Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.209.2019.2.BD
z 19 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 czerwca 2019 r. (data wpływu – 24 czerwca 2019 r.), uzupełnionym 08 lipca 2019 r. oraz 13 sierpnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki:

• w części dotyczącej braku podstaw do wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 1 lit. f) ww. ustawy – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

Wniosek uzupełniony został samoistnie 08 lipca 2019 r.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 31 lipca 2019 r. znak: 0111-KDIB4.4014.209.2019.1.BD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 13 sierpnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Szpital jako Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej jest podmiotem leczniczym, którego Organem Założycielskim jest Samorząd Województwa. Jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług prowadzi działalność leczniczą, której podstawowym celem jest udzielanie ambulatoryjnych świadczeń zdrowotnych i usług medycznych w ramach kontraktów zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia. Powyższa działalność jest zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18. Ponadto prowadzi działalność opodatkowaną w zakresie wynajmu pomieszczeń, sterylizacji narzędzi, usług parkingowych itp.

Z uwagi na trudną sytuację finansową, Szpital zwrócił się do Organu Założycielskiego z prośbą o udzielenie pożyczki na spłatę zaległych zobowiązań cywilnoprawnych. Pożyczka w kwocie 1.700.000,00 zł została Szpitalowi udzielona na podstawie długoterminowej, nieoprocentowanej umowy pożyczki zawartej 19 listopada 2018 r. pomiędzy Województwem a Szpitalem. Umowa pożyczki została zawarta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pieniądze będące jej przedmiotem znajdowały się na terytorium Polski. Celem umowy pożyczki było uzyskanie przez Szpital środków na spłatę zaległych zobowiązań cywilnoprawnych związanych z prowadzoną działalnością statutową – ochroną zdrowia. Środki z otrzymanej pożyczki Wnioskodawca przeznaczył na spłatę zobowiązań związanych z lekami, jednorazowym sprzętem medycznym, mediami, żywnością itp., niezbędnymi do leczenia i ratowania życia pacjentów. W dniu 03 grudnia 2018 r. Szpital dokonał zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 34.000 zł oraz sporządził stosowną deklarację.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca wskazał, że otrzymał pismo od Samorządu Województwa, w którym stwierdzono, że Województwo jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, działającym w oparciu m.in. o przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193, ze zm.). Przy czym Województwo nie występuje w roli podatnika podatku od towarów i usług, ani nie jest z niego zwolnione. Czynności udzielania jednostkom pożyczek nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż związane są z działaniami statutowymi Województwa wykonywanymi m.in. w oparciu o ustawę z dnia 05 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa. Z tytułu udzielonej pożyczki Województwo nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zawarcie umowy pożyczki – pomiędzy Organem Założycielskim a Samodzielnym Publicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej, tj. Wnioskodawcą – podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy – w pierwotnej wersji, przed uzupełnieniem wniosku – przy uwzględnieniu art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – z którego wynika wyłączenie przedmiotowe z opodatkowania, jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, za wyjątkiem umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach, umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych – nie miał obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych oraz sporządzenia deklaracji PCC-3.

Co do zasady, pożyczka, jako czynność cywilnoprawna rodzi skutek prawny w postaci podatku od czynności cywilnoprawnych oraz konieczność sporządzenia stosownej deklaracji.

Jednak w tym przypadku Organ Założycielski, jako Instytucja udzielająca pożyczki, z tytułu dokonania tej czynności jest podatnikiem podatku od towarów i usług i jest jednocześnie zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec powyższego, jeżeli udzielenie pożyczki jest zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, to umowa pożyczki będzie korzystała z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jednak po informacji uzyskanej z Województwa, że Województwo, w przypadku udzielenia pożyczki nie występuje w roli podatnika podatku od towarów i usług, ani nie jest z niego zwolnione, gdyż czynności udzielania jednostkom pożyczek nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ związane są z działaniami statutowymi Województwa wykonywanymi m.in. w oparciu o ustawę z dnia 05 czerwca 1998 r. o samorządzie województw;

Wnioskodawca zmodyfikował swoje stanowisko. Jego zdaniem, na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych powinien zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych oraz sporządzić deklarację PCC. Jednakże powołując się na art. 2 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych z którego wynika, że czynności cywilnoprawne w sprawach nauki, szkolnictwa i oświaty pozaszkolnej oraz zdrowia nie podlegają podatkowi, Szpital – Wnioskodawca uważa, że nie miał obowiązku opłacać podatku od czynności cywilnoprawnych, nie wystąpiła również konieczność sporządzenia deklaracji PCC-3. Umowę pożyczki zawartą pomiędzy organem tworzącym a Szpitalem na spłatę zobowiązań związanych z lekami, jednorazowym sprzętem medycznym, mediami, żywnością, tj. zobowiązań niezbędnych do leczenia i ratowania życia pacjentów, należy uznać za czynność cywilnoprawną w sprawach zdrowia i powinna ona podlegać wyłączeniu od podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W myśl art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej.

Obowiązek podatkowy przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę (art. 4 pkt 7 cyt. wyżej ustawy).

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy podstawę opodatkowania przy umowie pożyczki stanowi kwota lub wartość pożyczki.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy od czynności cywilnoprawnych określa stawkę podatku, która, od umowy pożyczki, wynosi 2 %.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu wynika, że Wnioskodawca – Szpital jako Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej jest podmiotem leczniczym, którego Organem Założycielskim jest Samorząd Województwa. Organ Założycielski udzielił Wnioskodawcy długoterminowej, nieoprocentowanej pożyczki na spłatę zaległych zobowiązań cywilnoprawnych. Umowa pożyczki zawarta została 19 listopada 2018 r. pomiędzy Województwem a Szpitalem. Celem umowy pożyczki było uzyskanie przez Szpital środków na spłatę zaległych zobowiązań cywilnoprawnych związanych z prowadzoną działalnością statutową – ochroną zdrowia. Środki z otrzymanej pożyczki Wnioskodawca przeznaczył na spłatę zobowiązań związanych z lekami, jednorazowym sprzętem medycznym, mediami, żywnością itp., niezbędnymi do leczenia i ratowania życia pacjentów. Pożyczkodawca – Województwo jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, działającym w oparciu m.in. o przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Przy czym w przypadku udzielenia pożyczki, Województwo nie występuje w roli podatnika podatku od towarów i usług, ani nie jest z niego zwolnione. Czynności udzielania jednostkom pożyczek nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż związane są z działaniami statutowymi Województwa wykonywanymi m.in. w oparciu o ustawę z dnia 05 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa.

W ocenie Wnioskodawcy nie miał on obowiązku opłacać podatku od czynności cywilnoprawnych, nie wystąpiła również konieczność sporządzenia deklaracji PCC-3. Do umowy pożyczki nie ma, co prawda zastosowania art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ale umowę pożyczki zawartą pomiędzy organem tworzącym a Szpitalem na spłatę zobowiązań związanych z lekami, jednorazowym sprzętem medycznym, mediami, żywnością, tj. zobowiązań niezbędnych do leczenia i ratowania życia pacjentów, należy uznać za czynność cywilnoprawną w sprawach zdrowia; powinna więc podlegać wyłączeniu od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z przywołanymi wyżej przepisami, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Pierwszą z wspomnianych wyżej sytuacji jest wyłączenie uregulowane w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, na podstawie którego nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   
   

Z treści art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z tego podatku zwolniona.

Wnioskodawca doprecyzowując stan faktyczny wniosku, wskazał, że pożyczkodawca – Województwo – nie występuje w przypadku analizowanej pożyczki w roli podatnika podatku od towarów i usług, ani nie jest z niego zwolnione. Czynności udzielania jednostkom pożyczek nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż związane są z działaniami statutowymi Województwa wykonywanymi m.in. w oparciu o ustawę o samorządzie województwa. Z tytułu udzielonej pożyczki Województwo nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług.

Skoro zatem – jak wskazał Wnioskodawca – pożyczkodawca nie występuje w roli podatnika podatku od towarów i usług, ani nie jest z niego zwolniony, to jak słusznie zauważył Wnioskodawca – po modyfikacji stanowiska – przedmiotowa pożyczka nie będzie korzystała z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o którym mowa w art. art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zatem w tej części, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na powyższe, w omawianej sytuacji należy przeanalizować inny przepis, w celu rozważenia czy czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym przepisem jest art. 2 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, która stanowi, że nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne w sprawach nauki, szkolnictwa i oświaty pozaszkolnej oraz zdrowia.

Jako, że pojęcie „sprawa” ma charakter ogólny, to należy przyjąć, że powyższe uregulowanie będzie dotyczyło tych wszystkich spraw, dla których materialnoprawna podstawa rozstrzygnięcia zawarta jest w przepisach regulujących kwestie wymienione w art. 2 pkt 1 lit. f) powołanej ustawy.

Ustawodawca, normując w art. 2 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, (na który Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku się powołuje), jako wyłączenie z obowiązku zapłaty podatku w sprawach zdrowia, nie określił szczegółowo jego zakresu. Dlatego mając na względzie ogólną zasadę prawa podatkowego, zgodnie z którą przepisy dotyczące wyłączeń i zwolnień podatkowych, stanowiące odstępstwo od zasady powszechnego opodatkowania, należy interpretować ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, należy przyjąć, że celem ustawodawcy było objęcie wyłączeniem tych czynności cywilnoprawnych, które dokonywane są w sprawach zdrowia. Brak ścisłego określenia lub doprecyzowania czynności dokonywanych we wskazanych „sprawach” nie może bowiem oznaczać dowolności w zakresie wykładni tego przepisu. Analizowany przepis stanowi o wyłączeniu spod obowiązku zapłaty podatku. Opodatkowanie czynności cywilnoprawnych jest zasadą. Nie można więc art. 2 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych interpretować rozszerzająco, bo wówczas wyjątek od zasady opodatkowania czynności stałby się zasadą.

Przepisy dotyczące spraw związanych ze zdrowiem zawiera m.in. ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2018 r., poz. 2190, ze zm.).

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy o działalności leczniczej, szpital to zakład leczniczy, w którym podmiot leczniczy wykonuje działalność leczniczą w rodzaju świadczenia szpitalne. Świadczeniem zdrowotnym są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania (art. 2 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy).

Natomiast przez świadczenie szpitalne rozumie się wykonywane całą dobę kompleksowe świadczenia zdrowotne polegające na diagnozowaniu, leczeniu, pielęgnacji i rehabilitacji, które nie mogą być realizowane w ramach innych stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych lub ambulatoryjnych świadczeń zdrowotnych; świadczeniami szpitalnymi są także świadczenia udzielane z zamiarem zakończenia ich udzielania w okresie nieprzekraczającym 24 godzin (art. 2 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy).

Z kolei stosownie do art. 2 ust. 2 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej do zakresu działalności leczniczej w rodzaju świadczenia szpitalne zalicza się wymienioną w tej ustawie działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne inne niż szpitalne.

Art. 3 ust. 1 i ust. 2 cyt. ustawy stanowi, iż działalność lecznicza polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych i może również polegać na:

1. promocji zdrowia lub
2. realizacji zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia, w tym wdrażaniem nowych technologii medycznych oraz metod leczenia.
   
   

W myśl art. 8 pkt 1 lit. a) ustawy o działalności leczniczej rodzajami działalności leczniczej są stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne szpitalne.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że celem zawarcia umowy pożyczki było uzyskanie przez Szpital środków na spłatę zaległych zobowiązań cywilnoprawnych związanych z prowadzoną działalnością statutową – ochroną zdrowia. Środki z otrzymanej pożyczki Wnioskodawca przeznaczył na spłatę zobowiązań związanych z lekami, jednorazowym sprzętem medycznym, mediami, żywnością itp. niezbędnymi do leczenia i ratowania życia pacjentów.

W związku z powyższym koniecznym jest, w kontekście przedstawionego stanu faktycznego, zwrócenie uwagi na odmienny skutek w podatku od czynności cywilnoprawnych zawarcia umowy pożyczki, w zależności od tego na co jest przeznaczona, tj.: czy na bieżącą działalność stricte związaną ze sprawami zdrowia, tj. na zakup środków medycznych, czy też na spłatę zaległych zobowiązań cywilnoprawnych pożyczkobiorcy. O ile te pierwsze pożyczki korzystają z wyłączenia z opodatkowania bo są wprost związane z działalnością leczniczą, o tyle w przypadku tych drugich brak jest podstaw do zastosowania uregulowania zawartego w art. 2 pkt 1 lit. f) cyt. ustawy. Spłata zaległych zobowiązań dotycząca leków oraz jednorazowego sprzętu medycznego, mediów, żywności itp., niezbędnych do leczenia i ratowania życia pacjentów, ma pośredni związek z wykorzystaniem zaciągniętej na ten cel pożyczki w sprawach zdrowia. Jednakże nie jest to związek wystarczający do zaistnienia przesłanki bezpośrednio warunkującej zastosowanie wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych określonego w art. 2 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zasadniczym celem zawarcia umowy pożyczki jest bowiem spłata zobowiązań Wnioskodawcy a nie czynność z zakresu zdrowia.

Ustawodawca, normując w ww. przepisie przedmiotowe wyłączenie z obowiązku zapłaty podatku w sprawach zdrowia, nie określił szczegółowo jego zakresu. Dlatego mając na względzie ogólną zasadę prawa podatkowego, zgodnie z którą przepisy dotyczące wyłączeń i zwolnień podatkowych, stanowiące odstępstwo od zasady powszechnego opodatkowania, należy interpretować ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, należy przyjąć, że celem ustawodawcy było objęcie wyłączeniem tych czynności cywilnoprawnych, które dokonywane są bezpośrednio w sprawach zdrowia.

W tym kontekście umowa pożyczki, zawarta przez Wnioskodawcę i przeznaczona na spłatę zobowiązań cywilnoprawnych wynikających z zawartych umów zakupu leków i jednorazowego sprzętu medycznego, mediów, żywność itp., nie może być uznana za bezpośrednio związaną ze sprawami ochrony zdrowia. Dla zastosowania wyłączenia nie jest wystarczające, aby podatnik z tytułu dokonania określonej czynności cywilnoprawnej miał status podmiotu prowadzącego działalność w zakresie ochrony zdrowia. W sprawie będącej przedmiotem wniosku kwota pożyczki nie jest przeznaczona na ochronę zdrowia, lecz na spłatę zobowiązań podmiotu, który świadczy usługi medyczne. Związek tej czynności z ochroną zdrowia jest pośredni, a zatem niewystarczający do zastosowania wyłączenia z obowiązku zapłaty podatku, o którym mowa w art. 2 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z uwagi na powyższe, zawarta umowa pożyczki nie może zostać zakwalifikowana jako czynność cywilnoprawna wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, gdyż nie jest to czynność cywilnoprawna w sprawach zdrowia.

Umowa pożyczki zawarta przez Wnioskodawcę podlega zatem opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy na wnioskodawcy z tytułu otrzymanej pożyczki ciąży obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – na dzień zawarcia umowy – stawka podatku od umowy pożyczki wynosiła 2%, a stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy podstawę opodatkowania stanowi kwota lub wartość pożyczki.

W związku z powyższym, Wnioskodawca był zobowiązany zarówno do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia tej umowy jak również do złożenia deklaracji PCC-3.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało w tej części uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.