Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.485.2019.1.AB
z 3 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 lipca 2019 r. (data wpływu 2 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego działek - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego działek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wojewoda ustanowił w niżej podanych decyzjach nabycie z mocy prawa użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowych stanowiącej własność Skarbu Państwa dla P obecnie P Spółka Akcyjna posiadających w użytkowaniu wieczystym grunty na terenie powiatu , których wpisu do ksiąg wieczystych dokonano po dniu 1 maja 2004 r. i tym samym naliczono podatek VAT który jest zawarty w opłacie. Szczegółowe informacje dotyczące gruntów oddanych w użytkowanie wieczyste dla (…) przedstawiają się następująco:

W odniesieniu do działki Nr 2 oraz działki Nr 5 obręb G objętą Decyzją Wojewody z dnia 20.03.2006 r. znak (…) w której stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. przez przedsiębiorstwo państwowe – „X” prawa użytkowania wieczystego gruntu Skarbu Państwa położonego w obrębie G, gmina G, oznaczonego w rejestrze gruntów jako działki: nr 2 o powierzchni 6,0400 ha, nr 5 o powierzchni 1,1900 ha, KW Nr Karta 4. Okres użytkowania wieczystego określa się na 99 lat, licząc od dnia 05.12.1990 r. ustalając opłatę roczną za użytkowanie wieczyste części gruntów znajdujących się pod zabudową mieszkaniową w wysokości;

• za część działki nr 2 stanowiącej powierzchnię 2400 m² - 90,24 zł
• za część działki nr 5 stanowiącej powierzchnię 1200 m² - 44,64 zł
  
  

zgodnie z ww. decyzją opłatę roczną ustanowiono w wysokości 1% ceny gruntu. Łączna opłata roczna za użytkowanie wieczyste części gruntu o powierzchni 0,3600 ha zabudowanego budynkami mieszkalnymi i gospodarczymi wchodzącymi w skład działek nr 2 i 5 wynosi 134,88 zł. Ustaloną opłatę należy uiścić na konto Starostwa Powiatowego terminie do dnia 31 marca każdego roku począwszy od dnia 01.01.2007 r. Pozostałe grunty o powierzchni 6,8700 ha, zajęte pod infrastrukturę (…) są zwolnione od opłat z tytułu użytkowania wieczystego.

Decyzja Wojewody została wydana na podstawie art. 200 ust. 1, art. 72 ust. 1 i 3 pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46. poz. 543 ze zm.), art. 37 ustawy (…), rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 lutego 1998 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczenia osób prawnych nieruchomościami będącymi dotychczas w ich zarządzie lub użytkowaniu (Dz. U. Nr 23. poz. 120) oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego. Powyższa decyzja stała się prawomocna 20 kwietnia 2006 r. natomiast wpisu do Księgi Wieczystej dokonano 12 marca 2014 r.

W odniesieniu do działki Nr 8 oraz Nr 9 obręb J objętą Decyzją Wojewody z dnia 02.09.2004 r. znak: (…) w której stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem 5.12.1990 r. przez „X” prawa użytkowania wieczystego gruntu Skarbu Państwa położonego w obrębie J gmina N, oznaczonego w rejestrze ewidencji gruntów jako działka nr 8 o pow. 0,0300 ha i nr 9 o pow. 0,0300 ha, KW 1 Okres trwania użytkowania wieczystego określa się na 99 lat licząc od dnia 5.12.1990 r.

Ustala się opłatę roczną za użytkowanie wieczyste gruntu znajdującego się pod zabudową mieszkaniową w wysokości:

• za działkę nr 8 -14,70 zł
• za działkę nr 9 -14,70 zł
  
  

Co stanowi 1% ceny gruntu. Łączna opłata roczna za użytkowanie wieczyste gruntu o pow. 0,0600 ha wynosi 29,40 zł. Ustaloną opłatę należy uiścić w terminie do 31 marca każdego roku na konto Starostwa Powiatowego. Decyzja Wojewody została wydana na podstawie art. 200 ust. 1, art. 72 ust. 1 i 3 pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46. poz. 543 ze zm.), art. 37 (…), rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 lutego 1998 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczenia osób prawnych nieruchomościami będącymi dotychczas w ich zarządzie lub użytkowaniu (Dz.U. Nr 23, poz. 120) oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego. Decyzja stała się prawomocna 17.09.2004 r. natomiast wpisu do Księgi Wieczystej dokonano 15.12.2004 r.

W odniesieniu do działki Nr 4 obręb B objętą Decyzją Wojewody z dnia 20.09.2004 r. znak: (…) w której stwierdził nabycie z mocy prawa z dnia 27 października 2000 r. przez „X” prawa użytkowania wieczystego gruntów, stanowiących własność Skarbu Państwa, oznaczonych na mapie i w rejestrze gruntów obrębu B, gmina B, powiat, jako działka 4 o pow. 0,4727 ha. Okres trwania użytkowania wieczystego określa się na 99 lat licząc od dnia 27 października 2000 r. Ustala się opłatę roczną za użytkowanie wieczyste działki 4 o pow. 0,4727 ha w wysokości 495,00 zł co stanowi 3% ceny gruntu. Ustaloną opłatę należy uiścić w terminie do 31 marca każdego roku na konto Starostwa Powiatowego.

Decyzja Wojewody została wydana na podstawie art. 35 ust. 1 w związku z art. 34 (…), art. 72 ust. 3 pkt 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 46 z 2000 r. poz. 543 ze zm.), rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3.01.2001 r. w sprawie sposobu potwierdzenia posiadania przez „X” gruntów będących własnością Skarbu Państwa, w tym rodzajów dokumentów stanowiących dowody w tych sprawach (Dz.U. Nr 4 z 2001 r., poz. 29) oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego. Decyzja stała się prawomocna 07.10.2004 r. natomiast wpisu do Księgi wieczystej dokonano 12.03.2014 r.

W odniesieniu do działki Nr 5 obręb L objętą Decyzją Wojewody z dnia 06.08.2007 r. znak: (…) stwierdzającej nabycie z mocy prawa z dniem 27 października 2000 r. przez „X” prawa użytkowania wieczystego gruntów Skarbu Państwa oznaczonych na mapie i w rejestrze gruntów obrębu L, gm. G jako działek nr 5 o pow. 0,1000 ha. KW nr 2. Okres trwania użytkowania wieczystego określa się na 99 lat, licząc od dnia 27 października 2000 r. ustala się opłatę roczną za użytkowanie wieczyste wymienionych gruntów w wysokości 39,40 zł co stanowi 1% ceny tych gruntów. Ustalona opłatę należy uiścić w terminie do dnia 31 marca każdego roku na konto Starostwa Powiatowego począwszy od dnia 1 stycznia 2008 r.

Decyzja Wojewody została wydana na podstawie art. 35 ust. 1 w związku z art. 34 ustawy (…) art. 72 ust. 1 i 3 pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 stycznia 2001 r. w sprawie sposobu potwierdzenia posiadania przez „X” gruntów będących własnością Skarbu Państwa, w tym rodzaju dokumentów stanowiących dowody w tych sprawach (Dz. U. Nr 4, poz. 29) oraz art. 104 Kodeksu Postępowania administracyjnego. Decyzja stała się prawomocna 24.08.2007 r. natomiast wpisu do Księgi wieczystej dokonano 28.11.2013 r.

W odniesieniu do działki Nr 1 i Nr 2 oraz Nr 6 obręb J objętą Decyzją Wojewody z dnia 01.09.2004 r. Znak: (…) stwierdzającej nabycie z mocy prawa z dnia 27 października 2000 r. przez - X prawa użytkowania wieczystego gruntów, stanowiących własność Skarbu Państwa oznaczonych na mapie i w rejestrze gruntów obrębu J, gmina N jako działki nr:

• 1 o pow. 0,0500 ha,
• 2 o pow. 0,1600 ha,
• 6 o pow. 0,0200 ha
  
  

Okres trwania użytkowania wieczystego określa się na 99 lat licząc od dnia 27 października 2000 r. Ustala się opłatę roczną za użytkowanie wieczyste gruntu w działce nr 2 o pow. 0,1600 ha zajętej pod budownictwo mieszkaniowe w wysokości 75 zł co stanowi 1% ceny gruntu.

Ustala się opłatę roczną za użytkowanie wieczyste gruntu w działkach nr 1 i nr 6 o łącznej powierzchni 0,0700 ha, oznaczonych w ewidencji gruntów jako drogi, w wysokości 100,80 zł, co stanowi 3% ceny gruntów. Ustaloną opłatę należy uiścić w terminie do 31 marca każdego roku na konto Starostwa.

Decyzja Wojewody została wydana na podstawie art. 35 ust. 1 w związku z art. 34 ustawy (…), art. 72 ust. 3 pkt 4 i 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 46 z 2000 r., poz. 543 ze zm.), art. 8 ustawy (…), rozporządzenia rady Ministrów z dnia 3.01.2001 r. w sprawie potwierdzenia posiadania przez „X” gruntów będących własnością Skarbu Państwa, w tym rodzajów dokumentów stanowiących dowody w tych sprawach (Dz. U. Nr 4 z 2001 r., poz. 29 ) oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego. Decyzja stała się prawomocna 17.09.2004 r. natomiast wpisu do księgi wieczystej dokonano 15.12.2004 r.

W odniesieniu do działki Nr 4 obręb N objętą Decyzją Urzędu Wojewódzkiego z dnia 11.05.1999 r. znak: (…) stwierdzającej nabycie z mocy z dnia 5.12.1990 r. przez - X prawa użytkowania wieczystego gruntu położonego w obrębie nr 10 miasta N, oznaczonego w rejestrze ewidencji gruntów jako działka 4 o pow. 2312 m² KW nr 1. Okres trwania użytkowania wieczystego określa się na 99 lat, licząc od dnia 5.12.1990 r. ustalając opłatę roczną za użytkowanie wieczyste w/w gruntu o pow. 2312 m² zabudowanego budynkiem mieszkalnym wielorodzinnym w wysokość 195,60 zł co stanowi 1% ceny gruntu. Ustaloną opłatę należy uiścić w terminie do dnia 31 marca każdego roku na konto Starostwa Powiatowego.

Decyzja Urzędu Wojewódzkiego wydana na podstawie art. 200 ust. 1, art. 72 ust. 1 i 3 pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. nr 115, poz. 741 ze zm.). art. 2 pkt 2 i art. 42 ustawy (…) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 lutego 1998 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczenia osób prawnych nieruchomościami będącymi dotychczas w ich zarządzie lub użytkowaniu (Dz. U. nr 23, poz. 120) oraz art. 104 kpa. Decyzja stała się prawomocna dnia 28.05.1999 r. natomiast wpisu do Księgi wieczystej dokonano dnia 30.09.2004 r.

W odniesieniu do działki Nr 11 obręb K objętą Decyzją Wojewody z dnia 21.11.2007 r. znak: (…) stwierdzając nabycie z mocy prawa z dnia 5 grudnia 1990 r. przez „X” prawa użytkowania wieczystego gruntu Skarbu Państwa oznaczonego na mapie i w rejestrze gruntów obrębu K działki nr 11 o pow. 0,1542 ha zabudowana budynkiem wykorzystywanym na cele mieszkaniowe, budynkiem gospodarczym, budynkiem nastawni, ustalając opłatę roczna za użytkowanie wieczyste gruntów działki nr 11 w wysokości 170 zł co stanowi 1% ceny gruntów. Ustaloną opłatę należy uiścić w terminie do dnia 31 marca każdego roku na konto Starostwa Powiatowego. Okres trwania użytkowania wieczystego określa się na 99 lat, licząc od dnia 5 grudnia 1990 roku. Decyzja Wojewody wydana na podstawie art. 200 ust. 1, art. 72 ust. 1 i 3 pkt 4 i 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.), art. 37 ustawy (…), art. 8 ustawy (…) oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego. Decyzja stała się prawomocna 12.12.2007 r. natomiast wpisu do księgi wieczystej dokonano dnia 28.05.2008 r.

W odniesieniu do działki Nr 12 oraz Nr 13 obręb B objętą Decyzją Wojewody z dnia 06.04.2004 r. znak: (…) w której stwierdza nabycie z mocy prawa z dniem 27.10.2000 r. przez - X prawa użytkowania wieczystego gruntu oznaczonego na mapie i w rejestrze ewidencji gruntów obrębu B, gmina B, powiat jako działki nr: 12 o pow. 0,0814 ha i 13 o pow. 0,5319 ha. Okres trwania użytkowania wieczystego określa się na 99 lat licząc od dnia 27 października 2000 r. ustalając opłatę roczną za użytkowanie wieczyste gruntów zajętych pod budownictwo mieszkaniowe działki Nr 13 w wysokości 171.80 zł. co stanowi 1% ceny gruntu oraz za użytkowanie wieczyste gruntów zajętych pod istniejącą zieleń działki Nr 12 w wysokości 101,58 zł, co stanowi 3% ceny gruntu. Decyzja Wojewody wydana na podstawie art. 35 ust. 1 w związku z art. 34 ustawy (…) art. 72 ust. 3 pkt 4 i pkt 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 46 poz. 543 z 2000 r. ze zm.), Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3.01.2001 r. w sprawie sposobu potwierdzenia posiadania przez „X” gruntów będących własnością Skarbu Państwa, w tym rodzajów dokumentów stanowiących dowody w tych sprawach (Dz.U. Nr 4, poz. 29 z 2001 r.) oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego Decyzja stała się prawomocna 26.04.2004 r. natomiast wpisu do Księgi wieczystej dokonano dnia 31.12.2003 r.

W odniesieniu do działki Nr 7 obręb Z objętą Decyzją Wojewody z dnia 14.02.2006 r. znak: (…) w której stwierdza się nabycie z mocy prawa z dniem 27 października 2000 r. przez X: prawa użytkowania wieczystego gruntu Skarbu Państwa oznaczonego na mapie i w rejestrze gruntów obrębu Z, gmina G jako działki nr 7 o powierzchni 0,0700 ha KW Nr 2. Okres trwania użytkowania wieczystego określa się na 99 lat, licząc od dnia 27 października 2000 roku, ustala się opłatę roczną za użytkowanie wieczyste gruntu zabudowanego oznaczonego jako działka nr 7 o pow. 0,0700 ha w wysokości 26,25 zł stanowiącej 1% ceny gruntu. Opłatę należy uiścić w terminie do dnia 31 marca każdego roku na konto Starostwa Powiatowego począwszy od dnia 1 stycznia 2007 r. Decyzja Wojewody wydana na podstawie art. 35 ust. 1 w związku z art. 34 ustawy (…), art. 72 ust. 1 i 3 pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 ze zm.), rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 stycznia 2001 r. w sprawie (…) oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego. Decyzja stała się prawomocna 03.03.2006 r. natomiast wpisu do Księgi wieczystej dokonano 12.03.2014 r.

W odniesieniu do działki Nr 9 obręb B objętą Decyzją Wojewody z dnia 07.04.2004 r. znak: (…) w której stwierdza nabycie z mocy prawa z dniem 27.10.2000 r. przez - X prawo użytkowania wieczystego gruntów oznaczonych na mapie i w rejestrze ewidencji gruntów obrębu B, gmina B, powiat jako działka nr 1 o pow. 6.7500 ha. Okres trwania użytkowania wieczystego określa się na 99 lat licząc od dnia 27 października 2000 r. ustala się opłatę roczną za użytkowanie wieczyste części gruntu o pow. 0,0500 ha zajętej pod budownictwo mieszkaniowe w wysokości 17,65 co stanowi 1% ceny gruntu. Ustaloną opłatę należy uiścić w terminie do dnia 31 marca każdego roku na konto Starostwa Powiatowego , pozostała część gruntu o pow. 6,700 ha wchodzących w skład działki nr 1 zajęta pod infrastrukturę jest zwolniona od opłat z tytułu użytkowania wieczystego.

Decyzja Wojewody wydana na podstawie art. 35 ust. 1 w związku z art. 34 ustawy (…), art. 72 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. Nr 46, poz. 543 z 2000 r. ze zm.), art. 8 ustawy (…), rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3.01.2001 r. w sprawie sposobów potwierdzenia posiadania przez przedsiębiorstwo państwowe „P” gruntów będących własnością Skarbu Państwa, w tym rodzajów dokumentów stanowiących dowody w tych sprawach (Dz. U. Nr 4, poz. 29 z 2001 r.) oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego. Decyzja stała się prawomocna 28.04.2004 r. natomiast wpisu do księgi wieczystej dokonano 31.12.2008 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy podlega reżimowi ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek opodatkowania opłat rocznych pobieranych z tytułu użytkowania wieczystego gruntu stanowiących własność Skarbu Państwa, jeżeli nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntu nastąpiło z mocy prawa, natomiast fakt nabycia tego prawa stwierdzony został w drodze decyzji administracyjnej wydanej przez Wojewodę, a wpis do ksiąg wieczystych nastąpił po 1 maja 2004 r. z wejściem w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Obowiązek opodatkowania podatkiem danej transakcji wynika wyłącznie z przepisów dotyczących podatku od towarów i usług. Ustanowienie prawa użytkowania wieczystego przed 1 maja 2004 r. nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem zgodnie z ówcześnie obowiązującą ustawą z 8 stycznia 1993 roku o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym, grunt nie był towarem i jego sprzedaż lub ustanowienie użytkowania wieczystego nie stanowiło dostawy towarów. Natomiast ustanowienie prawa użytkowania wieczystego po 30 kwietnia 2004 roku podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towaru.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podlega opłata dostawy towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. A przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste (art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT). Zatem oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste, a także zbycie tego prawa stanowi odpłatną dostawę towarów (art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy o VAT). Ustawodawca nie przewidział zwolnień lub wyłączeń od podatku transakcji ustanowienia prawa użytkowania wieczystego. Co oznacza, że w przypadku spółki P transakcja ustanowienia prawa użytkowania wieczystego została prawidłowo opodatkowana opłatą w której jest zawarty podatek należny.

Momentem realizacji dostawy nieruchomości jest chwila wpisania użytkowania do ksiąg wieczystych, art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w którym wyrażono zasadę, w myśl której warunkiem koniecznym ustanowienia użytkowania wieczystego jest wpis do księgi wieczystej, a ten nastąpił po 1 maja 2004 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

W świetle powołanych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż, jak również oddanie w użytkowanie wieczyste, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

W celu właściwego zinterpretowania pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Należy ponadto wskazać, że czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Wobec powyższego, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel”, ustawodawca uznał, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, wymieniając tę czynność w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Według art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.) – zwanej dalej k.c. – w granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

Przepis ten, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel. W myśl natomiast art. 238 Kodeksu cywilnego wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną.

Z powyższych przepisów wnioskować należy, że w przypadku użytkowania wieczystego, właścicielem gruntu przez cały okres użytkowania pozostaje Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego. Użytkownik wieczysty w tym czasie posiada we władaniu rzecz cudzą. Jednakże jego prawo w stosunku do tego gruntu pozwala na dysponowanie rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Ustanowienie użytkowania wieczystego oraz ustalenie opłat z tego tytułu odbywa się na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 2204, z późn. zm.). Zgodnie z art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami, sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej.

Z powyższego drugiego zdania art. 27 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami wynika, że wymaga wpisu w księdze wieczystej zarówno oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste, jak przenoszenie prawa użytkowania wieczystego na inną osobę. Wpis do księgi ma więc w tych przypadkach znaczenie konstytutywne. Zatem prawo użytkowania wieczystego nie powstaje bez wpisu do księgi wieczystej. Dotyczy to także odpowiednio przeniesienia tego prawa. Należy jednak zastrzec, że w przypadku nabycia prawa wieczystego użytkowania z mocy prawa (co ma być jedynie potwierdzone wydawaną później decyzją administracyjną) wpis użytkowania wieczystego do księgi wieczystej ma charakter deklaratoryjny, gdyż nabycie prawa wieczystego użytkowania nastąpiło z mocy prawa z konkretną datą i nie zależy od tego, kiedy zostanie wydana decyzja potwierdzająca nabycie tego prawa, ani od tego, kiedy i czy w ogóle prawo to zostanie ujawnione w księdze wieczystej (por. m.in. uchwała SN z 5.12.2002 r., III CZP 71/02, OSNC 2003/10, poz. 133) (E. Bończyk-Kucharczyk komentarz do art. 27 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 71 ust. 1-4 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Zgodnie z art. 200 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w sprawach stwierdzenia nabycia, z mocy prawa, na podstawie ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. poz. 464, z późn. zm.), z dniem 5 grudnia 1990 r. prawa użytkowania wieczystego gruntów oraz własności budynków, innych urządzeń i lokali przez państwowe i komunalne osoby prawne oraz Bank Gospodarki Żywnościowej, które posiadały w tym dniu grunty w zarządzie, niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się następujące zasady:

1. nabycie własności budynków, innych urządzeń i lokali następuje odpłatnie, jeżeli obiekty te nie były wybudowane lub nabyte ze środków własnych tych osób lub ich poprzedników prawnych;
2. nabycie prawa użytkowania wieczystego oraz własności stwierdza w drodze decyzji wojewoda - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub wójt, burmistrz albo prezydent miasta - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy;
3. w decyzji, o której mowa w pkt 2, ustala się warunki użytkowania wieczystego, z zachowaniem zasad określonych w art. 62 ustawy i w art. 236 Kodeksu cywilnego, oraz kwotę należną za nabycie własności, a także sposób zabezpieczenia wierzytelności określony w ust. 2;
4. na poczet ceny nabycia własności, o której mowa w pkt 3, zalicza się zwaloryzowane opłaty poniesione z tytułu zarządu budynków, innych urządzeń i lokali; przy nabyciu użytkowania wieczystego nie pobiera się pierwszej opłaty.
   
   

Natomiast w myśl art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2000 r. (…) grunty będące własnością Skarbu Państwa, znajdujące się w dniu 5 grudnia 1990 r. w posiadaniu X, co do których X nie legitymowało się dokumentami o przekazaniu mu tych gruntów w formie prawem przewidzianej i nie legitymuje się nimi do dnia wykreślenia z rejestru przedsiębiorstw państwowych, stają się z dniem wejścia w życie ustawy, z mocy prawa, przedmiotem użytkowania wieczystego X.

Nabycie praw, o których mowa w art. 34 ust. 1 i ust. 3, potwierdza wojewoda, w drodze decyzji administracyjnej, po złożeniu wniosku przez X lub X SA. Ostateczna decyzja stwierdzająca nabycie praw, o których mowa w art. 34 ust. 1 i ust. 3, stanowi podstawę do dokonania wpisów do ksiąg wieczystych oraz ewidencji gruntów i budynków (…).

Zaznaczyć należy, że ustanowienie prawa użytkowania wieczystego przed dniem 1 maja 2004 r. nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ na podstawie obowiązującej przed tym dniem ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm.), grunt nie był towarem i jego sprzedaż lub ustanowienie użytkowania wieczystego nie stanowiło dostawy towarów. Natomiast, począwszy od dnia 1 maja 2004 r. ustanowienie prawa użytkowania wieczystego, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W niniejszej sprawie należy uwzględnić treść uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2007 r. sygn. akt I FPS 1/06, zgodnie z którą: „W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem – w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

Właśnie z uwagi na uznanie użytkowania wieczystego za prawo rzeczowe o charakterze zbliżonym do prawa własności, a nie do praw rzeczowych ograniczonych, nie było konieczne odrębne wymienianie tego prawa w definicji dostawy zawartej w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT (...) Z pierwszej części definicji „dostawy towaru”, zawartej w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT (część zdania zakończona drugim przecinkiem) wynika, że obejmuje ona w znaczeniu podatkowym ustanowienie prawa użytkowania wieczystego, które daje użytkownikowi wieczystemu prawo do rozporządzania gruntem jak właściciel, czyli w sposób podobny pod względem skutków ekonomicznych do właściciela.

Konsekwencją stanowiska, że oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów będzie stwierdzenie, że w przypadku gdy taka czynność nastąpiła przed dniem 1 maja 2004 r. nie podlega ona obecnie podatkowi od towarów i usług. W przypadku dostawy towarów zasadą jest bowiem, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru (art. 19a ust. 1 ustawy o VAT). W momencie zaś ustanowienia użytkowania wieczystego ta czynność nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Tym samym opłaty dotyczące czynności niepodlegającej opodatkowaniu nie mogą być objęte podatkiem od towarów i usług po wejściu w życie nowej regulacji prawnej.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w odniesieniu do wszystkich wymienionych tam działek nabycie przez przedsiębiorstwo państwowe P prawa użytkowania wieczystego gruntu Skarbu Państwa nastąpiło przed dniem 1 maja 2004 r. tj. przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Kwestią zapytania Wnioskodawcy jest „czy podlega reżimowi ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek opodatkowania opłat rocznych pobieranych z tytułu użytkowania wieczystego gruntu stanowiących własność Skarbu Państwa, jeżeli nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntu nastąpiło z mocy prawa, natomiast fakt nabycia tego prawa stwierdzony został w drodze decyzji administracyjnej wydanej przez Wojewodę, a wpis do ksiąg wieczystych nastąpił po 1 maja 2004 r. z wejściem w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.”

Zatem mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz ww. przepisy stwierdzić należy, opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego działek opisanych we wniosku, dla których prawo użytkowania wieczystego zostało nabyte z mocy prawa przed dniem 1 maja 2004 r., gdy taka czynność nie podlegała podatkowi od towarów i usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług mimo faktu, że wpis do ksiąg wieczystych nastąpił po 1 maja 2004 r.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.