Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.399.2019.2.KB
z 27 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2019 r. (data wpływu 25 lipca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 września 2019 r. (data wpływu 17 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w związku z odwieszeniem działalności i wykonywaniem usług pośrednictwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w związku z odwieszeniem działalności i wykonywaniem usług pośrednictwa. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 września 2019 r. (data wpływu 17 września 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG. Podstawowy przedmiot prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności to 46.19.Z Działalność agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju. Wykonywana przez Wnioskodawcę praca to pośrednictwo w nawiązywaniu kontaktów między dealerami samochodów. Polega ona na tym, że najpierw zwraca się do Wnioskodawcy dealer z kraju Unii Europejskiej z prośbą o wyszukanie dla niego najlepszej oferty w Polsce na samochód zgodnie z podaną konfiguracją (silnik i wyposażenie) jaką życzy sobie jego klient. Wnioskodawca nawiązuje kontakt z polskimi dealerami, wyszukuje pasującej oferty i dobrej ceny, tłumaczy ofertę na język niemiecki i przedstawia ją jego zleceniodawcom. Jeżeli oferta odpowiada jego zleceniodawcy, wówczas dealer polski wystawia zamówienie, które za jego pośrednictwem trafia do akceptacji do dealera niemieckiego. Umowę kupna sprzedaży samochodu podpisują bezpośrednio między sobą obaj dealerzy. Po zatwierdzeniu kupna Wnioskodawca pośredniczy w ustaleniu terminu płatności i kursu wymiany walut. Pieniądze przelewa dealer niemiecki bezpośrednio na konto dealera polskiego. Następnie Wnioskodawca zwraca się do firmy transportowej z prośbą o transport samochodu z Polski do Niemiec w wyznaczonym terminie. Fakturę za transport polska firma transportowa wystawia bezpośrednio odbiorcy niemieckiemu, dla którego wykonała tą usługę.

Oprócz działalności gospodarczej Wnioskodawca uzyskuje przychody z najmu prywatnego. Wynajmuje lokal użytkowy, który jest opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów.

Od 20 czerwca 2019 r. Wnioskodawca ma zawieszoną działalność gospodarczą. W 2018 r. wartość sprzedaży nie przekroczyła kwoty 200 000 zł. Podatnikiem VAT Wnioskodawca jest ponad rok.

W złożonym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Na dzień 15 września 2019 r. Wnioskodawca posiada status podatnika: podatnik VAT czynny.
2. Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w lipcu 2003 r.
3. W 2018 r. wartość sprzedaży z uwzględnieniem wartości sprzedaży z tytułu najmu lokalu użytkowego nie przekroczyła kwoty 200 000 zł.
4. W 2019 r. wartość sprzedaży z uwzględnieniem wartości sprzedaży w tytułu najmu lokalu użytkowego nie przekroczyła kwoty 200 000 zł.
5. Oprócz świadczenia usług pośrednictwa oraz usługi najmu lokalu użytkowego Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży towarów lub usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, gdy odwiesi działalność i będzie wykonywać wyżej opisane usługi pośrednictwa?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług zwolnień, o których mowa w ust. 1 lub 9, nie stosuje się między innymi do pośredników dokonujących czynności związanych z towarami opodatkowanymi podatkiem akcyzowym. Samochody osobowe, już z mocy samego prawa, są wyrobami akcyzowymi, co wynika jednoznacznie z przepisów ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 29, poz. 257, z późn. zm.) – konkretnie z załącznika nr 1, poz. 59 do tejże ustawy. Wyrobem akcyzowym jest towar wymieniony w załączniku nr 1 poz. 59 do ustawy o podatku akcyzowym, niezależnie od tego, czy podatek został wcześniej zapłacony przez producenta bądź importera czy też nie.

W sytuacji Wnioskodawcy, nie występuje okoliczność wymieniona w par. 9 ust. 4 pkt 3 rozporządzenia, tj. nie są wykonywane czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b) ustawy, gdyż sama umowa zawierana jest pomiędzy dealerami, a Wnioskodawca tylko znajduje kontrahentów, tłumaczy dokumenty, ustala płatności z bankiem i transport.

Zatem świadcząc usługi opisane powyżej Wnioskodawca uważa, że jest uprawniony do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, albo świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145) – zwanej dalej Kodeksem cywilnym – przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Z powyższego wynika, że najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych. Z kolei zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy – zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przez sprzedaż – jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy – do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   − jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy – jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy – podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu,
   6. następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:
      • preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),
      • komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
      • urządzeń elektrycznych i nieelektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego (PKWiU 27),
      • maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),
   7. hurtowych i detalicznych części do:
      • pojazdów samochodowych (PKWiU 45.3),
      • motocykli (PKWiU 45.4);
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie,
   4. ściągania długów, w tym factoringu;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG. Podstawowy przedmiot prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności to 46.19.Z Działalność agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju. Wykonywana przez Wnioskodawcę praca to pośrednictwo w nawiązywaniu kontaktów między dealerami samochodów. Polega ona na tym, że najpierw zwraca się do Wnioskodawcy dealer z kraju Unii Europejskiej z prośbą o wyszukanie dla niego najlepszej oferty w Polsce na samochód zgodnie z podaną konfiguracją (silnik i wyposażenie) jaką życzy sobie jego klient. Wnioskodawca nawiązuje kontakt z polskimi dealerami, wyszukuje pasującej oferty i dobrej ceny, tłumaczy ofertę na język niemiecki i przedstawia ją jego zleceniodawcom. Jeżeli oferta odpowiada jego zleceniodawcy, wówczas dealer polski wystawia zamówienie, które za jego pośrednictwem trafia do akceptacji do dealera niemieckiego. Umowę kupna sprzedaży samochodu podpisują bezpośrednio między sobą obaj dealerzy. Po zatwierdzeniu kupna Wnioskodawca pośredniczy w ustaleniu terminu płatności i kursu wymiany walut. Pieniądze przelewa dealer niemiecki bezpośrednio na konto dealera polskiego. Następnie Wnioskodawca zwraca się do firmy transportowej z prośbą o transport samochodu z Polski do Niemiec w wyznaczonym terminie. Fakturę za transport polska firma transportowa wystawia bezpośrednio odbiorcy niemieckiemu, dla którego wykonała tą usługę.

Oprócz działalności gospodarczej Wnioskodawca uzyskuje przychody z najmu prywatnego. Wynajmuje lokal użytkowy, który jest opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów.

Od 20 czerwca 2019 r. Wnioskodawca ma zawieszoną działalność gospodarczą. Podatnikiem VAT Wnioskodawca jest ponad rok i na dzień 15 września 2019 r. posiada status podatnika: podatnik VAT czynny. Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy w lipcu 2003 r. W 2018 r. i 2019 r. wartość sprzedaży z uwzględnieniem wartości sprzedaży z tytułu najmu lokalu użytkowego nie przekroczyła kwoty 200 000 zł. Oprócz świadczenia usług pośrednictwa oraz usługi najmu lokalu użytkowego Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży towarów lub usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia zawieszenia działalności gospodarczej. Kwestia ta uregulowana została m.in. w przepisach ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292). Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców – przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na zasadach określonych w niniejszej ustawie, z uwzględnieniem przepisów dotyczących ubezpieczeń społecznych.

W myśl art. 23 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców – przedsiębiorca wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na czas nieokreślony albo określony, nie krótszy jednak niż 30 dni.

Jak stanowi art. 23 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorców – przedsiębiorca wpisany do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy.

Stosownie do treści przepisu art. 25 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców – w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z kolei na podstawie art. 25 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorców – w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

1. może wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, w tym rozwiązywania zawartych wcześniej umów;
2. może przyjmować należności i jest obowiązany regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
3. może zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
4. ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
5. wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
6. może osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
7. może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą;
8. może powołać albo odwołać zarządcę sukcesyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej (Dz. U. poz. 1629).
   
   

Przepis art. 24 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców stanowi, że zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następują na wniosek przedsiębiorcy, chyba że przepis odrębny stanowi inaczej.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez podatnika. Podatnik, który zawiesza prowadzenie działalności gospodarczej na pewien czas, nadal pozostaje podatnikiem podatku od towarów i usług, z tym że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności. Zgłoszenie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza zatem ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu działalności gospodarczej.

W tym miejscu wskazać należy, że stosownie do art. 758 § 1 Kodeksu cywilnego – przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

Z powołanego powyżej przepisu art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy wynika, że nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług podatnicy dokonujący dostaw towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej, wyrobów tytoniowych oraz samochodów osobowych, innych niż nowe środki transportu, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2019 r., poz. 864, z późn. zm.) stanowi, że ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej również „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy. Zgodnie z powołanym artykułem samochody osobowe podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że wyłączenie zawarte w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy dotyczy dostaw towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym (np. samochodów osobowych), a nie świadczenia usług pośrednictwa w sprzedaży tych towarów.

Jak wskazał Wnioskodawca, jego działalność to pośrednictwo w nawiązywaniu kontaktów między dealerami samochodów, gdzie umowę kupna sprzedaży samochodu podpisują bezpośrednio między sobą dealerzy. Zatem Wnioskodawca nie będzie dokonywać sprzedaży towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym. W konsekwencji, świadczenie przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa dotyczących samochodów osobowych nie spowoduje, że w stosunku do Wnioskodawcy zwolnienie wynikające z art. 113 ust. 1 ustawy nie będzie mogło mieć zastosowania.

Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy w lipcu 2003 r. i jest obecnie podatkiem VAT czynnym. Zarówno w 2018 r. jak i w 2019 r. wartość sprzedaży z uwzględnieniem wartości sprzedaży z tytułu najmu lokalu użytkowego nie przekroczyła kwoty 200 000 zł. Jednocześnie oprócz świadczenia usług pośrednictwa oraz usługi najmu lokalu użytkowego Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży towarów lub usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

W opisanej sytuacji zostaną zatem spełnione wszystkie warunki umożliwiające Wnioskodawcy ponowne skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy. Zatem Wnioskodawca, gdy odwiesi działalność, będzie mógł korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy przy świadczeniu usług pośrednictwa oraz najmu lokalu użytkowego.

Podsumowując, Wnioskodawca będzie mógł korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, gdy odwiesi działalność i będzie wykonywać usługi pośrednictwa w nawiązywaniu kontaktów między dealerami samochodów oraz najmu lokalu użytkowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.