2019.09.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.233.2019.5.PC
z 27 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 maja 2019 r. (data wpływu 4 czerwca 2019 r.), uzupełnionym 6 i 22 sierpnia 2019 r. oraz 11 września 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku podwyższenia kapitału zakładowego w sposób przewidziany w wariancie nr I i II Wnioskodawca będzie mógł w 2019 r. stosować stawkę podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 9% – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2019 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku podwyższenia kapitału zakładowego w sposób przewidziany w wariancie nr I i II Wnioskodawca będzie mógł w 2019 r. stosować stawkę podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 9%. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 25 lipca 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.233.2019.1.PC oraz pismem z 21 sierpnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.233.2019.3.PC, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 6 i 22 sierpnia 2019 r. Ponieważ wniosek oraz uzupełnienie z 22 sierpnia 2019 r. posiadały rozbieżności w zdarzeniu przyszłym, dlatego też pismem z 2 września 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.233.2019.4.PC, wezwano do ich wyjaśnienia, co też nastąpiło 11 września 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

F. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”), która jest polskim rezydentem podatkowym, została utworzona na podstawie aktu założycielskiego podpisanego 6 grudnia 2017 r. i wpisana do Krajowego Rejestru Przedsiębiorców 2 lutego 2018 r. Kapitał zakładowy Spółki ustalony w wysokości 5 tys. zł, który został w całości pokryty wkładem pieniężnym. Od początku istnienia Spółki jedynym wspólnikiem założycielem Spółki jest spółka kapitałowa prawa włoskiego F. S.R.L. (dalej: „Wspólnik”). W roku 2019 Wnioskodawca ma status małego podatnika zgodnie z przepisem art. 4a ust. 10 Ustawy o CIT, tj. jej przychód ze sprzedaży w poprzednim roku nie przekroczył wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł. Rok obrotowy i rok podatkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

W 2018 r. Wspólnik udzielił Spółce dwóch oprocentowanych pożyczek, natomiast aktualnie rozważa podjęcie w 2019 r. uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki i objęciu udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym. Podwyższony kapitał zakładowy może odpowiadać wysokością całości lub części posiadanej wobec Spółki wierzytelności z tytułu udzielonych pożyczek.

Wspólnik rozważa dwa warianty postępowania:

Podjęcie uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego i pokryciu go wkładem pieniężnym, a następnie potrącenie wierzytelności Spółki o pokrycie kapitału zakładowego z wierzytelnością Wspólnika wynikającą z udzielonej Spółce pożyczki.
Podjęcie uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego i pokryciu go wkładem w postaci wierzytelności przysługującej Wspólnikowi wobec Spółki z tytułu udzielonej pożyczki.

W każdym z dwóch przypadków podwyższenie kapitału zakładowego przewyższy równowartość w złotych kwoty 10000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października 2018 r., w zaokrągleniu do 1000 zł.

W uzupełnieniu wniosku z 29 lipca 2019 r. (data wpływu 6 sierpnia 2019 r.) Wnioskodawca wskazał dane Wspólnika.

W uzupełnieniu wniosku z 9 września 2019 r. które wpłynęło do tut. Organu 11 września 2019 r., Wnioskodawca wyjaśnił rozbieżności w przedstawionym zdarzeniu przyszłym oraz uzupełnieniu z 22 sierpnia 2019 r. (data wpływu 27 sierpnia 2019 r.) wskazując, że pierwszy rok podatkowy Wnioskodawcy trwał od 6 grudnia 2017 do 31 grudnia 2018 r., natomiast drugi rok podatkowy Wnioskodawcy trwa od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2019 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w przypadku podwyższenia kapitału zakładowego w sposób przewidziany w wariancie nr I ,Wnioskodawca będzie mógł w 2019 r. stosować stawkę podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 9%.
Czy w przypadku podwyższenia kapitału zakładowego w sposób przewidziany w wariancie nr II, Wnioskodawca będzie mógł w 2019 r. stosować stawkę podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 9%.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Wnioskodawca uważa, że w przypadku podwyższenia kapitału zakładowego uchwałą zobowiązującą Wspólnika do pokrycia go wkładem pieniężnym, a następnie dokonaniem potrącenia wspólnych wierzytelności Wspólnika i Spółki z tytułu udzielonej pożyczki oraz wkładu na kapitał zakładowy Spółka w 2019 r. będzie mogła wciąż stosować stawkę 9% podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT.

Ad. 2.

Wnioskodawca uważa, że w przypadku podwyższenia kapitału zakładowego uchwałą zobowiązującą Wspólnika do pokrycia go wkładem innym niż stricte pieniężny, a następnie wniesienia wkładu w postaci wierzytelności przysługującej mu wobec Spółki z tytułu udzielonej pożyczki lub udzielonych pożyczek, Spółka w 2019 r. będzie mogła wciąż stosować stawkę 9% podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Natomiast, zgodnie z art. 19 ust. 1a lit. 5 Ustawy o CIT podatnik, który został utworzony przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych 10 000 euro przeliczonej według kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym (winno być „zdarzeniem przyszłym”), Wspólnik Wnioskodawcy zamierza podjąć uchwałę o podwyższeniu kapitału zakładowego Wnioskodawcy, objąć udziały w podwyższonym kapitale zakładowym i pokryć kapitał zakładowy wkładem pieniężnym, a następnie dokonać potrącenia wspólnie przysługujących wierzytelności lub też dokonać podwyższenia kapitału zakładowego i wnieść na jego pokrycie przysługującą mu wobec Spółki wierzytelność o zwrot udzielonej pożyczki lub udzielonych pożyczek.

Zdaniem Wnioskodawcy, niezależnie od wybranego modelu postępowania - podwyższenie kapitału zakładowego, pokrycie go wkładem pieniężnym i dokonaniem potrącenia należnych wierzytelności lub też podwyższenie kapitału zakładowego i pokrycie go wniesieniem wierzytelności przysługującej wobec Spółki, Wnioskodawca w 2019 r. będzie uprawniony do stosowania 9% stawki CIT, ponieważ w żadnym z wariantów nie dojdzie do pokrycia kapitału zakładowego wniesionym przedsiębiorstwem, zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa lub składnikami majątku tego przedsiębiorstwa.

Mając na względzie definicję przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilnego (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), przedsiębiorstwem jest zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje wskazane w przepisie składniki. Wniesienie wkładu na kapitał zakładowy w postaci pieniężnej i dokonanie potrącenia wspólnie przysługujących wierzytelności lub wniesienie wierzytelności na pokrycie kapitału zakładowego nie można być w żadnym wypadku rozpatrywane jako wniesienie do Spółki przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Podobnie dokonanie podwyższenia kapitału zakładowego, który ma zostać pokryty wkładem pieniężnym, a następnie dokonanie potrącenia wspólnie przysługujących wierzytelności lub też wniesienie na pokrycie kapitału zakładowego przysługującej wobec Spółki wierzytelności nie może być rozpatrywane w kategoriach wniesienia do Spółki składników majątku przedsiębiorstwa Wspólnika, ponieważ w innym wypadku podwyższenie kapitału zakładowego i jego pokrycie wkładem pieniężnym w postaci gotówki, również należałoby rozpatrywać w kategoriach podwyższenia kapitału zakładowego innymi „składnikami majątku przedsiębiorstwa”, co stałoby w sprzeczności z założeniami stojącymi za uchwaleniem zmian wprowadzających obniżoną 9% stawkę podatku dochodowego. Powodem wyłączeń określonych w art. 19 ust. 1a Ustawy o CIT, jest zapobieganie dokonywaniu przez podatników, którzy ze względu na wysokość obrotów nie są uprawnieni do stosowania obniżonej stawki podatku dochodowego, sztucznych działań restrukturyzacyjnych prowadzących do wyposażenia nowych lub mniejszych podmiotów w składniki pozwalające na przejęcie przez nich prowadzonej przez udziałowca działalności operacyjnej. W przedmiotowym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym), trudno uznać podwyższenie kapitału zakładowego podatnika i dokonanie konwersji wierzytelności na kapitał zakładowy za działania restrukturyzacyjne mające na celu wprowadzenie do utworzonej Spółki składników majątku innego podmiotu. Podwyższenie kapitału zakładowego wkładem pieniężnym i pokrycie go w formie gotówkowej miałoby podobne skutki do rozważanych przez Wspólnika Wnioskodawcy działań, tj. prowadziłoby do wyposażenia podmiotu w środki pieniężne niezbędne w celu funkcjonowania i prowadzenia własnej działalności operacyjnej, a jednocześnie nie prowadziłoby do pozbawienia Spółki prawa do stosowania obniżonej 9% stawki podatku dochodowego.

Mając na względzie powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że niezależnie od przyjętego modelu podwyższenia kapitału zakładowego poprzez konwersję wierzytelności na kapitał zakładowy, w obu wypadkach, wciąż będzie mógł opodatkowywać w 2019 r. przychody (dochody) inne niż z zysków kapitałowych stawką 9% podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865z późn. zm, dalej: „ustawa o CIT”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2159; dalej: „ustawa zmieniająca”) od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące art. 19 ustawy o CIT.

Zgodnie z treścią znowelizowanego art. 19 ust. 1 ustawy o CIT, podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

19% podstawy opodatkowania;
9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych – w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł.

Stawka 9% podstawy opodatkowania ma zastosowanie wyłącznie do podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 1.200.000 euro. Po przekroczeniu tego limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku.

Zgodnie z art. 19 ust. 1a ustawy o CIT, podatnik, który został utworzony:

w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo
w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo
przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, albo
przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo
przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14

- nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Ponadto, z treści art. 19 ust. 1b ustawy o CIT, wynika, że przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do podatkowych grup kapitałowych.

Stosownie natomiast do art. 19 ust. 1c ustawy o CIT, przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do:

spółki dzielonej,
podatnika, który wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału:

uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, lub
składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników

-w roku podatkowym, w którym dokonano podziału albo wniesiono wkład, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy o CIT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Z kolei, warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności (art. 19 ust. 1e ustawy o CIT).

Definicja „małego podatnika” została zawarta w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT.

Zgodnie z powyższym przepisem, ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku – oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 2018 r. Wspólnik udzielił Spółce dwóch oprocentowanych pożyczek, natomiast aktualnie rozważa podjęcie w 2019 r. uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki i objęciu udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym. Podwyższony kapitał zakładowy może odpowiadać wysokością całości lub części posiadanej wobec Spółki wierzytelności z tytułu udzielonych pożyczek.

Wspólnik rozważa dwa warianty postępowania:

Podjęcie uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego i pokryciu go wkładem pieniężnym, a następnie potrącenie wierzytelności Spółki o pokrycie kapitału zakładowego z wierzytelnością Wspólnika wynikającą z udzielonej Spółce pożyczki.
Podjęcie uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego i pokryciu go wkładem w postaci wierzytelności przysługującej Wspólnikowi wobec Spółki z tytułu udzielonej pożyczki.

Wnioskodawca dodatkowo wskazał, że pierwszy rok podatkowy Wnioskodawcy trwał od 6 grudnia 2017 do 31 grudnia 2018 r., natomiast drugi rok podatkowy Wnioskodawcy trwa od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2019 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości opodatkowania uzyskanych w 2019 r. dochodów preferencyjną 9% stawką podatkową.

Odnosząc powyższe uregulowania do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wskazane we wniosku sposoby rozliczenia zobowiązania Wnioskodawcy, poprzez potrącenie wzajemnych wierzytelności, tj. wierzytelności przysługującej Wnioskodawcy wobec Wspólnika z tytułu pokrycia kapitału zakładowego z wierzytelnością Wspólnika wobec Wnioskodawcy z tytułu udzielonej pożyczki, wpływa na prawnopodatkową klasyfikację dokonanej operacji. Zaznaczyć przy tym należy, że organ podatkowy nie podważa możliwości zastosowania instytucji potrącenia w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym i nie ingeruje w swobodną wolę stron kształtujących wzajemne stosunki gospodarcze. Niemniej jednak przyjęte rozwiązanie, prowadzi w przedstawionym zdarzeniu przyszłym do określonych konsekwencji na gruncie ustawy o CIT.

Ustawa z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 505 z późn. zm.), nie definiuje pojęć wkład pieniężny czy niepieniężny/aport jako form pokrycia kapitału w spółce z o.o., jak również technicznego sposobu realizacji wniesienia tego wkładu na pokrycie kapitału zakładowego. Ustawodawca wprowadzając dychotomiczny podział wkładów przeciwstawił wkład niepieniężny, wkładowi pieniężnemu, a to logicznie oznacza, że przedmiotem wkładu niepieniężnego może być wszystko to co – nie będąc pieniądzem – przedstawia wartość ekonomiczną.

Przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej może być każde prawo, które nie jest prawem niezbywalnym, świadczeniem pracy bądź usług, ale także nie kwalifikuje się jako tzw. prowizja grynderska, czyli wynagrodzenie wspólnika za świadczenia związane z zakładaniem spółki. Powszechnie przyjmuje się, że wierzytelność przysługująca osobie obejmującej udziały (akcje) w spółce kapitałowej może być przedmiotem wkładu niepieniężnego do tej spółki. Przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej może być wierzytelność, jaką posiada wspólnik wobec spółki, jak również wierzytelność posiadana przez wspólnika wobec osoby trzeciej.

Sytuację, w której przedmiotem aportu jest wierzytelność posiadana przez wspólnika wobec spółki przyjmuje się określać jako konwersję wierzytelności na udziały/akcje (z perspektywy wspólnika-wierzyciela) albo też jako konwersję długu na kapitał (z perspektywy spółki-dłużnika).

Konwersja ta oznacza jej zamianę na inne prawo majątkowe i nie jest wniesieniem wkładu w formie pieniężnej albowiem tę można zrealizować tylko przez wpłatę pieniądza (gotówki) lub przy użyciu pieniądza bankowego.

W kontekście powyższego nie można utożsamiać umownego potrącenia wzajemnych wierzytelności (spółki i wspólnika) związanego z podwyższeniem kapitału zakładowego, z fizycznym uregulowaniem przez spółkę istniejącej wierzytelności wobec Wspólnika.

Dokując opisanej we wniosku konwersji, nie można wywołać takich samych skutków podatkowych jakie powstać mogą jedynie w wyniku faktycznego przekazania środków pieniężnych na kapitał zakładowy. Potrącenie jest bowiem formą wygaszania istniejących wierzytelności prowadzącą do umorzenia wzajemnych należności i zobowiązań. Kompensata nie prowadzi zatem do realizacji świadczeń wzajemnych, a jedynie do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej, przy czym wierzytelności umarzają się do wierzytelności niższej, a zobowiązania wzajemne wygasają. Przyjęta przy kompensacie forma wykonania świadczenia jest więc czym innym niż spełnienie świadczenia poprzez zapłatę.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wskazać należy, że w opisanej sytuacji zastosowanie znajdzie wyłączenie zawarte w art. 19 ust. 1a pkt 5 ustawy o CIT, bowiem w roku następującym po roku rozpoczęcia działalności do Spółki zostały wniesione składniki majątku przedsiębiorstwa wspólnika w postaci wierzytelności z tytułu udzielonych pożyczek, o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy.

W konsekwencji, nie można uznać, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zarówno w przypadku realizacji wariantu I, jak i II Spółka będzie mogła stosować stawkę 9%.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin