2019.11.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.376.2019.2.KP
z 6 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2019 r. (data wpływu 27 sierpnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 października 2019 r. (data wpływu 15 października 2019 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 2 października 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 7 października 2019 r.) oraz uzupełnionym pismem z dnia 22 października 2019 r. (data wpływu 22 października 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

określenia stawki podatku VAT dla sprzedaży lokali mieszkalnych w domach jednorodzinnych dwulokalowych, wraz z udziałami we współwłasności gruntu – jest prawidłowe,

stawki podatku VAT dla usługi polegającej na adaptacji poddasza nieużytkowego na cele mieszkaniowe – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT dla sprzedaży lokali mieszkalnych w domach jednorodzinnych dwulokalowych, wraz z udziałami we współwłasności gruntu oraz stawki podatku VAT dla usługi polegającej na adaptacji poddasza nieużytkowego na cele mieszkaniowe. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 7 października 2019 r. (data wpływu 15 października 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu nr 0114-KDIP1-3.4012.376.2019.1.KP z dnia 2 października 2019 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 7 października 2019 r.) oraz uzupełniony pismem z dnia 22 października 2019 r. (data wpływu 22 października 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca planuje inwestycję, polegającą na zaprojektowaniu, wybudowaniu i sprzedaży domów jednorodzinnych (dwulokalowych). Lokale w domach stanowić będą samodzielną część budynku z osobnym wejściem i instalacjami, całkowicie odrębną funkcjonalnie. Podział techniczny i prawny domów dwulokalowych przebiegać będzie pionowo. Wizualnie przypominać będą zabudowę bliźniaczą. Współwłasnością związaną z prawem do lokalu objęte będą: prawo do gruntu, droga dojazdowa. Każdy lokal stanowić będzie odrębny przedmiot sprzedaży. Powierzchnia użytkowa każdego z lokali to ok. 280 m2. Przy każdym z domów będzie ponadto znajdował się taras o średniej powierzchni 20 m2 oraz taras na piętrze o średniej powierzchni 44 m2. Lokale mieszkalne sprzedawane będą za cenę ok. 1.900.000,00 zł netto.

Ponadto, istnieć będzie możliwość adaptacji poddasza nieużytkowego na cele mieszkaniowe. Kupujący będzie mógł zamówić usługę adaptacji poddasza przed zakupem lokalu mieszkaniowego, co wskazane zostanie w umowie przedwstępnej sprzedaży lokalu. Adaptacja wykonywana będzie przez Wnioskodawcę przed zawarciem umowy przyrzeczonej sprzedaży, własność lokalu mieszkalnego przenoszona więc będzie już z zaadaptowanym poddaszem. Usługa adaptacji poddasza kosztować będzie ok. 90.000,00 zł netto.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Budynki mieszkalne dwulokalowe będące przedmiotem inwestycji zaliczane będą do grupowania PKOB 1110. Przedmiotem sprzedaży będą lokale mieszkalne.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że będzie zarówno budował i sprzedawał budynki mieszkalne, jak i dostarczał usługę adaptacji powierzchni poddasza budynków. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że pojęcie budynku mieszkalnego jednorodzinnego jako przedmiotu dostawy na gruncie art. 41 ust. 12b pkt 1 Ustawy o VAT powinno być interpretowane zgodnie z opisem zawartym w dziale 11 grupa 111 PKOB, za lokal mieszkalny należy zaś uznać dopiero taki obiekt budownictwa, który nie mieści się w opisie budynku mieszkalnego. Przedmioty sprzedaży objęte wnioskiem Wnioskodawcy klasyfikują się jako grupa 1110 PKOB, tj. domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu. Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z objaśnieniami PKOB w przypadku budynków bliźniaczych lub szeregowych budynek jest budynkiem samodzielnym, jeżeli jest oddzielony od innych jednostek ścianą przeciwpożarową od fundamentu po dach, a jeżeli takiej ściany nie ma, budynki są uważane za budynki odrębne jeżeli mają osobne wejścia, są wyposażone w instalacje i są oddzielnie wykorzystane. Niewątpliwie budynki mieszkalne objęte inwestycją spełniają te założenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

czy do sprzedaży lokali z poddaszem nieużytkowym znajdzie zastosowanie stawka 8% podatku od towarów i usług?
czy prawidłowym jest zastosowanie stawki 8% podatku od towarów i usług do ceny usługi adaptacji poddasza nieużytkowego do funkcji mieszkalnej w stosunku, w jakim powierzchnia poddasza nie przekroczy łącznie z całą powierzchnią mieszkalną lokalu mieszkalnego 300 m2 oraz 23% stawki podatku od towarów i usług do ceny usługi adaptacji poddasza nieużytkowego do funkcji mieszkalnej w stosunku, w jakim powierzchnia poddasza przekroczy łącznie z powierzchnią mieszkalną lokalu 300m2?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że do dostawy lokali w ramach inwestycji opisanej w niniejszym wniosku zastosowanie znajdzie stawka 8% podatku od towarów i usług. Artykuł 41 ustawy z dnia z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2017 r. poz. 1221) wskazuje na stawki rzeczonego podatku w odniesieniu do poszczególnych grup towarów i usług. Zgodnie z ustępem 12 przedmiotowego artykułu, stawkę podatku 7 % (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. - 8%) stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy o VAT przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w polskiej klasyfikacji obiektów budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w polskiej klasyfikacji obiektów budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Ustęp 12b art. 41 ustawy o VAT zawiera wyjątki od art. 41 ust. 12a ustawy o VAT. Zgodnie z nim do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

Budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;
Lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

Pojęcie budynku jednorodzinnego mieszkalnego jako przedmiotu dostawy w rozumieniu art. 41 ust. 12b pkt 1 ustawy o VAT powinno być interpretowane zgodnie z opisem zawartym w dziale 11 grupa 111 PKOB (rozporządzenie rady ministrów z dnia 30 grudnia1999 r., w sprawie polskiej klasyfikacji obiektów budowlanych - PKOB, Dz. U. nr 112, poz. 1316 ze zmian., dalej jako „PKOB”), za lokal mieszkalny należy zaś uznać dopiero taki obiekt budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, który nie mieści się w opisie budynku mieszkalnego jednorodzinnego zawartym w dziale 11 grupa 111 PKOB (tak m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 12 marca 2014 r., sygn. III SA/Wa 45/14).

W dziale 11 PKOB sklasyfikowane są budynki mieszkalne w podziale na trzy grupy: grupa 111 - budynki mieszkalne jednorodzinne, grupa 112 - budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, grupa 113 - budynki zbiorowego zamieszkania. Klasa 111 obejmuje: 1) samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych, rezydencje wiejskie, domy letnie itp.; 2) domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje wejście z poziomu gruntu. Ponadto, zgodnie z objaśnieniami do PKOB budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. W przypadku budynków połączonych między sobą (np. domy bliźniacze lub szeregowe) budynek jest budynkiem samodzielnym, jeśli jest oddzielony od innych jednostek ścianą przeciwpożarową od fundamentu po dach, a jeżeli takiej ściany nie ma, budynki uważane są za budynki odrębne, jeżeli mają własne wejścia, są wyposażone w instalacje i są oddzielnie wykorzystywane.

Z uwagi na charakter zamierzonej inwestycji, lokale mieszkalne należy traktować jako budynki mieszkalne jednorodzinne. Lokale stanowić będą samodzielną mieszkaniowo część budynku jednorodzinnego, z osobnym wejściem z poziomu gruntu i osobnymi instalacjami. Będą to z punktu widzenia użytkowania dwa osobne domy w zabudowie bliźniaczej. Tym samym, limit powierzchni użytkowej korzystającej ze stawki 8% VAT powinien być określany na postawie art. 41 ust. 12a pkt 1 ustawy o VAT (300 m2). Ustawodawca nie wskazał, w jaki sposób podatnik ma obliczyć powierzchnię użytkową na potrzeby wyliczenia limitów z art. 41 ust. 12b ustawy o VAT. W związku z powyższym, organy podatkowe i sądy administracyjne powszechnie przyjmują, iż może tego dokonać na podstawie dowolnie wybranej ustawy zawierającej definicję powierzchni użytkowej (tak np. Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 21 grudnia 2017 r. Nr 0112-KDIL2-2.4012.466.2017.1.AKR, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 30 września 2016 r. Nr ITPP1/4512-514/16-1/IK, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 maja 2013 r., sygn. akt I FSK 852/12). Do obliczania tej powierzchni Wnioskodawca wybrał definicję zawartą w art. 2 ust. 1 pkt ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gmin i o zmianie Kodeksu cywilnego (tj. Dz. u. z 2016 r., poz. 1610 ze zmian.).

Zgodnie z przedmiotową definicją, przez powierzchnię użytkową lokalu należy rozumieć powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową lokali nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggi, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału.

Zgodnie z powyższą definicją, obliczając powierzchnię użytkową lokali należących do inwestycji, wyłączyć z niej należy powierzchnię tarasów. Tym samym, wliczamy jedynie powierzchnię pomieszczeń, znajdujących się w lokalu, która dla każdego z lokali wynosić będzie ok. 280 m2.

Mając na uwadze wyżej wskazaną powierzchnię lokali oraz brzmienie art. 41 ust. 1 a i 41 ust. 12b pkt 1 ustawy o VAT, do dostawy lokali w ramach inwestycji opisanej w niniejszym wniosku zastosowanie znajdzie stawka 8% podatku od towarów i usług.

Ad 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że cena usługi adaptacji poddasza dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinna ulec rozbiciu na dwie składowe:

w zakresie adaptowanej powierzchni poddasza, w jakim powierzchnia ta łącznie z powierzchnią lokalu mieszkalnego nie przekracza 300 m2 cena powinna być objęta podatkiem od towarów i usług według stawki 8%,
w zakresie adaptowanej powierzchni poddasza, w jakim powierzchnia ta łącznie z powierzchnią lokalu mieszkalnego przekracza 300 m2 cena powinna być objęta podatkiem od towarów i usług według stawki 23%.

Dla przykładu:

Przy sprzedaży lokalu mieszkalnego o powierzchni 265 m2 za cenę 1.800.000 zł podatek VAT od tej ceny liczony według stawki 8% wyniesie 144.000 zł.

Dodatkowo, jeżeli kupujący zamówi usługę adaptacji poddasza o powierzchni 66 m2 na funkcje mieszkaniowe za cenę 39.996 zł (606 zł za m2 powierzchni do adaptacji), należny podatek od towarów i usług zostanie wyliczony w następujący sposób:

co do 35 m2, tj. 21.210 zł - według stawki 8%, tj. podatek wyniesie 1.696,80 zł

co do 31 m2, tj. 18.786 zł - według stawki 23%, tj. podatek wyniesie 4.320,78 zł.

Powyższe wynika z faktu, iż zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b ustawy stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części przekraczającej podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wskazano w punkcie ad 1 powyżej, adekwatną powierzchnią kwalifikującą lokal mieszkalny do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym jest 300 m2. Stąd cenę usługi adaptacji powierzchni poddasza dla celów mieszkaniowych w części dotyczącej powierzchni, która łącznie z powierzchnią lokalu mieszkalnego przekroczyłaby 300 m2, należy zastosować stawkę podatku od towarów i usług 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

prawidłowe – w zakresie określenia stawki podatku VAT dla sprzedaży lokali mieszkalnych w domach jednorodzinnych dwulokalowych, wraz z udziałami we współwłasności gruntu,

nieprawidłowe – w zakresie stawki podatku VAT dla usługi polegającej na adaptacji poddasza nieużytkowego na cele mieszkaniowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 5a ustawy towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Należy wyjaśnić, że przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Na podstawie dyspozycji art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Na podstawie art. 146aa ust.1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1. Jednocześnie zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 2 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Na podstawie art. 41 ust. 12 pkt 1 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do
dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – w myśl dyspozycji art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

Na podstawie art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej z zastrzeżeniem ust. 12 pkt 2.

Zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Z powyższych regulacji wynika, że „obiekty budownictwa mieszkaniowego”, będące częścią budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy, to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Z przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - PKOB (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z pózn. zm.) wynika zaś, że w dziale 11 sklasyfikowane są budynki mieszkalne z podziałem na trzy grupy: budynki mieszkalne jednorodzinne (grupa 111), budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (grupa 112) oraz budynki zbiorowego zamieszkania (113).

Klasa „budynki mieszkalne jednorodzinne” obejmuje: (1) samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych, rezydencje wiejskie, domy letnie itp. (2) domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu.

Ponadto, zgodnie z objaśnieniami do PKOB budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

W przypadku budynków połączonych między sobą (np. domy bliźniacze lub szeregowe), budynek jest budynkiem samodzielnym, jeśli jest oddzielony od innych jednostek ścianą przeciwpożarową od fundamentu po dach. Gdy nie ma ściany przeciwpożarowej, budynki połączone między sobą uważane są za budynki odrębne, jeśli mają własne wejścia, są wyposażone w instalacje i są oddzielnie wykorzystywane.

Zgodnie z objaśnieniami Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem:

powierzchni elementów budowlanych m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów;

powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych;

powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki.

Część „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie itp.).

Należy zauważyć, że budynek mieszkalny jednorodzinny, zgodnie z art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332, z późn. zm.), to budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Zatem pod pojęciem „lokal mieszkalny”, w rozumieniu art. 41 ust. 12b pkt 2 ustawy należy rozumieć taki „obiekt budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym”, w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy, który nie mieści się w opisie budynku jednorodzinnego mieszkalnego zawartym w dziale 11 grupa 111 PKOB.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca planuje inwestycję, polegającą na zaprojektowaniu, wybudowaniu i sprzedaży domów jednorodzinnych (dwulokalowych). Wnioskodawca będzie zarówno budował, sprzedawał budynki mieszkalne, jak i dostarczał usługę adaptacji powierzchni poddasza budynków. Lokale w domach stanowić będą samodzielną część budynku z osobnym wejściem i instalacjami, całkowicie odrębną funkcjonalnie. Podział techniczny i prawny domów dwulokalowych przebiegać będzie pionowo. Wizualnie przypominać będą zabudowę bliźniaczą. Współwłasnością związaną z prawem do lokalu objęte będą: prawo do gruntu, droga dojazdowa. Każdy lokal stanowić będzie odrębny przedmiot sprzedaży. Powierzchnia użytkowa każdego z lokali to ok. 280 m2. Przy każdym z domów będzie ponadto znajdował się taras o średniej powierzchni 20 m2 oraz taras na piętrze o średniej powierzchni 44 m2. Budynki mieszkalne dwulokalowe będące przedmiotem inwestycji zaliczane będą do grupowania PKOB 1110. Przedmiotem sprzedaży będą budynki mieszkalne w zabudowie bliźniaczej.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy do sprzedaży lokali z poddaszem nieużytkowym znajdzie zastosowanie stawka 8% podatku od towarów i usług.

Ad 1

Wskazane okoliczności sprawy prowadzą do wniosku, że zamiarem Wnioskodawcy jest sprzedaż domów jednorodzinnych (dwulokalowych), jednakże z uwagi na charakter zamierzonej inwestycji Wnioskodawca wskazał, że będzie dokonywał sprzedaży wyszczególnionych w budynkach lokali mieszkalnych. Wskazane lokale mieszkalne w ww. budynku jednorodzinnym (dwulokalowym) będą miały własne wejścia z poziomu gruntu, osobne instalacje oraz są oddzielnie wykorzystane, ponadto podział techniczny i prawny domów dwulokalowych przebiegać będzie pionowo, co powoduje że każdy z lokali stanowi w rzeczywistości odrębny budynek.

Należy tym samym zgodzić się z Wnioskodawcą, że przedmiotem sprzedaży w aspekcie ekonomicznym będą domy mieszkalne jednorodzinne co potwierdza klasyfikacja PKOB – gdyż zgodnie z oświadczeniem Zainteresowanego budynki opisane we wniosku klasyfikowane są do klasy 1110.

Zatem wskazane okoliczności sprawy prowadzą do uznania, że dla sprzedaży opisanych we wniosku lokali mieszkalnych z poddaszem nieużytkowym w budynkach jednorodzinnych dwulokalowych, sklasyfikowanych w grupowaniu 1110 PKOB o powierzchni ok 280 m2 wraz z udziałem we współwłasności gruntu, zastosowanie znajdzie obniżona 8% stawka podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 12-12c w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i art. 29a ust. 8 ustawy, z uwzględnieniem ograniczenia wynikającego z art. 41 ust. 12b pkt 1 ustawy.

Konsekwentnie, Wnioskodawca dokonując dostawy budynku mieszkalnego jednorodzinnego sklasyfikowanego w grupowaniu 1110 PKOB o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m2 z poddaszem nieużytkowym, będzie miał prawo do zastosowania obniżonej 8% stawki podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 12-12c w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Ponadto Wnioskodawca ma również wątpliwości czy prawidłowym jest zastosowanie stawki 8% podatku od towarów i usług do ceny usługi adaptacji poddasza nieużytkowego do funkcji mieszkalnej w stosunku, w jakim powierzchnia poddasza nie przekroczy łącznie z całą powierzchnią mieszkalną lokalu mieszkalnego 300 m2 oraz 23% stawki podatku od towarów i usług do ceny usługi adaptacji poddasza nieużytkowego do funkcji mieszkalnej w stosunku, w jakim powierzchnia poddasza przekroczy łącznie z powierzchnią mieszkalną lokalu 300 m2.

Z opisu sprawy wynika, że Kupujący będzie mógł zamówić usługę adaptacji poddasza przed zakupem lokalu mieszkaniowego, co wskazane zostanie w umowie przedwstępnej sprzedaży lokalu. Adaptacja wykonywana będzie przez Wnioskodawcę przed zawarciem umowy przyrzeczonej sprzedaży, własność lokalu mieszkalnego przenoszona więc będzie już z zaadaptowanym poddaszem. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że będzie zarówno budował, sprzedawał budynki mieszkalne, jak i dostarczał usługę adaptacji powierzchni poddasza budynków.

W odpowiedzi na wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy wskazać, że Wnioskodawca nie będzie świadczył usługi adaptacji poddasza, ponieważ towar tj. budynek jednorodzinny w zabudowie bliźniaczej wraz z gruntem jest własnością Wnioskodawcy, który jak wynika z opisu sprawy dopiero po wybudowaniu oraz po wykonaniu adaptacji poddasza nieużytkowego na cele mieszkaniowe będzie sprzedawany.

Zatem powyższe okoliczności sprawy prowadzą do uznania, że skoro Wnioskodawca przed zawarciem umowy przyrzeczonej sprzedaży będzie wykonywał adaptację poddasza nieużytkowego na cele mieszkaniowe, to czynności te będą wykonywane na towarze (budynku) będącym własnością Wnioskodawcy i będą stanowić kontynuację procesu budowy tego obiektu lub jego adaptacji dla potrzeb przyszłego nabywcy. Zatem Wnioskodawca dokonując adaptacji poddasza we własnym budynku nie świadczy żadnych usług ani na własną rzecz, ani na rzecz przyszłego nabywcy tego budynku. W konsekwencji Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie bliźniaczej z zaadaptowanym poddaszem na cele mieszkalne sklasyfikowanym w grupowaniu 1110 PKOB, którego powierzchnia użytkowa przekroczy 300 m2.

Tym samym tut Organ nie może się zgodzić z Wnioskodawcą, że zastosowanie znajdzie stawka 8% podatku od towarów i usług do ceny usługi adaptacji poddasza nieużytkowego do funkcji mieszkalnej w stosunku, w jakim powierzchnia poddasza nie przekroczy łącznie z całą powierzchnią mieszkalną lokalu mieszkalnego 300 m2 oraz 23% stawki podatku od towarów i usług do ceny usługi adaptacji poddasza nieużytkowego do funkcji mieszkalnej w stosunku, w jakim powierzchnia poddasza przekroczy łącznie z powierzchnią mieszkalną lokalu 300 m2, ponieważ jak wyżej wskazano Wnioskodawca nie będzie świadczył usługi lecz będzie dokonywał dostawy przedmiotowego budynku.

Zgodnie z powołanymi powyżej przepisami prawa podatkowego, warunkiem zastosowania 8% stawki, jest spełnienie dwóch przesłanek jednocześnie. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć m.in. budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji obiektów budowlanych lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą wymienione czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W świetle przedstawionych okoliczności sprawy i powołanych przepisów należy stwierdzić, że dla sprzedaży opisanego we wniosku budynku mieszkalnego w zabudowie bliźniaczej z zaadaptowanym poddaszem na cele mieszkalne wraz z udziałem we współwłasności gruntu, sklasyfikowanym w grupowaniu 1110 PKOB w części odpowiadającej powierzchni użytkowej 300 m2 zastosowanie znajdzie obniżona 8% stawka podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 12-12c w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, natomiast w części przekraczającej powierzchnię użytkową 300 m2 zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku VAT w wysokości 23% - zgodnie z art. 41 ust. 12-12c w zw. z art. 146a pkt 2 i art. 146aa pkt 2 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy, stawką podatku w wysokości 8% podlega również zbycie współwłasności działki gruntu, z którym przedmiotowy budynek w części odpowiadającej powierzchni użytkowej 300 m2 jest związany, natomiast w części przekraczającej powierzchnię użytkową 300 m2 stawką podatku w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii ustalenia powierzchni użytkowej budynków.

Ponadto w tym miejscu należy zauważyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania budynku według PKOB. Tut. Organ nie jest bowiem właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji budynku według PKOB, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego. Zatem to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania budynku, a w razie wątpliwości może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 0/0, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin