2019.11.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.564.2019.2.IK
z 12 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy − przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2019 r. (data wpływu 5 września 2019 r.), uzupełnionym w dniach 11 października i 4 listopada 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony w związku z realizacją projektu pn. „D.” – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 11 października i 4 listopada 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony w związku z realizacją projektu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina K. jest jednostką samorządu terytorialnego realizującą swoje zadania w oparciu o przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym. W zakresie realizacji zadań własnych Gmina występuje w charakterze organu władzy publicznych i w tym zakresie jej działalność nie podlega przepisom ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku o towarów i usług (zgodnie z art. 15 ust. 6 cytowanej ustawy). Oprócz zadań o charakterze publicznym Gmina K. wykonuje również zadania na podstawie umów cywilnoprawnych związane ze zbiorowym zaopatrzeniem w wodę, czy odpłatnym udostępnianiem majątku komunalnego i w zakresie tej działalności jest czynnym podatnikiem od towarów i usług. W roku 2018 Gmina K. otrzymała z Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa X. dotację na realizację projektu pn. „D.”. Projekt jest realizowany w latach 2018-2019 i polega na usuwaniu azbestu i wyrobów zawierających azbest, z obiektów zlokalizowanych na terenie Gminy K., których właścicielami są osoby fizyczne, osoby prawne, przedsiębiorcy oraz jednostki sektora finansów publicznych. Oprócz wydatków na transport i utylizację azebestu projekt zakłada również wydatki na przeprowadzenie akcji edukacyjnej wśród mieszkańców oraz wśród dzieci uczęszczających do szkół położonych na terenie Gminy w zakresie szkodliwości dla zdrowia odpadów niebezpiecznych, zawierających azbest. Beneficjentem dotacji jest Gmina K. i zadanie jest realizowane przez Gminę K. Towary i usługi w związku z realizacją projektu nie będą wykorzystywane do prowadzenia działalności odpłatnej. Towary i usługi nabywane w związku z realizacją zadania, polegającego na demontażu, transporcie i utylizacji azbestu oraz przeprowadzenie akcji edukacyjnej wśród mieszkańców są wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Faktury w ramach realizacji powyższego zadania są wystawiane na Gminę K., natomiast beneficjentem jak również stroną umowy jest Gmina K. We wniosku o dofinansowanie, jak również we wniosku o refundację poniesionych wydatków Gmina K. wskazała kwoty brutto, dlatego Instytucja Zarządzająca Regionalnym Programem Operacyjnym dla Województwa X. zażądała przedłożenia indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, potwierdzającej brak prawnej możliwości odzyskania podatku VAT zawartego w fakturach za koszty poniesione w ramach projektu wydatki na demontaż, transport i utylizację wyrobów zawierających azbest oraz na przeprowadzenie działań edukacyjnych wśród mieszkańców.

W uzupełnieniu wniosku wskazano następujące informacje:

Ad. 1

Wysokość otrzymanego dofinansowania uzależniona jest od przyjętej przez Gminę kalkulacji, dotyczącej przewidywanych kosztów realizacji zadania (kalkulacja kosztów demontażu, transportu i utylizacji wyrobów zawierających azbest została przeprowadzona w następujący sposób: koszt jednostkowy demontażu i utylizacji 1 t wyrobów budowlanych, zawierających azbest pomnożony został przez przewidywaną ilość zagospodarowanych wyrobów budowlanych zawierających azbest. Koszty działań edukacyjnych skalkulowano w oparciu o planowane działania, do których zaliczono:

organizację spotkań z potencjalnymi zainteresowanymi spotkaniami - kalkulacja ustalona w oparciu o ilość spotkań bez względu na ilość zainteresowanych biorących udział w spotkaniach,
organizacja konkursu plastycznego dla uczniów- kalkulacja ustalona w oparciu o ilość grup oraz planowaną ilość uczniów biorących udział w konkursie- rozliczenie wykorzystanych środków nie było uzależnione od ilości osób biorących udział w konkursie, ale od ilości grup oraz wydanych nagród i upominków uczestnikom,
przygotowanie i kolportaż plakatów i ulotek o projekcie - kalkulacja sporządzona w oparciu o planowaną ilość wydrukowanych materiałów informacyjnych skierowanych do mieszkańców Gminy.

Wysokość dofinansowania stanowiła 85% kosztów kwalifikowanych zadania ustalonych w oparciu o założenia kalkulacyjne, przy czym w przypadku, gdy faktycznie poniesione koszty były niższe od kosztów zakładanych na etapie kalkulacji, wielkość otrzymanego dofinansowania była obniżana do wysokości 85% faktycznie poniesionych kosztów zadania. W przypadku, gdyby koszty zadania były wyższe od planowanych na etapie przygotowywania projektu, Gmina musiałaby pokryć różnicę ze środków własnych. Koszty działań edukacyjnych nie mogły przekroczyć 10% kwoty otrzymanej na działania bezpośrednie związane z demontażem, transportem i utylizacją wyrobów budowlanych zawierających azbest. Wielkość otrzymanego dofinansowania nie była bezpośrednio uzależniona od ilości osób biorących udział w projekcie, ale od ilość odpadów podlegających utylizacji. Pośrednio jednak wielkość otrzymanego dofinansowania była zależna od ilości podmiotów biorących udział w projekcie, gdyż ilość azbestu podlegającego utylizacji jest uzależniona od ilości osób biorących udział w projekcie, przy czym kalkulacja nie została sporządzona bezpośrednio w oparciu o ilość uczestników, gdyż każdy z uczestników oddawał inną ilość wyrobów budowlanych zawierających azbest.

Ad. 2

W ramach projektu Gmina pokryje następujące wydatki:

wynagrodzenie dla wyspecjalizowanej firmy za demontaż, transport i utylizację wyrobów budowlanych zawierających azbest,
w zakresie organizacji spotkań z mieszkańcami: koszty wynajmu sali, cateringu podczas spotkania,
w zakresie organizacji konkursu dla uczniów: koszty wykonania i kolportażu plakatów o konkursie, koszty związane z publikacją w mediach informacji o konkursach, koszty zakupu nagród dla zwycięzców konkursu,
w zakresie przygotowanie i kolportażu ulotek i plakatów o projekcie- koszty wykonanych projektów graficznych i wydruku ulotek i plakatów.

Ad. 3

W trakcie realizacji projektu Gmina była zobowiązana do rozliczenia otrzymanych środków. Podstawą rozliczenia były faktury dokumentujące faktycznie poniesione koszty oraz dokumentacja z wykonanych efektów projektu (protokoły ilości przekazanych do utylizacji wyrobów budowlanych zawierających azbest, lista osób biorących udział w projekcie i działaniach informacyjno-edukacyjnych, dokumentacja zdjęciowa z przeprowadzonych działań informacyjnych i edukacyjnych).

Rozlicznie środków następuje pomiędzy Gminą, a firmami wykonującymi poszczególne etapy projektu - w zakresie płatności za poszczególne rodzaje świadczonych na rzecz Gminy usług oraz pomiędzy Gminą, a Instytucją Zarządzającą X. w zakresie wykorzystania przyznanego dofinansowania.

Ad. 4

W przypadku niezrealizowania zadania Gmina będzie zobowiązana do zwrotu otrzymanych środków. Zwrot nastąpi również w przypadku niezrealizowania któregokolwiek z zaplanowanych zadań, jak również w przypadku utylizacji mniejszej ilości azbestu, niż zakładano w projekcie.

Ad. 5

W ramach projektu zostaną zrealizowane następujące etapy:

demontaż, transport i utylizacja wyrobów budowlanych zawierających azbest - zadanie wykonywane przez wyspecjalizowaną firmą na podstawie listy posesji, z których należy usunąć azbest przekazanej przez Gminę firmie wykonawczej,
organizacja spotkań z potencjalnymi zainteresowanymi utylizacją azbestu,
organizacja konkursu plastycznego dla uczniów,
przygotowanie i kolportaż plakatów i ulotek o projekcie.

Ad. 6

W celu realizacji przedmiotowego projektu Gmina nabywa usługi od wyspecjalizowanej firmy zajmującej się demontażem, transportem i utylizacją odpadów niebezpiecznych.

Ad. 7

Gmina nabywa usługi usuwania i wywozu azbestu we własnym imieniu. Zgodnie z „P.” uchwalonym przez Radę Ministrów w dniu 15 marca 2010 r. Gmina powinna zapewnić wywóz odpadów zawierających azbest na składowisko odpadów lub zapewnić ich dostarczenie do przewoźnego urządzenia do przetwarzania odpadów zawierających azbest. Koszt transportu i unieszkodliwiania odpadów zawierających azbest powinien zostać pokryty ze środków własnych gminy, przy udziale środków właścicieli nieruchomości, dotacji i pożyczek funduszy ochrony środowiska lub innych źródeł dostępnych dla Gminy. Udział środków właścicieli nieruchomości powinien być niewielki, ze względu na fakt, iż koszt nowego pokrycia dachowego czy elewacyjnego nie może być pokryty w ramach wsparcia finansowego z krajowych lub z unijnych funduszy ochrony środowiska.

Mając na uwadze obowiązki Gminy zapisane w uchwalonym przez Radę Ministrów „P.” Gmina corocznie organizuje we własnym zakresie ze środków własnych lub pozyskanych ze źródeł zewnętrznych, np. RPO X. transport i utylizację wyrobów budowlanych zawierających azbest. Dzięki otrzymanemu dofinansowaniu zadanie to może zostać szybciej zrealizowane przez Gminę. Ze względu na wysokie koszty i ponoszone przez mieszkańców związane ze zmianą pokrycia dachowego koszty związane z demontażem, transportem i utylizacją wyrobów budowlanych zawierających azbest są w całości ponoszone przez Gminę. Gdyby Gmina nie otrzymała przedmiotowego dofinansowania, mieszkańcy musieliby dłużej czekać na organizację transportu i utylizacji azbestu przez Gminę, bądź też musieliby ponieść we własnym zakresie koszty z tym związane. Przed uruchomieniem programu dotyczącego transportu i utylizacji odpadów zawierających azbest często zdarzało się, że odpady te gromadzone były na nielegalnych wysypiskach śmieci. Aby uniknąć takich sytuacji Gmina podjęła się we własnym zakresie organizacji demontażu transportu i utylizacji odpadów budowlanych zawierających azbest, a otrzymana na ten cel dotacja ze środków unijnych pozwoliła szybciej i skuteczniej zrealizować to zadanie.

Ad. 8

Właściciele nieruchomości (mieszkańcy Gminy) nie ponoszą żadnych kosztów ani opłat związanych z realizacją opisanego zadania, ani na rzecz Gminy ani na rzecz wykonawcy wybranego przez Gminę.

Ad. 9

Gmina nie będzie wystawiała żadnych faktur na rzecz osób fizycznych (właścicieli), dokumentujących wykonane usługi w związku z wykonaniem zadania pn. „D.”.

Ad. 10

Otrzymane dofinansowanie nie może być przeznaczone na ogólną działalność Gminy, a jedynie na wydatki zaplanowane w projekcie.

Z zakresie przeprowadzonych przez Gminę akcji edukacyjnej dla dzieci i mieszkańców Gmina wyjaśniła, że:

Ad. 1

usługi edukacyjne i informacyjne były świadczone na rzecz wszystkich mieszkańców Gminy (nie tylko na rzecz mieszkańców biorących udział w projekcie). Działania edukacyjne miały za zadanie zachęcić wszystkich, którzy jeszcze posiadają wyroby zawierające azbest do pozbywania się odpadów niebezpiecznych. Część skierowana do wszystkich mieszkańców oraz dzieci (ulotki, plakaty, konkursy dla dzieci) miała za zadanie poinformowanie społeczeństwa o tym, jak niebezpieczny dla zdrowia ludzkiego jest azbest, gdzie i w jakiej postaci występuje azbest oraz jak należy postępować z odpadami niebezpiecznymi zawierającymi azbest. Akcja ta skierowana była do wszystkich mieszkańców Gminy, zarówno do osób dorosłych, jak i dzieci, zarówno do osób, które na swoich posesjach posiadają wyroby budowlane zawierające azbest, jak i do tych, którzy takich wyrobów nie posiadają, ale ze względu na fakt występowania na terenie Gminy takich wyrobów są narażone na potencjalną możliwość kontaktu z odpadami niebezpiecznymi.

Ad. 2

Zakres czynności podejmowanych przez Gminę będących realizacją zadań związanych z edukacją dzieci i młodzieży przedstawia się następująco:

organizacja spotkań dla osób posiadających wyroby zawierające azbest celem przestawienia informacji o możliwościach przejęcia przez Gminę obowiązków dotyczących demontażu, transportu i utylizacji wyrobów budowlanych zawierających azbest,
organizacja konkursu dla dzieci z zakresu treści dotyczących zagrożeń dla zdrowia i życia ludzkiego, jakie niesie ze sobą bezpośredni kontakt z odpadami niebezpiecznymi zawierającymi azbest,
przygotowanie i kolportaż ulotek informujących o zagrożeniach dla zdrowia i życia ludzkiego, jakie niesie ze sobą bezpośredni kontakt z odpadami niebezpiecznymi zawierającymi azbest oraz przedstawiającymi sposób postępowania z odpadami niebezpiecznymi zawierającymi azbest.

Ad. 3

Czynności opisane z pkt 2 będzie realizowała bezpośrednio Gmina. Przy realizacji tych zadań będzie korzystała z usług innych podmiotów w zakresie: wykonania projektów graficznych oraz wydruku ulotek i plakatów, zakupu nagród dla uczestników konkursu. Wszyscy dostawcy towarów i usług, dotyczących realizacji przez Gminę akcji edukacyjnej dla mieszkańców zostaną wybrani przez Gminę.

Ad. 4

Kalkulacja działań edukacyjno-promocyjnych została sporządzona w sposób określony w Ad. 1 i 2 części I wyjaśnień. Do kalkulacji przyjęto następujące założenia:

w zakresie organizacji spotkań z mieszkańcami: koszty wynajmu sali, cateringu podczas spotkania (kalkulacja oparta o ilość planowanych spotkań),
w zakresie organizacji konkursu dla uczniów: koszty wykonania i kolportażu plakatów o konkursie, koszty związane z publikacją w mediach informacji o konkursach, koszty zakupu nagród dla zwycięzców konkursu (kalkulacja oparta na założeniach dotyczących planowanych grup wiekowych uczestników, wśród których będą przeprowadzane konkursy). Od ilości grup uzależniona jest ilość nagród dla zwycięzców. Przy kalkulacji brano pod uwagę liczbę uczniów w poszczególnych grupach wiekowych).
w zakresie przygotowania i kolportażu ulotek i plakatów o projekcie - koszty wykonanych projektów graficznych i wydruku ulotek i plakatów (kalkulacja oparta o planowaną liczbę plakatów i ulotek przeznaczonych do celów edukacyjnych i promocyjnych).

Ad. 5

Właściciele nieruchomości, z których Gmina usuwa azbest nie musieliby dopłacić do usługi usuwania azbestu, gdyby przedmiotowe dofinansowanie nie objęło kosztów przeznaczonych na edukację dzieci i mieszkańców.

W kolejnym uzupełnieniu wskazano, że projekt pn. „D.” jest skierowany przede wszystkim do indywidualnych gospodarstw domowych położonych na terenie Gminy K.- osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Projekt nie jest i nie będzie realizowany na nieruchomościach stanowiących własność jednostek sektora finansów publicznych nie posiadających osobowości prawnej, w tym w szczególności na nieruchomościach stanowiących własność Gminy K. będących w posiadaniu jednostek organizacyjnych Gminy K.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

Czy Gmina K. może ubiegać się o obniżenie podatku należnego o podatek naliczony, w związku z realizacją zadania związanego z „D.” oraz z faktur związanych z przeprowadzaniem wśród mieszkańców gminy akcji edukacyjnej w zakresie szkodliwości dla zdrowia wyrobów niebezpiecznych zawierających azbest?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie może ubiegać się o obniżenie podatku należnego o podatek naliczony, w związku z realizacją zadania związanego z demontażem, transportem i utylizacją wyrobów budowlanych, zwierających azbest z indywidualnych gospodarstw domowych oraz z faktur związanych z przeprowadzaniem wśród mieszkańców Gminy akcji edukacyjnej w zakresie szkodliwości dla zdrowia wyrobów niebezpiecznych zawierających azbest.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz nie podlegających temu podatkowi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Natomiast do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie będzie spełniony, ponieważ towary i usługi nabywane w związku z realizacją zadania polegającego na demontażu, transporcie i utylizacji wyrobów zawierających azbest oraz przeprowadzenie działań edukacyjnych w tym zakresie będą wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Towary i usługi w związku z realizacją projektu nie będą wykorzystywane do prowadzenia działalności odpłatnej. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego zadania. Tym samym Wnioskodawca nie będzie miał prawa do otrzymania z tego tytułu zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z realizacją zadania związanego z demontażem, transportem i utylizacją wyrobów budowlanych zawierających azbest oraz przeprowadzeniem działań edukacyjnych w tym zakresie, ponieważ towary i usługi nabywane w związku z realizacją ww. zadania będą wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do obniżenia podatku VAT w związku z realizacją zadania pn. „D.”, w ramach którego realizowana jest również wśród mieszkańców Gminy akcja edukacyjna w zakresie szkodliwości dla zdrowia wyrobów niebezpiecznych zawierających azbest.

W pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć kwestię, czy w związku z realizacją przedmiotowego zadania Gmina będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a zatem czy będzie świadczyła jakiekolwiek usługi podlegające opodatkowaniu na rzecz mieszkańców.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zauważyć należy, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednostki samorządu terytorialnego są zatem podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to więc wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np.: czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Według art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są, czy też nie są opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania, jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzymuje dofinansowanie, które jest związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taką należy zaliczyć do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy, jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności, wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commissioners of Customs and Excise, w skrócie KNW).

I tak, w wyroku w sprawie C-184/00 TSUE stwierdził, że sam fakt, że dofinansowanie wpływa na ostateczną cenę świadczenia, nie ma znaczenia dla uznania, czy powinno ono zwiększać podstawę opodatkowania VAT. W praktyce bowiem, prawie zawsze dofinansowanie działalności podatnika wpływa w jakiś w sposób na poziom stosowanych przez niego cen. Elementem istotnym, wpływającym na ewentualne włączenie dofinansowania do podstawy opodatkowania, jest natomiast stwierdzenie, czy dotacje są przekazywane w celu dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług. Ponadto, Trybunał stwierdził, że sformułowanie – dotacje bezpośrednio związane z ceną – należy interpretować w taki sposób, aby dotyczyło ono jedynie dotacji odpowiadających całości lub części wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług, które wypłacane są sprzedawcy lub dostawcy przez stronę trzecią.

Z kolei w wyroku w sprawie C-353/00, Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle, przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce, dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu), albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT. Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, (tj. odpłatnym świadczeniem przez Gminę na rzecz mieszkańców Gminy, będących w szczególności  jak wskazano w uzupełnieniu  osobami fizycznymi, nieprowadzącymi działalności gospodarczej usług, dotyczących m.in. demontażu, transportu, utylizacji wyrobów budowlanych, zawierających azbest), a nie z realizacją zadań własnych przez Gminę, działającej w charakterze organu władzy publicznej. Gmina bowiem nabędzie przedmiotowe usługi od wyspecjalizowanej firmy z zakresu usuwania wyrobów zawierających azbest we własnym imieniu, ale na rzecz osób trzecich, a więc stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, zawierając umowę z wykonawcą na świadczenie ww. usługi, wchodzi w rolę podmiotu świadczącego usługę. Sam fakt, że Gmina nie zawiera z poszczególnymi właścicielami nieruchomości umów na realizację ww. zadania, nie powoduje, że Gmina w tym przypadku działa jako organ publiczny realizujący zadania własne. Trzeba również zauważyć, że to Gmina (a nie właściciele nieruchomości) dokonała wyboru wykonawcy prac dotyczących zadania związanego z usuwaniem azbestu z terenu Gminy.

Środki finansowe pozyskane przez Gminę w tym przypadku z RPO dla Województwa X. są przeznaczone na realizację konkretnego zadania polegającego m.in. na demontażu, transporcie, utylizacji azbestu. Właściciele nieruchomości (mieszkańcy Gminy), zainteresowani usunięciem i unieszkodliwieniem tych wyrobów zgłaszają się do Gminy. W konsekwencji środki te należy uznać za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi przez Gminę na rzecz właścicieli nieruchomości uiszczane przez podmiot trzeci (tj. podmiot dokonujący dofinansowania). Przedmiotowa dotacja jak również wynika z uzupełniania wniosku nie może zostać uznana za dotację kosztową przeznaczoną na ogólną działalność Gminy, jej celem bowiem nie jest dotowanie całej działalności Gminy, ale konkretnych czynności wykonywanych w ramach ww. zadania.

Ponadto jak wynika z treści wniosku właściciele nieruchomości nie ponoszą żadnych kosztów ani opłat związanych z realizacją opisanego zadania. Skoro więc ostateczny odbiorca usługi nie musi za tę usługę płacić z powodu przyznanego dofinansowania, to stwierdzić należy, że dofinansowanie to bezpośrednio wpływa na cenę świadczonej usługi, gdyż pozwala usługobiorcy korzystać z niej za darmo.

Tym samym, część dotacji związaną z demontażem wyrobów zawierających azbest, odbiorem odpadów - azbestu, ich transportem oraz usuwaniem, należy uznać za otrzymane od osoby trzeciej środki (dotacje) mające bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

W związku z powyższym stwierdzić należy że świadczenia, polegające na realizacji zadania w części dotyczącej demontażu i utylizacji wyrobów budowlanych zawierających azbest, stanowią odpłatne świadczenia usług, które – zgodnie z przywołanym art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Gmina, w związku z ww. czynnościami wystąpi w charakterze podatnika tego podatku.

W konsekwencji, część dotacji związanej z demontażem, transportem i utylizacją wyrobów zawierających azbest, stanowi podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 ustawy z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy, a zatem – co do zasady – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Natomiast odnosząc się do części dotacji przeznaczonej na pokrycie wydatków związanych z akcją edukacyjną (obejmującą m.in. organizację spotkań, konkursów plastycznych, przygotowanie i kolportaż plakatów i ulotek) wśród mieszkańców, dzieci uczęszczających do szkół położonych na terenie Gminy w zakresie szkodliwości dla zdrowia odpadów niebezpiecznych zawierających azbest, należy zauważyć, że dotacja w tej części nie wpływa na cenę realizowanych usług, bowiem – jak wynika z okoliczności sprawy – właściciele nieruchomości, z których usuwany jest azbest nie musieliby dopłacić do usługi usuwania azbestu jakiejkolwiek kwoty w przypadku, gdyby przedmiotowe dofinansowanie nie objęło kosztów przeznaczonych na edukację dzieci i młodzieży. Zatem, powyższe wskazuje, że ww. element dotacji nie stanowi części wyliczenia/kalkulacji ceny usługi w zakresie usuwania azbestu.

Nadto wskazać należy, że zakres działania Gminy, jako organu władzy publicznej, został uregulowany w ustawie o samorządzie gminnym i jak wynika z zawartych tam przepisów ma on złożony charakter. Główną i dominującą sferę działalności gmin stanowi realizacja szeroko rozumianych zadań o charakterze publicznym. Gminy mogą wprawdzie prowadzić również działalność gospodarczą, wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej (art. 9 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym), z tytułu której są podatnikami podatku od wartości dodanej. Jednak podstawowym przedmiotem ich działalności są czynności wykonywane w charakterze podmiotu prawa publicznego w celu sprawowania władzy publicznej. Jest to szeroko rozumiana działalność nastawiona na zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej, którą tworzą mieszkańcy gminy. Do zakresu działania takiej jednostki należą zatem wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Jak wskazano wyżej, stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Katalog zadań własnych gminy został określony w art. 7 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. edukacji publicznej (art. 7 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy).

Wobec powyższego, poniesione przez Gminę wydatki na realizację projektu „D.” związane z edukacją dzieci i młodzieży mają bezpośredni i ścisły związek ze sferą działań publicznych jednostki samorządu terytorialnego, a zatem z działalnością w interesie społeczności lokalnej, pozostającą poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Nie są to zatem nakłady, które można by uznać za pozostające w takim właśnie związku z realizacją konkretnych czynności opodatkowanych.

Wobec powyższego, świadczone w ramach realizacji projektu, usługi związane z edukacją dzieci młodzieży nie podlegają opodatkowaniu.

Jak już wcześniej wskazano, Gmina będzie uznana za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jej zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jej zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wskazać należy, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie w części, w jakiej ponoszone wydatki na usługi, związane są z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług – jest spełniony podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług.

Zatem Gmina, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur dokumentujących poniesione wydatki w ramach projektu pn. „D.” w części jakiej poniesione wydatki są związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, tj. demontażem, transportem i utylizacją wyrobów budowalnych zawierających azbest. Przy czym prawo to będzie przysługiwało, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Natomiast – jak wyżej wskazano - świadczone w ramach realizacji projektu, usługi związane z działalnością edukacyjną o szkodliwości dla zdrowia odpadów niebezpiecznych zawierających azbest kierowane do wszystkich mieszkańców Gminy, dzieci i młodzieży nie podlegają opodatkowaniu. Wobec powyższego Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur dokumentujących poniesione wydatki na ww. akcję edukacyjną.

W konsekwencji, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Ponadto należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin