Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.536.2018.2.MP
z 9 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2018 r. (data wpływu 5 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 listopada 2018 r. (data wpływu 22 listopada 2018 r.) i pismem z dnia 12 grudnia 2018 r. (data wpływu 14 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Wniosek został uzupełniony w dniu 22 listopada 2018 r., poprzez wskazanie zmiany adresu pełnomocnika.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 28 listopada 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.536.2018.1.MP, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 28 listopada 2018 r., (skutecznie doręczone w dniu 6 grudnia 2018 r.). W dniu 14 grudnia 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 12 grudnia 2018 r. (data nadania 12 grudnia 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 16 stycznia 2015 r. złożył w Sądzie Rejonowym … wniosek o podział majątku wspólnego po ustaniu małżeńskiej wspólnoty majątkowej.

Strony zawarły związek małżeński w dniu 6 września 1997 r., który został rozwiązany wyrokiem Sądu Okręgowego w … w dniu 12 czerwca 2013 r.

W wyroku z dnia 13 grudnia 2013 r. została zniesiona pomiędzy stronami ustawowa wspólność majątkowa małżeńska z datą na dzień 13 lipca 2010 r.

W skład majątku osobistego Wnioskodawcy wchodziła nieruchomość nabyta przed zawarciem związku małżeńskiego położona w … przy ul. …. Przedmiotowa nieruchomość wraz z zabudowaniami została zbyta w dniu 23 lutego 1999 r. przez Wnioskodawcę. Jak wskazano w treści aktu notarialnego Wnioskodawca pozostawał wówczas we wspólności majątkowej małżeńskiej, jednakże nieruchomość ta stanowiła Jego majątek osobisty. Cała kwota za jaką została sprzedana nieruchomość trafiła na indywidualny rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Ze środków jakie pozyskał w drodze sprzedaży ww. nieruchomości Wnioskodawca nabył: w dniu 8 sierpnia 2008 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oznaczonego nr 14, mieszczącego się w budynku wielomieszkaniowym znajdującym się w … i przy ul. …, w dniu 28 września 2001 r. niezabudowaną nieruchomość gruntowa położoną w miejscowości B., gm. N. oraz w dniu 28 grudnia 2001 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oznaczonego nr 56, przy ul. … w …, nr 90. Jak wynika z treści aktów notarialnych nabycie przedmiotowych nieruchomości nastąpiło do majątku wspólnego małżonków. Jednakże, była małżonka Wnioskodawcy w znikomym stopniu przyczyniła się do powstania majątku wspólnego.

W dniu 5 sierpnia 2015 r. przed Sądem Rejonowym … Wydział …, sygn. akt …/15, strony zawarły ugodę na mocy, której spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr 14, w … przy ul. …, nieruchomość położoną w miejscowości B. gm. N. oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr 56, położonego w … przy ul. …nr 90 (wchodzące w skład majątku wspólnego) przyznano na całkowitą własność Wnioskodawcy, zaś na rzecz XX., Wnioskodawca był zobowiązany dokonać zapłaty kwoty 32 500 zł tytułem spłaty majątku wspólnego (kwota płatna do dnia 5 listopada 2015 r.). Ugoda wyczerpała wszelkie roszczenia związane z podziałem majątku.

W dniu 28 stycznia 2016 r. Wnioskodawca zbył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w … przy ul. …, zaś w dniu 20 września 2016 r. nieruchomość położoną w miejscowości B.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodał, że pomiędzy małżonkami – Wnioskodawcą i XX., wspólność majątkowa małżeńska obowiązywała od dnia zawarcia związku małżeńskiego, tj. 6 września 1997 r. do dnia 13 lipca 2010 r.

Wyrok Sądu Okręgowego w … Wydział … z dnia 12 czerwca 2013 r. wydany w sprawie o sygn. akt …/10, uprawomocnił się w dniu 19 lutego 2014 r. Sąd w orzeczeniu rozwodowym nie orzekał o okresie trwania ustroju wspólności majątkowej.

Wnioskodawca wskazał, że we wniosku z dnia 5 listopada 2018 r.: data wydania wyroku 13 grudnia 2013 r. została omyłkowo błędnie wskazana. Prawidłowa data to 13 grudnia 2011 r. Sąd Rejonowy … Wydział … wyrokiem z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie o sygn. akt …/11, ustanowił z dniem 13 lipca 2010 r. rozdzielność majątkową pomiędzy Wnioskodawcą, a XX., których małżeństwo zostało zawarte w Urzędzie Stanu Cywilnego w … w dniu … września 1997 r. Przedmiotowy wyrok uprawomocnił się w dniu 12 stycznia 2012 r.

Odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkaniowego dokonane przez Wnioskodawcę w dniu 28 stycznia 2016 r. nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpłatne zbycie nieruchomości dokonane przez Wnioskodawcę w dniu 20 września 2016 r. nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca winien uiścić podatek dochodowy od osób fizycznych w związku ze sprzedażą w 2016 r. nieruchomości położonej w miejscowości B. i spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w … przy ul. …?

Zdaniem Wnioskodawcy, w prezentowanym stanie faktycznym zbycie w 2016 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego przy ul. … w … oraz nieruchomości w miejscowości B. nie skutkuje powstaniem przychodu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie rodzi obowiązku podatkowego.

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, które na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.
   
   

Jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, należy uiścić od nich podatek dochodowy od osób fizycznych.

Jednocześnie zbycie nieruchomości lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego po upływie 5 lat od ich zakupu, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi dochodu, a w konsekwencji nie rodzi obowiązku podatkowego.

Na gruncie przedmiotowej sprawy rodzi się pytanie, jaką datę należy uznać za datę nabycia nieruchomości, co pozwoli na ustalenie rozpoczęcia biegu pięcioletniego terminu do jego zbycia.

Stosunki majątkowe małżeńskie są uregulowane przez ustawę z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (zwany dalej: krio). Zgodnie z art. 31 § 1 krio, z chwilą zawarcia związku małżeńskiego pomiędzy małżonkami, z mocy ustawy, powstaje wspólność małżeńska obejmując przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z nich. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków jest wspólnością łączną - bezudziałową.

Zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą „W przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 krio nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Skoro z uwagi na wspólność majątkową nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) u.p.d.o.f., od daty ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej. Zniesienie współwłasności małżeńskiej nie ma wpływu na określenie daty nabycia nieruchomości bądź udziału w tej nieruchomości. Skoro bowiem, zniesienie współwłasności majątkowej m.in. wskutek orzeczenia sądu powoduje przekształcenie współwłasności ustawowej we współwłasność w częściach ułamkowych, to datę zniesienia współwłasności należy rozumieć nie jako datę nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., ale wyłącznie jako datę przekształcenia współwłasności łącznej we współwłasność w częściach ułamkowych. Małżonek, który otrzymuje całą nieruchomość w wyniku podziału majątku wspólnego pozostaje zatem cały czas współwłaścicielem całej nieruchomości” (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 marca 2018 r., sygn. akt II FSK 820/16).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że Wnioskodawca nabył nieruchomość oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w 2001 r., pozostając we wspólności majątkowej małżeńskiej. Wobec powyższego wyroku zauważyć należy, że podział majątku, który miał miejsce w 2015 r. jest instytucją wyłącznie prawa rodzinnego i opiekuńczego, a nie cywilnego. Sama czynność podziału majątku wspólnego nie powoduje obowiązku podatkowego, gdyż nie podlega pod przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jak wskazuje się w judykaturze moment podziału majątku wspólnego przez małżonków nie stanowi nowej daty jej nabycia. Brak jest bowiem jakichkolwiek podstaw prawnych aby uważać, że podatnik, który sprzedaje nieruchomość lub inne prawo, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przed upływem pięciu lat od dnia uzyskania prawa w wyniku podziału majątku po rozwodzie, winien zapłacić od tej czynności podatek dochodowy. Do nabycia nieruchomości oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego do wspólności majątkowej małżeńskiej doszło już w 2001 r. zatem, datą nabycia jest data rzeczywistego zakupu. Późniejsze zdarzenia prawne, w tym podział majątku, nie ma żadnego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego. W istocie Wnioskodawca pozostaje cały czas właścicielem tych samych praw majątkowych.

Mając powyższe na uwadze oraz fakt, że pomiędzy nabyciem nieruchomości, a jej sprzedażą minęło piętnaście lat, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uiszczenia podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz wymienionych praw majątkowych przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw majątkowych następuje po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie– nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i praw majątkowych w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i wymienionych praw istotne znaczenie ma ustalenie daty ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł związek małżeński w dniu 6 września 1997 r. Od daty zawarcia związku małżeńskiego do dnia 13 lipca 2010 r. pomiędzy małżonkami obowiązywała wspólność majątkowa małżeńska.

W skład majątku osobistego Wnioskodawcy wchodziła zabudowana nieruchomość nabyta przed zawarciem związku małżeńskiego. Wnioskodawca pozostawał wówczas we wspólności majątkowej małżeńskiej, jednakże nieruchomość stanowiła Jego majątek osobisty. Nieruchomość ta wraz z zabudowaniami została odpłatnie zbyta przez Wnioskodawcę w dniu 23 lutego 1999 r.

Z powyższych środków zostały nabyte do majątku wspólnego małżonków, tj. Wnioskodawcy i Jego żony:

• w dniu 8 sierpnia 2008 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oznaczonego nr 14,
  

• w dniu 28 września 2001 r. niezabudowana nieruchomość gruntowa,
  

• w dniu 28 grudnia 2001 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oznaczonego nr 56.
  
  

Związek małżeński Wnioskodawcy został rozwiązany wyrokiem Sądu Rejonowego. Wnioskodawca w dniu 16 stycznia 2015 r. złożył w Sądzie Rejonowym wniosek o podział majątku wspólnego po ustaniu małżeńskiej wspólnoty majątkowej. W dniu 5 sierpnia 2015 r. przed Sądem Rejonowym strony zawarły ugodę na mocy, której wchodzące w skład majątku wspólnego: spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr 14, nieruchomość niezabudowaną oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr 56, przyznano na całkowitą własność Wnioskodawcy, zaś na rzecz żony – Wnioskodawca był zobowiązany dokonać zapłaty kwoty 32 500 zł, tytułem spłaty majątku wspólnego. Ugoda wyczerpała wszelkie roszczenia związane z podziałem majątku.

W dniu 28 stycznia 2016 r. Wnioskodawca dokonał odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oznaczonego nr 56, zaś w dniu 20 września 2016 r. nieruchomości. Odpłatne zbycie dokonane przez Wnioskodawcę w dniu 28 stycznia 2016 r. oraz w dniu 20 września 2016 r. nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W rozpatrywanej sprawie, należy odnieść się do przepisów regulujących stosunki majątkowe małżeńskie, zawartych w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością − art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Co do zasady, wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, między małżonkami ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Z chwilą ustania wspólności ustawowej małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym stanowiącym ich dorobek, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Przepis ten nie wyłącza zastosowania art. 43 § 2 i § 3 (art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). W myśl art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w sprawach nieunormowanych w artykułach poprzedzających od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku. Zniesienie wspólności ustawowej kreuje zatem prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału majątku.

Zgodnie z art. 1037 ustawy Kodeks cywilny, w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której wskazano, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych przez małżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej.

Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, skoro z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku  w momencie jego poniesienia  nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Nadmienić należy, że wyżej powołana uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego odnosi się wprawdzie do innego stanu faktycznego, jednakże argumenty zawarte w uchwale są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia udziału w nieruchomości dojdzie np. po ustaniu małżeńskiej wspólności ustawowej w wyniku rozwodu i dokonania umownego podziału majątku wspólnego. Zarówno w wyniku podziału majątku dorobkowego, jak i w wyniku ustania wspólności ustawowej, następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego wcześniej nabytego do ustawowej wspólności małżeńskiej i za datę nabycia, w świetle uchwały, należy uznać tę datę. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (rozwód, ustanie ustawowej wspólności małżeńskiej, podział majątku dorobkowego) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Wobec powyższego, za datę nabycia przez Wnioskodawcę będących przedmiotem odpłatnego zbycia w 2016 r.: spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oznaczonego nr 56 i nieruchomości, należy uznać datę ich nabycia do ustawowej wspólności majątkowej czyli odpowiednio 28 grudnia 2001 r. i 28 września 2001 r., a nie datę dokonania podziału majątku wspólnego w drodze ugody zawartej przez Sądem w dniu 5 sierpnia 2013 r.

Zatem, w rozpatrywanej sprawie pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca 2001 r., czyli upłynął on z dniem 31 grudnia 2006 r.

Reasumując, dokonane przez Wnioskodawcę w 2016 r. odpłatne zbycie nieruchomości oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, nie stanowią źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) i lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zostały dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie. Tym samym dokonane czynności odpłatnego zbycia nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym i Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty z ww. tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tutejszy Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja indywidualna nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Ponadto wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla innych osób.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe przepisy należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.