Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.534.2019.1.MN
z 9 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2019 r. (data wpływu 19 sierpnia 2019 r.) uzupełnionym w dniu 26 września 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korekty podatku, o której mowa w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z wyborem zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 tej ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełnionym w dniu 26 września 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty podatku, o której mowa w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z wyborem zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 tej ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 5 grudnia 2013 r. była Pani podatnikiem podatku VAT. W kwietniu i maju 2014 r. dokonała Pani zakupu środków trwałych powyżej 15.000 zł i odliczyła podatek VAT w całości. Z powodów rodzinnych ograniczyła Pani działalność i od 1 czerwca 2019 r. wybrała Pani zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1.

W uzupełnieniu wniosku dodatkowo wyjaśniła Pani, że od 5 grudnia 2013 r. była podatnikiem podatku VAT czynnym.

W miesiącu kwietniu 2014 r. odliczyła Pani VAT w całości od urządzenia solarium, które było oddane do użytkowania w miesiącu kwietniu 2014. Ww. środek trwały był używany tylko do czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W miesiącu maju 2014 r. odliczyła Pani VAT w całości od urządzenia Laser, które było oddane do użytkowania w miesiącu maju 2014 r. Ww. środek trwały był używany tylko do czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy powinna Pani dokonać korekty podatku naliczonego i zapłacić podatek VAT od środków trwałych zgodnie z art. 91 w przypadku, gdy środki trwałe pozostały dalej w działalności gospodarczej, tylko „zmienionej na podatnika zwolnionego z podatku VAT art. 113. ust. 1”?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinna Pani dokonywać korekty podatku naliczonego, ponieważ minął już okres korekty 5 lat licząc od zakupu dokonanego w kwietniu i maju 2014 r. i używania ich do działalności opodatkowanej do końca maja 2019 r. Wskazała Pani, że stanowisko to wynika z Pani wiedzy, wzoru z biuletynu Gofin - korekty np. samochodu przy zmianie użytkowania, a także z konsultacji telefonicznej z Krajową Informacją Podatkową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zgodnie z którym, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści powołanego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”, która wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Tym samym, podatnik dokonując zakupu towarów czy usług dokonuje ich natychmiastowej alokacji do czynności dających prawo do odliczenia lub niedających takiego prawa.

Nadmienić należy, że kwota podatku naliczonego do odliczenia nie jest jednak ostateczna.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Należy zauważyć, że powołany przepis art. 91 ust. 2 ustawy wprowadza szczególny tryb korekty do wybranych składników majątku. Z uwagi na zazwyczaj wieloletni okres wykorzystania składników majątku zaliczanych do środków trwałych oraz nieruchomości ustawa przyjmuje zasadę dokonywania cząstkowej i równomiernej korekty w dłuższym czasie (dla nieruchomości przez 10 lat, a dla pozostałych składników majątku, których wartość początkowa przekracza 15.000 zł, przez 5 lat). Regulacje te mają na celu urealnienie odliczenia podatku naliczonego. Ustawa zakłada bowiem, że środki trwałe (jako dobra o charakterze trwałym) zużywają się w określonym czasie, a nie jednorazowo. W tym też czasie stopniowo konsumowane jest prawo do odliczenia i należy je oceniać w dłuższej perspektywie czasu, a nie jednorazowo.

W świetle art. 91 ust. 3 ustawy korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi(art. 91 ust. 7 ustawy).

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a ustawy).

Wyjaśnienia wymaga, że wprowadzenie procedury korekty związane jest z faktem, że we wspólnym systemie VAT obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego, tzn. następującego z chwilą powstania obowiązku podatkowego u sprzedawcy. W tym momencie związek towaru z danym rodzajem czynności (opodatkowanej, zwolnionej, mieszanej) ma zazwyczaj charakter planowany. Do czasu faktycznego wykorzystania nabytego towaru lub usługi faktyczny związek z danym rodzajem czynności może się zmienić, ograniczając prawo do odliczenia albo uzasadniając dokonanie odliczenia (jeśli wcześniej uprawnienie to nie przysługiwało). Jednocześnie przepisy wprowadzają szczególny tryb korekty do wybranych składników majątku. Z uwagi na zazwyczaj wieloletni okres wykorzystania składników majątku zaliczanych do środków trwałych oraz nieruchomości, ustawa przyjmuje zasadę dokonywania cząstkowej i równomiernej korekty w dłuższym czasie (dla nieruchomości przez 10 lat, a dla pozostałych składników majątku przez 5 lat).

Z opisu sprawy wynika, że będąc czynnym podatnikiem VAT dokonała Pani zakupu dwóch środków trwałych o wartości przekraczającej 15.000 zł, tj.:

• w miesiącu kwietniu 2014 r. – urządzenia solarium, które było oddane do użytkowania w miesiącu kwietniu 2014 r.
• w miesiącu maju 2014 r. urządzenia Laser, które było oddane do użytkowania w miesiącu maju 2014 r.

Z tytułu nabycia ww. środków trwałych dokonała Pani odliczenia podatku. Ww. środki trwałe były używane tylko do czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Od 1 czerwca 2019 r. wybrała Pani zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 113 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Pani dotyczą obowiązku dokonania korekty podatku, o której mowa w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług w związku ze zmianą przeznaczenia ww. środków trwałych.

Analizując przedstawione okoliczności przyjąć należy, że w związku z faktem, że od 1 czerwca 2019 r. dokonała Pani wyboru zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług, w stosunku do opisanych środków trwałych nastąpiła zmiana ich wykorzystania w odniesieniu do stanu sprzed wyboru zwolnienia. Od oddania do użytkowania opisanych środków trwałych do dnia wyboru zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług były one wykorzystywane – jak wynika z wniosku – do czynności wyłącznie opodatkowanych (dających prawo do odliczenia). Następnie z dniem, od którego wybrała Pani zwolnienie, tj. z dniem 1 czerwca 2019 r., rozpoczęła Pani wykorzystywanie tych środków trwałych do czynności zwolnionych (niedających prawa do odliczenia). W związku z upływem 5-letniego okresu korekty, o którym mowa w art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, nie będzie na Pani ciążył obowiązek dokonania tej korekty. Zmiana przeznaczenia środków trwałych oddanych do użytkowania w 2014 r. nastąpiła bowiem – jak wynika z opisu sprawy – w 2019 r., a zatem po upływie 5-letniego okresu korekty. Tylko bowiem, w przypadku, gdyby zmiana przeznaczenia nastąpiła w okresie 5 lat licząc od roku, w którym środki trwałe zostały oddane do użytkowania, byłaby Pani zobowiązana do dokonania takiej korekty.

Reasumując, w związku z wyborem od dnia 1 czerwca 2019 r. zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie ciąży na Pani obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego z tytułu nabycia środków trwałych, których wartość początkowa przekroczyła 15.000 zł (urządzenia solarium, które było oddane do użytkowania w miesiącu kwietniu 2014 r. oraz urządzenia Laser, które było oddane do użytkowania w miesiącu maju 2014 r.) z uwagi na upływ 5-letniego okresu korekty, licząc od roku, w którym zostały one oddane do użytkowania.

Biorąc powyższe pod uwagę, pomimo błędnego wskazania przez Panią sposobu liczenia 5-letniego okresu korekty, o której mowa w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług (wskazała Pani, że „(…) minął już okres korekty 5 lat licząc od zakupu dokonanego w kwietniu i maju 2014 r. (…)”, a nie licząc od roku, w którym środki trwałe zostały oddane do użytkowania), z uwagi na fakt, że wywiodła Pani prawidłowy skutek prawny (brak obowiązku korekty), stanowisko Pani uznano za prawidłowe.

Wyjaśnić bowiem należy, że dla rozstrzygnięcia w zakresie korekty, o której mowa w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług decydujące znaczenie ma rok oddania do użytkowania danego środka trwałego, a nie data jego zakupu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Tutejszy organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.