Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.391.2019.1.AK
z 8 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2019 r. (data wpływu 8 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży akcji polskich spółek, opodatkowania przychodu z odsetek od pożyczki udzielonej polskiej spółce kapitałowej oraz dywidendy wypłaconej przez polską spółkę rezydentowi Wielkiej Brytanii - jest:

• nieprawidłowe – w części dotyczącej opodatkowania w Wielkiej Brytanii całości przychodu z tytułu dywidendy wypłaconej przez polską spółkę,
• prawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży akcji polskich spółek, opodatkowania przychodu z odsetek od pożyczki udzielonej polskiej spółce kapitałowej oraz dywidendy wypłaconej przez polską spółkę rezydentowi Wielkiej Brytanii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W roku 2018 Wnioskodawca uzyskał następujące przychody:

1. Wypłata zysku przez spółkę A Sp. z o.o. (…) PLN w postaci dywidendy.
2. Wypłata odsetek od pożyczki (…) PLN przez spółkę A Sp. z o.o.
3. Sprzedaż akcji B S.A. notowanych na Giełdzie (…) PLN.
4. Sprzedaż akcji C S.A. notowanych na Giełdzie (…) PLN.
   
   

Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji podatkowej w Wielkiej Brytanii za lata 2011-2018.

Informacje pod kątem polskiej rezydencji podatkowej: Najwięcej powiązań rodzinnych Wnioskodawca posiada w Polsce, zaś znajomości w Wielkiej Brytanii. Aktywność społeczną, kulturalną, polityczną, obywatelską, etc. Wnioskodawca podejmuje w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca należy do różnego rodzaju klubów/organizacji, a także uprawia hobby w Wielkiej Brytanii. Działalność zarobkową Wnioskodawca prowadzi w Wielkiej Brytanii. Jeśli chodzi o inne dochody (nie licząc Polski) to jest to pensja w Wielkiej Brytanii. Jeśli chodzi o majątek ruchomy i nieruchomy to są to: mieszkanie w Polsce, udziały w spółkach notowanych na giełdzie papierów wartościowych w Warszawie, udziały w spółce D Sp. z o.o., oraz udziały w dwóch spółkach mieszczących się w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca posiada lokaty zarówno w Polsce jak i Wielkiej Brytanii. Opłaca składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne w Wielkiej Brytanii. W spółce A Sp. z o.o. Wnioskodawca posiadał 28 udziałów, stanowiących 28% udziałów spółki. Zakupu udziałów Wnioskodawca dokonał w 2015 r. Większość wartości spółki A Sp. z o.o. stanowiły dobra nieruchome na terenie Polski. Spółka A Sp. z o.o. nie osiąga zysków ani dochodów w Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z ww. zyskiem wypłaconym przez spółkę A Sp. z o.o. w postaci dywidendy, o którym mowa powyżej, Wnioskodawca był zobowiązany złożyć w Polsce zeznanie podatkowe (PIT-38) i opłacać z tego tytułu podatek w wysokości 19%?
2. Czy w związku z ww. pożyczką udzieloną A Sp. z o.o. w Polsce Wnioskodawca był zobowiązany w ramach podatku zapłacić jedynie 5% z kwoty odsetek?
3. Czy w związku z uzyskanym przychodem ze zbycia akcji spółek w 2018 r., o którym mowa powyżej Wnioskodawca był zobowiązany złożyć w Polsce zeznanie podatkowe (PIT-38) i opłacać z tego tytułu podatek w wysokości 19%?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na treść art. 10 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisaną w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (dalej „Konwencja”), Wnioskodawca nie był zobowiązany składać w Polsce zeznania podatkowego (PIT-38) i opłacać z tego tytułu podatku w wysokości 19%. Wnioskodawca powinien natomiast całość przychodu opodatkować w Wielkiej Brytanii. Tym samym nadpłacony podatek powinien zostać zwrócony Wnioskodawcy.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na treść art. 11 ust. 1 i 2 Konwencji w Polsce Wnioskodawca powinien w ramach podatku zapłacić jedynie 5% z kwoty odsetek. Resztę podatku Wnioskodawca powinien opłacić zgodnie z ustawodawstwem brytyjskim. Tym samym nadpłacony podatek powinien zostać zwrócony.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na treść art. 13 ust. 5 i 6 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisaną w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (dalej „Konwencja”) Wnioskodawca nie był zobowiązany składać w Polsce zeznania podatkowego (PIT-38) i opłacać z tego tytułu podatku w wysokości 19%. Wnioskodawca powinien natomiast całość przychodu opodatkować w Wielkiej Brytanii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe w części dotyczącej opodatkowania w Wielkiej Brytanii całości przychodu z tytułu dywidendy wypłaconej przez polską spółkę, natomiast prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym instytucji wspólnego inwestowania, lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.
   
   

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wspomniany przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Pierwszym wskazanym w przepisie warunkiem pozwalającym na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP jest posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynika to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W analizowanym przypadku aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską Wnioskodawca podejmuje w Wielkiej Brytanii. W Wielkiej Brytanii posiada znajomych, tam świadczy pracę, należy do różnego rodzaju klubów, a także uprawia hobby. W takiej sytuacji, stwierdzić należy, że Wnioskodawca podlega opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii od całości swoich dochodów. Ponadto Wnioskodawca posiada certyfikaty rezydencji podatkowej w Wielkiej Brytanii za lata 2011-2018.

Jak już wskazano powyżej, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Ocena, czy osoba fizyczna podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie, z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w 2018 r. uzyskał na terytorium Polski przychód z tytułu zbycia akcji polskich Spółek, przychód z tytułu wypłaty odsetek od pożyczki udzielonej spółce z o.o. oraz przychód w postaci dywidendy z tytułu posiadanych udziałów w polskiej spółce z o.o.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów są m.in. kapitały pieniężne.

Natomiast jak wynika z treści art. 17 ust. 1 pkt 1, 4 i 6 lit. a) ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się m.in. odsetki od pożyczek, dywidendy oraz przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych.

Na podstawie art. 17 ust. 1ab pkt 1 omawianej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r., przychód określony w ust. 1 pkt 6 z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych powstaje w momencie przeniesienia na nabywcę własności udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych.

Przy ustalaniu wartości przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. c), pkt 6, 7 i 10, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19 (art. 17 ust. 2 ww. ustawy).

Artykuł 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Sposób opodatkowania odsetek od pożyczek oraz dywidendy reguluje art. 30a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiąc, że od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a:

1. z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej,
2. z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych.
   
   

W myśl art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek od pożyczek i dywidend pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 19%, zarówno w sytuacji, kiedy podatnikiem jest osoba posiadająca nieograniczony, jak i ograniczony obowiązek podatkowy.

Jednakże w świetle art. 30a ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 1-5 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Natomiast stosownie do art. 30b ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Na podstawie art. 30b ust. 2 pkt 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów (akcji) a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f oraz art. 23 ust. 1 pkt 38 i 38c, osiągnięta w roku podatkowym.

Z kolei w myśl art. 30b ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niezapłacenie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

W pierwszej kolejności organ podatkowy odniesie się do opodatkowania uzyskanych w Polsce przez Wnioskodawcę w 2018 r. dywidend oraz odsetek od pożyczki.

W przedmiotowej sprawie, do dochodów uzyskanych przez Wnioskodawcę, zgodnie z powołanym powyżej art. 30a ust. 2 oraz art. 30b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, możliwe jest zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niezapłacenie podatku w Polsce, zgodnie z taką umową, pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Tym samym w przypadku wypłaty odsetek od pożyczki udzielonej przez Wnioskodawcę oraz wypłaty dywidendy, istotnym jest uzyskanie przez płatnika, tj. polską spółkę z o.o. od Wnioskodawcy certyfikatu rezydencji podatkowej, potwierdzającego miejsce zamieszkania Wnioskodawcy dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii na dzień dokonania wypłaty.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji, oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji stanowi środek dowodowy posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego stwierdzenie umożliwia płatnikowi zastosowanie postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Istotne jest zatem, aby certyfikat, wystawiony przez władze podatkowe drugiego państwa, potwierdzał uprawnienie dotyczące obniżenia lub niepobrania podatku z tytułu wypłat należności dokonywanych przez płatnika.

Powyższe oznacza, że realizacja uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie pod warunkiem udokumentowania miejsca zamieszkania certyfikatem rezydencji obejmującym dzień dokonania wypłaty.

Udokumentowanie rezydencji podatkowej podmiotu zagranicznego uzyskującego przychody wymienione m.in. art. 30a ust. 1 oraz art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może nastąpić zarówno przed, jak i po dokonaniu płatności. Jednakże w razie uzyskania certyfikatu po dokonaniu płatności, taki certyfikat powinien potwierdzać rezydencję podatkową podmiotu za okres, w którym została dokonana płatność (wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 94/09, z 23 października 2006 r. sygn. akt III SA/Wa 1448/06).

Ponieważ Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji potwierdzający miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w 2018 r. w Wielkiej Brytanii, do dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę, w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie znajduje Konwencja podpisana dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 cytowanej konwencji, dywidendy, wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże, w świetle art. 10 ust. 2 lit. b) konwencji, takie dywidendy z zastrzeżeniem punktu a) niniejszego ustępu, mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do dywidend ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty dywidend brutto.

Postanowienia niniejszego ustępu nie dotyczą opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy są wypłacane.

Należy zauważyć, że w rozpatrywanej sprawie Umawiającym się Państwem, w którym powstaje dywidenda jest Polska, natomiast Wielka Brytania jest drugim Umawiającym się Państwem, ponieważ to właśnie w Wielkiej Brytanii Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania. Przy czym pod pojęciem „dywidendy” - zgodnie z art. 10 ust. 3 umowy - należy rozumieć dochód z udziałów (akcji) lub innych praw do udziału w zyskach, z wyjątkiem wierzytelności, jak również dochód z innych praw w spółce, który według prawa Umawiającego się Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, jest pod względem podatkowym traktowany jak dochód z udziałów (akcji) i obejmuje również każdy dochód, który według prawa Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, jest traktowany jak dywidenda lub dystrybucja dokonywana przez spółkę.

Z postanowień przywołanej umowy wynika jasno, że dywidenda wypłacona przez spółkę z siedzibą w Polsce będzie podlegała opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii - jeżeli podatnik otrzymujący dywidendę ma miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, ale oprócz tego może podlegać opodatkowaniu w Polsce. Przy czym zwrotu „mogą być opodatkowane” użytego w art. 10 ust. 2 przedmiotowej konwencji nie należy rozumieć w ten sposób, że podatnik może sobie wybrać państwo, w którym opodatkuje dywidendę. Pojęcie to oznacza, że umowa przyznaje prawo do opodatkowania dywidendy nie tylko Państwu, w którym miejsce zamieszkania lub siedzibę ma osoba otrzymująca dywidendę, bowiem polskie ustawy podatkowe przewidują ich opodatkowanie, ale również Państwu, w którym siedzibę ma spółka wypłacająca dywidendę, jeśli prawo wewnętrzne tego państwa przewiduje opodatkowanie dywidendy. W ww. przepisie nie ustanowiono bowiem zapisu, że dywidendy podlegają opodatkowaniu „tylko w tym drugim Państwie”. Oznacza to, że dywidendy mogą podlegać opodatkowaniu zarówno w Państwie siedziby spółki, jak i Państwie, w którym ma miejsce zamieszkania podatnik otrzymujący dywidendę. Kwestia eliminowania podwójnego opodatkowania jest możliwa dzięki zastosowaniu właściwej metody unikania podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym dywidenda wypłacona Wnioskodawcy przez polską spółkę podlega opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii, jak również podlega opodatkowaniu w Polsce, jednakże podatek pobrany przez płatnika od dywidendy nie może przekroczyć 10% kwoty dywidendy brutto.

Przy czym w celu uniknięcia podwójnego opodatkowaniu należy zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania określoną w art. 22 ust. 1 lit. a) konwencji (tzw. metodę proporcjonalnego odliczenia), której nie można interpretować w oderwaniu od cytowanego wyżej art. 10 ust. 2 lit. b) konwencji.

W myśl art. 22 ust. 1 lit. a) ww. konwencji, z uwzględnieniem postanowień ustawodawstwa Zjednoczonego Królestwa w zakresie zaliczania na poczet podatku Zjednoczonego Królestwa podatku podlegającego zapłaceniu na terytorium poza Zjednoczonym Królestwem (które nie naruszają ogólnej zawartej tutaj zasady) - podatek polski płacony, bezpośrednio lub przez potrącenie, na podstawie ustawodawstwa Polski i zgodnie z niniejszą Konwencją, z tytułu przychodów, dochodów lub należnych zysków ze źródeł położonych w Polsce (z wyłączeniem, w przypadku dywidend, podatku płaconego od zysków, z których dywidenda jest wypłacana) będzie zaliczony na poczet podatku Zjednoczonego Królestwa obliczonego w stosunku do tych przychodów, dochodów lub należnych zysków, w stosunku do których podatek polski został obliczony.

Tym samym podatek zapłacony w Polsce Wnioskodawca może zaliczyć w Wielkiej Brytanii na poczet podatku płaconego w Wielkiej Brytanii.

Zatem na gruncie analizowanej sprawy Wnioskodawca po przedstawieniu płatnikowi certyfikatu rezydencji potwierdzającego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii - zgodnie z zapisami ww. konwencji - powinien zapłacić w Polsce podatek w wysokości 10% kwoty dywidendy brutto, do poboru którego zobowiązany był płatnik.

Reasumując, w sytuacji wypłaty przez płatnika na rzecz Wnioskodawcy dywidendy, ciężar poboru 10% podatku spoczywał na płatnika, natomiast Wnioskodawca nie był zobowiązany do składania zeznania rocznego (PIT-38), na podstawie którego Wnioskodawca byłby zobligowany do zapłaty podatku w wysokości 19%.

Obowiązek złożenia zeznania spoczywa na podatniku tylko wówczas, gdy płatnika, pomimo ciążącego na nim obowiązku, nie dokona poboru tego podatku. W związku z powyższym w sytuacji, gdy wpłacająca dywidendę polska spółka nie pobrała z tytułu wypłaconej Wnioskodawcy dywidendy - 10% podatku, zgodnie z postanowieniami art. 10 ust. 2 lit. b) konwencji, tj. wypłaciła Wnioskodawcy dywidendę w kwocie brutto, Wnioskodawca zobowiązany był w zeznaniu rocznych, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub art. 45 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składanym za 2018 r. wykazać należy podatek nie pobrany przez płatnika.

Zgodnie bowiem z art. 45 ust. 3b ww. ustawy, w zeznaniu, o którym mowa w ust. 1 lub 1a, wykazuje się należny podatek dochodowy, o którym mowa w art. 29-30a, jeżeli podatek ten nie został pobrany przez płatnika.

W konsekwencji nie można w pełni zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy odnośnie pytania Nr 1, że całość przychodu z tytułu dywidendy wypłaconej przez spółkę polska podlega opodatkowaniu tylko w Wielkiej Brytanii, ponieważ jak wskazano powyżej, dywidenda podlega w Polsce opodatkowaniu 10% podatkiem, do poboru którego zobowiązana była polska spółka, jako płatnik, natomiast w sytuacji nie pobrania tego podatku przez płatnika, ciężar opodatkowania spoczywa na Wnioskodawcy.

Natomiast w sytuacji, gdy płatnik pobrał zryczałtowany 19% podatek dochodowy od wypłaconej Wnioskodawcy dywidendy, m.in. z uwagi na to, że Wnioskodawca nie przedstawił płatnikowi certyfikatu rezydencji potwierdzającego miejsce zamieszkania dla celów podatkowy w Wielkiej Brytanii, jednakże Wnioskodawca faktycznie dysponuje przedmiotowym certyfikatem rezydencji, ma możliwość ubiegania się o zwrot podatku od nadwyżki ponad 10% kwoty podatku od dywidendy w Polsce, a tym samym w tej części stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania Nr 1 dotyczącego opodatkowania wypłaconej dywidendy jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 1 konwencji, odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Natomiast w myśl art. 11 ust. 2 konwencji, takie odsetki mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek. Właściwe organy Umawiających się Państw ustalą, w drodze wzajemnego porozumienia, sposób stosowania tego ograniczenia.

W myśl art. 11 ust. 4 konwencji, użyte w tym artykule określenie „odsetki” oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych. Określenie to nie obejmuje żadnego dochodu, który jest traktowany jak dywidenda zgodnie z postanowieniami artykułu 10 niniejszej Konwencji.

Zatem dochody z odsetek od udzielonej spółce polskiej pożyczki wypłacone przez spółkę z siedzibą w Polsce osobie mającej miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii podlegają opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii, jak również odsetki te mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, tj. w Polsce, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie tj. w Wielkiej Brytanii, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek.

Z powyższego wynika, że państwu, w którym powstają odsetki (w tym przypadku Polsce), z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 11 ww. umowy, przysługuje prawo do ich opodatkowania, zgodnie z prawem tego państwa. Jednocześnie przepis art. 11 ust. 2 ww. umowy przewiduje ograniczenie tego opodatkowania w państwie źródła, a mianowicie podatek w ten sposób pobierany nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych odsetek.

W myśl art. 22 ust. 1 lit. a) ww. Konwencji, z uwzględnieniem postanowień ustawodawstwa Zjednoczonego Królestwa w zakresie zaliczania na poczet podatku Zjednoczonego Królestwa podatku podlegającego zapłaceniu na terytorium poza Zjednoczonym Królestwem (które nie naruszają ogólnej zawartej tutaj zasady) - podatek polski płacony, bezpośrednio lub przez potrącenie, na podstawie ustawodawstwa Polski i zgodnie z niniejszą Konwencją, z tytułu przychodów, dochodów lub należnych zysków ze źródeł położonych w Polsce (z wyłączeniem, w przypadku dywidend, podatku płaconego od zysków, z których dywidenda jest wypłacana) będzie zaliczony na poczet podatku Zjednoczonego Królestwa obliczonego w stosunku do tych przychodów, dochodów lub należnych zysków, w stosunku do których podatek polski został obliczony.

Reasumując, stwierdzić należy, że dochód z tytułu odsetek wypłaconych przez spółkę z siedzibą w Polsce na rzecz Wnioskodawcy, będącego angielskim rezydentem podatkowym, może być opodatkowany w Wielkiej Brytanii. Dochód ten podlega również opodatkowaniu w państwie ich powstania, tj. w Polsce, przy czym w celu uniknięcia podwójnego opodatkowaniu należy zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania określoną w powołanym wyżej art. 22 ust. 1 lit. a) konwencji (tzw. metodę proporcjonalnego odliczenia), której nie można interpretować w oderwaniu od cytowanego wyżej art. 11 ust. 2 konwencji.

Wskazać bowiem należy, że art. 11 ust. 2 konwencji wprowadza wprost ograniczenie procentowe co do wysokości podatku, jaki może maksymalnie zostać pobrany z tytułu odsetek uzyskiwanych w Polsce przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Anglii.

Zatem na gruncie analizowanej sprawy Wnioskodawca po przedstawieniu płatnikowi certyfikatu rezydencji potwierdzającego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Anglii może - zgodnie z zapisami ww. konwencji - zapłacić w Polsce podatek w wysokości 5% kwoty brutto odsetek.

Jeżeli podatnik nie korzysta z tego uprawnienia w momencie poboru przez płatnika podatku od danego przychodu, a faktycznie dysponuje przedmiotowym certyfikatem rezydencji, ma możliwość ubiegania się o zwrot podatku od nadwyżki ponad 5% kwoty odsetek brutto w Polsce.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania Nr 2 jest prawidłowe.

Potwierdzić należy także stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania Nr 3 dotyczącego opodatkowania przychodu ze zbycia akcji polskich spółek.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6 niniejszej Konwencji i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże w myśl art. 13 ust. 2 ww. konwencji, zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności:

1. udziałów (akcji), innych niż akcje, które są przedmiotem znaczącego i regularnego obrotu na giełdzie, których wartość w całości lub w większej części związana jest bezpośrednio lub pośrednio z majątkiem nieruchomym położonym w drugim Umawiającym się Państwie, lub
   
2. udziału w spółce osobowej lub truście, których aktywa składają się głownie z majątku nieruchomego położonego w drugim Umawiającym się Państwie, lub z udziałów (akcji), o których mowa w punkcie a) niniejszego ustępu
   

- mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Natomiast art. 13 ust. 5 ww. konwencji stanowi, że zyski z przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w ustępach 1, 2, 3 i 4 niniejszego artykułu mogą być opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Mając na uwadze ww. przepisy oraz przedstawiony we wniosku stanu faktyczny, należy stwierdzić, że przychód jaki Wnioskodawca osiągnął w 2018 r. z tytułu zbycia akcji polskich spółek notowanych na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie, podlegają opodatkowaniu wyłącznie w kraju miejsca zamieszkania Wnioskodawcy, tj. w Wielkiej Brytanii, stosownie do uregulowań art. 13 ust. 5 Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych. Tym samym, Wnioskodawca, rezydent Wielkiej Brytanii w związku z uzyskanym przychodem ze zbycia akcji nie był zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego PIT-38 za 2018 r. i uiszczenia z tego tytułu podatku w wysokości 19% w Polsce.

Końcowo należy wskazać, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii związanych ze zwrotem na rzecz Wnioskodawcy nadpłaconego w Polsce podatku, ponieważ pytania przedstawione we wniosku nie odnoszą się do tego zagadnienia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.