Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.276.2018.1.JS
z 21 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2018 r. (data wpływu 28 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowania akcyzą wynajętych w kraju członkowskim samochodów osobowych jest:

• nieprawidłowe, w zakresie braku obowiązku zapłaty akcyzy z tytułu przemieszczenia na terytorium kraju samochodów osobowych wynajętych na terytorium państwa członkowskiego;
• prawidłowe, w zakresie prawa do zwrotu akcyzy w związku z przemieszczeniem tych samochodów z powrotem na terytorium państwa członkowskiego po zakończeniu okresu najmu.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie braku obowiązku zapłaty akcyzy z tytułu przemieszczenia na terytorium kraju samochodów osobowych wynajętych na terytorium państwa członkowskiego oraz prawa do zwrotu akcyzy w związku z przemieszczeniem tych samochodów z powrotem na terytorium tego państwa członkowskiego po zakończeniu okresu najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o. o. (dalej jako „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest osobą prawną z siedzibą w K.

Wnioskodawca, na podstawie zawartej umowy najmu długoterminowego, wynajmuje od kontrahenta mającego siedzibę na terytorium Niemiec samochody osobowe.

Samochody są zarejestrowane i dopuszczone do ruchu w Niemczech, nie zaś na terytorium Polski. Wnioskodawca nie jest właścicielem omawianych samochodów osobowych, ponadto Spółka nie dokonała rejestracji omawianych pojazdów na terytorium Polski.

Samochody zostały odebrane z terytorium Niemiec, a następnie przemieszczone na terytorium Polski. Po zakończeniu okresu obowiązywania umów najmu samochody osobowe zostaną zwrócone z powrotem na terytorium Niemiec ich właścicielowi (wynajmującemu). Przemieszczenia samochodów dokonał Wnioskodawca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca nie był zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego z tytułu najmu i przemieszczenia na terytorium kraju samochodów osobowych z terytorium Niemiec?
2. W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania 1 za nieprawidłowe, czy w sytuacji zapłaty na terytorium kraju akcyzy, a następnie - po zakończeniu okresu obowiązywania umów najmu - zwrócenia samochodów osobowych będących przedmiotem najmu z powrotem na terytorium Niemiec, przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 107 ustawy o podatku akcyzowym, Spółka ma prawo do zwrotu zapłaconej akcyzy?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1. Zdaniem Wnioskodawcy, nie był on zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego z tytułu najmu i przemieszczenia na terytorium kraju samochodów osobowych z terytorium Niemiec.

W myśl art. 100 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1114 ze zm.; dalej: „ustawa o podatku akcyzowym”), w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

• import samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
  
• nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
  
• pierwsza sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym:
  
  1. wyprodukowanego na terytorium kraju,
  2. od którego nie została zapłacona akcyza z tytułu czynności, o których mowa w pkt 1 albo 2.
  
  
  

Nabycie wewnątrzwspólnotowe, stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy, to przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlega zatem m.in. nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodów osobowych, które należy rozumieć jako czynność polegającą na fizycznym przemieszczeniu samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Stosownie do art. 101 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem:

1. przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju - jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło przed przemieszczeniem samochodu na terytorium kraju;
2. nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel - jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło po przemieszczeniu samochodu osobowego na terytorium kraju;
3. złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym - jeżeli podmiot występujący z wnioskiem o rejestrację na terytorium kraju nabytego wewnątrzwspólnotowo samochodu osobowego nie jest jego właścicielem.
   
   

Przepisy ustawy o podatku akcyzowym dla potrzeb opodatkowania akcyzą samochodów osobowych zawierają odrębną definicję pojęcia sprzedaży. Jak wynika z art. 100 ust. 5 pkt 9 omawianej ustawy, sprzedaż samochodu to m.in. użycie samochodu osobowego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Samochody osobowe, o których mowa w opisie stanu faktycznego niniejszego wniosku, zostały wynajęte na terytorium Niemiec, a następnie przemieszczone do Polski tym samym czynność ta stanowi nabycie wewnątrzwspólnotowe. Jednak, jak wskazuje art. 101 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, dla nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego, w sytuacji gdy podmiot nabywający samochód nie jest jego właścicielem, określono szczególny moment powstania obowiązku podatkowego w akcyzie Mianowicie ustawodawca uzależnił w tym przypadku powstanie obowiązku podatkowego od złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Wnioskodawca podkreśla, że nie jest właścicielem wynajmowanych samochodów osobowych i nie dokonał ich rejestracji w Polsce. Samochody te są zarejestrowane i dopuszczone do ruchu w Niemczech. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy nie powstał u niego obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowych samochodów w ramach najmu.

Natomiast, jeżeli chodzi o dokonanie czynności pierwszej sprzedaży na terytorium Polski w rozumieniu art. 100 ust. 5 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym, zdaniem Spółki nie będzie ona miała miejsca w przypadku umowy najmu samochodów, gdzie Spółka odebrała pojazdy z terytorium Niemiec, co oznacza, że pierwsze użytkowanie pojazdów nastąpiło na terytorium Niemiec.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę powyższe rozważania, Wnioskodawca nie był zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego z tytułu najmu i przemieszczenia na terytorium kraju samochodów osobowych z terytorium Niemiec.

Ad. 2. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania 1 za nieprawidłowe, w sytuacji zapłaty na terytorium kraju akcyzy, a następnie - po zakończeniu okresu obowiązywania umów najmu - zwrócenia samochodów osobowych będących przedmiotem najmu z powrotem na terytorium Niemiec, przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 107 ustawy o podatku akcyzowym, Spółka ma prawo do zwrotu zapłaconej akcyzy.

Stosownie do art. 107 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym podmiot, który nabył prawo rozporządzania jak właściciel samochodem osobowym niezarejestrowanym wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, od którego akcyza została zapłacona na terytorium kraju, dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu tego samochodu osobowego, lub jeżeli w jego imieniu ta dostawa albo eksport są realizowane, ma prawo do zwrotu akcyzy na wniosek złożony właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie roku od dnia dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu tego samochodu osobowego.

Art. 107 ust. 3 ww. ustawy wskazuje, iż podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany posiadać dokumenty potwierdzające dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu, którymi są w szczególności: dokumenty przewozowe, celne, faktura i specyfikacja dostawy oraz inne dokumenty handlowe związane z dostawą wewnątrzwspólnotową albo eksportem. Ust. 4 niniejszego przepisu określa, że do wniosku o zwrot załącza się dowód zapłaty akcyzy na terytorium kraju lub fakturę z wykazaną kwotą akcyzy oraz dokumenty potwierdzające dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu, o których mowa w ust. 3.

Dostawa wewnątrzwspólnotowa w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym, to przemieszczanie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego. Przez wewnątrzwspólnotową dostawę należy zatem rozumieć czynność polegającą na fizycznym przemieszczeniu samochodów osobowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego.

Zdaniem Wnioskodawcy, „nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel”, stanowiące przesłankę zwrotu akcyzy z tytułu wewnątrzwspólnotowe dostawy samochodu osobowego, nie jest tożsame z „nabyciem prawa własności samochodu osobowego”. Zakres podmiotowy pierwszego pojęcia jest zdecydowanie szerszy i obejmuje również podmiot, który nie będąc prawnym właścicielem samochodu osobowego jest również jego posiadaczem, który na podstawie konkretnej czynności dokonanej z jego udziałem uzyska możliwość faktycznego dysponowania pojazdem w sposób i w zakresie przysługującym właścicielowi, nawet jeżeli równocześnie skutkiem tej czynności nie jest przeniesienie prawa własności. Takie stanowisko potwierdza między innymi wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 marca 2015 r„ sygn. I GSK 336/13.

Zatem niezależnie od tego, że Wnioskodawca nie będzie właścicielem omawianych samochodów osobowych, to nabył prawo rozporządzania tymi samochodami jak właściciel. Wskutek najmu bowiem uzyskał możliwość faktycznego dysponowania pojazdami jak właściciel.

Samochody osobowe po zakończeniu okresu obowiązywania umów najmu zostaną zwrócone z powrotem na terytorium Niemiec. Bezsprzecznie nastąpi więc przemieszczenie samochodów osobowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego, spełniające definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy. Dostawa ta zostanie dokonana przez Wnioskodawcę lub zleci on we własnym imieniu realizację tej czynności. W trakcie wspomnianej dostawy Wnioskodawca nadal będzie rozporządzał omawianymi samochodami jak właściciel. Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, spełniona zostanie przesłanka, o której mowa w art. 107 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym uprawniająca do zwrotu zapłaconej akcyzy na wniosek złożony przez Wnioskodawcę.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania 1 za nieprawidłowe, w sytuacji zapłaty na terytorium kraju akcyzy, a następnie - po zakończeniu okresu obowiązywania umów najmu - zwrócenia samochodów osobowych będących przedmiotem najmu z powrotem na terytorium Niemiec (dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy), przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 107 ustawy o podatku akcyzowym, Spółka ma prawo do zwrotu zapłaconej akcyzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe, w zakresie braku obowiązku zapłaty akcyzy z tytułu przemieszczenia na terytorium kraju samochodów osobowych wynajętych na terytorium państwa członkowskiego;
• prawidłowe, w zakresie prawa do zwrotu akcyzy w związku z przemieszczeniem tych samochodów z powrotem na terytorium państwa członkowskiego po zakończeniu okresu najmu.
  
  

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1114 ze zm.), dalej zwana „ustawą” lub „ustawą o podatku akcyzowym”, określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy ˗ art. 1 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy, w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. import samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
   
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
   
3. pierwsza sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym:
   
   1. wyprodukowanego na terytorium kraju,
   2. od którego nie została zapłacona akcyza z tytułu czynności, o których mowa w pkt 1 albo 2.
   
   
   

Przez nabycie wewnątrzwspólnotowe – stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy ˗ rozumie się przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlega m.in. nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego, rozumiane jako czynność polegająca na przemieszczeniu samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej zgodnie z przepisami o ruchu drogowym w kraju, z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju. Fizyczne przemieszczenie samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego, np. z Niemiec na terytorium Polski, stanowi zatem w rozumieniu ustawy nabycie wewnątrzwspólnotowe.

Stosownie do art. 101 ust. 2 ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem:

1. przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju ˗ jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło przed przemieszczeniem samochodu na terytorium kraju;
2. nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel ˗ jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło po przemieszczeniu samochodu osobowego na terytorium kraju;
3. złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym ˗ jeżeli podmiot występujący z wnioskiem o rejestrację na terytorium kraju nabytego wewnątrzwspólnotowo samochodu osobowego nie jest jego właścicielem.
   
   

Powyższy artykuł reguluje kwestie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w związku z nabyciem wewnątrzwspólnotowym samochodu osobowego. Moment powstania tego obowiązku, zgodnie z art. 101 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy, związany jest z nabyciem prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel.

Zauważyć należy, że pojęcie „nabycia prawe rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel” nie jest tożsame „nabyciu prawa własności samochodu osobowego”. W tym względzie w orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntował się pogląd, że zakres podmiotowy pojęcia „nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel” jest zdecydowanie szerszy i obejmuje także podmiot, który nie będąc prawnym właścicielem samochodu osobowego jest jego posiadaczem i który na podstawie konkretnej czynności z jego udziałem uzyskał możliwość faktycznego dysponowania pojazdem w sposób i w zakresie przysługującym właścicielowi - nawet jeżeli równocześnie skutkiem tej czynności nie jest przeniesienie prawa własności (wyrok NSA z dnia 21 września 2012 r. sygn. akt I GSK 40/12, wyrok NSA z dnia 3 września 2014 r. sygn. akt I GSK 199/13, dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, pod adresem www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca wynajmuje od kontrahenta mającego siedzibę na terytorium Niemiec samochody osobowe na podstawie umów najmu długoterminowego. Samochody są zarejestrowane i dopuszczone do ruchu w Niemczech. Spółka dokonuje przemieszczenia samochodów osobowych na terytorium Polski, ale nie dokonuje ich rejestracji na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Po zakończeniu okresu najmu długoterminowego, samochody te zostaną zwrócone wynajmującemu z powrotem na terytorium Niemiec, przy czym przemieszczenia dokona Wnioskodawca.

Mając na uwadze opis sprawy, należy zatem stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca w chwili zawarcia umowy najmu nabywa prawo rozporządzania samochodem jak właściciel. Na podstawie zawartych umów najmu uzyskuje bowiem możliwość faktycznego dysponowania pojazdem w sposób i w zakresie przysługującym właścicielowi - pomimo, że zawarta umowa najmu nie skutkuje przeniesieniem prawa własności tego pojazdu.

Zgodnie z art. 102 ust. 1 ustawy, podatnikiem podatku akcyzowego jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 lub 2 ustawy.

Natomiast w myśl art. 102 ust. 1 ustawy, w przypadkach, o których mowa w art. 101 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy, jeżeli przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju dokonał inny podmiot niż podmiot, który nabył prawo rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która nabyła prawo rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca jest najemcą samochodów osobowych przemieszczonych na terytorium kraju (tj. nabywanych wewnątrzwspólnotowo), przy czym nabycie przez niego prawa do rozporządzania samochodami osobowymi jak właściciel następuje wraz z zawarciem umów najmu z kontrahentem z Niemiec, tj. przed przemieszczeniem samochodów do Polski.

Wnioskodawca będzie zatem podatnikiem podatku akcyzowego, a obowiązek podatkowy - z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego - powstanie zgodnie z art. 101 ust. 2 pkt 1 ustawy, tj. z dniem przemieszczenia samochodów z terytorium Niemiec na terytorium Polski. Spółka będzie zatem zobowiązana do zapłaty podatku akcyzowego w związku z przemieszczeniem na terytorium kraju przedmiotowych samochodów osobowych wynajętych na terytorium Niemiec.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 107 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, podmiot, który nabył prawo rozporządzania jak właściciel samochodem osobowym niezarejestrowanym wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, od którego akcyza została zapłacona na terytorium kraju, dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu tego samochodu osobowego, lub jeżeli w jego imieniu ta dostawa albo eksport są realizowane, ma prawo do zwrotu akcyzy na wniosek złożony właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie roku od dnia dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu tego samochodu osobowego.

W myśl art. 107 ust. 2 ustawy, zwrotowi nie podlega akcyza w kwocie niższej niż minimalna kwota zwrotu.

Przy czym, w myśl ust. 3 ww. artykułu, podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany posiadać dokumenty potwierdzające dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu, którymi są w szczególności: dokumenty przewozowe, celne, faktura i specyfikacja dostawy oraz inne dokumenty handlowe związane z dostawą wewnątrzwspólnotową albo eksportem.

Stosownie natomiast do art. 107 ust. 4 ustawy, do wniosku o zwrot załącza się dowód zapłaty akcyzy na terytorium kraju lub fakturę z wykazaną kwotą akcyzy oraz dokumenty potwierdzające dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu, o których mowa w ust. 3.

Zgodnie z § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie zwrotu akcyzy od samochodu osobowego (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 174 ze zm.), warunkiem otrzymania zwrotu akcyzy w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu samochodu osobowego realizowanego bez udziału przewoźnika lub spedytora, przy użyciu własnego środka transportu, jest złożenie przez podmiot, który dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu samochodu osobowego, pisemnego oświadczenia o terminie i sposobie wywozu oraz miejscu dostarczenia samochodu osobowego poza terytorium kraju.

W myśl § 2 pkt 2 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy oświadczenia, o których mowa w ust. 1, oraz dokumenty wymienione w art. 107 ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej „ustawą”, nie potwierdzają wykonania dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu samochodu osobowego, podmiot obowiązany jest do przedłożenia innych dokumentów wskazujących na ich wykonanie, w szczególności:

1. korespondencji handlowej;
2. dokumentu dotyczącego ubezpieczenia lub frachtu;
3. dokumentu potwierdzającego zapłatę za wykonaną dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport.
   
   

Zwrot akcyzy jest dokonywany (na podstawie § 3 pkt 1 ww. rozporządzenia):

1. w kasie właściwego organu podatkowego, o którym mowa w art. 107 ust. 5-5b ustawy, lub
2. przelewem na rachunek bankowy albo rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej podmiotu, wskazany we wniosku o zwrot akcyzy, o którym mowa w art. 107 ust. 1 ustawy

-w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku wraz z oświadczeniami, o których mowa w § 2 ust. 1, lub dokumentami wymienionymi w art. 107 ust. 3 ustawy.

Stosownie natomiast do § 3 pkt 2 rozporządzenia, w przypadku gdy zasadność zwrotu akcyzy wymaga przeprowadzenia dodatkowego postępowania wyjaśniającego, zwrot akcyzy następuje w terminie 90 dni od dnia złożenia wniosku wraz z oświadczeniami, o których mowa w § 2 ust. 1, lub dokumentami wymienionymi w art. 107 ust. 3 ustawy.

Z treści omawianego wyżej przepisu art. 107 ustawy wynika zatem, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku zwrot akcyzy z tytułu dostawy wewnątrzwspólnotowej samochodu osobowego na rzecz danego podmiotu uwarunkowany jest spełnieniem łączne wszystkich następujących przesłanek:

• nabyciem prawa rozporządzania tym samochodem osobowym jak właściciel;
• dokonaniem we własnym imieniu lub zleceniem we własnym imieniu dostawy wewnątrzwspólnotowej do podmiotu wynajmującego samochód osobowy, który nie był wcześniej zarejestrowany na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
• przedmiotem dostawy jest samochód, od którego akcyza została zapłacona na terytorium kraju;
• wystąpieniem z wnioskiem o zwrot akcyzy do właściwego naczelnika urzędu skarbowego;
• załączeniem do wniosku o zwrot dowodu zapłaty lub faktury z wykazaną kwotą akcyzy oraz dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej, którymi są w szczególności: dokumenty przewozowe, celne, faktura i specyfikacja dostawy oraz inne dokumenty handlowe związane z dostawą wewnątrzwspólnotową.
  
  

Jak wskazano uprzednio, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca z dniem zawarcia umowy najmu nabywa prawo rozporządzania samochodem osobowym niezarejestrowanym wcześniej na terytorium kraju jak właściciel. W sytuacji zatem, gdy akcyza od tego samochodu zostanie zapłacona na terytorium kraju, a Wnioskodawca, po zakończeniu okresu obowiązywania umowy najmu długoterminowego, dokona przemieszczenia (dostawy) na terytorium kraju członkowskiego samochodu osobowego lub zleci jego dokonanie we własnym imieniu a także będzie posiadał dokumenty, o których mowa w art. 107 ust. 3 ustawy potwierdzające faktyczną realizację tego przemieszczenia i zwrotu pojazdu wynajmującemu - to wówczas Wnioskodawca ma prawo do zwrotu akcyzy, po wystąpieniu z wnioskiem do właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Jednocześnie podkreślić należy, że zwrot ten przysługiwać będzie po spełnieniu wymienionych wyżej warunków oraz dołączeniu do wniosku o zwrot stosownych, opisanych wyżej dokumentów.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.