Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.278.2019.3.JŁ
z 23 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2019 r. (data wpływu 17 lipca 2019 r.), uzupełnionym w dniach 9 i 19 września 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków, związanych z rozszerzeniem zakresu tej działalności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków, związanych z rozszerzeniem zakresu tej działalności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie inżynierii i doradztwa (kod PKD 71.12.Z) i z tego tytułu osiąga przychód. Planuje rozszerzyć działalność o pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęcia sportowo-rekreacyjne (kod PKD 85.51.Z) oraz o wypożyczalnię i dzierżawę sprzętu rekreacyjnego i sportowego (kod PKD 77.21.Z) w okresie zimowym. W związku z planowanym rozszerzeniem działalności Wnioskodawca musi zakupić sprzęt zimowy oraz odbyć dodatkowe kursy i szkolenia przed rozpoczęciem prowadzenia działalności w tym zakresie, czyli przed uzyskaniem pierwszego przychodu z tego tytułu. Wnioskodawca chciałby uzyskany przychód z działalności projektowej obniżyć o koszty związane z zakupem sprzętu zimowego oraz kursów i szkoleń w zakresie nauki narciarstwa. Chciałby ponadto ująć do kosztów uzyskania przychodu koszt związany ze studiami niestacjonarnymi drugiego stopnia związanymi z działalnością projektową na kierunku inżynieria środowiskowa.

Wnioskodawca uzupełniając wniosek wskazał, że poszerzając działalność o pozaszkolne formy edukacji sportowej będzie uczestniczył w kursach podnoszących Jego kwalifikacje (kurs instruktora PZN oraz dodatkowe kursy lawinowe, skiturowe itd. wymagane do uzyskania stopnia instruktora zawodowego). Kursy organizowane są zarówno przez Stowarzyszenie Instruktorów i Trenerów Narciarstwa, jak i przez prywatne firmy. Rozszerzenie działalności o zajęcia sportowo-rekreacyjne wiąże się także z zakupem sprzętu sportowego, ubrań firmowych, karnetów narciarskich. Sprzęty te są niezbędne do prowadzenia szkoleń narciarskich. Koszty związane z rozszerzeniem działalności o prowadzenie wypożyczalni związane są z zakupem sprzętu zimowego przeznaczonego do wypożyczenia. Są to raki, czekany, detektory lawinowe, sondy, łopaty, kije turystyczne, sprzęt alpinistyczny, liny, karabinki, itp. Poszczególne składniki, urządzenia mają wartość początkową nieprzekraczającą 10000 zł dla każdego urządzenia oddzielnie. Powyższe wydatki będą ściśle związane z rozszerzaną działalnością, która planowana jest na koniec 2019 r. Rodzaj prowadzonej działalności ściśle związany jest z okresem zimowym. Usługi instruktora narciarstwa jak i wypożyczalni sprzętu prowadzone będą w okresie zimowym. Pierwsze usługi Wnioskodawca planuje wykonywać w końcówce 2019 r. w zależności od warunków atmosferycznych (nastanie zimy i opad śniegu). Wnioskodawca planuje zakupić sprzęt zimowy w przeciągu miesiąca. Związane jest to z „letnim” okresem i korzystniejszymi cenami na tego typu produkty. Szkolenia oraz kursy przeprowadzone będą w okresie jesienno-zimowym tego roku oraz na początku 2020 r. Zakupiony sprzęt do czasu rozpoczęcia działalności wypożyczalni, którą planuje na koniec 2019 r., nie będzie użytkowany, jest to sprzęt do górskiej zimowej turystyki.

Rozpoczęcie działalności wypożyczalni sprzętu górskiego wiąże się z inwestycją w sprzęt, który Wnioskodawca będzie wypożyczać uzyskując przychód z tego tytułu. Pozwoli to na osiąganie przez Niego przychodu z innych źródeł.

Rozszerzenie działalności o pozaszkolne formy edukacji wiąże się z nieustannym szkoleniem i podnoszeniem kwalifikacji. Zaplanowane wydatki przeznaczone na kursy, pozwolą uzyskać tytuł instruktora zawodowego, co pozwoli na otwarcie licencjonowanej szkoły narciarskiej. Otrzymanie licencji znacząco zwiększy szansę na uzyskanie przychodu, potwierdzi jakość oferowanych przez Wnioskodawcę usług, co wiąże się ze zwiększeniem zainteresowania oferowanymi przez Niego usługami. Zakup sprzętu sportowego pozwoli Wnioskodawcy przeprowadzać zajęcia w sposób urozmaicony i efektywniej kształcić kursantów.

Natomiast odnosząc się do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odzieży Wnioskodawca wskazał, że „ubrania firmowe” to kurtki, spodnie narciarskie oznaczone „naprasowanym” logo, nazwą firmy oraz numerem telefonu. Odzież ta wykorzystywana będzie tylko w trakcie nauki narciarstwa. Dodatkowo będzie to forma reklamy i ułatwionego kontaktu z Wnioskodawcą oraz pozostałymi instruktorami pracującymi dla Niego a klientami. Ubrania, czyli kurtki, spodnie narciarskie itd. Wnioskodawca chciałby zakupić dla siebie i pracowników, których będzie zatrudniać w sezonie zimowym (grudzień-marzec). Ułatwi to identyfikację firmy na stoku, będącym miejscem pracy.

Karnety narciarskie zakupione zostaną w miesiącu wrześniu oraz w późniejszym terminie (jesień oraz zima – w zależności od ilości zatrudnionych pracowników). Karnety wykorzystywane będą w okresie zimowym (gdy zostaną otwarte ośrodki narciarskie), wyłącznie w celu prowadzenia zajęć narciarskich z klientami. Karnety nie będą wykorzystywane do celów prywatnych.

Powyższe wydatki związane będą wyłącznie z prowadzoną działalnością i nie będą wykorzystywane do celów prywatnych. Zakup ubrań oraz karnetów pozwoli Wnioskodawcy osiągnąć przychód z tej dziedziny Jego działalności. Bez zakupionych karnetów Wnioskodawca ani zatrudnieni pracownicy nie mogą prowadzić szkoleń narciarskich w ośrodkach narciarskich, co wiąże się z brakiem uzyskania przychodu. Zakup odzieży firmowej oznaczonej nazwą firmy, logo, numerem telefonu powinien zwiększyć widoczność Jego firmy w ośrodkach narciarskich, co powinno wpłynąć na zwiększenie przychodu.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na niestacjonarne studia drugiego stopnia na kierunku inżynieria środowiskowa Wnioskodawca wskazał, że zakres podejmowanych studiów pokrywa się z zakresem prowadzonej działalności, związane są z Jego przeważającą działalnością oznaczoną przez kod PKD 71.12.Z Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne. Posiadanie tytułu magistra ww. kierunku studiów uprawnia do uzyskania uprawnień zawodowych bez ograniczeń.

Wydatki poniesione na studia na kierunku inżynieria środowiska związane są z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością. Uzyskanie tytułu magistra na ww. kierunku pozwoli na uzyskanie uprawnień w zakresie sieci i instalacji wodociągowych, kanalizacyjnych, gazowych, wentylacyjnych bez ograniczeń co bezpośrednio wpłynie na zabezpieczenie i zachowanie źródła dochodu z działalności gospodarczej.

Koszty związane z podjęciem przez Wnioskodawcę studiów magisterskich na kierunku inżynieria środowiska poniesione będą od października 2019 r. W październiku rozpoczyna studia magisterskie. Działalność gospodarczą rozpoczął 28 marca 2019 r. Żadnych wydatków, jakie poniósł przed tym dniem w związku z studiami nie będzie zaliczać do kosztów uzyskania przychodu.

Wydatki związane z kursami, szkoleniami oraz studiami zostaną poniesione przez Wnioskodawcę z własnych środków i nie zostaną zrefundowane w żaden sposób.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca może obniżyć osiągnięty przychód z działalności projektowej o koszty związane z zakupem sprzętu zimowego oraz kursów i szkoleń w zakresie nauki narciarstwa?
2. Czy Wnioskodawca może obniżyć osiągnięty przychód o koszt związany ze studiami niestacjonarnymi drugiego stopnia na kierunku inżynieria środowiskowa?

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy pytania oznaczonego nr 1. W zakresie pytania oznaczonego nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 – wszystkie koszty, jakie poniesie w związku z rozszerzeniem działalności o działalność instruktora oraz wypożyczalni (opisane we wniosku) może ująć jako koszty uzyskania przychodu. Zakup sprzętu zimowego w okresie letnio-jesiennym jest niezbędny, aby rozpocząć prowadzenie działalności związanej z wypożyczalnią sprzętu zimowego. W tym okresie również ceny sprzętu są niższe, co wpłynie na obniżenie kosztów związanych z rozpoczęciem działalności. Mimo, iż Wnioskodawca nie osiąga w tym momencie przychodu związanego z planowanym rozszerzeniem działalności, uważa, że koszty poniesione na zakup sprzętu mogą obniżyć przychód uzyskiwany z działalności projektowej. Szkolenia oraz kursy są niezbędne, aby osiągnąć odpowiednie kwalifikacje do prowadzenia zajęć sportowo-rekreacyjnych w zakresie nauki narciarstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• jest definitywny (rzeczywisty), czyli wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• został właściwie udokumentowany,
• wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy.

Za uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy takie wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie inżynierii i doradztwa i z tego tytułu osiąga przychód. Planuje rozszerzyć działalność o pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęcia sportowo-rekreacyjne oraz o wypożyczalnię i dzierżawę sprzętu rekreacyjnego i sportowego w okresie zimowym. W związku z planowanym rozszerzeniem działalności Wnioskodawca musi zakupić sprzęt zimowy oraz odbyć dodatkowe kursy i szkolenia przed rozpoczęciem prowadzenia działalności w tym zakresie, czyli przed uzyskaniem pierwszego przychodu z tego tytułu. Wnioskodawca chciałby uzyskany przychód z działalności projektowej obniżyć o koszty związane z zakupem sprzętu zimowego oraz kursów i szkoleń w zakresie nauki narciarstwa. Poszerzając działalność o pozaszkolne formy edukacji sportowej Wnioskodawca będzie uczestniczył w kursach podnoszących Jego kwalifikacje (kurs instruktora PZN oraz dodatkowe kursy lawinowe, skiturowe itd. wymagane do uzyskania stopnia instruktora zawodowego). Kursy organizowane są zarówno przez Stowarzyszenie Instruktorów i Trenerów Narciarstwa, jak i przez prywatne firmy. Rozszerzenie działalności o zajęcia sportowo-rekreacyjne wiąże się także z zakupem sprzętu sportowego, ubrań firmowych, karnetów narciarskich. Sprzęty te są niezbędne do prowadzenia szkoleń narciarskich. Koszty związane z rozszerzeniem działalności o prowadzenie wypożyczalni związane są z zakupem sprzętu zimowego przeznaczonego do wypożyczenia. Są to raki, czekany, detektory lawinowe, sondy, łopaty, kije turystyczne, sprzęt alpinistyczny, liny, karabinki, itp. Poszczególne składniki, urządzenia mają wartość początkową nieprzekraczającą 10000 zł dla każdego urządzenia oddzielnie. Powyższe wydatki będą ściśle związane z rozszerzaną działalnością, która planowana jest na koniec 2019 r. Rodzaj prowadzonej działalności ściśle związany jest z okresem zimowym. Usługi instruktora narciarstwa jak i wypożyczalni sprzętu prowadzone będą w tym czasie. Pierwsze usługi Wnioskodawca planuje wykonywać w końcówce 2019 r. w zależności od warunków atmosferycznych (nastanie zimy i opad śniegu). Wnioskodawca planuje zakupić sprzęt zimowy w przeciągu miesiąca. Związane jest to z „letnim” okresem i korzystniejszymi cenami na tego typu produkty. Szkolenia oraz kursy przeprowadzone będą w okresie jesienno-zimowym tego roku oraz na początku 2020 r. Zakupiony sprzęt do czasu rozpoczęcia działalności wypożyczalni, którą planuje na koniec 2019 r., nie będzie użytkowany, jest to sprzęt do górskiej zimowej turystyki. Rozpoczęcie działalności wypożyczalni sprzętu górskiego wiąże się z inwestycją w sprzęt, który Wnioskodawca będzie wypożyczać uzyskując przychód z tego tytułu. Pozwoli to na osiąganie przez Niego przychodu z innych źródeł. Rozszerzenie działalności o pozaszkolne formy edukacji wiąże się z nieustannym szkoleniem i podnoszeniem kwalifikacji. Zaplanowane wydatki przeznaczone na kursy, pozwolą uzyskać tytuł instruktora zawodowego, co pozwoli na otwarcie licencjonowanej szkoły narciarskiej. Otrzymanie licencji znacząco zwiększy szansę na uzyskanie przychodu, potwierdzi jakość oferowanych przez Wnioskodawcę usług, co wiąże się ze zwiększeniem zainteresowania oferowanymi przez Niego usługami. Zakup sprzętu sportowego pozwoli Wnioskodawcy przeprowadzać zajęcia w sposób urozmaicony i efektywniej kształcić kursantów. Natomiast odnosząc się do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odzieży Wnioskodawca wskazał, że „ubrania firmowe” to kurtki, spodnie narciarskie oznaczone „naprasowanym” logo, nazwą firmy oraz numerem telefonu. Odzież ta wykorzystywana będzie tylko w trakcie nauki narciarstwa. Dodatkowo będzie to forma reklamy i ułatwionego kontaktu z Wnioskodawcą oraz pozostałymi instruktorami pracującymi dla Niego a klientami. Ubrania, czyli kurtki, spodnie narciarskie itd. Wnioskodawca chciałby zakupić dla siebie i pracowników, których będzie zatrudniać w sezonie zimowym (grudzień-marzec). Ułatwi to identyfikację firmy na stoku, będącym miejscem pracy. Karnety narciarskie zakupione zostaną w miesiącu wrześniu oraz w późniejszym terminie (jesień oraz zima – w zależności od ilości zatrudnionych pracowników). Karnety wykorzystywane będą w okresie zimowym (gdy zostaną otwarte ośrodki narciarskie), wyłącznie w celu prowadzenia zajęć narciarskich z klientami. Karnety nie będą wykorzystywane do celów prywatnych. Powyższe wydatki związane będą wyłącznie z prowadzoną działalnością i nie będą wykorzystywane do celów prywatnych. Zakup ubrań oraz karnetów pozwoli Wnioskodawcy osiągnąć przychód z tej dziedziny Jego działalności. Bez zakupionych karnetów Wnioskodawca ani zatrudnieni pracownicy nie mogą prowadzić szkoleń narciarskich w ośrodkach narciarskich, co wiąże się z brakiem uzyskania przychodu. Zakup odzieży firmowej oznaczonej nazwą firmy, logo, numerem telefonu powinien zwiększyć widoczność Jego firmy w ośrodkach narciarskich, co powinno wpłynąć na zwiększenie przychodu. Wydatki związane z kursami oraz szkoleniami zostaną poniesione przez Wnioskodawcę z własnych środków i nie zostaną zrefundowane w żaden sposób.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że w złożonym wniosku Wnioskodawca wykazał związek poniesienia wydatków na kursy i szkolenia niezbędnych do osiągnięcia odpowiednich kwalifikacji do prowadzenia zajęć sportowo-rekreacyjnych w zakresie nauki narciarstwa z uzyskiwaniem przychodów z działalnością gospodarczą rozszerzaną o ten zakres. Wydatki te są bowiem niezbędne dla prowadzenia działalności gospodarczej w niniejszym zakresie.

Zatem skoro Wnioskodawca – chcąc rozszerzyć zakres świadczonych usług o pozaszkolne formy edukacji i prowadzenie zajęć sportowo-rekreacyjnych – musi odbyć odpowiednie niezbędne kursy i szkolenia, wymagane do uzyskania licencji instruktora narciarstwa, podnoszące kwalifikacje oraz umożliwiające otwarcie licencjonowanej szkoły narciarskiej to – zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – może uwzględnić wydatki na niezbędne kursy i szkolenia w kosztach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

Mając na uwadze specyfikę działalności gospodarczej Wnioskodawcy stwierdzić ponadto należy, że jeżeli wydatki na zakup sprzętu zimowego są w istocie niezbędne przy świadczeniu usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu. Zakup opisanego sprzętu zimowego niezbędny jest do prowadzenia szkoleń narciarskich. Zaś rozpoczęcie działalności wypożyczalni sprzętu górskiego wiąże się z inwestycją w sprzęt, który Wnioskodawca będzie wypożyczać uzyskując przychód z tego tytułu. Bez zakupionego sprzętu zimowego (górskiego) nie jest możliwe prowadzenie opisanej we wniosku wypożyczalni ani prowadzenie szkoleń narciarskich.

Jednakże należy zwrócić uwagę, iż warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest jego związek przyczynowo-skutkowy z planowanymi przychodami. A więc warunkiem zaliczenia powyższych wydatków jako kosztu uzyskania przychodu jest istnienie związku przyczynowo–skutkowego tego rodzaju, że uzyskanie przez Wnioskodawcę przychodu nastąpi w wyniku gospodarczego wykorzystania ww. sprzętu zimowego (górskiego).

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup karnetów narciarskich dla Wnioskodawcy oraz Jego pracowników wskazał On, że z uwagi na niższe ceny mogą zostać zakupione również jesienią, jednakże wykorzystywane będą zimą (gdy zostaną otwarte ośrodki narciarskie) wyłącznie do celów rozszerzonej działalności gospodarczej. Podkreśla również, że ani On, ani Jego pracownicy nie będą korzystać z karnetów narciarskich prywatnie. Skoro karnety te są niezbędne do prowadzenia szkoleń narciarskich w ośrodkach narciarskich, a bez nich nie jest możliwe prowadzenia tego rodzaju działalności stwierdzić należy, że ten wydatek nie ma charakteru osobistego i może stanowić koszt uzyskania przychodu.

Przechodząc natomiast do kwestii możliwości zaliczenia poniesionych wydanych na zakup odzieży narciarskiej oznaczonej logo, przeznaczonej dla Wnioskodawcy i Jego pracowników, należy zinterpretować kwestię reprezentacji i reklamy.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Natomiast wydatki poniesione na reklamę, podlegają w pełnej wysokości zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te pozostają w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika.

Reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu. Wobec braku definicji pojęcia reklamy należy w tym względzie odwołać się do znaczenia tego terminu w języku potocznym. W świetle objaśnień zawartych w „Słowniku języka polskiego” opracowanym pod redakcją M. Szymczaka (Warszawa 1994, tom III), reklama to: „rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi”.

Reklama firmy, bądź oferowanych przez nią usług, może być prowadzona również poprzez określone prezentowanie logo danego przedsiębiorcy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych (por. J. Thomas Russell, W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera; Wydawnictwo FELBERG SJA, 2000 r., s. 621). Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana jest bowiem z daną firmą oraz oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że wskazane przez Wnioskodawcę wydatki na zakup odzieży narciarskiej nie stanowią wydatków na reprezentację, o których mowa w art. 23 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. W konsekwencji, kwestia kwalifikacji poniesionych wydatków do kosztów uzależniona jest od wykazania (udowodnienia) przez Wnioskodawcę, że wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła tego przychodu.

Zatem, aby poniesione wydatki na wskazane we wniosku elementy wyposażenia (ubioru) dla instruktora narciarstwa mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, nie mogą być one wykorzystywane w celach prywatnych, co oznacza, iż muszą utracić charakter odzieży osobistej.

W złożonym wniosku Wnioskodawca wskazał, że opisana odzież,
tj. kurtki i spodnie narciarskie będą wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej a przy tym opatrzone zostaną w sposób trwały i widoczny cechami charakterystycznymi dla Jego firmy poprzez oznakowanie logo firmy (nazwą) i numerem telefonu. Jeżeli zatem w istocie ww. elementy ubioru Wnioskodawcy oraz Jego pracowników zostały w sposób trwały oznaczone w widocznym miejscu logo firmy, zawierającym nazwę jego firmy to oznacza to, iż ww. elementy te utraciły charakter osobisty. Jak podkreśla Wnioskodawca zakup odzieży firmowej oznaczonej nazwą firmy, logo, numerem telefonu powinno zwiększyć widoczność Jego firmy w ośrodkach narciarskich, co powinno wpłynąć na zwiększenie przychodu.

Umieszczenie logo firmy w widocznym miejscu powoduje efekt uboczny w postaci promowania przedsiębiorstwa zarówno wśród obecnych, jak i potencjalnie przyszłych klientów. Tego rodzaju reklama może przyczynić się do uzyskania przychodu, a tym samym może być uznana za koszt podatkowy.

Zatem, mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż o ile spełnione zostaną powyższe warunki, a ww. wyposażenie nie będzie wykorzystywane przez Wnioskodawcę w celach prywatnych, to wydatki na zakup odzieży opatrzonej w sposób trwały i widoczny cechami charakterystycznymi dla firmy (nazwa firmy), mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Reasumując stwierdzić należy, że Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej wydatki poniesione na zakup niezbędnych szkoleń i kursów, sprzętu zimowego, karnetów narciarskich dla siebie oraz swoich pracowników, odzieży narciarskiej oznaczonej logo firmy i numerem telefonu, pomimo że zostaną wykorzystane dopiero podczas sezonu narciarskiego. Wnioskodawca wykazał bowiem związek przyczynowo-skutkowy ww. wydatków z planowanymi przychodami, co jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu. Pamiętać jednak należy, że ww. wydatki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej jedynie w takim zakresie w jakim racjonalnie jest to uzasadnione rodzajem i rozmiarem tej działalności (ilością, czy też częstotliwością świadczonych usług) i wyłącznie pod warunkiem ich należytego udokumentowania. Bowiem to na podatniku ciąży również obowiązek należytego udokumentowania ww. wydatków. Przy czym, posiadane dowody nie mogą się ograniczać do faktur (rachunków) stwierdzających wysokość poniesionych wydatków, lecz winny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzającymi racjonalność poniesionych wydatków.

Podkreślić również należy, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa jednak obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 – należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczyć należy, że to na podatniku ciąży obowiązek należytego udokumentowania ww. wydatków w sposób właściwy dla rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych. Przy czym, posiadane dowody nie mogą się ograniczać do faktur (rachunków) stwierdzających wysokość poniesionych wydatków, lecz winny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzające racjonalność poniesionych wydatków.

Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia tych wydatków (w szczególności związek pomiędzy ich poniesieniem a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu), do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.