Faktur Papierowych.
   Po zidentyfikowaniu powyższego błędu, Spółka w odniesieniu do Faktur Papierowych zapewniła, iż nie zostały one w jakikolwiek sposób wysłane do Klientów. Spółka dokonała również storna tych faktur w systemie finansowo-księgowym za pomocą przeciwnego zapisu, w związku z czym dokumenty te zostały ujęte wraz z ich stornami w rejestrze VAT Spółki (w praktyce zostały wyzerowane) i nie zostały ujęte w Jednolitym Pliku Kontrolnym. Nie miały również wpływu na kwotę podatku VAT należnego wykazaną w deklaracjach VAT-7 złożonych przez Spółkę. W celu jednoznacznego udokumentowania podjętych kroków, Spółka przekreśliła treść znajdującą się na tych fakturach oraz opatrzyła te faktury komentarzem „Anulowano”. Spółka wystawiła również Klientom prawidłowe faktury w celu zgodnego z prawem udokumentowania transakcji oraz wysłała je do Klientów. Faktury te zostały ujęte przez Spółkę w rejestrze VAT, Jednolitym Pliku Kontrolnym oraz w deklaracji VAT za wrzesień 2018 r.
4. Postępowanie w stosunku do Faktur Elektronicznych.
   W odniesieniu do Faktur Elektronicznych, tego samego dnia, w którym zostały one wystawione, po zidentyfikowaniu błędu w systemie księgowym, Spółka wystawiła na rzecz Klientów faktury korygujące zmniejszające wartość wynagrodzenia należnego Spółce, oraz odpowiadającego im podatku VAT, do prawidłowej kwoty. Analogicznie jak wysłane uprzednio Faktury Elektroniczne, wspomniane faktury korygujące zostały wysłane przez system finansowo-księgowy Spółki do Klientów drogą elektroniczną, na wskazane przez Klientów skrzynki mailowe.
   Wnioskodawca skontaktował się również z Klientami w celu poinformowania ich o przyczynie wystawienia Faktur Elektronicznych w kwotach całkowicie nieodpowiadających wcześniejszym uzgodnieniom z tymi Klientami oraz faktur korygujących do powyższych Faktur Elektronicznych.
   Część Klientów, w przypadku których Faktury Elektroniczne nie odbiegały w sposób rażący od ustaleń ze Spółką, przyjęła wystawione Faktury Elektroniczne oraz wystawione do nich faktury korygujące.
   W takich przypadkach, Faktury Elektroniczne zostały ujęte przez Spółkę w deklaracji VAT za wrzesień 2018 r. (tj. w miesiącu wykonania usługi), a wystawione do nich korekty zostaną ujęte przez Spółkę zgodnie z przepisami ustawy o VAT dotyczącymi momentu rozpoznania faktur korygujących.
   Jednak niektórzy Klienci, na rzecz których zostały wystawione faktury na kwoty netto oraz kwoty podatku VAT w sposób istotnie odbiegający od kwot, które powinny widnieć na tych fakturach (jak Spółka wskazała powyżej, kwoty te zostały zwielokrotnione), odmówili przyjęcia Faktur Elektronicznych oraz faktur korygujących i poprosili o wystawienie faktur za usługi wykonane we wrześniu 2018 r. w kwotach prawidłowych, tj. nieodbiegających od poczynionych ustaleń. Spółka otrzymała od tych Klientów oświadczenia jednoznacznie potwierdzające, że Klient odmawiający przyjęcia Faktur Elektronicznych oraz ich korekt nie ujmie tych dokumentów w swoich księgach (a jeśli już ujął, dokona ich wyksięgowania), oraz że nie ujmie powyższych dokumentów w rejestrze VAT oraz w Jednolitym Pliku Kontrolnym.
   Po otrzymaniu oświadczeń od Klientów, którzy odmówili przyjęcia Faktur Elektronicznych oraz ich korekt, Spółka dokonała storna tych Faktur Elektronicznych oraz wystawionych do nich faktur korygujących w swym systemie finansowo-księgowym za pomocą przeciwnego zapisu. Dokumenty te zostały ujęte wraz z ich stornami w rejestrze VAT Spółki (w praktyce zostały wyzerowane) i nie zostały ujęte w Jednolitym Pliku Kontrolnym. Nie miały również wpływu na kwotę podatku VAT należnego wykazaną w deklaracjach VAT-7 Spółki. Tak, jak w przypadku Faktur Papierowych, Spółka przekreśliła treść znajdującą się na błędnych Fakturach Elektronicznych i wystawionych do nich fakturach korygujących oraz opatrzyła te dokumenty komentarzem „Anulowano”.
   Ponadto, prawie wszyscy Klienci, którzy odmówili przyjęcia Faktur Elektronicznych oraz towarzyszących im korekt, poinformowali Spółkę w korespondencji mailowej, że (i) nie akceptują Faktur Elektronicznych oraz towarzyszących im faktur korygujących ze względu na fakt, że dotyczą one kwot całkowicie odbiegających od uzgodnień ze Spółką, i w związku z tym (ii) odsyłają te dokumenty Spółce (w załączniku do wiadomości e-mail). W konsekwencji, w swej dokumentacji Spółka posiada dwa egzemplarze Faktur Elektronicznych oraz wystawionych do nich korekt (swoją, oraz odesłaną przez Klienta), wraz z wiadomością e-mail jednoznacznie potwierdzającą brak akceptacji tych dokumentów przez Klienta.
   Podobnie, jak w przypadku własnych egzemplarzy Faktur Elektronicznych oraz wystawionych do nich korekt, Spółka przekreśliła treść znajdującą się na egzemplarzach Klienta oraz opatrzyła je komentarzem „Anulowano”.
   Spółka wystawiła również Klientom, którzy odmówili przyjęcia Faktur Elektronicznych i faktur korygujących, w miejsce anulowanych dokumentów, prawidłowe faktury w celu zgodnego z prawem udokumentowania transakcji. Faktury te zostały ujęte przez Spółkę w rejestrze VAT, Jednolitym Pliku Kontrolnym oraz w deklaracji VAT za wrzesień 2018 r.
   Wnioskodawca zachował również w swej dokumentacji szczegółowy opis zaistniałej sytuacji oraz kroków podjętych w celu anulowania powyższych dokumentów (tj. Faktur Papierowych, oraz Faktur Elektronicznych i dotyczących ich korekt).
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym, tj. w sytuacji odrzucenia przez Klientów i odesłania Spółce drogą elektroniczną Faktur Elektronicznych i wystawionych do nich faktur korygujących, Spółka postąpiła prawidłowo anulując te Faktury Elektroniczne oraz wystawione do nich faktury korygujące, i jednocześnie nie uwzględniając kwot wynikających z tych dokumentów w swoich deklaracjach VAT-7?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, tj. w sytuacji odrzucenia przez Klientów i odesłania Spółce drogą elektroniczną Faktur Elektronicznych i wystawionych do nich faktur korygujących, Spółka postąpiła prawidłowo anulując te Faktury Elektroniczne oraz wystawione do nich faktury korygujące, i jednocześnie nie uwzględniając kwot wynikających z tych dokumentów w swoich deklaracjach VAT-7.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

1. Uwagi ogólne.
   Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
   Jednocześnie, stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż (m.in. odpłatną dostawę towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju), a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 ustawy o VAT, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.
   Z kolei w myśl art. 106g ust. 1 ustawy o VAT, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.
2. Dopuszczalność anulowania faktur obarczonych błędami.
   Przepisy o VAT nie zawierają jednak bezpośrednich wskazówek, jak ma postąpić dostawca/usługodawca w sytuacji, gdy wystawi fakturę w sposób nieprawidłowy, lecz (i) nie wyśle jej do nabywcy, albo gdy (ii) wyśle taką fakturę, lecz nabywca odmówi jej przyjęcia ze względu na błędy, którymi jest ona obarczona i odeśle tę fakturę z powrotem do dostawcy/usługodawcy. Analiza praktyki życia gospodarczego, wyroków sądów administracyjnych oraz interpretacji organów podatkowych w tym zakresie wskazuje, iż właściwą drogą postępowania w takiej sytuacji jest anulowanie błędnie wystawionych faktur przez dostawcę/usługodawcę. Anulowanie faktury – pomimo braku stosowanych przepisów o VAT w tym zakresie – można więc uznać za praktyczną drogę „wycofania się” podatnika z błędnego wystawienia faktury.
   Podejście to jest powszechnie akceptowane przez organy podatkowe. Dla przykładu, w interpretacji indywidualnej z dnia 25 sierpnia 2016 r. sygn. ITPP3/4512-307/16-2/AT, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził co następuje: „Zaznaczyć w tym miejscu należy, że przepisy regulujące opodatkowanie podatkiem od towarów i usług nie przewidują (nie regulują) instytucji tzw. „anulowania faktury” w przedstawionej sytuacji.
   Niemniej jednak w okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego zgodzić należy się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że jest On uprawniony do „anulowania” opisanych we wniosku faktur”.
3. Warunek braku wprowadzenia anulowanych faktur do obrotu prawnego.
   Warunkiem skorzystania z opcji anulowania faktury, wyrażonym w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz interpretacjach organów podatkowych, jest fakt niewprowadzenia takiej faktury do obrotu prawnego.
   Jednocześnie, zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, fakturę można uznać za niewprowadzoną do obrotu prawnego w dwóch okolicznościach:
   • gdy faktura została wygenerowana w systemie księgowym dostawcy/usługodawcy, lecz nie została wysłana do nabywcy oraz
   • gdy faktura została wygenerowana w systemie księgowym dostawcy/usługodawcy i została wysłana do nabywcy, lecz została przez niego odrzucona i odesłana do dostawcy/usługodawcy.
   Obie z powyższych sytuacji skutkują tym, że ani dostawca/usługodawca, ani nabywca nie uwzględnią powyższych faktur w swoich rozliczeniach VAT. Taka sekwencja zdarzeń eliminuje jednocześnie ryzyko wystąpienia sytuacji, w której dostawca/usługodawca nie deklaruje (nie płaci) podatku wynikającego z faktury dokumentującej daną transakcję, a nabywca mimo wszystko dokonuje odliczenia VAT z takiej faktury.
   Ponadto, w odniesieniu do drugiej z powyższych sytuacji, szczegółowa analiza interpretacji podatkowych wskazuje, że dostawca/usługodawca jest uprawniony do anulowania faktury, która została odrzucona i odesłana mu przez nabywcę z różnych powodów, takich jak np.:
   • brak zrealizowania transakcji przez dostawcę/usługodawcę;
   • zrealizowanie transakcji niezgodnie z umową;
   • wystawienie przez dostawcę/usługodawcę faktur z błędami.
   Dla przykładu, w interpretacji indywidualnej z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. IPPP1-443-1044/10-2/IGo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że: „w analizowanych przypadkach, tj. gdy faktury nie zostały wysłane, gdy zostały wysłane, ale nieodebrane oraz gdy zostały wysłane, odebrane, a następnie odesłane przez kontrahentów, nie doszło do zrealizowania transakcji. Zainteresowany wprawdzie sporządził faktury VAT, jednak nie zostały one wprowadzone do obrotu prawnego. Ponadto z przedstawionych przez Podatnika okoliczności wynika, iż jest On w posiadaniu zarówno oryginału, jak i kopii przedmiotowych faktur VAT. Zatem stwierdzić należy, iż Zainteresowany ma prawo do anulowania przedmiotowych faktur”.
   Analogiczne stanowisko odnaleźć można w interpretacji indywidualnej z dnia 25 sierpnia 2016 r. sygn. ITPP3/4512-307/16-2/AT, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, który uznał, że: „w okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego zgodzić należy się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że jest On uprawniony do „anulowania” opisanych we wniosku faktur. W tej sytuacji bowiem faktury nie zostały wprowadzone do obiegu prawnego. Wprawdzie kontrahent otrzymał te faktury i zapoznał się z ich treścią, jednak stwierdził, że wystawienie tych faktur było nieuprawnione. Faktury te zostały zakwestionowane przez kontrahenta, albowiem – na co wskazuje opis sprawy – nie doszło do faktycznego i zgodnego z umową wykonania usług będących przedmiotem zawartej umowy. Okoliczności tej nie zmienia fakt, że Wnioskodawca ujął wskazane faktury w ewidencji (rejestr sprzedaży VAT) i deklaracji.
   Wobec tego podkreślić należy, że niewprowadzone do obiegu prawnego faktury, pod warunkiem posiadania przez Wnioskodawcę zarówno oryginałów, jak i kopii tych faktur, nie będą wymagały skorygowania. Na tle powołanych przepisów należy zatem stwierdzić, że proponowana przez Wnioskodawcę forma „anulowania” niesłusznie wystawionych faktur nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi przepisami (tu: zwłaszcza z art. 29a ust. 13 i art. 106j ustawy)”.
   Z kolei w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 listopada 2012 r., sygn. IBPP2/443-817/12/IK, organ odniósł się do możliwości anulowania faktur odrzuconych przez nabywcę ze względu na zawarte w nich błędy: „Opcja anulowania faktur sprzedaży wykorzystywana jest przez spółkę:
   • w przypadku błędu technicznego systemu, na skutek którego nastąpiło pomyłkowo wygenerowanie faktury,
   • błędu pracownika przy obsłudze transakcji w systemie, który to błąd spowodował pomyłkowe wygenerowanie faktury.
   Skutkiem powyższych błędów może być albo wygenerowanie w systemie faktury, która nie potwierdza faktycznej transakcji albo faktury dotyczącej faktycznej transakcji, lecz potwierdzającej ją w sposób nieprawidłowy (np. błędny odbiorca, błędna ilość, błędna nazwa towaru etc.).
   Z powyższego wynika zatem, że faktury czy to wystawione do transakcji, które w ogóle nie zaistniały, czy to do faktycznych transakcji lecz potwierdzające je w sposób nieprawidłowy nie zostały wprowadzone do obrotu prawnego”.
   Prawidłowość zaprezentowanego powyżej podejścia organów podatkowych została także potwierdzona w prawomocnym orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 czerwca 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 2076/09): „Sąd uważa, iż nie sposób przyjąć, że faktura zaistniała w obrocie prawnym w sytuacji, gdy kontrahent odmówił przyjęcia faktury i doręczony mu dokument zwrócił wystawcy. W rezultacie bowiem takich działań kontrahenta Skarżąca dysponowała zarówno oryginałem, jak i kopią spornej faktury. Podkreślić przy tym należy, że – jak ustaliły organy podatkowe – kontrahent Skarżącej nie uwzględnił faktury w swojej ewidencji, a wynikających z niej danych w rozliczeniach z tytułu podatku od towarów i usług. Dokument ten nie mógł zatem funkcjonować w obrocie prawnym i wywołać jakiekolwiek skutki prawnopodatkowe, tym bardziej że Skarżąca oba egzemplarze zwróconej faktury przekreśliła i opatrzyła napisem „anulowana”.
   (…)
   Sam w sobie fakt wystawienia spornej faktury nie wywołał jakichkolwiek negatywnych skutków finansowych dla budżetu, ponieważ fakturą tą nie posłużył się kontrahent Skarżącej, na rzecz którego fakturę wystawiono. Nie istniało ryzyko wywołania takich skutków w sytuacji, gdy kontrahent odmówił przyjęcia faktury, a zatem rozliczenia wynikających z niej kwot wynagrodzenia. Z tego punktu widzenia nie istniały przeszkody do anulowania faktury przez Skarżącą”.
4. Spełnienie przez Spółkę przesłanek uprawniających ją do anulowania Faktur Elektronicznych oraz związanych z nimi faktur korygujących.
   Uwzględniając zaprezentowane powyżej orzecznictwo sądów administracyjnych oraz interpretacje indywidualne wydane przez organy podatkowe w analogicznych stanach faktycznych należy stwierdzić, iż odrzucone przez Klientów Faktury Elektroniczne oraz towarzyszące im faktury korygujące nie zostały wprowadzone przez Spółkę do obrotu prawnego, gdyż:
   • Klienci odmówili przyjęcia Faktur Elektronicznych oraz wystawionych do nich faktur korygujących ze względu na fakt, że dotyczyły one kwot całkowicie nieodpowiadających ustaleniom ze Spółką;
   • Klienci przesłali Spółce oświadczenie potwierdzające, że Faktury Elektroniczne i towarzyszące im faktury korygujące nie zostały przez nich zaewidencjonowane w systemie finansowo-księgowym (albo, jeśli zostały zaewidencjonowane, to że zostaną wyksięgowane) i w związku z tym nie zostaną wykazane w rejestrze VAT oraz Jednolitym Pliku Kontrolnym;
   • Klienci odesłali Spółce drogą elektroniczną otrzymane Faktury Elektroniczne oraz dotyczące ich faktury korygujące, jednoznacznie potwierdzając fakt odmowy ich przyjęcia;
   • Spółka dokonała storna Faktur Elektronicznych oraz wystawionych do nich faktur korygujących w systemie finansowo-księgowym za pomocą przeciwnego zapisu;
   • dokumenty te zostały ujęte przez Spółkę, wraz z ich stornami, w rejestrze VAT Spółki (a więc zostały wyzerowane), nie zostały ujęte w Jednolitym Pliku Kontrolnym Spółki oraz nie miały wpływu na kwotę podatku VAT należnego wykazanego przez Wnioskodawcę w deklaracjach VAT-7.
   Ponadto, należy pokreślić że dokumentacja Spółki pozwala na jednoznaczne odtworzenie sekwencji zdarzeń prowadzących do anulowania wystawionych na rzecz Klientów Faktur Elektronicznych oraz korekt do nich. W dokumentacji tej znajdują się:
   • oba egzemplarze Faktur Elektronicznych oraz wystawionych do nich faktur korygujących (tj. własny egzemplarz Spółki oraz egzemplarz odesłany przez Klienta wraz z informacją o braku akceptacji otrzymanych dokumentów) – Spółka przekreśliła treść znajdującą się na obu egzemplarzach oraz opatrzyła je komentarzem „Anulowano”;
   • szczegółowy opis zaistniałej sytuacji oraz kroków podjętych w celu anulowania powyższych dokumentów.
   Istotne dla oceny prawnej sytuacji Spółki jest także to, iż Spółka podjęła opisane w stanie faktycznym działania niezwłocznie po zidentyfikowaniu omawianego błędu, a działania te – zdaniem Wnioskodawcy – eliminują ryzyko nieuprawnionego odliczenia VAT przez Klientów z odrzuconych przez nich Faktur Elektronicznych. W szczególności, wymienione powyżej kroki niezbędne do anulowania Faktur Elektronicznych oraz korekt do nich zostały zakończone przez Spółę przed złożeniem przez Klientów deklaracji VAT za okres, w których mogliby oni ewentualnie dokonać odliczenia podatku VAT z Faktur Elektronicznych.
   W świetle powyższego – zdaniem Spółki – w opisanym stanie faktycznym, tj. w sytuacji odrzucenia przez Klientów i odesłania Spółce drogą elektroniczną Faktur Elektronicznych i wystawionych do nich faktur korygujących, Spółka postąpiła prawidłowo anulując te Faktury Elektroniczne oraz wystawione do nich faktury korygujące, i jednocześnie nie uwzględniając kwot wynikających z tych dokumentów w swoich deklaracjach VAT-7.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Kwestie dotyczące zasad wystawiania faktur i faktur korygujących zawarte zostały w art. 106a-106q ustawy.

Stosownie do art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego;
3. świadczenia usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych, dla których miejscem świadczenia jest miejsce określone zgodnie z art. 28k ust. 1, przez podatników zidentyfikowanych na potrzeby procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziałach 6a i 7, dla których państwem członkowskim identyfikacji jest Rzeczpospolita Polska.
   
   

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na mocy art. 108 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Podatnik wystawia fakturę m.in. w przypadku sprzedaży towaru lub usługi. Faktura jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego.

Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Odbiorca będący w posiadaniu faktury ujmuje ją w prowadzonej ewidencji. Faktura sporządzona, a nie wprowadzona do obrotu prawnego (faktura anulowana), nie jest fakturą wystawioną w rozumieniu wyżej cytowanego przepisu i nie stanowi podstawy do zapłaty podatku w niej wykazanego w trybie art. 108 ust. 1 ustawy.

W praktyce zdarzają się również sytuacje, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy. W takiej sytuacji, ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania tej faktury przez wystawienie faktury korygującej.

Na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
3. dane zawarte na fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

Jak wynika z powyższych regulacji, fakturę korygującą wystawia się w przypadku udzielenia rabatów, obniżek cen, zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, a także zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu (zwrotu całości lub części należności) oraz w sytuacji, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zatem, jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Z powołanych przepisów dotyczących korygowania faktur wynika, że dopuszczalne jest korygowanie „pomyłek w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury”, przy czym nie uczyniono żadnych zastrzeżeń co do charakteru tych pomyłek, mogą to być więc wszelkie możliwe pomyłki.

Ponadto, w świetle art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, którego głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest prowadzenie ogłoszeniowych serwisów internetowych. W ramach swojej działalności Spółka świadczy również usługi udostępniania powierzchni reklamowej (dalej: „Usługi Reklamowe”) na swoich serwisach na rzecz klientów, będących czynnymi podatnikami VAT (dalej: „Klienci”).

W dniu 10 października 2018 r., w wyniku błędu technicznego, część faktur dokumentujących Usługi Reklamowe wyświadczone przez Spółkę we wrześniu 2018 r. na rzecz Klientów została wystawiona przez system finansowo-księgowy Spółki z nieprawidłowymi kwotami, które w sposób ewidentny odbiegały od faktycznej wartości wyświadczonych usług (wynikającej z ustaleń poczynionych z Klientami). Wskazany błąd był związany ze sposobem przetwarzania danych w Spółce w zakresie faktur za Usługi Reklamowe. Część faktur w Spółce jest wystawiana automatycznie przez system finansowo-księgowy na podstawie danych importowanych z plików źródłowych (w postaci plików tekstowych „csv”). System finansowo-księgowy zinterpretował znaki interpunkcyjne w odmienny sposób, niż wynikałoby to z pliku źródłowego. W konsekwencji, kwoty wskazane na fakturach Spółki zostały zwielokrotnione 10-krotnie, 100-krotnie, 1.000-krotnie, a nawet 10.000-krotnie, co czyniło je całkowicie odbiegającymi od rzeczywistej wartości transakcji, ustalonej z Klientami. Spółka, w zależności od preferencji swoich Klientów, dostarcza do części z nich faktury w postaci papierowej (dalej: „Faktury Papierowe”), do pozostałej części zaś w postaci elektronicznej (dalej: „Faktury Elektroniczne”). Faktury Elektroniczne są przesyłane automatycznie, niezwłocznie po ich wystawieniu, przez system finansowo-księgowy Spółki na wskazane przez Klientów skrzynki mailowe. Wystawione błędnie faktury można w związku z tym podzielić na dwie kategorie:

• Faktury Papierowe, które nie zostały wysłane do Klientów, gdyż Spółka przed ich wysyłką zidentyfikowała fakt, że kwoty na nich wskazane są nieprawidłowe;
• Faktury Elektroniczne, które zostały automatycznie wysłane przez system finansowo-księgowy Spółki drogą elektroniczną na skrzynki mailowe Klientów przed zidentyfikowaniem przez Spółkę wspomnianego błędu.
  
  

W odniesieniu do Faktur Elektronicznych, tego samego dnia, w którym zostały one wystawione, po zidentyfikowaniu błędu w systemie księgowym, Spółka wystawiła na rzecz Klientów faktury korygujące zmniejszające wartość wynagrodzenia należnego Spółce, oraz odpowiadającego im podatku VAT, do prawidłowej kwoty. Analogicznie jak wysłane uprzednio Faktury Elektroniczne, wspomniane faktury korygujące zostały wysłane przez system finansowo-księgowy Spółki do Klientów drogą elektroniczną, na wskazane przez Klientów skrzynki mailowe. Wnioskodawca skontaktował się również z Klientami w celu poinformowania ich o przyczynie wystawienia Faktur Elektronicznych w kwotach całkowicie nieodpowiadających wcześniejszym uzgodnieniom z tymi Klientami oraz faktur korygujących do powyższych Faktur Elektronicznych. Część Klientów, w przypadku których Faktury Elektroniczne nie odbiegały w sposób rażący od ustaleń ze Spółką, przyjęła wystawione Faktury Elektroniczne oraz wystawione do nich faktury korygujące. W takich przypadkach, Faktury Elektroniczne zostały ujęte przez Spółkę w deklaracji VAT za wrzesień 2018 r. (tj. w miesiącu wykonania usługi), a wystawione do nich korekty zostaną ujęte przez Spółkę zgodnie z przepisami ustawy o VAT dotyczącymi momentu rozpoznania faktur korygujących. Jednak niektórzy Klienci, na rzecz których zostały wystawione faktury na kwoty netto oraz kwoty podatku VAT w sposób istotnie odbiegający od kwot, które powinny widnieć na tych fakturach (jak Spółka wskazała powyżej, kwoty te zostały zwielokrotnione), odmówili przyjęcia Faktur Elektronicznych oraz faktur korygujących i poprosili o wystawienie faktur za usługi wykonane we wrześniu 2018 r. w kwotach prawidłowych, tj. nieodbiegających od poczynionych ustaleń. Spółka otrzymała od tych Klientów oświadczenia jednoznacznie potwierdzające, że Klient odmawiający przyjęcia Faktur Elektronicznych oraz ich korekt nie ujmie tych dokumentów w swoich księgach (a jeśli już ujął, dokona ich wyksięgowania), oraz że nie ujmie powyższych dokumentów w rejestrze VAT oraz w Jednolitym Pliku Kontrolnym. Po otrzymaniu oświadczeń od Klientów, którzy odmówili przyjęcia Faktur Elektronicznych oraz ich korekt, Spółka dokonała storna tych Faktur Elektronicznych oraz wystawionych do nich faktur korygujących w swym systemie finansowo-księgowym za pomocą przeciwnego zapisu. Dokumenty te zostały ujęte wraz z ich stornami w rejestrze VAT Spółki (w praktyce zostały wyzerowane) i nie zostały ujęte w Jednolitym Pliku Kontrolnym. Nie miały również wpływu na kwotę podatku VAT należnego wykazaną w deklaracjach VAT-7 Spółki. Tak, jak w przypadku Faktur Papierowych, Spółka przekreśliła treść znajdującą się na błędnych Fakturach Elektronicznych i wystawionych do nich fakturach korygujących oraz opatrzyła te dokumenty komentarzem „Anulowano”. Ponadto, prawie wszyscy Klienci, którzy odmówili przyjęcia Faktur Elektronicznych oraz towarzyszących im korekt, poinformowali Spółkę w korespondencji mailowej, że (i) nie akceptują Faktur Elektronicznych oraz towarzyszących im faktur korygujących ze względu na fakt, że dotyczą one kwot całkowicie odbiegających od uzgodnień ze Spółką, i w związku z tym (ii) odsyłają te dokumenty Spółce (w załączniku do wiadomości e-mail). W konsekwencji, w swej dokumentacji Spółka posiada dwa egzemplarze Faktur Elektronicznych oraz wystawionych do nich korekt (swoją, oraz odesłaną przez Klienta), wraz z wiadomością e-mail jednoznacznie potwierdzającą brak akceptacji tych dokumentów przez Klienta. Podobnie, jak w przypadku własnych egzemplarzy Faktur Elektronicznych oraz wystawionych do nich korekt, Spółka przekreśliła treść znajdującą się na egzemplarzach Klienta oraz opatrzyła je komentarzem „Anulowano”. Spółka wystawiła również Klientom, którzy odmówili przyjęcia Faktur Elektronicznych i faktur korygujących, w miejsce anulowanych dokumentów, prawidłowe faktury w celu zgodnego z prawem udokumentowania transakcji. Faktury te zostały ujęte przez Spółkę w rejestrze VAT, Jednolitym Pliku Kontrolnym oraz w deklaracji VAT za wrzesień 2018 r. Wnioskodawca zachował również w swej dokumentacji szczegółowy opis zaistniałej sytuacji oraz kroków podjętych w celu anulowania powyższych dokumentów (tj. Faktur Elektronicznych i dotyczących ich korekt).

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy w opisanym stanie faktycznym, tj. w sytuacji odrzucenia przez Klientów i odesłania Spółce drogą elektroniczną Faktur Elektronicznych i wystawionych do nich faktur korygujących, Spółka postąpiła prawidłowo anulując te Faktury Elektroniczne oraz wystawione do nich faktury korygujące, i jednocześnie nie uwzględniając kwot wynikających z tych dokumentów w swoich deklaracjach VAT-7.

Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani przepisy rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy nie regulują kwestii dotyczącej anulowania wystawionych faktur. W praktyce jednak – w drodze wyjątku – jest dopuszczalne anulowanie faktury, sprowadzające się do przekreślenia oryginału i kopii faktury oraz dokonaniu na nich adnotacji uniemożliwiających ich powtórne wykorzystanie. Należy jednak podkreślić, że anulowanie faktur powinno dotyczyć wyłącznie tych dokumentów rozliczeniowych, które nie zostały wprowadzone przez podatnika do obrotu prawnego lub też dotyczy przypadków, w których faktura dokumentuje czynność rzeczywiście niedokonaną.

W kontekście błędnie wystawionych faktur dokumentujących czynności faktycznie wykonane przepisy regulujące wystawianie faktur przewidują obowiązek wystawienia faktury korygującej. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku, bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Tym samym istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych tak, aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

W przedstawionych okolicznościach Wnioskodawca nie może jednak anulować wystawionych w błędny sposób Faktur Elektronicznych. Przebieg transakcji w przypadku faktur elektronicznych zawierających oczywiste błędy i pomyłki jest wprawdzie inny niż wynika to z takiej faktury, jednak – jak wskazał Wnioskodawca – faktury te dokumentują czynności faktycznie wykonane dotyczące Usług Reklamowych wyświadczonych przez Spółkę we wrześniu 2018 r. Ponadto faktura elektroniczna, nawet z oczywistymi błędami, zostaje wprowadzona do obrotu prawnego poprzez wysłanie jej na podany przez odbiorcę adres. Wygenerowana i wysłana faktura elektroniczna zostaje automatycznie odebrana przez odbiorcę. Ponadto, utworzona i zrejestrowana faktura elektroniczna, nawet z błędnymi danymi, nie może być zwrócona przez odbiorcę.

W konsekwencji, skoro wystawione przez Wnioskodawcę Faktury Elektroniczne dokumentują czynności faktycznie wykonane, zostają wprowadzone do obrotu poprzez wysłanie tych faktur na podany przez odbiorcę adres i odbiorca jest w posiadaniu takiej faktury, gdyż nie jest możliwe zwrócenie ww. faktury przez odbiorcę i nie jest możliwe aby Wnioskodawca jako wystawca faktury posiadał dwa egzemplarze wystawionej Faktury Elektronicznej, to Wnioskodawca nie ma możliwości dokonać anulowania takiej faktury. Wystawione Faktury Elektroniczne zawierające błędy i pomyłki są w posiadaniu odbiorców (Klientów), zatem nie jest możliwe dokonanie adnotacji uniemożliwiających ich wykorzystanie. Ponadto nie ma pewności co do braku możliwości ujęcia takich faktur w ewidencji odbiorców. Tak więc w niniejszych okolicznościach nie jest możliwe anulowanie wystawionych błędnie Faktur Elektronicznych oraz dla udokumentowania tego anulowania nie jest wystarczające wydrukowanie wystawionych Faktur Elektronicznych i oznaczenie ich jako anulowane oraz wysłanie do odbiorców (Klientów) informacji o anulowaniu takich faktur.

W takich okolicznościach Wnioskodawca powinien wystawić faktury korygujące doprowadzające wystawione, przyjęte przez odbiorców i będące w ich posiadaniu, błędne Faktury Elektroniczne do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Faktury korygujące wystawiane są w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionych dokumentów. Tym samym, w analizowanym przypadku w pełni zasadna jest korekta błędnie wystawionych Faktur Elektronicznych tak, aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że Spółka nie postąpiła prawidłowo anulując Faktury Elektroniczne oraz wystawione do nich faktury korygujące i jednocześnie nie uwzględniając kwot wynikających z tych dokumentów w swoich deklaracjach VAT-7.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę we wniosku wyroku sądu administracyjnego tut. Organ wyjaśnia, że wskazany wyrok został potraktowany jako element argumentacji Wnioskodawcy, jest to jednak rozstrzygnięcie odnoszące się do indywidualnej sprawy i co do zasady wiąże ono stronę postępowania w konkretnej, indywidualnej sprawie, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem wskazany we wniosku wyrok sądu nie ma wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Natomiast odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku interpretacji indywidualnych należy wskazać, że interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawiony przez danego podatnika. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Ponadto wskazać należy, iż interpretacje mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydane przez upoważniony do tego organ, każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.