INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2011 r. (data wpływu 26 września 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 listopada 2011 r. (data wpływu 17 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty wdowiej otrzymywanej z Niemiec – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty wdowiej otrzymywanej z Niemiec.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 1 czerwca 2002 r. Wnioskodawczyni otrzymuje z „A”- tzw. rentę wdowią po zmarłym – w dniu 26 maja 2002 r. – mężu.

Mąż Zainteresowanej przed śmiercią mieszkał i pracował w Niemczech. Posiadał podwójne obywatelstwo. Po jego śmierci - decyzją z dnia 8 sierpnia 2003 r. wydaną przez Landesversicherungsanstalt (Krajowy Zakład Ubezpieczeń) - Zainteresowanej została przyznana renta wdowia, którą otrzymuje - za pośrednictwem banku - z „A”.

Ww. instytucja przesyła Wnioskodawczyni również corocznie informację o aktualnej wysokości renty.

W decyzji z dnia 8 sierpnia 2003 r. wydanej przez Landesversicherungsanstalt istnieje zapis: „Niniejsze świadczenie jest wypłacane wyłącznie ze składek niemieckich ...”.

Bank od początku otrzymywania przez Wnioskodawczynię renty nalicza i odprowadza od niej podatek. Corocznie Zainteresowana otrzymuje z banku PIT-11, który wraz z informacją otrzymywaną z ZUS (Wnioskodawczyni pobiera również emeryturę) wykazuje w składanych zeznaniach podatkowych PIT-36.

W latach 2005-2010 wysokość pobranego i odprowadzonego przez bank podatku wynosiła:

• 2005 -1.211,88 zł, potrącono również składkę zdrowotną w kwocie 96, 96 zł.
• 2006 -1.378,00 zł
• 2007 -1.342,00 zł
• 2008 -1.255,00 zł
• 2009 -1.482,00 zł
• 2010 -1.385,00 zł.
  
  

Renta wdowia nie jest w Niemczech opodatkowana ze względu na jej wysokość:

• 2005 -1.901,64 EUR
• 2006 -1.901,64 EUR
• 2007 -1.906,74 EUR
• 2008 -1.922,40 EUR
• 2009 -1.956,24 EUR
• 2010 -1.979,52 EUR
  
  

Kwota miesięczna otrzymywanej renty wynosi od 158,47 EUR do 164,96 EUR.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy od otrzymywanej przez Wnioskodawczynię renty wdowiej przyznanej decyzją wydaną przez Landesversicherungsanstalt (Krajowy Zakład Ubezpieczeń), wypłacanej przez „A” za pośrednictwem banku powinien być potrącany podatek dochodowy...
2. Czy należny jest Zainteresowanej zwrot nadpłaconego podatku za lata 2005-2010... W jaki sposób złożyć korekty zeznań...
3. Jak wykazać pobrany przez bank w 2011 roku podatek składając rozliczenie w 2012 roku...

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 1, bank nienależnie naliczał i odprowadzał podatek dochodowy ponieważ od 1 stycznia 2005 r. świadczenia wypłacane z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec, o których mowa w art. 18 ust. 2 umowy między Rzecząpospolita Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatku od dochodu i majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) podlegają opodatkowaniu tylko w Niemczech i tym samym nie podlegają opodatkowaniu w Polsce. W takiej sytuacji płatnik (bank) w Polsce nie powinien od tych należności pieniężnych pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W odniesieniu do pytania nr 2, Zainteresowana uważa, że należny jest Jej zwrot nadpłaconego podatku dochodowego za wskazane lata. We właściwym dla Wnioskodawczyni urzędzie skarbowym powinna złożyć korekty zeznań podatkowych na drukach PIT-36, podając w pozycji „Inne źródła…w tym renty z zagranicy” tylko kwotę pobranej przez płatnika zaliczki na podatek, nie wykazując przy tym przychodu ani dochodu. Zainteresowana powinna również dołączyć do korekt wniosek o stwierdzenie nadpłaty z uzasadnieniem.

Natomiast w odniesieniu do pytania nr 3, Wnioskodawczyni uważa, że składając zeznanie podatkowe za 2011 rok powinna wypełnić je analogicznie jak korekty zeznań za lata 2005-2010 załączając wniosek o stwierdzenie nadpłaty z uzasadnieniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy).

Należy wskazać, że umowa z dnia 18 grudnia 1972 r. zawarta między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1975 r., Nr 31, poz. 163), obowiązująca do 18 grudnia 2004 r., nie zawierała szczególnych regulacji które należałoby stosować w przypadku opodatkowania rent i emerytur. Zgodnie z art. 19 tej umowy dochody nie wymienione wyraźnie w poprzednich artykułach osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w Państwie Umawiającym się mogą być opodatkowane tylko w tym państwie.

Zgodnie z powyższym emerytury i renty wypłacane przez Republikę Federalną Niemiec a otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce w okresie obowiązywania umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Natomiast z dniem 19 grudnia 2004 r. weszła w życie nowa, zawarta w dniu 14 maja 2003 r. umowa międzynarodowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005r. Nr 12, poz. 90), mająca zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2005 r.

W myśl art. 18 ust. 1 ww. umowy z dnia 14 maja 2003 r., emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Ogólną zasadą jest więc opodatkowanie rent uzyskiwanych z Niemiec, przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, w kraju miejsca zamieszkania, tj. w Polsce. Wyjątek dotyczy sytuacji, gdy renta jest wypłacana z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych. Wtedy, stosownie do art. 18 ust. 2 ww. umowy, płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż otrzymywane przez Zainteresowaną świadczenie jest rentą wdowią wypłacaną z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych państwa niemieckiego.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, iż otrzymywana przez Wnioskodawczynię – od 2005 r. – renta wdowia jako świadczenie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych państwa niemieckiego podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech. Zatem, renta ta nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Ustosunkowując się natomiast do kwestii złożenia przez Wnioskodawczynię korekty zeznania podatkowego za lata 2005-2010 wskazać należy, że zgodnie z art. 72 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa za nadpłatę uważa się kwotę:

1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
2. podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
3. zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4. zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
   
   

W myśl art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Ponadto z § 2 pkt 1 lit. a) powyższego przepisu wynika, iż uprawnienie to przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach) rocznych, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej. Zgodnie natomiast z art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej podatnik równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty obowiązany jest złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Art. 81 § 2 ww. ustawy stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 79 § 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty w przedmiotowej sprawie wygasa - po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Wskazać trzeba także, że wniosek o stwierdzenie nadpłaty składa się do naczelnika właściwego urzędu skarbowego.

W myśl art. 70 § 1 powołanej ustawy zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Stosownie do uregulowań art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

W terminie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników– art. 45 ust. 4 pkt 1 cyt. ustawy.

Powyższe oznacza, iż – co do zasady – obowiązek uregulowania należnego zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za dany rok podatkowy upływa z dniem 30 kwietnia następnego roku podatkowego. Tym samym prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty (i korekty zeznania) wygasa z upływem 5 lat liczonych od końca roku podatkowego, w którym należało zapłacić podatek za poprzedni rok podatkowy, gdyż z tym dniem następuje również przedawnienie zobowiązania.

Na podstawie przedstawionego stanu faktycznego oraz zacytowanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, iż w przypadku opodatkowania w Polsce – w latach 2005-2010 - renty z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych w Niemczech, Wnioskodawczyni ma prawo złożyć we właściwym urzędzie skarbowym wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2005-2010 wraz z korektami zeznań rocznych, w ten sposób, że wypełni ponownie zeznanie roczne za każde z tych lat, przy czym w miejscu, w którym poprzednio wpisywała przychody (dochody) z zagranicznej renty wpisze zero, wykazując jednocześnie pobrane zaliczki, a następnie obliczy na nowo podatek należny od pozostałych dochodów.

Przy czym, powyższego należy dokonać przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania, o którym mowa szczegółowo powyżej.

Zeznanie podatkowe za 2011 r. Zainteresowana powinna wypełnić w sposób analogiczny jak korekty zeznań podatkowych za ww. lata. Jednakże Wnioskodawczyni nie ma obowiązku załączania wniosku o stwierdzenie nadpłaty.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.