Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.607.2019.2.ASY
z 16 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 sierpnia 2019 r. (data wpływu 8 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 18 września 2019 r. (data wpływu 20 września 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udzielenia pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 września 2019 r. (data wpływu 20 września 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 28 sierpnia 2019 r. znak: 0111-KDIB4.4014.271.2019.1.LB. Z pisma tego wynika, że Wnioskodawca oczekuje również interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług. Wnioskodawca pismem z 18 września 2019 r. postawił pytanie i sformułował własne stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca („Spółka”, „Pożyczkobiorca”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie ubezpieczeń na życie, ubezpieczeń rentowych, posagowych, wypadkowych oraz chorobowych, na podstawie ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 381 ze zm., dalej: „ustawa o DUiR”).

Zgodnie z art. 239 ust. l ustawy o DUiR „Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji posiadają dopuszczone środki własne w wysokości nie niższej niż kapitałowy wymóg wypłacalności”. W celu zwiększenia wskaźników wypłacalności Wnioskodawca w dniu 20 grudnia 2018 r. zawarł z (…) (dalej: „Pożyczkodawca”) umowę pożyczki podporządkowanej (dalej jako: „Umowa Pożyczki”) w wysokości 12.000.000,00 zł (dalej jako: „Pożyczka”). Przyjęte zobowiązanie podporządkowane zwiększa dopuszczone środki własne Wnioskodawcy zgodnie z art. 241 ust. l ustawy o DUiR.

Na podstawie Umowy Pożyczki Pożyczkobiorca zobowiązał się do płacenia odsetek od kwoty Pożyczki, obliczonych w oparciu o oprocentowanie w wysokości 6,5% w stosunku rocznym od pozostającej do spłaty kwoty zadłużenia w złotych polskich (dalej jako: „Odsetki”). Odsetki są naliczane od daty otrzymania Pożyczki przez Pożyczkobiorcę na jego rachunek bankowy, przy czym są one płatne z dołu w każdą rocznicę otrzymania Pożyczki, na rachunek bankowy podany przez Pożyczkodawcę przed każdą datą płatności Odsetek.

Pożyczkodawca i Pożyczkobiorca, prowadzą działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej jako: „RP”). Strony umowy podlegają w RP opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów oraz są czynnymi podatnikami VAT, których podstawowa działalność podlega zwolnieniu z VAT.

Pożyczkodawca i Pożyczkobiorca są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 865). Wnioskodawca wskazuje ponadto, że w zakresie działalności ujętej w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Przedsiębiorców, w przypadku Pożyczkodawcy nie zawiera się pozycja „pozostałe formy udzielania kredytów” o PKD 64.922 - podobnie jak Wnioskodawca, Pożyczkodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie ubezpieczeń osobowych i majątkowych oraz reasekuracji, na podstawie ustawy o DUiR.

Pożyczkodawca nie prowadzi regularnej działalności w zakresie udzielania pożyczek, niemniej w przyszłości nie wyklucza możliwości udzielenia kolejnych pożyczek Wnioskodawcy lub innym podmiotom, w tym podmiotom powiązanym. Kwota udzielonej pożyczki pochodzi ze środków Pożyczkodawcy, zgromadzonych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie udzielania ochrony ubezpieczeniowej. Jak wskazano powyżej, udzielona Pożyczka ma charakter odpłatny - zgodnie z postanowieniami Umowy Pożyczki przewidziane jest wynagrodzenie w postaci oprocentowania - umownych Odsetek dla Pożyczkodawcy. Przychody uzyskane z Odsetek są uwzględniane przez Pożyczkodawcę jako przychody z działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie:

Czy udzielenie przez Pożyczkodawcę na rzecz Pożyczkobiorcy pożyczki, opisanej w stanie faktycznym wniosku stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, które jest zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 38 tej ustawy?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Za odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się z kolei każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z powyższym, każde odpłatne świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów, polegające na (i) działaniu bez względu na formę czynności prawnej lub (ii) zaniechaniu lub tolerowaniu czynności lub sytuacji mieści się w powyższym zakresie definicji odpłatnego świadczenia usług.

Zgodnie z art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku - Kodeks Cywilny (t.j. Dz. U. 2019 r., poz. 1145 ze zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się do przeniesienia na własność biorącego pożyczkę określoną ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Biorący pożyczkę zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Zgodnie z powyższym, czynność udzielenia pożyczki stanowi świadczenie (usługi) dającego pożyczkę (tutaj: Pożyczkodawcy) na rzecz biorącego pożyczkę (tutaj: Pożyczkobiorcy), które wyraża się w przeniesieniu na jego własność określonej kapitału pieniężnego albo rzeczy oznaczonych co do gatunku. Pożyczka przy tym może być udzielona odpłatnie albo nieodpłatnie.

Świadczenie usług podlega opodatkowaniu VAT w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jeżeli jest odpłatne. Z kolei świadczenie jest odpłatne, jeżeli pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego w zamian za wykonanie usługi, świadczącemu usługę zostaje wypłacone wynagrodzenie stanowiące bezpośrednią korzyść dla świadczącego usługę, ekwiwalent wykonanej usługi.

Zauważyć należy, że czynność stanowiąca odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli jest podejmowana przez świadczeniodawcę jako podatnika VAT, działającego w ramach wykonywanej przez siebie działalności gospodarczej, tj. przez podmiot, który w związku z wykonywaniem tej czynności jest podatnikiem podatku VAT.

Podatnikami podatku VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza z kolei obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. W szczególności działalność gospodarcza obejmuje czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Mając na uwadze stan faktyczny wniosku jak również wskazane wyżej przepisy prawa, zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowa czynność udzielenia Pożyczki, spełnia przesłanki uznania jej za podlegającą opodatkowaniu VAT, ponieważ:

1. udzielenie Pożyczki stanowi świadczenie na rzecz Pożyczkobiorcy, polegające na udostępnieniu kapitału pieniężnego na wskazany w Umowie Pożyczki okres czasu;
2. w zamian za udostępnienie kapitału pieniężnego, Pożyczkobiorca zobowiązał się do zapłaty na rzecz Pożyczkodawcy Odsetek w wysokości ustalonej w Umowie Pożyczki - należne Pożyczkodawcy Odsetki, będą więc stanowić jego wynagrodzenie za świadczoną usługę;
3. Pożyczkodawca działa jako podatnik VAT, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, zgodnie z art. 15 ustawy o VAT.
   
   

Jednocześnie dla przedmiotowej Pożyczki zastosowanie znajdzie zwolnienia z VAT, przewidziane dla czynności udzielania pożyczek. Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Niewątpliwie, czynność dokonana przez strony Umowy Pożyczki stanowi usługę wpisującą się w dyspozycję przedmiotowej regulacji.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy wskazana we wniosku Pożyczka udzielona Spółce, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, która korzysta ze zwolnienia przedmiotowego z VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Stanowisko organów podatkowych

Wnioskodawca wskazuje na istnienie jednolitej linii interpretacyjnej, zgodnie z którą czynność udzielenia pożyczki, stanowi na gruncie ustawy o VAT odpłatne świadczenie usług, które korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 tej ustawy.

W wydawanych interpretacjach organy podatkowe konsekwentnie uznają, że udzielenie pożyczki stanowi odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu VAT, niezależnie od:

• liczby udzielonych wcześniej pożyczek oraz częstotliwości ich udzielania;
• przedmiotu działalności pożyczkodawcy wskazanego w umowie spółki,
• celu udzielenia pożyczki i statusu nabywcy.

Przykładowe interpretacje indywidualne w zakresie VAT:

1. Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 czerwca 2019 r. (0112-KDIL4.4012.205.2019.3.MB): (...) „należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Spółkę z o.o. Z jako Pożyczkodawcę, polegające na udzielaniu oprocentowanych pożyczek na rzecz Wnioskodawcy, spełniają przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielania, czy statusu nabywcy. (...) czynności udzielania przez Pożyczkodawcę pożyczek na rzecz Wnioskodawcy jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak z uwagi na fakt, że powyższe usługi mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy-to tym samym korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. przepisu.”
2. Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 czerwca 2019 r. (0112-KDIL4.4012.165.2019.2.TKU): (...) „należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Spółkę jako pożyczkodawcę, polegające na udzielaniu oprocentowanych pożyczek na rzecz Wnioskodawcy, spełniają przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielania, czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzące obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielanie pożyczek stanowi świadczenie na rzecz Wnioskodawcy, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu.”
3. Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 maja 2019 r. (0111- KDIB3-1.4012.235.2019.4.AB): „W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że czynność udzielenia oprocentowanej pożyczki przez Pożyczkodawcę (Spółkę komandytową) stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie - usługa udzielenia pożyczki przez Pożyczkodawcę (Spółkę komandytową) na rzecz Spółki akcyjnej, korzystać będzie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.”
4. Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 kwietnia 2019 r. (0114-KDIP4.4012.92.2019.4.KS): „Każda czynność wykonana (nawet sporadycznie) przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, w szczególności zaś wykonana z wykorzystaniem jej majątku, objęta jest definicją działalności gospodarczej wykonywanej przez podmiot występujący w charakterze podatnika. Nie sposób zatem zakwestionować faktu, że udzielenie pożyczek, należy traktować jako czynność wykonaną w ramach działalności gospodarczej pożyczkodawcy (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością), a w konsekwencji wykonaną przez pożyczkodawcę jako podatnika VAT. (...) Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że udzielenie przez pożyczkodawcę pożyczek na rzecz pożyczkobiorcy (Wnioskodawczyni) jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak z uwagi na fakt, że powyższa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy - korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.”
5. Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 kwietnia 2019 r. (0112-KDIL1-2.4012.81.2019.1.DC): „W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, należy wskazać, że czynność udzielania oprocentowanych pożyczek przez Wnioskodawcę stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie - usługa udzielania pożyczek przez Wnioskodawcę w zamian za wynagrodzenie, które stanowią odsetki korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.
   
   

Podsumowanie

W ocenie Wnioskodawcy, udzielenie pożyczki należy traktować na gruncie ustawy o VAT jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, które korzysta ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Na wstępie niniejszej interpretacji należy wyjaśnić, iż Wnioskodawca (Pożyczkobiorca) został uznany za podmiot zainteresowany w sprawie będącej przedmiotem wniosku w związku z możliwością opodatkowania ww. czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych w przypadku, gdyby czynność udzielenia pożyczki przez Pożyczkodawcę nie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z powyższego wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145). Zgodnie z ww. przepisem – przez umowę pożyczki, dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet, gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Pożyczkobiorca) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie ubezpieczeń na życie, ubezpieczeń rentowych, posagowych, wypadkowych oraz chorobowych. W celu zwiększenia wskaźników wypłacalności Wnioskodawca zawarł z Pożyczkodawcą umowę pożyczki podporządkowanej. Pożyczkobiorca zobowiązał się do płacenia odsetek od kwoty pożyczki. Pożyczkodawca i Pożyczkobiorca, prowadzą działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Strony umowy są czynnymi podatnikami VAT, których podstawowa działalność podlega zwolnieniu z VAT. Pożyczkodawca i Pożyczkobiorca są podmiotami powiązanymi. W zakresie działalności ujętej w Rejestrze Przedsiębiorstw Krajowego Rejestru Przedsiębiorców, w przypadku Pożyczkodawcy nie zawiera się pozycja „pozostałe formy udzielania kredytów”. Podobnie jak Wnioskodawca, Pożyczkodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie ubezpieczeń osobowych, majątkowych oraz reasekuracji. Pożyczkodawca nie prowadzi regularnej działalności w zakresie udzielania pożyczek, niemniej w przyszłości nie wyklucza możliwości udzielenia kolejnych pożyczek Wnioskodawcy lub innym podmiotom, w tym podmiotom powiązanym. Kwota udzielonej pożyczki pochodzi ze środków Pożyczkodawcy, zgromadzonych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie udzielania ochrony ubezpieczeniowej. Udzielona pożyczka ma charakter odpłatny – przewidziane jest wynagrodzenie w postaci oprocentowania. Przychody uzyskane z odsetek są uwzględniane przez Pożyczkodawcę jako przychody z działalności gospodarczej.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynność Pożyczkodawcy, polegająca na udzieleniu oprocentowanej pożyczki na rzecz Wnioskodawcy, spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu.

W konsekwencji, na podstawie powołanych powyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, czynność udzielenia przez Pożyczkodawcę oprocentowanej pożyczki na rzecz Wnioskodawcy, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy – zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zatem skoro z powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy wynika, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, to należy stwierdzić, że wskazana we wniosku usługa udzielenia przez Pożyczkodawcę pożyczki na rzecz Wnioskodawcy stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy czym czynność ta korzysta ze zwolnienia od tego podatku w oparciu o ww. przepis art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług należało uznać za prawidłowe.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydana w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zauważyć należy również, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). A zatem wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego. Z tych też względów - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, iż niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Wnioskodawcy, nie zaś Pożyczkodawcy. Uwzględniając powyższe wskazać należy, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla świadczącego usługę Pożyczkodawcy. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla Pożyczkodawcy.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.