Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.307.2019.1.MD
z 27 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2019 r. (data wpływu 7 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z dofinansowaniem z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych wyjazdów dla pracowników/emerytów/rencistów i członków ich rodzin – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z dofinansowaniem z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych wyjazdów dla pracowników/emerytów/rencistów i członków ich rodzin.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest samorządową jednostką organizacyjną działającą w formie jednostki budżetowej (nieposiadającej osobowości prawnej) zobligowaną do tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (dalej ZFŚS) i zarejestrowaną jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawca zamierza organizować dla swoich pracowników i członków ich rodzin oraz emerytów i rencistów (będących byłymi pracownikami Wnioskodawcy) i członków ich rodzin w ramach prowadzonej działalności kulturalno-oświatowej dofinansowywanej ze środków ZFŚS wyjazdy m.in. do kina, teatru, filharmonii. Wyjazdy będą miały charakter integracyjny, przez co wpłyną na polepszenie atmosfery panującej pomiędzy pracownikami, poprawę wzajemnych relacji służbowych, efektywności i jakości pracy oraz zwiększenie motywacji do pracy. Będą to wyjazdy, w ramach których zapewnione będą bilety wstępu, przejazdy autokarem, ewentualnie wspólny posiłek. Wyjazdy będą ogólnodostępne dla wszystkich uprawnionych, zgodnie z obowiązującym u Wnioskodawcy regulaminem ZFŚS, pracowników/emerytów/rencistów i członków ich rodzin, a udział w nich będzie dobrowolny.

Chętni będą zgłaszać swój udział w wyjeździe, dokonując wpisu na tworzoną listę uczestników. Dofinansowanie ze środków ZFŚS odbywać się będzie na zasadach określonych w regulaminie ZFŚS, a wysokość dopłat z ZFŚS uzależniona będzie od sytuacji życiowej, rodzinnej, materialnej uprawnionych do korzystania z ZFŚS uczestników wyjazdu.

Uprawnieni do udziału w wyjazdach będą poinformowani o planowanym terminie, programie i jednostkowym koszcie wyjazdu, jak też o kwocie przysługującego dofinansowania z ZFŚS oraz kwocie opłaty wnoszonej przez samych uczestników biorących udział w wyjeździe.

Zapłata za faktury dokumentujące wydatki związane z wyjazdem nastąpi ze środków ZFŚS, choć jak już wspomniano, częściowo koszt wyjazdu pokryje pracownik/emeryt/rencista ze środków własnych wnoszonych w formie opłaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego, ma obowiązek traktować kwoty dofinansowania ze środków ZFŚS do wyjazdów integracyjnych organizowanych dla pracowników/emerytów/rencistów i członków ich rodzin jako przychód podlegający opodatkowaniu, a tym samym naliczać oraz pobierać zaliczkę na podatek zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty dofinansowania ze środków ZFŚS do wyjazdów integracyjnych organizowanych dla pracowników/emerytów/rencistów i członków ich rodzin nie należy traktować jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do naliczania i pobierania z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Na poparcie swojej tezy Wnioskodawca odwołuje się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu wyroku uznał, iż „za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które zostały spełnione za zgodą pracownika, zostały spełnione w jego interesie i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść oraz korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi”.

Według Wnioskodawcy przychód nie powstanie również po stronie byłych pracowników (emerytów/rencistów). Kluczową kwestią jest bowiem aspekt przysporzenia majątkowego i korzyści polegającej na zaoszczędzeniu wydatku.

Wnioskodawca podkreśla, że nie można bowiem zakładać, że gdyby pracodawca (były pracodawca) nie organizował wyjazdu dofinansowywanego ze środków ZFŚS pracownik (były pracownik) wydałby pieniądze na udział w takim przedsięwzięciu.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, ani po stronie pracowników i członków ich rodzin nie powstanie przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani po stronie byłych pracowników (emerytów/rencistów) i członków ich rodzin nie powstanie przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Tym samym w odniesieniu do przedstawionej sytuacji na DPS nie będą ciążyły obowiązki płatnika wynikające z art. 31 i art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Poparciem takiego poglądu są również liczne interpretacje indywidualne wydawane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w odniesieniu do analogicznych sytuacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 i pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta oraz inne źródła.

Treść art. 11 ust. 1 powołanej ustawy wskazuje, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl natomiast art. 11 ust. 2 cytowanej ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei, wedle art. 11 ust. 2a przytoczonej ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia nieodpłatne świadczenie. W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie terminu nieodpłatne świadczenie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stwierdził bowiem, że ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, ponieważ obejmuje wszelkie zjawiska o charakterze gospodarczym i zdarzenia prawne, których konsekwencją jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze w działalności osób prawnych, których następstwem jest nieodpłatne, czyli niezwiązane z kosztami lub inną formą świadczenia przysporzenie majątku tej osobie, mające wyraźny finansowy wymiar. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10 Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie także odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 12 ust. 1. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto, treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

W świetle art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców – jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Jednocześnie, jak stanowi art. 12 ust. 3 powołanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Przepis art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy wskazuje, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Z uregulowań zawartych w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Według art. 30 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 – w wysokości 10% należności.

Przy czym, stosownie do treści art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1 (osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest samorządową jednostką organizacyjną działającą w formie jednostki budżetowej (nieposiadającej osobowości prawnej) zobligowaną do tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (dalej ZFŚS) i zarejestrowaną jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawca zamierza organizować dla swoich pracowników i członków ich rodzin oraz emerytów i rencistów (będących byłymi pracownikami Wnioskodawcy) i członków ich rodzin w ramach prowadzonej działalności kulturalno-oświatowej dofinansowywanej ze środków ZFŚS wyjazdy m.in. do kina, teatru, filharmonii. Wyjazdy będą miały charakter integracyjny, przez co wpłyną na polepszenie atmosfery panującej pomiędzy pracownikami, poprawę wzajemnych relacji służbowych, efektywności i jakości pracy oraz zwiększenie motywacji do pracy. Będą to wyjazdy, w ramach których zapewnione będą bilety wstępu, przejazdy autokarem, ewentualnie wspólny posiłek. Wyjazdy będą ogólnodostępne dla wszystkich uprawnionych, zgodnie z obowiązującym u Wnioskodawcy regulaminem ZFŚS, pracowników/emerytów/rencistów i członków ich rodzin, a udział w nich będzie dobrowolny. Chętni będą zgłaszać swój udział w wyjeździe, dokonując wpisu na tworzoną listę uczestników. Dofinansowanie ze środków ZFŚS odbywać się będzie na zasadach określonych w regulaminie ZFŚS, a wysokość dopłat z ZFŚS uzależniona będzie od sytuacji życiowej, rodzinnej, materialnej uprawnionych do korzystania z ZFŚS uczestników wyjazdu. Uprawnieni do udziału w wyjazdach będą poinformowani o planowanym terminie, programie i jednostkowym koszcie wyjazdu, jak też o kwocie przysługującego dofinansowania z ZFŚS oraz kwocie opłaty wnoszonej przez samych uczestników biorących udział w wyjeździe. Zapłata za faktury dokumentujące wydatki związane z wyjazdem nastąpi ze środków ZFŚS, choć jak już wspomniano, częściowo koszt wyjazdu pokryje pracownik/emeryt/rencista ze środków własnych wnoszonych w formie opłaty.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnić należy, że dokonując oceny czy udział w wyjeździe integracyjnym prowadzi do powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy kierować się wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r., poz. 947), w którym stwierdzono, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje swoim pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu dobrowolnie to po jego stronie nie pojawia się żadna korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.

Natomiast, bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu. Nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak jest podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu integracyjnym zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

Odnosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, iż udział pracowników/emerytów/rencistów i członków ich rodzin w wyjazdach w ramach prowadzonej działalności kulturalno-oświatowej, dofinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, które będą ogólnodostępne dla wszystkich uprawnionych i będą miały charakter integracyjny, co wpłynie na polepszenie atmosfery panującej pomiędzy pracownikami, poprawę wzajemnych relacji służbowych, efektywności i jakości pracy oraz zwiększenie motywacji do pracy nie będzie stanowić przysporzenia majątkowego.

Zatem dofinansowanie przez Wnioskodawcę z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych kosztów ww. wyjazdów nie spowoduje powstania po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a po stronie emerytów/rencistów przychodu z innych źródeł na podstawie art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Oznacza to, że na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika zgodnie z art. 31 i art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.