Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DPP13.8221.16.2019.GEFH
z 26 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.), dalej: Ordynacja podatkowa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 19 września 2018 r. nr 0114-KDIP2-2.4010.287.2018.1.AG, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację w zakresie pytania nr 3 wniosku stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości przychodu ze sprzedaży, która decyduje o statusie małego podatnika w odniesieniu do przychodów:

• z odsetek w związku z udzielonymi pożyczkami – jest prawidłowe (pytanie nr 1),
  
• z dywidendy z tytułu posiadanych udziałów – jest prawidłowe (pytanie nr 2),
  
• ze zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością - jest nieprawidłowe (pytanie nr 3).
  
  

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 21 czerwca 2018 r. Spółka z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) zwróciła się o wydanie interpretacji indywidulanej z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych w przedmiocie ustalenia wartości przychodu ze sprzedaży, która decyduje o statusie małego podatnika. We wniosku zostało przedstawione zdarzenie przyszłe.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą między innymi w zakresie:

• realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków;
• przygotowania terenu pod budowę;
• pozostałej działalność wspomagającej usługi finansowe z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych;
• kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek;
• wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi;
• zarządzania nieruchomościami wykonywanego na zlecenie;
• działalności w zakresie inżynierii i związanego z nią doradztwa technicznego;
• pozostałych działań i analiz technicznych;
• wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych i furgonetek;
• pozostałej działalności wspomagającej prowadzenia działalności gospodarczej, gdzie indziej niesklasyfikowanej.
  
  

Poza wskazaną działalnością Wnioskodawca uzyskał przychód:

• z udzielonych pożyczek w postaci odsetek,
  
• z dywidendy z tytułu posiadanych udziałów.
  
  

Ponadto, Spółka planuje zbyć udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

W związku z powyższym zostały zadane następujące pytania:

Jak należy ustalić wartość przychodu ze sprzedaży, która decyduje o statusie małego podatnika dla celów podatku dochodowego od osób prawnych i przysługującego z tego tytułu uprawnienia wynikającego z art. 19 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

1. Czy w kwocie tej sprzedaży należy również uwzględnić otrzymane w roku podatkowym odsetki od udzielonych pożyczek?
2. Czy w kwocie tej sprzedaży należy również uwzględnić otrzymane w roku podatkowym dywidendy z tytułu posiadanych udziałów w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością?
3. Czy w kwocie tej sprzedaży należy również uwzględnić przychody z tytułu zbycia udziałów posiadanych w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, z definicji określonej w art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, małym podatnikiem jest ten, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Odnosząc się do pytania nr 1 – według Wnioskodawcy – wartością przychodu ze sprzedaży, która decyduje o statusie małego podatnika jest wartość sprzedaży podlegająca ewidencji w rejestrach zgodnie z ustawy VAT, powiększona o kwotę należnego podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca udzielając pożyczek, uzyskuje przychód w postaci odsetek. Na zasadach ogólnych, odsetki nalicza się od zaangażowania kapitału, wysokość odsetek nie zależy od osiąganych zysków przez pożyczkobiorcę, a zatem nie ma charakteru pożyczki partycypacyjnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. 1). Wobec posiadania w przedmiocie działalności również pozycji „pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych” oraz udzielania pożyczek nieposiadających cechy sporadyczności, Spółka posiłkując się ustawą o VAT, jako przychód ze sprzedaży winna uznać również przychód wynikający z uzyskanych odsetek od udzielonych pożyczek.

W odniesieniu do pytania nr 2, Spółka stwierdziła, że posiada udziały w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością. Z tego tytułu otrzymała w roku podatkowym dywidendy. Zdaniem Wnioskodawcy otrzymane dywidendy nie stanowią „przychodu ze sprzedaży”, o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. poz. 2175) wprowadziła odrębną kategorię dochodów, jaką są zyski kapitałowe, i oddzieliła dochody uzyskiwane z tego źródła od pozostałych dochodów podatników (art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Zyskami kapitałowymi są (art. 7b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) przychody z udziału w zyskach osób prawnych, w tym w szczególności:

• dywidendy;
• przychody z umorzenia udziałów (akcji) lub ze zmniejszenia ich wartości;
• przychody z wystąpienia wspólnika ze spółki nie mającej osobowości prawnej, wystąpienia komplementariusza ze SKA;
• przychody ze zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce niemającej osobowości prawnej i zmniejszenia udziału kapitałowego komplementariusza w SKA;
• wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej;
• równowartość zatrzymanych zysków osoby prawnej przeznaczona na podwyższenie jej kapitału zakładowego;
• przychody z działań restrukturyzacyjnych (podział, połączenie i przekształcenie spółek);
• przychody z tytułu objęcia udziałów (akcji) w zamian za aport;
• przychody ze zbycia udziałów (akcji), w tym z tytułu ich zbycia w celu umorzenia;
• przychody uzyskane z wymiany udziałów;
• przychody ze zbycia wierzytelności uprzednio nabytych przez podatnika oraz wierzytelności wynikających z przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych;
• przychody z praw majątkowych, z praw papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem instrumentów służących zabezpieczeniu przepływów lub przychodów albo kosztów niezaliczonych do zysków kapitałowych, oraz z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania.
  
  

Tak więc – zdaniem Wnioskodawcy – przychodów z tytułu dywidendy nie uwzględnia się przy obliczaniu podatku dochodowego od osób prawnych na ogólnych zasadach. W świetle przytoczonej regulacji, w ocenie Spółki, przychodów z dywidendy nie należy uwzględniać w wartości przychodu ze sprzedaży, która decyduje o statusie małego podatnika dla celów podatku dochodowego od osób prawnych i przysługującego z tego tytułu uprawnienia wynikającego z art. 19 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do pytania nr 3 – Wnioskodawca zamierza zbyć posiadane udziały w jednej ze spółek. Podtrzymując argumentację wskazaną w stanowisku do pkt 2, Wnioskodawca zauważa, że przychód ze sprzedaży udziałów w Spółce będzie stanowił zysk kapitałowy i nie należy go zaliczać do wartości przychodu ze sprzedaży, która decyduje o statusie małego podatnika dla celów podatku dochodowego od osób prawnych i przysługującego z tego tytułu uprawnienia wynikającego z art. 19 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał w dniu 19 września 2018 r. interpretację indywidualną nr 0114-KDIP2-2.4010.287.2018.1 .AG, w której uznał stanowiska Wnioskodawcy w zakresie ustalenia wartości przychodu ze sprzedaży, która decyduje o statusie małego podatnika w odniesieniu do przychodów:

• z odsetek w związku z udzielonymi pożyczkami – za prawidłowe (pytanie nr 1),
• z dywidendy z tytułu posiadanych udziałów – za prawidłowe (pytanie nr 2),
  
• ze zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością – za prawidłowe (pytanie nr 3).
  
  

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w zakresie pytania nr 3, dotyczącego ustalenia wartości przychodu ze sprzedaży, która decyduje o statusie małego podatnika, w odniesieniu do przychodów ze zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością jest nieprawidłowa. Natomiast w pozostałym zakresie objętym pytaniami nr 1 i nr 2 interpretacja indywidualna jest prawidłowa.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865 ze zm.), dalej: ustawa o CIT. przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b. przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z dniem 1 stycznia 2018 r. – w oparciu o art. 2 pkt 7 ustawy z 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowy m od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. poz. 2175) – zostały określone, jako osobne źródło przychodów, „zyski kapitałowe”. W ten sposób oddzielono dochody uzyskiwane z tego źródła od pozostałych dochodów podatnika (art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o CIT).

Do zysków kapitałowych ustawodawca zaliczył m. in.:

• przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym dywidendy (art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT),
• przychody z udziału w osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, w tym przychody ze zbycia udziału (art. 7b ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT).
  
  

Z kolei, na podstawie art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1550) zostało nadane nowe brzmienie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r.) podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a i art. 24b, wynosił:

1. 19% podstawy opodatkowania;
   
2. 15% podstawy opodatkowania - w przypadku:
   1. małych podatników,
      
   2. podatników rozpoczynających działalność – w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność.
      
      
      

Definicja „małego podatnika” została zawarta w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT. Ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro;

przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Zawarte w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT sformułowanie „wartość przychodu ze sprzedaży” nie zostało zdefiniowane dla potrzeb tej ustawy. Nie zawiera ona również definicji legalnej terminu „sprzedaż”, choć ustawodawca wielokrotnie posługuje się nim w ustawie. Termin „sprzedaż” jest używany w języku prawnym i prawniczym, na oznaczenie konkretnej instytucji prawa cywilnego, a także znajduje zastosowanie w szeroko rozumianym obrocie gospodarczym i prywatnym. W znaczeniu potocznym, termin „sprzedaż” dotyczy powszechnie rozumianych świadczeń odpłatnych (wyrażonych w pieniądzu), dokonanych w wyniku porozumienia zawartego między stronami transakcji. Brak definicji ustawowej oraz większe niż w innych działach prawa, znaczenie wykładni językowej, traktowanej jako pierwszoplanowa metoda odkodowania znaczenia normy podatkowej (zob. wyrok NSA z 29.01.2016 r. sygn. akt I FSK 1499/14), wymagają posłużenia się znaczeniem słownikowym, zgodnie z którym „sprzedaż” to „odstępowanie czegoś przez sprzedawcę na własność kupującemu za określoną sumę” (zob. https://sjp.pwn.pl/szukaj/sprzeda%C5%B C%20.html). Wskazane znaczenie językowe jest bliskie definicji „umowy sprzedaży”, zawartej w art. 535 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145), zgodnie z którym „przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę”. Cechami charakteryzującymi transakcję sprzedaży jest występowanie przynajmniej dwóch stron, swoboda zawierania umów, ustalona cena. dokonywanie jej na wolnym rynku, składnie ofert, możliwość wyboru stron umowy.

Specyfika źródła przychodów, jakim są zyski kapitałowe, powoduje powstanie przysporzenia pieniężnego (przychodu) nie tylko poprzez dokonywanie określonych czynności w ramach tego źródła, ale także z tytułu posiadania kapitału (np. uzyskanie dywidendy). Jednocześnie wydaje się, że nie bez powodu ustawodawca użył w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT sformułowania „przychód ze sprzedaży”, które nie jest tożsame z szerzej rozumianym terminem „przychód”. Na tej podstawie należy przyjąć, że „przychód ze sprzedaży” dotyczy tych zysków kapitałowych, które obejmują czynności zbycia za wynagrodzeniem, pod warunkiem dokonania ich w ściśle określonych warunkach. To właśnie te warunki decydują o zakwalifikowaniu danej czynności do sprzedaży w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, co wymaga każdorazowego ustalenia, czy dana czynność zawiera cechy umowy sprzedaży, wskazane wyżej.

Stanowisko Szefa KAS w zakresie pytania nr 1 wniosku:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca uzyskuje przychód m. in. z odsetek w związku z udzielanymi pożyczkami. Spółka udziela pożyczek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w której zakres wchodzi „pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe z wyłączeniem ubezpieczeń funduszów emerytalnych”. Zdaniem Wnioskodawcy, pożyczki udzielane przez niego nie posiadają cech sporadyczności i są związane z jego podstawową działalnością. Według Spółki, uzyskane przychody z odpłatnego świadczenia usług należy zakwalifikować do „przychodu ze sprzedaży”, o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT.

Zdaniem Szefa KAS, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe, zważywszy na podobieństwa konstrukcyjne i funkcjonalne umowy pożyczki z umową sprzedaży (wzajemność świadczeń, występowanie co najmniej dwóch stron, swoboda wyboru oferenta i oferty na rynku, swoboda zawarcia umowy, występowanie wynagrodzenia).

Stanowisko Szefa KAS w zakresie pytania nr 2 wniosku:

Z wniosku wynika, że Spółka uzyskuje zyski kapitałowe w postaci dywidendy (art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT). Zdaniem Wnioskodawcy, przychodów z tego tytułu nie należy uwzględniać przy wyliczaniu wartości przychodu ze sprzedaży, która decyduje o statusie małego podatnika dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Przy czym, celem uzasadnienia swojego stanowiska. Spółka „pomocniczo” odwołuje się do definicji „sprzedaży” zawartej w ustawie o podatku od towarów i usług, wykazując, że przychody finansowe uzyskane z tytułu dywidendy nie podlegają zakwalifikowaniu ani do odpłatnej dostawy towarów, ani do odpłatnego świadczenia usług. Tym samym uzyskane dywidendy nie stanowią „przychodów ze sprzedaży”, o których mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT.

Tymczasem, w ocenie Szefa KAS, odwołanie się przez Wnioskodawcę do definicji „sprzedaży” zawartej w ustawie o podatku od towarów i usług, dla potrzeb ustalenia „wartości przychodów ze sprzedaży” w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie jest uzasadnione. Zachodzą bowiem istotne różnice, które generalnie mogą powstać pomiędzy wartością sprzedaży ustaloną na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług, a przychodem ze sprzedaży według ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dotyczy to przykładowo sytuacji, w których określona sprzedaż nie podlega podatkowi od towarów i usług (np. sprzedaż usług poza terytorium kraju, sprzedaż poza zakresem VAT), a jednocześnie podlega podatkowi dochodowemu od osób prawnych i odwrotnie – sprzedaż, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie wchodzi w zakres opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Z tych powodów należy unikać utożsamiania obu pojęć.

Niezależnie od powyższego, w ocenie Szefa KAS, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym otrzymane przez niego „dywidendy nie stanowią przychodu ze sprzedaży, o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych” jest prawidłowe. Argumentem przemawiającym za przyjęciem takiego stanowiska jest odmienny (pasywny) charakter dywidendy, który uniemożliwia zaliczenie jej do kategorii czynności, objętych pojęciem „sprzedaż”.

Stanowisko Szefa KAS w zakresie pytania nr 3 wniosku:

Przedmiotem wniosku jest zapytanie dotyczące możliwości uwzględnienia przychodów ze zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (art. 7b ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT) przy wyliczaniu „wartości przychodu ze sprzedaży”, która na podstawie art. 4a pkt 10 ustawy o CIT decyduje o statusie „małego podatnika” dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Uzasadniając swój pogląd, Wnioskodawca powtórzył argumenty użyte przez niego przy prezentacji stanowiska do pytania nr 2, w tym odwołanie się do definicji „sprzedaży” zawartej w ustawie o podatku od towarów i usług, celem wykazania, że zbycie udziałów w spółce nie podlega zakwalifikowaniu do odpłatnej dostawy towarów, ani do odpłatnego świadczenia usług. Tym samym – jego zdaniem – zbycie udziałów nie tworzy „przychodów ze sprzedaży”, o których mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT.

Zdaniem Szefa KAS, zbycie udziałów jest inną rodzajowo czynnością niż uzyskanie dywidendy, ponieważ oznacza ono m. in. ich sprzedaż. Przyjęty sposób rozumienia terminu „sprzedaż” został szczegółowo omówiony wyżej. W związku z tym, że przepisy ustawy o CIT nie zawierają definicji zwrotu „przychód ze sprzedaży” należy go rozumieć szeroko. A zatem, wydzielenie zysków kapitałowych przez ustawodawcę – jako odrębnego źródła przychodów – nie oznacza, że sprzedaż dokonana w ramach tego źródła nie stanowi „przychodu ze sprzedaży” u podatnika i w konsekwencji podlega wyłączeniu spod limitu określającego status „małego podatnika”. Szerokie rozumienie zwrotu „przychód ze sprzedaży” i brak przepisu szczególnego, który zawężałby jego przedmiotowe znaczenie przy kwalifikowaniu podmiotów do kategorii „małego podatnika” powoduje, że Wnioskodawca przy wyliczaniu „wartości przychodu ze sprzedaży” winien uwzględnić przychód ze sprzedaży udziałów, rozliczany w ramach źródła „zyski kapitałowe”. Za takim stanowiskiem przemawia również występowanie w transakcji zbycia udziałów elementów charakterystycznych dla umowy sprzedaży (co najmniej dwie strony transakcji, ekwiwalentność świadczeń, swoboda zawarcia umowy i ukształtowania jej składników itp).

Jednocześnie – w ocenie Szefa KAS – brak jest podstaw prawnych umożliwiających używanie pojęcia „sprzedaż” zawartego w ustawie o podatku od towarów i usług dla potrzeb ustalenia „wartości przychodów ze sprzedaży” w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak to już zostało wyjaśnione w stanowisku Szefa KAS do pytania nr 2, mogą bowiem zachodzić istotne różnice pomiędzy wartością sprzedaży, ustalaną dla potrzeb rozliczenia obu podatków.

Wobec powyższego, w ocenie Szefa KAS, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 3 należało uznać za nieprawidłowe i zmienić w tym zakresie interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów. Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej. Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, którego działanie jest przedmiotem skargi, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 i art. 54 § 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.