Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.502.2019.1.DA
z 23 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2019 r. (data wpływu 16 września 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni w 2013 r. została współwłaścicielką w udziale wynoszącym 1/2 części działki nr X o powierzchni 0,2268 ha, na podstawie umowy działu spadku oraz zniesienia współwłasności nieruchomości z dnia 14 sierpnia 2013 r., Rep. A Nr ..., spisanej u notariusza ... w .... Decyzją Burmistrza Miasta ..., w sprawie zatwierdzenia podziału nieruchomości, dokonano fizycznego podziału działki nr X o powierzchni 0,2268 ha, na działki o numerach: A o powierzchni 0,1061 ha, B o powierzchni 0,1063 ha oraz C o powierzchni 0,0144 ha.

W dniu 21 marca 2019 r., przed notariuszem ... w ..., zawarta została umowa zniesienia współwłasności nieruchomości gruntowej, Rep A ..., między Wnioskodawczynią a drugim współwłaścicielem, dotycząca zniesienia współwłasności w związku z ww. podziałem fizycznym, tj. poprzez wydzielenie z działki nr X o powierzchni 0,2268 ha, nabytej w 2013 r., trzech działek, tj.: działki nr A o powierzchni 0,1061 ha, działki nr B o powierzchni 0,1063 ha i działki nr C o powierzchni 0,0144 ha oraz przyznanie nowo wydzielonych działek w następujący sposób, tj. na wyłączną własność Wnioskodawczyni przyznana została działka nr B o powierzchni 0,1063 ha, drugiemu współwłaścicielowi na wyłączną własność przyznana została działka nr A o powierzchni 0,1061 ha, a trzecia działka nr C o powierzchni 0,0144 ha pozostała we współwłasności w tych samych udziałach, tj. po 1/2 części, bez konieczności dokonywania jakichkolwiek spłat czy dopłat. A zatem, ww. fizyczny podział i prawny jest „ekwiwalentny z udziałem”, który przysługiwał Wnioskodawczyni w nieruchomości nabytej w 2013 r.

Wartość działek po zniesieniu współwłasności przekroczyła przysługujący wcześniej Wnioskodawczyni udział jedynie o 85 zł, zgodnie z wyliczeniem w § 10 ww. umowy zniesienia współwłasności nieruchomości gruntowej, Rep. A Nr ..., notariusz w ....

W 2019 r. Wnioskodawczyni planuje dokonać sprzedaży działki nr B o powierzchni 0,1063 ha, wydzielonej z nabytej pierwotnie w 2013 r. działki nr X o powierzchni 0,2268 ha, za cenę zgodną w wartością określoną w § 10 w ww. umowie zniesienia współwłasności nieruchomości gruntowej, Rep. A Nr ....

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działki nr B o powierzchni 0,1063 ha (powstałej z fizycznego podziału działki nr X o powierzchni 0,2268 ha) przysługującej Wnioskodawczyni po zniesieniu współwłasności dokonanym w 2019 r., będzie podlegać podatkowi dochodowemu od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż przysługującej Wnioskodawczyni działki nr B o powierzchni 0,1063 ha, po zniesieniu współwłasności w związku z fizycznym podziałem ww. działki nr X o powierzchni 0,2268 ha, dokonanym w 2019 r., nabytej w całości w 2013 r., będzie podlegać podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, ale tylko od wartości nabytej ponad udział przysługujący Wnioskodawczyni od 2013 r., tj. od wartości 85 zł przy zachowaniu zgodności z wartością określoną w § 10 w ww. umowie zniesienia współwłasności nieruchomości gruntowej, Rep. A Nr ..., notariusz w .... Wartość działki nr B o powierzchni 0,1063 ha oraz udziału w działce nr C o powierzchni 0,0144 ha, po ww. zniesieniu współwłasności odpowiadały udziałowi w działce nr X o powierzchni 0,2268 ha nabytej w 2013 r. Nabycie nieruchomości, z której wydzielono działkę nr B o powierzchni 0,1063 ha, a którą Wnioskodawczyni otrzymała na wyłączną własność, nastąpiło w 2013 r., zatem upłynął już 5 letni okres podlegania pod zapłatę podatku dochodowego od osób fizycznych w pozostałym zakresie.

Na poparcie ww. stanowiska Wnioskodawczyni wskazuje interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 października 2018 r., Nr 0114-KDIP3-3.4011.378.2018.2.AK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy, jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Natomiast stosownie do art. 10 ust. 7 ww. ustawy, nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni na podstawie umowy działu spadku oraz zniesienia współwłasności nieruchomości z dnia 14 sierpnia 2013 r. nabyła we współwłasności udział 1/2 w działce nr X o powierzchni 0,2268 ha. Z fizycznego podziału ww. działki powstały trzy działki: nr A o powierzchni 0,1061 ha, nr B o powierzchni 0,1063 ha oraz nr C o powierzchni 0,0144 ha.

W dniu 21 marca 2019 r. między Wnioskodawczynią a drugim współwłaścicielem zawarta została umowa zniesienia współwłasności nieruchomości, tj. działki nr X, w taki sposób, że na wyłączną własność Wnioskodawczyni przyznana została działka nr B o powierzchni 0,1063 ha, drugiemu współwłaścicielowi na wyłączną własność przyznana została działka nr A o powierzchni 0,1061 ha, a trzecia działka nr C o powierzchni 0,0144 ha pozostała we współwłasności w udziałach po 1/2, bez spłat czy dopłat. W wyniku dokonanego w dniu 21 marca 2019 r. zniesienia współwłasności działki nr X, wartość działki nr B i wartość udziału 1/2 w działce nr C przekroczyła wartość przysługującego wcześniej Wnioskodawczyni udziału 1/2 w działce nr X o 85 zł (zgodnie z wyliczeniem zawartym w § 10 ww. umowy zniesienia współwłasności nieruchomości gruntowej). W 2019 r. Wnioskodawczyni planuje dokonać sprzedaży działki nr B, powstałej z podziału działki nr X. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów tej ustawy.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 ustawy Kodeks cywilny).

Stosownie do art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał w rzeczy wspólnej.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzysza mu spłaty i dopłaty lub
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
  
  

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że na podstawie zawartej w 2013 r. umowy działu spadku oraz zniesienia współwłasności nieruchomości Wnioskodawczyni przysługiwał udział 1/2 w prawie własności działki nr X. Wnioskodawczyni wraz z drugim współwłaścicielem dokonali podziału ww. nieruchomości na trzy działki: nr B o powierzchni 0,1063 ha, nr A o powierzchni 0,1061 ha oraz nr C o powierzchni 0,0144 ha. W 2019 r. zawarto umowę zniesienia współwłasności, na podstawie której przyznano na wyłączną własność Wnioskodawczyni wydzieloną działkę nr B, a drugiemu współwłaścicielowi działkę nr A, zaś działka nr C pozostała we współwłasności w udziałach po 1/2, bez spłat czy dopłat.

Dokonując oceny skutków podatkowych planowanej sprzedaży działki nr B, powstałej po podziale działki nr X, należy wskazać, że dokonane w dniu 21 marca 2019 r. zniesienie współwłasności nieruchomości, będzie stanowić dla Wnioskodawczyni nową datę nabycia, albowiem w wyniku zniesienia współwłasności, Wnioskodawczyni uzyskała przysporzenie majątkowe ponad udział przysługujący Jej we współwłasności działki nr X. Zatem, przedmiotową działkę nr B Wnioskodawczyni nabyła w różnych datach, tj. w spadku, w dziale spadku i zniesieniu współwłasności przeprowadzonym w 2013 r. oraz zniesieniu współwłasności przeprowadzonym w 2019 r. Oznacza to, że przychód z planowanej sprzedaży działki nr B, w części nabytej w spadku oraz w dziale spadku i zniesieniu współwłasności przeprowadzonym w 2013 r., nie będzie w ogóle podlegał opodatkowaniu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni w wyniku zniesienia współwłasności dokonanego w 2019 r. nabyła udział w nieruchomości o wartości przekraczającej wartość udziału Wnioskodawczyni w działce nr X, to przychód jaki uzyska ze sprzedaży działki nr B, w części przypadającej na ten udział, będzie podlegał opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, co wynika z treści art. 19 ust. 1 ww. ustawy, jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Nadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Reasumując, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że planowane odpłatne zbycie działki nr B, jeżeli nie będzie miało związku z działalnością gospodarczą i nie będzie następowało w wykonywaniu działalności gospodarczej, w części nabytej przez Wnioskodawczynię w spadku oraz dziale spadku i zniesieniu współwłasności przeprowadzonym w 2013 r., nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym z uwagi na upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast, przychód uzyskany z planowanej sprzedaży ww. działki w części nabytej przez Wnioskodawczynię w 2019 r. w drodze zniesienia współwłasności (tj. w części przekraczającej wartość udziału w działce nr X) będzie stanowić źródło przychodu zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznano za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do powołanej we wniosku przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 października 2018 r., Nr 0114-KDIP3-3.4011.378.2018.2.AK, należy zwrócić uwagę na fakt, że interpretacje indywidualne wydawane są w indywidualnych sprawach i nie wiążą w sprawach innych podatników, ze względu na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu. Wyjaśnić należy, że wskazana przez Wnioskodawczynię interpretacja indywidualna odnosi się do innego stanu faktycznego niż w omawianej sprawie, bowiem dotyczy ona ekwiwalentnego podziału dokonanego w wyniku zniesienia współwłasności.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Dokumenty dołączone do wniosku z dnia 13 września 2019 r. nie podlegają analizie tutejszego Organu. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.