Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.196.2019.2.KF
z 4 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2019 r. (data wpływu 5 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z likwidacją spółki z ograniczoną odpowiedzialnością – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z likwidacją spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Z uwagi na fakt, że złożony wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 138c § 1 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 30 sierpnia 2019 r. nr 0112-KDIL3-1.4011.196.2019.1.KF, na podstawie art. 155 § 1 tej ustawy, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wezwał Wnioskodawcę do wskazania poprawnego adresu elektronicznego Pełnomocnika w systemie teleinformatycznym wykorzystywanym przez organ podatkowy, tj. w systemie ePUAP lub udzielenie informacji o odbiorze korespondencji w siedzibie Organu, w terminie 7 dni od doręczenia wezwania, pod rygorem doręczania pism za pośrednictwem operatora pocztowego na adres Pełnomocnika.

Wezwanie wysłane w dniu 30 sierpnia 2019 r., skutecznie doręczono w dniu 16 września 2019 r., zatem wyznaczony termin na uzupełnienie wniosku upłynął w dniu 23 września 2019 r. i w tym czasie nie uzupełniono wniosku. W związku z powyższym niniejsze rozstrzygnięcie, zgodnie z pouczeniem zawartym w wezwaniu, doręcza się za pośrednictwem operatora pocztowego na adres Pełnomocnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. z siedzibą w (…) znajduje się w stanie likwidacji. Po spieniężeniu majątku spółki, a następnie spłacie lub zabezpieczeniu wierzycieli, do podziału pomiędzy wspólników pozostała określona kwota pieniędzy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z kapitałów pieniężnych są przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, w tym również przychody z podziału majątku likwidowanej osoby prawnej.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy, płatnikiem podatku dochodowego jest podmiot dokonujący wypłaty pieniędzy podatnikowi, a więc likwidowana spółka. Stosownie do treści art. 30a ust. 1 pkt 4 w związku z art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. c ustawy, od przychodów z podziału majątku likwidowanej osoby prawnej pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 50a ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej w części stanowiącej koszt nabycia lub objęcia udziałów w tej spółce. Likwidowana spółka ustaliła koszt nabycia lub objęcia udziałów w spółce przez poszczególnych wspólników na podstawie posiadanych przez spółkę umów spółki, zawierających dane dotyczące objęcia udziałów oraz dostarczonych przez wspólników umów kupna udziałów.

Kwotę pobranego zryczałtowanego podatku spółka powinna przekazać na rachunek urzędu skarbowego właściwego według swej siedziby, do 20 dnia następnego miesiąca i wykazać w zbiorczej deklaracji PIT-8AR. Deklarację tę należy przesłać do urzędu skarbowego do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym, a w razie zaprzestania przez płatnika prowadzenia działalności przed końcem stycznia – do dnia zaprzestania tej działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy płatnik jest zobowiązany do samodzielnego ustalenia kwoty stanowiącej wartość majątku otrzymanego przez podatnika w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, w części stanowiącej koszt nabycia przez podatnika lub objęcia przez podatnika udziałów w tej spółce w celu prawidłowego ustalenia kwoty zwolnionej z opodatkowania?
2. W jaki sposób płatnik ma udokumentować kwotę zwolnioną z opodatkowania, stanowiącą wartość majątku otrzymanego przez podatnika w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, w części stanowiącej koszt nabycia przez podatnika lub objęcia przez podatnika udziałów w tej spółce?
3. W jaki sposób płatnik ma wykazać urzędowi skarbowemu oraz podatnikowi obliczoną samodzielnie kwotę zwolnioną z opodatkowania?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, płatnik jest zobowiązany do samodzielnego ustalenia kwoty stanowiącej wartość majątku otrzymanego przez podatnika w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, w części stanowiącej koszt nabycia przez podatnika lub objęcia przez podatnika udziałów w tej spółce w celu prawidłowego ustalenia kwoty zwolnionej z opodatkowania i prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania. Ponieważ zgodnie z art. 30a ust. 7 przychodów otrzymanych z podziału majątku likwidowanej osoby prawnej, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach ogólnych, określonych w art. 27 ustawy, podatnik nie będzie miał możliwości skorygowania kwoty zwolnionej z opodatkowania i kwoty opodatkowanego przychodu poprzez prawidłowe jej określenie w zeznaniu rocznym. Wnioskować zatem należy, iż to na płatniku spoczywa obowiązek prawidłowego wyliczenia podstawy opodatkowania, a zatem również wartości majątku otrzymanego przez podatnika w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, w części stanowiącej koszt nabycia przez podatnika lub objęcia przez podatnika udziałów w tej spółce.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2, płatnik może udokumentować kwotę zwolnioną z opodatkowania, stanowiącą wartość majątku otrzymanego przez podatnika w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, w części stanowiącej koszt nabycia przez podatnika lub objęcia przez podatnika udziałów w tej spółce poprzez samodzielne ustalenie kosztów objęcia lub nabycia udziałów w spółce. Płatnik może te wartości udokumentować posiadanymi przez siebie umowami spółki, zawierającymi dane dotyczące kosztów objęcia udziałów przez poszczególnych wspólników oraz na podstawie dostarczonych przez wspólników kopii umów nabycia udziałów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 3, płatnik nie wykazuje ani urzędowi skarbowemu, ani też podatnikowi wyliczonej przez siebie kwoty zwolnionej z opodatkowania. Zgodnie z treścią art. 41 ust. 1a ustawy, płatnik przekazuje urzędowi skarbowemu, właściwemu według swej siedziby, deklarację roczną PIT-8AR. Deklaracja PIT-8AR nie zawiera żadnej rubryki, w której należałoby wykazać kwotę zwolnienia od podatku. Żaden przepis ustawy nie nakłada w tym przypadku na płatnika obowiązku przesłania podatnikowi jakiejkolwiek informacji dotyczącej poboru podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. c ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym również podział majątku likwidowanej osoby prawnej lub spółki.

Przy czym – w myśl art. 5a pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
   
   

Tryb likwidacji spółek z ograniczoną odpowiedzialnością został uregulowany przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 272 Kodeksu spółek handlowych, rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru.

Stosownie do treści art. 286 § 1 ww. ustawy, podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli. Majątek, o którym mowa w § 1, dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów. Umowa spółki może określać inne zasady podziału majątku (art. 286 § 2 i § 3 tej ustawy).

Zgodnie z poglądem prezentowanym w doktrynie prawa handlowego, podział majątku może nastąpić bądź przez wypłatę wspólnikom przypadających im z tytułu likwidacji kwot w pieniądzu, bądź przez przydzielenie poszczególnych przedmiotów majątkowych zlikwidowanej spółki. Należy przy tym podkreślić, że ustawodawca nie różnicuje sposobu opodatkowania przychodów uzyskanych w związku z likwidacją majątku spółki w zależności od tego czy wypłacane są środki pieniężne, czy też zwrot następuje w formie niepieniężnej.

Z treści art. 24 ust. 5 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki. Powyższe oznacza, że w przypadku wypłaty majątku z tytułu likwidacji spółki w gotówce dochodem (przychodem) będzie wartość uzyskanej kwoty pieniężnej.

Jednocześnie w myśl art. 21 ust. 1 pkt 50a ww. ustawy, wolna od podatku jest wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, w części stanowiącej koszt nabycia lub objęcia udziałów (akcji) w tej spółce lub udziałów w zyskach osoby prawnej.

Przy czym, dyspozycją tego przepisu objęta jest równowartość faktycznie poniesionych przez podatnika, który otrzymuje przysporzenie, wydatków na nabycie lub objęcie udziałów (akcji). Wobec powyższego, różnica pomiędzy wartością majątku otrzymanego w wyniku likwidacji spółki a wydatkami poniesionymi na objęcie lub nabycie udziałów (akcji) w tej spółce, których wartość jest zwolniona z podatku, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jak stanowi natomiast art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a, z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych.

Przy czym, zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a, 5d i 5e (art. 30a ust. 6 ww. ustawy).

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę, poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Jednocześnie na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zatem do obliczenia i pobrania zryczałtowanego podatku w wysokości 19% przychodu (dochodu) z tytułu podziału majątku likwidowanej osoby prawnej zobowiązany na mocy art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych jest płatnik, czyli w analizowanej sprawie likwidowana spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Tym samym, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że to na płatniku spoczywa obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, w tym również przychodu korzystającego ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 50a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc wartości majątku otrzymanego przez podatnika (wspólnika) w związku z likwidacją spółki, w części stanowiącej koszt nabycia przez podatnika lub objęcia przez podatnika udziałów w tej spółce.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera żadnych uregulowań dotyczących sposobu dokumentowania kwoty zwolnionej z opodatkowania, stanowiącej wartość majątku otrzymanego przez podatnika w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, w części stanowiącej koszt nabycia przez podatnika lub objęcia przez podatnika udziałów w tej spółce.

Na gruncie prawa podatkowego, w świetle art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Uprawnieniem, a zarazem obowiązkiem płatnika dokonującego obliczenia, pobrania oraz wpłacenia podatku na rzecz organu podatkowego jest zatem oparcie się na wszelkiego rodzaju dowodach istotnych dla ustalenia istotnego z punktu widzenia norm materialnego prawa podatkowego stanu faktycznego.

Płatnik może zatem wartości te udokumentować np. posiadanymi umowami spółki, zawierającymi dane dotyczące kosztów objęcia udziałów przez poszczególnych wspólników oraz na podstawie dostarczonych przez wspólników kopii umów nabycia udziałów. Przy czym ryzyko niewłaściwego wykazania tych okoliczności spoczywa na płatniku, w jego zatem interesie jest niebudzące wątpliwości dowodowe wykazanie tych okoliczności, które mogą być weryfikowane przez organ podatkowy.

Przy czym, podkreślenia wymaga, że w interpretacji indywidualnej nie można jednoznacznie przesądzić, co będzie wystarczającym dokumentem uprawniającym do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 50a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ostateczna ocena, czy powyższe okoliczności zostały prawidłowo udokumentowane, leży bowiem w kompetencjach organów podatkowych właściwych dla Wnioskodawcy w danej sprawie w toku odpowiedniego postępowania. Organ wydający interpretację indywidualną nie może natomiast dokonać takiej oceny materiału dowodowego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nakłada również na Wnioskodawcę, jako płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego, obowiązek informacyjny wynikający z art. 42 ust. 1a.

Zgodnie z tym przepisem, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Zatem Wnioskodawca, zobowiązany jest przesłać wyłącznie do urzędu skarbowego właściwego według swojej siedziby deklarację roczną o zryczałtowanym podatku dochodowym (formularz PIT-8AR). W deklaracji tej należy wykazać wyłącznie kwoty pobranego zryczałtowanego podatku za poszczególne miesiące. Deklaracja ta nie zawiera żadnej rubryki, w której płatnik miałby wykazać kwotę zwolnioną z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 50a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy podatkowe również nie nakładają na płatnika takiego obowiązku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.