Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.327.2019.2.SP
z 10 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z poźn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2019 r. (data wpływu 29 lipca 2019 r.) uzupełnione pismem z dnia 26 września 2019 r. (data nadania 26 września 2019 r., data wpływu 1 października 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 16 września 2019 r. (data wysyłki 16 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zwolnienia od opodatkowania otrzymanego odszkodowania w części dotyczącej:

• lokali mieszkalnych zamieszkałych przez członków Wspólnoty – jest prawidłowe,
  

• w pozostałym zakresie – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zwolnienia od opodatkowania otrzymanego odszkodowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólnota w 2006 roku zawarła umowę z wykonawcą na realizację robót budowlanych na budynku Wspólnoty w zakresie remontu i docieplenia budynku mieszkalnego wielorodzinnego.

W trakcie robót inspektorzy nadzoru (inwestorskiego i autorskiego) zapewniali Wspólnotę o prawidłowości wykonywanych robót budowlanych. Po zakończeniu robót przystąpiono do odbioru robót i wtedy zaczęły ujawniać się wady i błędy wykonawcze, z których najpoważniejsze były liczne pęknięcia nowego docieplenia elewacji.

Wspólnota zleciła firmie zewnętrznej opracowanie ekspertyzy technicznej. Ekspertyza wykazała, że w trakcie robót wykonawca popełnił wszystkie błędy, jakie możliwe były do popełnienia w tego rodzaju robotach budowlanych.

Roboty nie zostały odebrane przez Wspólnotę.

Wspólnota wystąpiła z pozwem do sądu: wniosła o zasądzenie od pozwanych na rzecz Wspólnoty kwoty odszkodowania wraz z odsetkami ustawowymi do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania tytułem odszkodowania za szkody spowodowane wykonaniem robót budowlanych – remontu elewacji z dociepleniem budynku mieszkalnego wielorodzinnego – w sposób wadliwy, grożący bezpieczeństwu ludzi i mienia. Do powstania szkody doprowadziły działania i zaniechania pozwanych. Dochodzona kwota odszkodowania obejmowała koszt wykonania robót budowlanych, zajęcia terenu, koszty ekspertyz, koszt demontażu reklam, utracone korzyści z zamieszczania reklam i uwzględniała zatrzymane kwoty wynagrodzenia za wykonywane usługi.

W 2016 roku Sąd I instancji wydał wyrok zasądzając od pozwanych na rzecz Wspólnoty odszkodowanie wraz z odsetkami za opóźnienie. Kwota z depozytu sądowego w 2018 r. – w wyniku egzekucji komorniczej – została przelana przez komornika na rachunek bankowy Wspólnoty. Sąd apelacyjny w roku 2019 utrzymał w mocy wyrok sądu I instancji nie zmniejszając ogólnej sumy odszkodowania należnego Wspólnocie.

Wspólnota, po otrzymaniu odszkodowań od ubezpieczycieli pozwanych, podjęła uchwałę o przeznaczeniu otrzymanych i zasądzonych środków finansowych na remont elewacji; środki te gromadzone są na odrębnym rachunku bankowym. Na remont zostają przeznaczone wszystkie środki zasądzone wraz z odsetkami. Zważywszy na znaczny wzrost cen materiałów i usług budowlanych od roku 2008 oraz konieczność poniesienia dodatkowych kosztów (np. nowy projekt budowlany, utylizacja styropianu, który zostanie zdjęty z elewacji podczas rozbiórki docieplenia) środki zasądzone wraz z odsetkami mogą okazać się niewystarczające na wykonanie remontu elewacji.

W lutym 2019 r., w drodze konkursu ofert, Wspólnota wybrała projektanta i zawarła umowę o opracowanie projektu rozbiórki wadliwego i wykonania nowego docieplenia. Na rok 2020 Wspólnota planuje wykonanie remontu elewacji, który będzie finansowany z zasądzonych wraz z odsetkami środków otrzymanych na mocy wyroku sądowego.

W odpowiedzi na wezwanie, pismem z dnia 26 września 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny w sprawie poprzez wskazanie, że:

W skład budynku Wspólnoty wchodzą:

1. Lokale mieszkalne zamieszkałe przez:
   • Członków Wspólnoty
     
   • Najemców (kilka lokali, których właścicielem jest członek Wspólnoty – B.)
     
2. Lokale użytkowe stanowiące własność członków Wspólnoty, głównie B.
   
   

Przeprowadzony w roku 2006 remont elewacji (docieplenie) dotyczył części mieszkalnej budynku.

Lokale użytkowe znajdujące się na parterze budynku nie były i nie będą objęte dociepleniem elewacji, całą powierzchnię elewacji parteru stanowią witryny.

Zasądzone przez Sąd odszkodowanie wraz z odsetkami (z tytułu wadliwie wykonanego docieplenia) nie będzie przeznaczone na remont lokali użytkowych.

Odszkodowanie wraz z odsetkami jest w całości przeznaczone na wymianę docieplenia elewacji (rozbiórkę wadliwie wykonanego docieplenia i wykonanie nowego, prawidłowego docieplenia elewacji).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dochód stanowiący otrzymane odszkodowanie wraz z należnymi odsetkami do dnia zapłaty podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych jeśli został w całości przeznaczony na wykonanie remontu budynku Wspólnoty zgodnie z podjętymi uchwałami?

Stanowisko Wnioskodawcy

Wspólnota uważa, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody wspólnot prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej, jeśli zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem tych zasobów. Tym samym należy uznać, że dochód z otrzymanego odszkodowania jest zwolniony z CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie możliwości zwolnienia od opodatkowania otrzymanego odszkodowania w części dotyczącej:

• lokali mieszkalnych zamieszkałych przez członków Wspólnoty – za prawidłowe,
  

• w pozostałym zakresie – za nieprawidłowe.
  
  

Zasady powstawania i funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2019 r. poz. 737 z późn. zm.). Zgodnie z art. 6 ww. ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu. W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Wspólnoty mieszkaniowe, jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: „u.p.d.o.p.”), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p. przedmiotem opodatkowanie podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Z kolei z art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p. wynika, że dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie natomiast do treści art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p., za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przychodem jest zatem ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Otrzymanymi pieniędzmi lub wartościami pieniężnymi są zatem tylko takie wartości, które powiększają aktywa majątkowe podatnika, a więc którymi może on rozporządzać jak własnymi.

Bez znaczenia jest źródło pochodzenia tych środków, tzn. czy zostały one wypracowane wskutek prowadzenia działalności gospodarczej, uzyskane jako pożytki zrealizowane przez wspólnotę z nieruchomości wspólnej, czy też otrzymane w inny przewidziany tą ustawą sposób.

Powyższe oznacza, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na konto Wspólnoty mieszkaniowej, bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią w rozumieniu ustawy podatkowej przychód.

Natomiast wszelkie koszty ponoszone przez Wspólnotę, mające związek z uzyskanym przychodem są kosztami uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca – Wspólnota zawarła w 2006 r. umowę na realizację robót budowlanych na budynku Wspólnoty w zakresie remontu i docieplenia budynku mieszkalnego wielorodzinnego. Po zakończeniu robót, podczas ich odbioru, zaczęły ujawniać się wady i błędy wykonawcze, w tym pęknięcia nowego docieplenia elewacji. Firma zewnętrzna, na zlecenie Wnioskodawcy opracowała ekspertyzę techniczną, która wykazała, że w trakcie robót wykonawca popełnił szereg błędów. Wspólnota wystąpiła do sądu z pozwem o zasądzenie odszkodowania wraz z odsetkami ustawowymi tytułem odszkodowania za szkody spowodowane wykonaniem robót budowlanych ¬ remontu elewacji z dociepleniem budynku mieszkalnego, wielorodzinnego – w sposób wadliwy, grożący bezpieczeństwu ludzi i mienia. W 2016 r. Sąd I instancji wydał wyrok zasądzając od pozwanych na rzecz Wspólnoty odszkodowanie wraz z odsetkami za opóźnienie. Sąd apelacyjny w 2019 r. utrzymał w mocy wyrok sądu I instancji nie zmniejszając ogólnej sumy odszkodowania należnego Wspólnocie. Po otrzymaniu odszkodowań Wspólnota podjęła uchwałę o przeznaczeniu otrzymanych i zasądzonych środków finansowych na remont elewacji. Na remont zostaną przeznaczone wszystkie środki zasądzone, łącznie z odsetkami. Wspólnota przewiduje, że w związku ze wzrostem cen materiałów i usług budowlanych oraz konieczności wykonania dodatkowych czynności, zasądzone środku, wraz z odsetkami, mogą okazać się niewystarczające na wykonanie remontu elewacji. W lutym 2019 r. wybrano projektanta i zawarto umowę na opracowanie projektu rozbiórki wadliwego i wykonania nowego docieplenia. Wspólnota planuje w 2020 r. wyremontować elewację, a środki na ten cel będą pochodzić z odszkodowania, wraz z odsetkami, otrzymanymi na mocy wyroku sądowego.

W skład budynku Wspólnoty wchodzą:

1. Lokale mieszkalne zamieszkałe przez:
   • Członków Wspólnoty
     
   • Najemców (kilka lokali, których właścicielem jest członek Wspólnoty – B.)
     
2. Lokale użytkowe stanowiące własność członków Wspólnoty, głównie B.
   
   

Przeprowadzony w roku 2006 remont elewacji (docieplenie) dotyczył części mieszkalnej budynku.

Lokale użytkowe znajdujące się na parterze budynku nie były i nie będą objęte dociepleniem elewacji, całą powierzchnię elewacji parteru stanowią witryny.

Zasądzone przez Sąd odszkodowanie wraz z odsetkami (z tytułu wadliwie wykonanego docieplenie) nie będzie przeznaczone na remont lokali użytkowych.

Odszkodowanie wraz z odsetkami jest w całości przeznaczone na wymianę docieplenia elewacji (rozbiórkę wadliwie wykonanego docieplenia i wykonanie nowego, prawidłowego docieplenia elewacji).

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Zatem z powyższej regulacji można wywieść, że aby dochód podmiotów, o których w nim mowa korzystał z powyższego zwolnienia muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

• dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,
  

• dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.
  
  
  

Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe wyjaśnienie oznacza, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nieprzeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

Ustawa o podatku dochodowym nie zawiera definicji „gospodarki zasobami mieszkaniowymi” oraz „zasobów mieszkaniowych”. Odnosząc się do znaczenia tych pojęć funkcjonującego w języku powszechnym, należy przyjąć, że „gospodarka” – w kontekście omawianego przypadku – oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś, „zasób” to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś, natomiast „mieszkanie” to pomieszczenie, w którym się mieszka (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN 1996, pod red. M. Szymczaka). Przymiotnik „mieszkaniowy”, „mieszkaniowe” określa zatem rzeczy związane z mieszkaniem, odnoszące się do mieszkania.

Zatem, termin zasoby mieszkaniowe dotyczy obiektów mieszkalnych, przeznaczonych do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych.

Wobec powyższego, gospodarka zasobami mieszkaniowymi obejmuje zarządzanie i dysponowanie zgromadzonym zbiorem rzeczy, służących celom mieszkaniowym lub związanych z zamieszkiwaniem. Jej istota sprowadza się do działań służących prawidłowej eksploatacji tych zasobów i utrzymaniu substancji mieszkaniowej w stanie niepogorszonym.

Uwzględniając charakter opłat wnoszonych przez właścicieli lokali oraz pokrywanych z nich kosztów, uzasadnione jest rozumienie pojęcia zasoby mieszkaniowe, użytego w art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p., nie tylko jako obejmującego lokale mieszkalne, ale również innego rodzaju pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające jego sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.

Oznacza to, że przez „zasoby mieszkaniowe” należy rozumieć:

1. budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże;
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe;
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki – doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci);
4. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których posadowione są budynki mieszkalne.
   
   

Związane z wyżej wymienionymi budynkami (lokalami mieszkalnymi i pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody (np. opłaty, czynsze, odsetki za zwłokę od nieterminowych ich wpłat) oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy). Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p., wolny jest od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Ze zwolnienia nie będą natomiast korzystały dochody, osiągnięte z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów, gdyż nie będzie spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy.

Lokale użytkowe nie wchodzą w skład zasobów mieszkaniowych. Nie należą one do żadnej ze wskazanych powyżej grup pomieszczeń pozostałych i urządzeń, wchodzących w skład zasobów mieszkaniowych. Ich istnienie nie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców (ułatwiających dostęp do budynku mieszkalnego, zapewniających sprawne jego funkcjonowanie i administrowanie).

W odniesieniu do lokali mieszkalnych zamieszkałych przez najemców, tj. lokali, których właścicielem jest członek Wspólnoty – B. należy jeszcze raz podkreślić, że ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p. korzystają dochody m.in. wspólnot mieszkaniowych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

W wyroku z 18 czerwca 2015 r., sygn. akt II FSK 1025/13 NSA stwierdził w odniesieniu do spółdzielni mieszkaniowych, że „(…) wszelkie usługi na rzecz podmiotów niebędących członkami spółdzielni mieszkaniowej (…) pozostają bez związku z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych członków oraz ich rodzin i nie stanowią gospodarki zasobami mieszkaniowymi w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p.” oraz że „(…) uzyskany z tego tytułu dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych”.

Pomimo, że cytowany wyrok dotyczy spółdzielni mieszkaniowych, wyrażony w nim przez NSA pogląd, powinien mieć zastosowanie również w przypadku wspólnot mieszkaniowych.

Za powyższym przemawia fakt, że ustawodawca wprowadzając w art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p. zwolnienie przedmiotowe, jako podmioty uprawnione do skorzystania z niego wymienił kolejno: spółdzielnie mieszkaniowe, wspólnoty mieszkaniowe, towarzystwa budownictwa społecznego oraz samorządowe jednostki organizacyjne prowadzące działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej. Nie dokonał zatem istotnego rozróżnienia podmiotowości prawnopodatkowej spółdzielni i wspólnot mieszkaniowych i pozostałych wymienionych podmiotów, w kwestiach związanych z możliwością skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Nie ma zatem podstaw do odmiennej kwalifikacji na gruncie u.p.d.o.p. np. przychodów uzyskanych z opłat dokonanych przez osobę niebędącą członkiem wspólnoty mieszkaniowej na rzecz wspólnoty, od wpłat dokonanych przez osobę spoza spółdzielni mieszkaniowej na rzecz spółdzielni.

Oznacza to, że w zakresie w jakim otrzymane przez Wspólnotę odszkodowanie pochodzi z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w ww. rozumieniu oraz o ile przeznaczone i wydatkowane jest na utrzymanie zasobów mieszkaniowych podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p.

Natomiast w tej części, w jakiej odszkodowanie otrzymane od wykonawcy robót budowlanych z tytułu szkód spowodowanych wadliwym wykonaniem robót budowlanych dotyczy lokali mieszkalnych zamieszkałych przez osoby niebędące członkami wspólnoty, otrzymane środki nie pochodzą z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w związku z czym nie mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania, nawet gdy otrzymane odszkodowanie zostanie w tej części przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych. Dla zastosowania zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p. koniecznie jest bowiem łączne spełnienie przesłanek zawartych w treści tego przepisu.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p. środków pieniężnych otrzymanych przez Wspólnotę w związku z otrzymanym odszkodowaniem z tytułu szkód spowodowanych wadliwym wykonaniem robót budowlanych, w części dotyczącej:

• lokali mieszkalnych zamieszkałych przez członków Wspólnoty – jest prawidłowe,
  

• w pozostałym zakresie – jest nieprawidłowe.
  
  
  

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny w sprawie będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.