Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPP3.4512.197.2016.8.OS
z 19 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2019 r. sygn. akt I FSK 578/17 (data wpływu orzeczenia 6 czerwca 2019 r.), stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2016 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 30 maja 2016 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dotychczasowy przebieg postępowania:

W dniu 4 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą nieruchomości.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 maja 2016 r. (data wpływu) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku, tut. Organ wydał w dniu 23 czerwca 2016 r. indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego Nr 1061-IPTPP3.4512.197.2016.2.IŻ w zakresie powstania obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą nieruchomości uznającą stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę za nieprawidłowe.

Interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego doręczono Wnioskodawcy w dniu 27 czerwca 2016 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, na mocy art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, pismem z dnia 4 lipca 2016 r. (data wpływu 5 lipca 2016 r.) wezwano Organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę przedmiotowej interpretacji indywidualnej i uznanie, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Po dokonaniu analizy uzasadnienia zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co przedstawiono w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zawartej w piśmie z dnia 2 sierpnia 2016 r. Nr 1061-IPTPP1.4512.197.2016.3.OS. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia prawa doręczono w dniu 8 sierpnia 2016 r.

Na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 23 czerwca 2016 r. Nr 1061-IPTPP3.4512.197.2016.2.IŻ, Wnioskodawca złożył skargę do Izby Skarbowej w Łodzi (BKIP w Piotrkowie Trybunalskim) (data stempla …. 2 września 2016r., data wpływu 5 września 2016 r.).

Ponadto Wnioskodawca złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 31 sierpnia 2016 r. (data stempla … 1 września 2016r., data wpływu 2 września 2016 r.). Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi przekazał skargę do Izby Skarbowej w Łodzi (BKIP w Piotrkowie Trybunalskim, data stempla … 5 września 2016 r., data wpływu 7 września 2016 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, wyrokiem z dnia 10 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 896/16, oddalił skargę na interpretację indywidualną z dnia 23 czerwca 2016 r. znak: Nr 1061-IPTPP3.4512.197.2016.2.IŻ.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 896/16, Wnioskodawca złożył skargę kasacyjną z dnia 6 marca 2017 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 17 kwietnia 2019 r. sygn. akt I FSK 578/17, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz ww. interpretację indywidualną.

W dniu 6 czerwca 2019 r. do tut. Organu wpłynął ww. wyrok NSA. Natomiast zwrot akt sprawy nastąpił w dniu 9 lipca 2019 r. przy piśmie z dnia 4 lipca 2019 r., sygn. I SA/Łd 896/16.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie powstania obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą nieruchomości, wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny, (ostatecznie doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca w roku 1999 otrzymał od swojej babci na podstawie umowy o darowiźnie z dnia 30 czerwca działkę rolną o powierzchni 1,0399 ha mieszczącą się we wsi … k. ... W roku 2015 Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i z dniem 26 czerwca 2015r. otrzymał pozytywną odpowiedź z Urzędu Gminy. Następnym krokiem Wnioskodawcy było wydzielenie z gruntu 7 działek i przekształcenie ich w budowlane. W dniu 2 lutego 2016r. otrzymał decyzję zatwierdzającą podział nieruchomości. Powstałe działki nie zostały uzbrojone w żadne przyłącza (energetyczne, wodne, kanalizacyjne). Początkowo Wnioskodawca planował pozostawienie wszystkich działek lecz z powodu zmiany sytuacji życiowej, postanowił jedną przekazać synowi, zaś trzy lub więcej (jeśli zaistnieje taka potrzeba) sprzedać po to by pieniądze uzyskane ze sprzedaży przeznaczyć na budowę domu jednorodzinnego w którym Zainteresowany chce zamieszkać ze swoją rodziną.

Wnioskodawca dzieląc działki i przekształcając je działał z zamiarem wykorzystania ich do celów osobistych. Wnioskodawca nadmienia, iż otrzymanej ziemi nie uprawiał, nie pobierał też dopłat z UE, nie jest handlarzem czy też pośrednikiem nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca pracuje na umowę o pracę a żona Wnioskodawcy zajmuje się domem i 2 – letnim synem.

1. Aktem notarialnym z dnia 30 czerwca 1999 r. Wnioskodawca otrzymał tytułem darowizny nieruchomość rolną o pow. 1,0399 ha. W 2013 r. dokonał sprzedaży dwóch działek rolnych stanowiących uprzednio część nieruchomości otrzymanej ww. darowizną. Były to działki niezabudowane, których obszar stanowił częściowo: grunty orne, pastwisko, oraz w małej części las.
2. Przed dokonaniem sprzedaży przedmiotowych działek, Wnioskodawca nie zamierza podejmować czynności w celu ich uatrakcyjnienia. W lutym 2016 r. dokonany został podział nieruchomości obejmujący działkę nr 72/1 w wyniku którego powstało kilka działek, w tym jedna działka (nr 72/11) która stanowi drogę wewnętrzną. Z uwagi na stan tej działki, Wnioskodawca musiał dokonać częściowego jej utwardzenia (gruzem budowlanym), ponieważ nie był możliwy dojazd do działek. Wydzielenie działki nr 72/11 jako drogi wewnętrznej stanowiło warunek organu w decyzji podziałowej. Działki nie posiadają doprowadzonej sieci wodociągowej, energetycznej, kanalizacji sanitarnej. Wnioskodawca nie zamierza dokonywać ww. inwestycji na przedmiotowych działkach. Sieć wodociągowa znajduje się w drodze gminnej, podobnie jak kanalizacja sanitarna.
3. Oprócz przedmiotowych działek Wnioskodawca posiada inne działki rolne, ale jedynie jako współwłaściciel w udziale 5/18 wraz z mamą i bratem (spadek po ojcu). Działki te położone są w miejscowości ..., gm. ... Wnioskodawca nie zamierza zbywać tego udziału.
4. Wnioskodawca w stosunku do wydzielonych działek nie zamierza występować o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Przed dokonanym podziałem istniała nieruchomość obejmująca działki nr: 72/1 i 72/2 stanowiąca współwłasność Wnioskodawcy oraz osoby trzeciej (w udziałach po 1/2). W stosunku do tych działek w czerwcu 2015 r. wydana była decyzja o warunkach zabudowy. Jednakże w związku z dokonanym w lutym 2016 r. podziałem nieruchomości, decyzja ta stała się bezprzedmiotowa i wygasła.
5. Wnioskodawca na chwilę obecną nie dokonuje żadnych szczególnych kroków, by znaleźć nabywców przedmiotowych działek. Jedyną czynnością Wnioskodawcy zmierzającą do znalezienia kupca, jest wywieszenie informacji o sprzedaży działek na płocie znajdującym się przy działkach.
6. Podział działki nastąpił, ponieważ łatwiej jest zbyć działkę o mniejszym areale, niż działkę o dużej powierzchni, która stosunkowo do wielkości powierzchni więcej kosztuje. Niedawno Wnioskodawca założył rodzinę, ma żonę i dwuletniego synka. Nie ma swojego własnego miejsca zamieszkania, mieszka wraz z rodziną w małym wynajętym mieszkanku. Wnioskodawcy zależy na tym, aby odblokować środki, jakie posiada w prawie własności działek i tym samym uzyskać pieniądze na budowę małego domku jednorodzinnego dla rodziny.
7. Nieruchomości - przed i po podziale, nie były przedmiotem umów najmu, czy dzierżawy. W chwili obecnej są jedynie użytkowane nieodpłatnie przez osobę trzecią. Wcześniej leżały ugorem.
8. Działki będące przedmiotem zapytania nie są zabudowane.
   
   

Wnioskodawca dodatkowo zaznacza, że nie prowadzi i nie prowadził nigdy działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie: (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Czy w związku ze sprzedażą przedmiotowych działek dokonaną w celach osobistych, powstanie obowiązek uiszczenia podatku VAT na gruncie art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 15 ust. 1 - 6 oraz art. 17 ust. 1 - 2b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku) sprzedaż działek, które Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż dokonuje On sprzedaży majątku osobistego , wykonując tym samym swoje prawo własności. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż podobny pogląd przedstawił w interpretacjach podatkowych Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, 10 lipca 2008r. (IBPP1/443-567/08/LSz (KAN-3677/4/08/KAN-6933/07/08)); Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie 7 lipca 2008r. (IPPP1/443-83/07-9/SM); Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu 9 czerwca 2008r. (ILPP1/443-295/08-2/AK). Należy nadmienić, iż do podobnego wniosku doszedł również WSA w Warszawie (sygn.. akt III SA/WA 1217/07), który uznał, że sprzedaż działek stanowiący majątek osobisty nie podlega opodatkowaniu VAT. Natomiast inny wyrok WSA w Gliwicach (sygn.. akt III SA/Gl/161/08) uznał, że sprzedaż działek budowlanych powstałych z podziału nieruchomości odziedziczonej przez osobę fizyczną nie będącą przedsiębiorcą nie jest opodatkowana VAT. WSA uznał również, iż osoba fizyczna sprzedając swój majątek, nie występuje w roli przedsiębiorcy, nie prowadzi działalności gospodarczej to nie jest podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży działek. Zdaniem sądu bez znaczenia jest częstotliwość wykonywania tych czynności.

Reasumując Wnioskodawca pragnie stwierdzić, iż mając na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe oraz interpretacje podatkowe, w przedmiotowej sprawie brak jest normatywnych przesłanek aby powyższą czynność opodatkować podatkiem VAT.

Wnioskodawca uważa, że stan faktyczny sprawy uzasadnia przyjęcie, iż przy tego rodzaju sprzedaży, mającej przecież charakter osobisty obowiązek podatkowy na gruncie art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1, art. 15 ust. 1 - 6 oraz art. 17 ust. 1 - 2b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie powstaje.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2019 r. sygn. akt I FSK 578/17, należy uznać, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w kwestii powstania obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą nieruchomości jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku ww. orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle zatem ww. przepisów, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.);
2. (uchylony)
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
   
   

W myśl art. 15 ust. 3a, przepis ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw artystycznego wykonania albo ich wykonanie, w tym również wynagradzanych za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.

Natomiast w zgodnie z ust. 3b, za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, właściwego dla osoby prawnej podatnikami mogą być również jednostki organizacyjne osoby prawnej, będącej organizacją pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2016 r. poz. 239 i 395). prowadzące działalność gospodarczą, jeżeli samodzielnie sporządzają sprawozdanie finansowe.

Stosownie do art. 15 ust. 3c, sprzedażą dokonywaną przez podatników, o których mowa w ust. 3b, jest także odpłatne przekazywanie towarów oraz świadczenie usług pomiędzy jednostkami organizacyjnymi wchodzącymi w skład osoby prawnej.

Zgodnie z art. 15 ust. 4, w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach. (art. 15 ust. 5 ustawy)

W myśl art. 15 ust. 6, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 17 ust. 1, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne:

1. na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną;
   
2. uprawnione do korzystania z procedury celnej obejmującej uszlachetnianie czynne, odprawę czasową, przetwarzanie pod kontrolą celną, w tym również osoby, na które, zgodnie z odrębnymi przepisami, zostały przeniesione prawa i obowiązki związane z tymi procedurami;
   
3. dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
   
4. nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
   1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
      
   2. usługobiorcą jest:
      • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
        
      • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4;

5. nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
   1. dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
      
   2. nabywcą jest:
      • w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
        
      • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
   3. dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

6. obowiązane do zapłaty podatku na podstawie art. 42 ust. 8 lub ust. 10;
   
7. nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
   1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
      
   2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
      
   3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122;
8. nabywające usługi w zakresie przenoszenia uprawnień do emisji gazów cieplarnianych, o których mowa w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. poz. 1223 oraz z 2016 r. poz. 266 i 542), jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
   1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
      
   2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.
   
   
   
   

Zgodnie z art. 17 ust. 1a, przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

W myśl art. 17 ust. 1b, w przypadku gdy podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ustanowiły przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w art. 18d ust. 1, podatnikiem jest ten przedstawiciel podatkowy - w zakresie, w jakim działa w imieniu własnym na rzecz tych podmiotów.

Stosownie do art. 17 ust. 1c, w przypadku dostaw towarów wymienionych w poz. 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy przepis ust. 1 pkt 7 stosuje się, jeżeli łączna wartość tych towarów w ramach jednolitej gospodarczo transakcji obejmującej te towary, bez kwoty podatku, przekracza kwotę 20.000 zł.

Zgodnie z art. 17 ust. 1d, za jednolitą gospodarczo transakcję, o której mowa w ust. 1c, uznaje się transakcję obejmującą umowę, w ramach której występuje jedna lub więcej dostaw towarów wymienionych w poz. 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy, nawet jeżeli są one dokonane na podstawie odrębnych zamówień lub wystawianych jest więcej faktur dokumentujących poszczególne dostawy.

W myśl art. 17 ust. 1e, za jednolitą gospodarczo transakcję, o której mowa w ust. 1c, uznaje się również transakcję obejmującą więcej niż jedną umowę, o której mowa w ust. 1d, jeżeli okoliczności towarzyszące tej transakcji lub warunki, na jakich została ona zrealizowana, odbiegały od okoliczności lub warunków zwykle występujących w obrocie towarami wymienionymi w poz. 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy.

Stosownie do art. 17 ust. 1f, w przypadku wymienionym w ust. 1 pkt 7 obniżenie wartości dostaw dokonywanych w ramach jednolitej gospodarczo transakcji, o której mowa w ust. 1c, w szczególności przez udzielenie po ich dokonaniu nabywcy opustu lub obniżki ceny, nie wpływa na określenie podatnika obowiązanego do rozliczenia kwoty podatku z tytułu dostawy towarów dokonywanej w ramach tej transakcji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1g, w przypadku gdy po otrzymaniu całości lub części zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 11 do ustawy, następuje zmiana określenia podatnika dla tej dostawy, korekty rozliczenia zapłaty w związku z tą zmianą dokonuje się w rozliczeniu za okres, w którym dokonano dostawy tych towarów.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (z art. 17 ust. 2).

W myśl art. 17 ust. 2a, jeżeli dokonujący dostawy towarów wymienionych w poz. 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy, dla której zgodnie z ust. 1 pkt 7 podatnikiem jest nabywca, podjął wszelkie niezbędne środki celem rzetelnego rozliczenia podatku od tej dostawy, nie ma on obowiązku rozliczenia podatku z tytułu tej dostawy, także w przypadku, gdy po jej dokonaniu ustalono, że wskutek działania podmiotu uczestniczącego w tej dostawie jako nabywca nie były spełnione przesłanki określone w ust. 1 pkt 7, o którym to działaniu dokonujący dostawy towarów przy zachowaniu należytej staranności nie wiedział lub nie mógł wiedzieć.

Zgodnie z art. 17 ust. 2b, przepis ust. 2a stosuje się pod warunkiem, że zapłata należności z tytułu dostawy towarów nastąpiła z rachunku płatniczego nabywcy, w tym przy użyciu karty płatniczej lub podobnego instrumentu płatniczego, o ile umożliwiają one dokonującemu dostawy towarów identyfikację składającego zlecenie płatnicze.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Wskazać należy, że definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 672 z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwe zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych wyjaśnień, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w roku 1999 otrzymał od swojej babci na podstawie umowy o darowiźnie z dnia 30 czerwca działkę rolną. Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził nigdy działalności gospodarczej. Wnioskodawca otrzymanej ziemi nie uprawiał, nie pobierał też dopłat z UE, nie jest handlarzem czy też pośrednikiem nie prowadzi działalności gospodarczej. W lutym 2016 r. dokonany został podział nieruchomości obejmujący działkę nr 72/1 w wyniku którego powstało kilka działek, w tym jedna działka (nr 72/11) która stanowi drogę wewnętrzną. Przed dokonaniem sprzedaży przedmiotowych działek, Wnioskodawca nie zamierza podejmować czynności w celu ich uatrakcyjnienia. Wnioskodawca w stosunku do wydzielonych działek nie zamierza występować o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Przed dokonanym podziałem istniała nieruchomość obejmująca działki nr: 72/1 i 72/2 stanowiąca współwłasność Wnioskodawcy oraz osoby trzeciej (w udziałach po 1/2). W stosunku do tych działek w czerwcu 2015 r. wydana była decyzja o warunkach zabudowy. Jednakże w związku z dokonanym w lutym 2016 r. podziałem nieruchomości, decyzja ta stała się bezprzedmiotowa i wygasła. Nieruchomości - przed i po podziale, nie były przedmiotem umów najmu, czy dzierżawy. W chwili obecnej są jedynie użytkowane nieodpłatnie przez osobę trzecią. Wcześniej leżały ugorem.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą powstania obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą nieruchomości.

Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 17 kwietnia 2019 r., sygn. akt I FSK 578/17, zasadnicze znaczenie ma wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych [...], C-180/10 i C-181/10.

W wyroku tym Trybunał stwierdził, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Natomiast, jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112 należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.

Zdaniem NSA to, czy dany podmiot działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga bowiem oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Każdorazowo należy zatem zbadać, jakie środki angażuje sprzedający w celu sprzedaży gruntu. Jeżeli środki te są podobne do tych, które wykorzystują handlowcy, wówczas strona sprzedając grunt, zachowuje się jak handlowiec.

NSA wskazał, że w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego po wspomnianym wyżej wyroku TSUE przyjmuje się, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości, należy uwzględnić wszystkie etapy tej aktywności. Ocena podejmowanych działań powinna uwzględniać działania na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie, a nie wyłącznie osobno. Należy przede wszystkim uwzględnić te elementy aktywności, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym

Na potwierdzenie swojego stanowiska NSA powołał wyrok z 22 października 2013 r., I FSK 1323/12; wyrok z 14 marca 2014 r., I FSK 319/13; wyrok z 16 kwietnia 2014 r., I FSK 781/13; wyrok z 27 maja 2014 r., I FSK 774/13; wyrok z 8 lipca 2015 r., I FSK 729/14, wyrok z 11 czerwca 2015 r., I FSK 716/14; z 3 marca 2015 r., I FSK 1859/13; z 9 października 2014 r., I FSK 2145/13, 29 listopada 2016 r., I FSK 636/15; publ. orzeczenia.nsa.gov.pl).

W ocenie NSA, kwestia przeznaczenia uzyskanych środków pieniężnych na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych jest zdarzeniem obojętnym z punktu widzenia oceny, czy dana osoba sprzedając grunty działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Nie mają też znaczenia zamiar czy motywy, jakimi kieruje się podmiot rozpoczynając działalność gospodarczą ani jakie potrzeby zaspokaja z uzyskanych środków pieniężnych. Istotne znaczenie mają obiektywne, a nie subiektywne przesłanki pozwalające odróżnić działania noszące cechy profesjonalności, od tych które mieszczą się w granicach dysponowania majątkiem prywatnym. Dla oceny, czy dany podmiot sprzedając grunty działa w charakterze podatnika nie ma też znaczenia w jakich celach grunt ten został nabyty.

NSA wskazując na opis sprawy orzekł, że nie można stwierdzić, że skarżący podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112. Należy zauważyć w szczególności, że pomiędzy nabyciem nieruchomości a sprzedażą poszczególnych działek upływa relatywnie długi czas. Skarżący, poza dokonaniem podziału i wystąpieniem o uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy, która ostatecznie stała się bezprzedmiotowa i wygasła, nie podejmuje żadnych innych działań. Nie można zatem stwierdzić, że podejmuje on aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Dokonanie podziału nieruchomości w celu jej stopniowej sprzedaży mieści się natomiast w ramach zarządu majątkiem prywatnym skarżącego.

Podsumowując, zgodnie z orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2019 r., sygn. akt I FSK 578/17, należy stwierdzić, że Wnioskodawca korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży działek powstałych po podziale, a dostawę tych działek - czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wskazać należy również, że objęte zakresem pytania przepisy, tj. art. 15 ust. 3 - 6 oraz art. 17 ust. 1 - 2b ustawy, w przedmiotowej sprawie nie mają zastosowania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.