2019.10.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-3.4011.442.2019.3.RR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.442.2019.3.RR
z 16 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2019 r. (data wpływu 7 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

uznania działalności dotyczącej udoskonalenia Produktów już istniejących oraz tworzenia nowych Produktów za działalność badawczo-rozwojową (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe,

możliwości skorzystania z tzw. ulgi Innovation Box z tytułu kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz sposobu prowadzenia odrębnej ewidencji w związku z uzyskiwaniem ww. dochodu (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe,

określenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z opłat lub należności licencyjnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm), w związku z powyższym pismem z dnia 19 września 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.442.2019.1.RR, Organ podatkowy na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków ww. wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia tego wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 19 września 2019 r. (skutecznie doręczono w dniu 19 września 2019 r.), zaś w dniu 1 października 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 26 września 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej (dalej również jako: „Spółka”), która zajmuje się tworzeniem i rozwijaniem wysokiej jakości oprogramowania autorskiego dedykowanego programistom i sprzedaży licencji na jego użytkowanie.

Spółka prowadzi ewidencję podatkową – podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą uproszczoną – kasową.

Branża IT jest branżą bardzo dynamiczną i wymagającą ciągłego doskonalenia oferowanych produktów, w innym przypadku podmiot nie ma możliwości skutecznego konkurowania. Powyższe wymusza na Spółce samodzielne prowadzenie prac, które pozwolą zdobyć przewagę konkurencyjną poprzez nowe lub ulepszone produkty.

Wnioskodawca jako wspólnik Spółki oraz podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych rozlicza przychody i koszty Spółki proporcjonalnie do swojego prawa do udziału w zysku, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r, poz. 2126. z późn. zm., dalej jako: „updof”).

Praktycznie całość przychodów Spółki pochodzi z opłat licencyjnych.

Flagowym produktem Spółki jest (…).(…) to zestaw elementów interfejsu, skryptów, pluginów, styli oraz rozszerzeń, stanowiących narzędzia pozwalające na budowanie stron internetowych, aplikacji internetowych, aplikacji komputerowych, jak również aplikacji mobilnych (dalej: „Produkt”). Produkt był rozwijany w Spółce przez ostatnie 3 lata. Sprzedany jest w wielu wariantach, modułach i różnych licencjach czasowych. Obecnie jest sprzedawany w około czterdziestu wariantach.

Wykorzystanie Produktu do budowy stron i aplikacji sprawia, że projekty realizowane przy jego użyciu są responsywne, czyli wyświetlają się i działają poprawnie na wszystkich rodzajach urządzeń elektronicznych takich jak: smartphoney, tablety, laptopy, czy też komputery stacjonarne. Ponadto Produkt zapewnia wsparcie dla wszystkich najpopularniejszych przeglądarek internetowych, dzięki czemu jego użytkownicy (klienci Spółki) mają zapewnioną kompatybilność ich projektów niezależnie od urządzenia, na którym jest wyświetlany, rodzaju przeglądarki internetowej, czy też systemu operacyjnego.

Produkt Spółki to autorskie rozwiązania opracowane przez nią, wykorzystujące najnowsze technologie oraz standardy. Produkt jest dostępny jako narzędzie dla głównych języków programowania takich jak: ..., ..., ..., ..., a także wielu innych, co sprawia, że można je wykorzystać praktycznie w każdym projekcie niezależnie od technologii, w jakiej klient chce tworzyć swoje projekty.

Z uwagi na fakt, że Spółka działa w bardzo dynamicznie rozwijającej się branży, oprócz samych usprawnień w funkcjonujących już Produktach, pracownicy Spółki na bieżąco obserwują również trendy związane z konkretnymi technologiami i językami programowania. W sytuacji gdy z przeprowadzanych badań wynika, że np. nowy język programowania zyskuje na popularności, Spółka rozpoczyna prace nad rozwojem Produktu, dedykowanego dla danego, konkretnego języka, aby umożliwić tworzenie aplikacji również z jego pomocą.

Zespół pracowników Spółki pracuje w tzw. metodologii (…) (dalej: ,,S”) która jest „zwinną” metodą zarządzania projektami IT. Opiera się ona na zasadach „S”, które zakładają, że wykonywane prace w oparciu o iteracyjne i przyrostowe ramy postępowania mają za zadanie zwiększyć przewidywalność, a także zapewnić możliwie najlepszą kontrolę ryzyka operacji.

Realizacja projektów w oparciu o wytyczne „S” polega na podzieleniu czasu pracy na etapy, tzw. Sprinty. Efekt każdego kolejnego etapu wiąże się z wytworzeniem tzw. przyrostu, a więc zakończony Sprint powinien wnosić zauważalną nową wartość funkcjonalną. Zasadniczo Sprint nie może trwać dłużej niż jeden miesiąc. Kończy się on spotkaniem podczas którego prezentowany jest efekt danego etapu, a także przegląd przebiegu prac danego etapu.

Realizacja zasad metody „S” implikuje konieczność stosowania odmiennej od tradycyjnej organizacji pracy. Najistotniejsza różnica przejawia się w podziale ról w zespole projektowym tworzącym oprogramowanie.

Zespół projektowy składa się z Wnioskodawcy lub osoby wskazanej przez Niego oraz zespołu deweloperskiego.

Zespół deweloperski charakteryzuje się autonomicznością i wielofunkcyjnością. Jednostki należące do zespołu współpracują, tworząc oprogramowanie we własnym zakresie. Nie wykorzystują przy tym gotowych rozwiązań. Taki model ma na celu zapewnić optymalizację wydajności, elastyczności i kreatywności zespołu.

Metoda „S” opiera się na czterech komponentach:

analizie i zdefiniowaniu wymogów biznesowych,
zaprojektowaniu modułów rozwiązania,
tworzeniu oprogramowania,
testowaniu rozwiązania i wprowadzaniu poprawek.

Wnioskodawca lub osoba przez Niego wskazana ponosi odpowiedzialność za maksymalizację wartości Produktu. Konsultuje On etapy prac nad Produktem, a także opracowuje wizję Produktu. Jego zadaniem jest koordynacja pracą zespołu deweloperskiego oraz współpraca z nim. Zarządza on „backlogiem” Produktu czyli listą zadań z uwzględnieniem priorytetów, jakie powinny zostać zrealizowane, by osiągnąć finalny Produkt.

Wnioskodawca jest zatem odpowiedzialny za to, by projektowane przez zespół deweloperski oprogramowanie odpowiadało oczekiwaniom i zapotrzebowaniu rynkowemu, tj. końcowo zapotrzebowaniu klientów. Ponadto Jego zadaniem jest określenie tych wymagań oraz nadzór nad ich prawidłową implementacją.

Zespół deweloperski składa się z ekspertów konkretnych dziedzin, których umiejętności i wiedza pozwalają na tworzenie produktu na wszystkich etapach. Zespół ten odpowiedzialny jest za generowanie przyrostu na każdym etapie tworzenia oprogramowania. Organizacyjnie zespoły deweloperskie samodzielnie zarządzają swoim czasem oraz wyznaczonymi zadaniami. Za zlecone im prace odpowiada cały zespół.

Innymi słowy, celem przykładu wskazać należy, że w oparciu o analizy biznesowe, badane są potrzeby klientów, sprawdzane aktualne trendy, analizowane ruchy konkurencji, aby zidentyfikować najnowsze tendencje na rynku i przewidzieć przyszłe zapotrzebowanie rynkowe. Następnie w wyniku powyższych badań, wdrażane są konkretne rozwiązania, funkcje i moduły, które dodawane są do „backlogu”.

Równolegle Wnioskodawca zbiera informacje zwrotne od klientów, zapisuje ich pomysły i sugestie, a następnie dodaje je do wyżej wspomnianego „backlogu”. Jednocześnie, również zespół deweloperski zgłasza swoje pomysły na usprawnienie oprogramowania oraz dodanie nowych funkcjonalności, które dodawane są do wyżej wspomnianego „backlogu”. W ten sposób tworzy się obszerna lista zadań do wdrożenia.

Następnie Wnioskodawca dzieli czynności zebrane w ,,backlogu” względem priorytetów od najważniejszych do tych najmniej istotnych oraz rozdziela prace wobec poszczególnych pracowników zespołu deweloperskiego.

W ramach prac nad Produktami realizowane są m.in. następujące działania:

spotkania projektowe – spotkania te mają charakter wewnętrzny, polegający na konsultacjach pracowników i współpracowników Spółki zaangażowanych w tworzenie Produktu,
planowanie – w tym m.in. budżetowanie, tworzenie harmonogramu wdrożeń oraz testów,
programowanie – analiza kodu, modyfikacja kodu, tworzenie oprogramowania,
testowanie – ustalenie standardów jakości tworzonych rozwiązań, przeprowadzanie testów, weryfikacja jakości tworzonych rozwiązań, usuwanie błędów,
bug fixing – identyfikacja i usuwanie błędów.

Wnioskodawca zaznacza, że efektem opisanych powyżej działań jest:

ulepszenie istniejących Produktów polegające na dostosowaniu ich do określonych funkcji poprzez modyfikację/rozszerzenie Produktu (wykraczające poza rutynowe zmiany tego produktu),

powstanie nowych Produktów poprzez opracowanie prototypów, tworzenie nowego oprogramowania, w tym także poprzez tworzenie niedostępnych wcześniej elementów i nowych funkcjonalności.

Ponadto, oprócz flagowych Produktów (takich jak (…)), Wnioskodawca wytwarza również poboczne narzędzia i usługi, które są uzupełnieniem głównego produktu. Tworzy platformę, która pozwala na programowanie z poziomu przeglądarki internetowej dzięki czemu użytkownicy oraz klienci Spółki nie muszą instalować żadnego dodatkowego oprogramowania na swoim komputerze i mogą wykonywać pracę nad oprogramowaniem bezpośrednio w przeglądarce z dowolnego urządzenia.

Jednocześnie, Spółka pracuje również nad platformą do „deployowania” czyli całego procesu przetworzenia kodu źródłowego, skompilowania go, wysłania na serwery oraz udostępnienia w sieci tak, aby użytkownik mógł zrobić to w możliwie jak najprostszy sposób.

Również w tym zakresie, ze względu na tempo zmian pracownicy Spółki analizują aktualne standardy, a następnie implementują je na bieżąco w celu zapewnienia jak najlepszej kompatybilności wszystkich wytwarzanych Produktów. Prace obejmują również naprawianie błędów zgłaszanych przez klientów, jednak te stanowią stosunkowo mały procent czasu pracy ze względu na fakt, że każda aktualizacja czy nowy produkt przechodzi szereg rygorystycznych testów zanim zostanie przekazany klientom do użytku.

Wyżej wskazane prace są wykonywane tylko i wyłącznie na potrzeby Spółki. Spółka nie oferuje usług tworzenia aplikacji bezpośrednio dla klientów, skupia się na rozwoju własnych produktów sprzedawanych na licencji.

A zatem, realizowane prace w Spółce:

rozpoczynają się od pracy koncepcyjnej (opracowanie koncepcji projektu), a finalizowane są wraz z zakończeniem prac związanych z ulepszeniem Produktów lub tworzeniem nowego Produktu,

nie są związane ze standardowymi, rutynowymi i okresowymi zmianami w Produktach, niepociągającymi za sobą postępu technologicznego,

ich celem jest powstanie nowych lub ulepszonych Produktów.

Niezależnie od powyższego Spółka w ramach swojej działalności nieustannie oferuje również usługi wsparcia oprogramowania, które w praktyce wykonywane jest przez zatrudnionych przez Spółkę deweloperów.

Spółka w celu prowadzenia działalności współpracuje ze specjalistami na podstawie umowy zlecenia, o dzieło lub na podstawie umowy o świadczenie usług (B2B). Wszystkie te osoby prowadzą ewidencję czasu pracy poświęconej na prowadzenie prac badawczych i rozwojowych.

W związku z prowadzonymi pracami Spółka rozpoznaje następujące koszty:

wynagrodzenie dla specjalistów wraz z ewentualnymi składkami ZUS,
wynagrodzenie dla specjalistów jako wynagrodzenie za usługi nabywane od zewnętrznych podmiotów – innych przedsiębiorców,
na nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z działalnością badawczo - rozwojową, np. koszty materiałów biurowych,
związane z odpisami amortyzacyjnymi od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych m in.:
- amortyzacja wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w ramach prac badawczo-rozwojowych (np. niezbędne oprogramowanie),
- amortyzacja sprzętu komputerowego i elektronicznego, sprzętu do obliczeń wykorzystywanego przez pracowników i współpracowników realizujących prace badawczo-rozwojowe,
związane z odpisami amortyzacyjnymi środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych lub wyposażenia, których wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, które wykorzystywane są do prac badawczo-rozwojowych – Wnioskodawca dokonuje jednorazowych odpisów amortyzacyjnych (zaliczenia w koszty) w miesiącu ich oddania do używania, m.in.:
- sprzęt komputerowy,
- meble i wyposażenie biurowe.

Powyższe koszty nie są Spółce w jakiejkolwiek formie zwracane – Spółka nie otrzymuje dotacji na działalność badawczo-rozwojową.

Oprogramowanie Spółki tworzone jest samodzielnie w ramach prowadzonej działalności. Wnioskodawca nie nabywał wyników prac B+R prowadzonych przez inne firmy ani praw autorskich innych firm.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, ani na podstawie decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1162).

Wnioskodawca wskazuje również, że z jego Produktów korzystają m.in. takie podmioty zagraniczne jak: (…).

W piśmie z dnia 26 września 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że ma nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku dochodowym na terytorium Polski.

Podatnik z tytułu udziału w spółce cywilnej rozlicza się podatkiem liniowym 19%, a Spółka prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność Spółki dotycząca Produktów stanowi działalność twórczą, obejmującą prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Prace prowadzone przez Spółkę dotyczące nowych Produktów będą miały charakter prac rozwojowych – nie będą związane ze standardowymi, rutynowymi i okresowymi zmianami w produktach, a tworzone rozwiązania będą charakteryzowały się wysokim poziomem innowacyjności. Prace realizowane przez Spółkę będą miały na celu stworzenie nowych Produktów lub służą ulepszeniu funkcjonalności oferowanych przez Spółkę Produktów. W konsekwencji, gdy Spółka opracuje nowe Produkty to będą one na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu będą odróżniać się od rozwiązań już funkcjonujących w Spółce.

W ramach prac nad Produktami realizowane są m.in. działania polegające na analizie kodu, modyfikowaniu kodu źródłowego i tworzeniu oprogramowania. Efektem działań Spółki jest zatem stworzenie oprogramowania (programu komputerowego), które zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.) podlegają ochronie jak utwory literackie. W konsekwencji, Produkty, o których mowa we wniosku będą stanowiły utwory podlegające ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z udoskonalaniem lub tworzeniem nowych Produktów, Spółka będzie osiągać dochody z opłat licencyjnych wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczyć będzie danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ewentualnie ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca będzie prowadził odrębną ewidencję, w ten sposób, że wydzielone w zostaną następujące pozycje:

data dokumentu księgowego,
nr dokumentu księgowego (np. faktury),
wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu opłat licencyjnych,
kwotę przychodu lub kosztu dotyczącą każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
kwotę dochodu (straty) przypadającego na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo -rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Odrębna ewidencja w postaci szczegółowego rejestru przychodów i kosztów związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (dalej: „KPWI”) zawierającego wyżej wymienione pozycje a)-f) umożliwia wyodrębnienie każdego KPWI, ustalenie przychodów i kosztów przypadających na każde KPWI oraz obliczenie dochodu (straty) z KPWI.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy opisana działalność Spółki dotycząca:
1. udoskonalenia Produktów już istniejących oraz
2. tworzenia nowych Produktów,

Czy w przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1 – w przypadku gdyby Wnioskodawca chciał skorzystać z nowych przepisów dotyczących ulgi IP Box – czy jest do tego uprawniony oraz czy wystarczającym będzie – dla potrzeb ewidencyjnych – prowadzenie odrębnej ewidencji, o której mowa w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w postaci szczegółowego rejestru przychodów i kosztów, który będzie zawierał następujące pozycje:
1. data dokumentu księgowego,
2. nr dokumentu księgowego (np. faktury),
3. wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu opłat licencyjnych,
4. kwotę przychodu lub kosztu dotyczącą każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
5. kwotę dochodu (straty) przypadającego na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
6. koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo -rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej?

Czy koszty poniesione przez Spółkę w związku z tworzeniem w przyszłości we własnym zakresie nowego oprogramowania (nowych Produktów) powinny być – na potrzeby skorzystania z ulgi IP Box i prawidłowego prowadzenia ewidencji rachunkowej – potrącane w tym roku, w którym zostały poniesione, tj. w przypadku zakupu prac programistycznych od podmiotów zewnętrznych prowadzących działalność gospodarczą oraz zakupu prac programistycznych od podmiotów zewnętrznych nieprowadzących działalności gospodarczej (umowa o dzieło/umowa zlecenie) wydatki dotyczące wytwarzania nowego oprogramowania komputerowego powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, tj. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku)?
Jak ustalić wysokość dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z opłat lub należności licencyjnych, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, w przypadku gdy umowa licencyjna zawiera zapisy, że 85% wartości opłaty licencyjnej dotyczy licencji na oprogramowanie (Produkt), a 15% wartości opłaty wynikającej z umowy dotyczy usług wsparcia – czyli pomocy w instalacji, w aktualizacji, w obsłudze itp., tj. czy dochodem na potrzeby skorzystania z ulgi IP Box jest cała otrzymywana od licencjobiorcy kwota wynikająca z umowy licencyjnej?
Jak należy kwalifikować koszty ogólne związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością, tj. opłaty za energię elektryczną, telefony, Internet, czynsze, koszty obsługi księgowej, artykuły biurowe itp., tj. czy są to koszty funkcjonalnie związane z przychodami uzyskiwanymi z opłat lub należności wynikających z umów licencyjnych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, nr 2 i nr 4. W pozostałym zakresie zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzone przez Spółkę prace, które mają na celu stworzenie nowych Produktów lub służą ulepszeniu funkcjonalności oferowanych przez Spółkę Produktów, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „updof”).

W konsekwencji powyższego, Wnioskodawca może opodatkować dochody (straty) uzyskane z tytułu opłat licencyjnych wynikających z umów licencyjnych, które dotyczą Produktów Spółki stawką preferencyjną na podstawie art. 30ca ust. 1 updof.

Zgodnie z przepisami art. 5a pkt 38 updof, przez działalność badawczo-rozwojową rozumie się działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl przepisu art. 5a pkt 39 updof, badania naukowe oznaczają:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.) – prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce – prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Definiując prace rozwojowe art. 5a pkt 40 updof, odsyła do art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Zgodnie z tym przepisem, prace rozwojowe to działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Ciągłe (systematyczne) podejmowanie działalności twórczej przez Spółkę jest podyktowane charakterem jej działalności jako podmiotu działającego w branży IT. W obliczu silnej konkurencji i rosnących wymagań klientów, jednym z głównych celów Spółki jest poszerzanie i zdobywanie nowych zasobów wiedzy w zakresie innowacji produktowych, procesowych i technologicznych.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona działalność stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 updof.

Wnioskodawca podkreśla, że zwiększając zasoby wiedzy oraz wykorzystując dostępną już wiedzę tworzy nowe lub udoskonala rozwiązania już istniejące. Ponadto prace prowadzone przez Wnioskodawcę mają głównie charakter prac rozwojowych – nie są związane ze standardowymi rutynowymi i okresowymi zmianami w produktach, a tworzone rozwiązania charakteryzują się wysokim poziomem innowacyjności. Podkreślenia wymaga także fakt, że powyższe prace są realizowane przede wszystkim na potrzeby własne Spółki, niemniej jednak – w ocenie Wnioskodawcy, nie wpływa to na charakter wykonywanych prac.

W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje, że kwestia kwalifikowania działań w zakresie tworzenia nowych rozwiązań z dziedziny IT do kategorii działalności badawczo-rozwojowej była wielokrotnie przedmiotem interpretacji indywidualnych, w których uznawano, że tego typu działania będą objęte przedmiotową ulgą. Ponadto w tożsamych stanach faktycznych rozstrzygano również o możliwości uznania za działalność badawczo-rozwojową prac w zakresie modyfikacji istniejącego oprogramowania/narzędzia informatycznego.

Końcowo Wnioskodawca wskazuje, że uznanie prac w zakresie tworzenia i rozwijania oprogramowania za działalność badawczo-rozwojową zostało potwierdzone przez organy podatkowe, przykładowo przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia:

19 lutego 2018 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.380.2017.1.JF,

6 września 2017 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.165.2017.2.APO.

Podobnie uznano w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 czerwca 2018 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.117.2018.2.MS1: „(...) skoro prace kwalifikowane przez Spółkę jako badawczo-rozwojowe nie mają i nie będą miały charakteru działań mających na celu wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do produktów niepociągających za sobą postępu technologicznego, natomiast każdorazowo są nakierowane na opracowywanie nowego oprogramowania, jak również rozwój rozwiązań technologicznych oraz funkcjonalności oferowanych w ramach istniejących produktów Spółki to czynności podejmowane przez Spółkę spełniają definicję prac rozwojowych, tj. mają na celu nabywanie łączenie, kształtowanie, czy wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej do tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług. Ponadto Spółka wyodrębni w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, koszty działalności badawczo-rozwojowej”.

Tożsame stanowisko zaprezentowano w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 grudnia 2018 r., nr 0114 KDIP2-1.4010.423.2018.1.JS: „(…) działania Wnioskodawcy w procesie opracowywania nowego oprogramowania, znaczącego ulepszenia go oraz przeprowadzania walidacji i testów, jak również innych wymienionych w stanie faktycznym czynności mają charakter prac rozwojowych ze względu na ich wspólny cel: powstanie nowego albo znaczące unowocześnienie produktu”.

Podkreślenia wymaga także fakt, że powyższe prace są realizowane przede wszystkim na potrzeby własne Spółki, niemniej jednak – w ocenie Wnioskodawcy, nie wpływa to na charakter wykonywanych prac.

Wobec powyższego, prowadzone przez Spółkę prace, które mają na celu stworzenie nowych Produktów lub służą ulepszeniu funkcjonalności oferowanych przez Spółkę Produktów, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej zawartej w art. 5a pkt 38 updof.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prace związane z Produktami, wskazane w opisie stanu faktycznego (powinno być: zdarzenia przyszłego), można uznać za działalność badawczo-rozwojową o której mowa w art. 5a pkt 38 updof. Jednocześnie, w pełni przy tym podziela stanowiska zawarte w przytoczonych interpretacjach indywidualnych, a wskazaną tam argumentację uznaje za własną.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody uzyskiwane z kwalifikowanego IP, tj. w przedstawionym stanie faktycznym z tytułu opłat wynikających z umów licencyjnych dotyczących Produktów Spółki mogą podlegać opodatkowaniu w stawce 5% podstawy opodatkowania.

W odniesieniu natomiast do obowiązków ewidencyjnych określonych w art. 30cb ust. 2 updof Wnioskodawca wskazuje, że przepisy dotyczące IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania przedmiotowej preferencji. Zdaniem Wnioskodawcy, sposoby prowadzenia takiej ewidencji można jednak wyinterpretować z różnych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych oraz spółki cywilne osób fizycznych – zgodnie z art. 24a ust. 1 updof, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o updof. Podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 28e updof, są obowiązani w prowadzonej księdze albo w prowadzonych księgach rachunkowych, o których mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo -rozwojowej (art. 24a ust. 1b updof).

Podatnik uzyskujący dochody z kwalifikowanych IP powinien poprzez odpowiednie zmiany w dokumentacji przyjętych zasad (polityce) rachunkowości dokonać wyodrębnienia w ewidencji księgowej operacji gospodarczych dotyczących każdego kwalifikowanego IP, umożliwiającego uzyskanie informacji wymaganych w zakresie rozliczania przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu lub straty.

W przypadku podatników nieprowadzących ksiąg rachunkowych wymóg zapewnienia wyodrębnionej dla projektu dotyczącego kwalifikowanego IP ewidencji może być spełniony poprzez sporządzanie techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów potwierdzających poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca.

Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo -rozwojowej prowadzącej do/zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to sporządzane jest poprzez narastające ujęcie wydatków dotyczących poszczególnych zadań. Należy je sporządzać w oparciu o zestawienie dokumentów potwierdzających poniesione wydatki. Po zakończeniu każdego miesiąca kalendarzowego zestawienie powinno zostać wydrukowane i podpisane przez osobę sporządzającą i zatwierdzającą oraz dołączone do dokumentacji potwierdzającej poniesione wydatki przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Wersja elektroniczna powinna zostać zarchiwizowana lub konstrukcja arkusza kalkulacyjnego powinna umożliwiać uzyskanie danych w okresie późniejszym według stanu na koniec poszczególnych, minionych miesięcy kalendarzowych.

Ponadto należy zaznaczyć, że podatkowa księga przychodów i rozchodów została przewidziana jako narzędzie ewidencyjne, którego celem jest prawidłowe obliczenie wysokości przychodu oraz kosztów uzyskania przychodu a przede wszystkim dochodu dla celów podatku dochodowego. Dzięki temu narzędziu możliwe jest ustalenie wysokości dochodu z działalności gospodarczej.

Przechodząc bezpośrednio do analizy przepisów w zakresie ulgi IP Box, Wnioskodawca wskazuje jak poniżej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 updof, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Jednocześnie w myśl art. 30ca ust. 2 updof, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 updof).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 updof, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Jak wskazano powyżej, podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb updof, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 updof, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb updof – ma na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, odrębna ewidencja – celem zapewnienia możliwości ustalenia łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – powinna zawierać następujące pozycje:

data dokumentu księgowego,
nr dokumentu księgowego (np. faktury),
wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu opłat licencyjnych,
kwotę przychodu lub kosztu dotyczącą każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
kwotę dochodu (straty) przypadającego na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo -rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Wnioskodawca wskazuje, że wyżej przedstawione stanowisko zostało potwierdzone przez organy podatkowe, przykładowo przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 2 kwietnia 2019 r., nr 0112-KDIL3-3.4011.1.2019.2.AA.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, odrębna ewidencja w postaci szczegółowego rejestru przychodów i kosztów związanych z KPWI zawierającego wyżej wymienione pozycje a)-f) umożliwia wyodrębnienie każdego KPWI, wyodrębnienie przychodów i kosztów przypadających na każde KPWI oraz obliczenie dochodu z KPWI, przez co zachowane są wymagania opisane w art. 30cb updof.

Ad. 4

Jak zostało wskazane powyżej, Spółka uzyskuje przychody przede wszystkim z tytułu udzielonych licencji na korzystanie przez licencjobiorców z oprogramowania.

Ustawodawca w art. 30ca ust. 7 pkt 1 updof, określił enumeratywny katalog źródeł składających się na dochody (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i są to wpływy:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 30ca ust. 7 pkt 1 updof, dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest cała kwota wynagrodzenia uzyskana od licencjobiorcy wynikająca z umowy licencyjnej dotyczącej danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Tym samym, stwierdzić należy, że nie tylko należności z tytułu licencji, ale także pozostałe należności uwzględnione w umowie licencyjnej dotyczące kwalifikowanego prawa własności intelektualnej stanowią dochód z konkretnego IP.

A zatem, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy umowa licencyjna zawiera zapisy, że 85% wartości opłaty licencyjnej dotyczy licencji na oprogramowanie (Produkt), a 15% wartości opłaty wynikającej z umowy dotyczy usług wsparcia – czyli pomocy w instalacji, w aktualizacji, w obsłudze itp., to całość dochodów uzyskiwanych od licencjobiorców na podstawie umów licencyjnych stanowi dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, który należy wziąć pod uwagę obliczając końcowy dochód, który podlega opodatkowaniu stawką 5% podatku dochodowego. W tym miejscu końcowo, Wnioskodawca zastrzega, że nie jest możliwe zawarcie umowy licencyjnej, która wyłączałaby z wysokości wynagrodzenia usługi wsparcia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

uznania działalności dotyczącej udoskonalenia Produktów już istniejących oraz tworzenia nowych Produktów za działalność badawczo-rozwojową (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe,

możliwości skorzystania z tzw. ulgi Innovation Box z tytułu kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz sposobu prowadzenia odrębnej ewidencji w związku z uzyskiwaniem ww. dochodu (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe,

określenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z opłat lub należności licencyjnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest prawidłowe.

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, dalej: „Kodeks cywilny”).

Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług (art. 861 § 1 ww. Kodeksu).

W myśl art. 862 Kodeksu cywilnego, jeżeli wspólnik zobowiązał się wnieść do spółki własność rzeczy, do wykonania tego zobowiązania, jak również do odpowiedzialności z tytułu rękojmi oraz do niebezpieczeństwa utraty lub uszkodzenia rzeczy stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.

Przywołany przepis oznacza zobowiązanie się wspólnika do przeniesienia własności rzeczy na współwłasność łączną wspólników (w tym i jego) oraz wydania wspólnikom (spółce) tej rzeczy bez zapłaty ceny.

Wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku (art. 863 § 1 Kodeksu cywilnego).

W przypadku wniesienia do spółki cywilnej wkładu w postaci składnika majątku stanowiącego wyłączną własność jednego wspólnika, bądź też będącego współwłasnością wszystkich wspólników tej spółki, wyłączna własność wspólnika bądź współwłasność w częściach ułamkowych z chwilą wniesienia do spółki przekształca się we współwłasność łączną. Współwłasność ta ma charakter bezudziałowy, a każdemu ze wspólników przysługują równe prawa do całego majątku. Spółka cywilna nie posiada własnego majątku. W spółce tej właścicielami poszczególnych składników majątku pozostają wspólnicy spółki w ramach współwłasności łącznej.

W przeciwieństwie do spółek osobowych prawa handlowego, spółka cywilna nie jest odrębnym podmiotem prawa i stanowi wyłącznie stosunek zobowiązaniowy pomiędzy wspólnikami będącymi stronami umowy spółki cywilnej. Wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony w umowie spółki. Z uwagi na to, że spółka cywilna nie jest podmiotem prawa, nie przysługuje jej w związku z tym również zdolność do czynności prawnych, zdolność sądowa ani procesowa.

Spółka cywilna nie jest także przedsiębiorcą w rozumieniu art. 43¹ Kodeksu cywilnego oraz art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292), „przedsiębiorcami” w myśl tej ustawy są bowiem wspólnicy tej spółki.

Spółka cywilna nie jest podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki cywilnej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w tej spółce uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki cywilnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej, podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest spółka tylko poszczególni wspólnicy. Zatem na nich, a nie na spółce ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Z kolei art. 8 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

W świetle cytowanych przepisów wielkość przychodu przypadającego na podatnika (wspólnika spółki osobowej) określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). Taką samą zasadę należy zastosować m. in. przy określaniu kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei, zgodnie art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych − oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, podkreślić wyraźnie należy, że w celu stwierdzenia czy Spółka, której Wnioskodawca jest wspólnikiem prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo -rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru.

Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość. Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca lub jednego tygodnia lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo-rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej. W każdym z powyższych przypadków zostanie bowiem spełnione kryterium systematyczności działalności prowadzonej przez podatnika. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe, jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania naukowe (zdefiniowane w art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz (ii) prace rozwojowe (o których mowa w art. 5a pkt 40 ww. ustawy).

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej (dalej: „Spółka”), która zajmuje się tworzeniem i rozwijaniem wysokiej jakości oprogramowania autorskiego dedykowanego programistom i sprzedaży licencji na jego użytkowanie. Spółka prowadzi ewidencję podatkową – podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą uproszczoną – kasową. Flagowym produktem Spółki jest tzw. (…).(…) to zestaw elementów interfejsu, skryptów, pluginów, styli oraz rozszerzeń, stanowiących narzędzia pozwalające na budowanie stron internetowych, aplikacji internetowych, aplikacji komputerowych, jak również aplikacji mobilnych (dalej: „Produkt”). Działalność Spółki dotycząca Produktów stanowi działalność twórczą, obejmującą prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Prace prowadzone przez Spółkę dotyczące nowych Produktów będą miały charakter prac rozwojowych – nie będą związane ze standardowymi, rutynowymi i okresowymi zmianami w produktach, a tworzone rozwiązania będą charakteryzowały się wysokim poziomem innowacyjności. Prace realizowane przez Spółkę będą miały na celu stworzenie nowych Produktów lub służą ulepszeniu funkcjonalności oferowanych przez Spółkę Produktów. Gdy Spółka opracuje nowe Produkty to będą one na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu będą odróżniać się od rozwiązań już funkcjonujących w Spółce. Efektem działań Spółki jest zatem stworzenie oprogramowania (programu komputerowego), które zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.) podlega ochronie jak utwory literackie. W związku z udoskonalaniem lub tworzeniem nowych Produktów Spółka będzie osiągać dochody z opłat licencyjnych wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczyć będzie danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ewentualnie ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Odrębna ewidencja w postaci szczegółowego rejestru przychodów i kosztów związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (dalej: „KPWI”) umożliwia wyodrębnienie każdego KPWI, ustalenie przychodów i kosztów przypadających na każde KPWI oraz obliczenie dochodu (straty) z KPWI.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że przedstawione we wniosku we wniosku i jego uzupełnieniu działania, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż działalność Spółki dotycząca Produktów stanowi działalność twórczą, obejmującą prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Prace prowadzone przez Spółkę dotyczące nowych Produktów będą miały charakter prac rozwojowych – nie będą związane ze standardowymi, rutynowymi i okresowymi zmianami w produktach, a tworzone rozwiązania będą charakteryzowały się wysokim poziomem innowacyjności. Ponadto prace realizowane przez Spółkę będą miały na celu stworzenie nowych Produktów lub służą ulepszeniu funkcjonalności oferowanych przez Spółkę Produktów.

Rozpatrując możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box zauważyć należy, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/ (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Wskazać także należy, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest w myśl z art. 30ca ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochód z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:

zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;

należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

W związku z powyższym, autorskie prawo do oprogramowania komputerowego (Produktu), które zostanie wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez Spółkę, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem w ramach prowadzonej przez nią działalności badawczo -rozwojowej będzie kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uprawniającym do skorzystania z ulgi Innovation Box, w związku z czym Wnioskodawca będzie mógł opodatkować kwalifikowane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskane z tytułu opłat lub należności licencyjnych wynikających z umów licencyjnych, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 1 ww. ustawy, dotyczących ww. Produktów Spółki stawką preferencyjną 5% na podstawie art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej zastosowanie będą miały również przepisy art. 8 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy.

Odnosząc się natomiast do kwestii prowadzenia odrębnej ewidencji, o której mowa w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy zauważyć, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. W myśl art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób nie zapewniający osiągnięcia ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego wg skali bądź podatkiem liniowym.

Taka odrębna ewidencja, oprócz dat dokumentów księgowych, ich numerów oraz kwot z nich wynikających, powinna także:

wyodrębniać każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody (przede wszystkim, jaki to jest rodzaj kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, na podstawie jakich przepisów prawa te podlegają ochronie),

wykazywać przychody, koszty ich uzyskania, a także dochód (stratę) przypadające na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

wyodrębniać koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Powyższe ma zapewnić możliwość ustalenia łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja winna zatem zawierać wszystkie elementy wskazane art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 i nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii przedstawionej w pytaniu nr 4 w zakresie ustalenia wysokości kwalifikowanego dochodu z opłat lub należności licencyjnych, które dotyczą kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, należy zauważyć, że zgodnie z cyt. art. 30ca ust. 7 pkt 1 ww. ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Z literalnego brzmienia ww. przepisu wynika, że dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest kwota wynagrodzenia uzyskana od licencjobiorcy wynikająca z umowy licencyjnej dotyczącej kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Odnosząc powyższe do kwestii przedstawionej w pytaniu nr 4 należy stwierdzić, że do 15% wartości opłaty licencyjnej dotyczącej kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (Produktu) w związku ze świadczeniem usług wsparcia, o których mowa we wniosku można zastosować 5% stawkę podatku dochodowego, o której mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile z umowy licencyjnej, która dotyczy tego Produktu wynika, że usługi wsparcia zawarte są w cenie opłaty licencyjnej i są związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej – w tym przypadku programu komputerowego. W sytuacji, gdy nie wszystkie czynności składające się na usługi wsparcia spełniają powyższe warunki, w takiej części dochód nie będzie stanowić dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zatem, gdy z umowy licencyjnej, która dotyczy Produktu wynika, że usługi wsparcia zawarte są w cenie opłaty licencyjnej, a ponadto są one związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem tego Produktu, kwalifikowanym dochodem Wnioskodawcy z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg stawki 5%, będzie cała kwota z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, obejmująca także usługi wsparcia.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 4 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo wskazać należy, że interpretacja podatkowa to odpowiedź na konkretne pytanie dotyczące podatków, dlatego wywołuje ona wyłącznie skutki w sferze podatkowej, a nie żadnej innej. Zgodnie z przepisami organ podatkowy jest przy tym związany treścią wniosku, nie ma uprawnień ani nawet możliwości badania prawdziwości faktów czy stwierdzeń, podawanych przez Wnioskodawcę. Formułując odpowiedź organ podatkowy polega więc wyłącznie na tym, co pisał podatnik we wniosku i nie sprawdza legalnych aspektów działalności Wnioskodawcy. Uzyskanie interpretacji podatkowej nie rozstrzyga więc o legalności danej działalności.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto należy zaznaczyć, że przedmiotowa interpretacja indywidualna odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników Spółki.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin