Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.473.2019.2.BJ
z 19 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2019 r. (data wpływu 16 lipca 2019 r.), uzupełnionym w dniu 13 sierpnia 2019 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu, dokonywanej w trybie egzekucji komorniczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 13 sierpnia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu, dokonywanej w trybie egzekucji komorniczej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Y wszczął egzekucję z prawa własności nieruchomości gruntowej położonej w Y, przy ul. A, dla której Sąd Rejonowy w Y X Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze KW.., tj., działki nr 69/15, o powierzchni 0,3609 ha - tereny …. Nieruchomość ta znajduje się w użytkowaniu wieczystym oraz stanowiący odrębną nieruchomość budynek - hala produkcyjna magazynowa o pow. 225 m2 z płyt blaszanych izolowanych, kryta blachą falistą oraz waga wozowa. Okres użytkowania - 2094.04.20. Zgodnie z treścią księgi wieczystej w/w nieruchomości, została ona objęta w użytkowanie wieczyste przez dłużnika w sierpniu 2012 r. Dane nieruchomości wynikające z ewidencji gruntów i budynków nie zawierają informacji, czy nieruchomość jest wpisana do rejestru zabytków lub do gminnej ewidencji zabytków. Użytkownikiem wieczystym jest dłużnik, tj. X. w W, REGON:X, który w dniu 3 lipca 2019 r. oświadczył, iż:

• w dniu nabycia nieruchomości w użytkowanie wieczysta prowadził działalność gospodarczą oraz był czynnym podatnikiem VAT w tej dacie,
• nie posiada wiedzy na temat statusu podatkowego podmiotu, od którego nastąpiło objęcie w użytkownie wieczyste nieruchomości,
• aktualnie prowadzi działalność gospodarczą i posiada status czynnego podatnika podatku VAT,
• właściwy miejscowo jest dla niego Urząd Skarbowy w …,
• NIP dłużnika: X.
• rozliczenie z Urzędem Skarbowym jako czynnego podatnika VAT odbywa się w trybie miesięcznym,
  
• w związku z objęciem nieruchomości w użytkowanie wieczyste w stosunku do przedmiotowej nieruchomości, dłużnikowi przysługiwało prawo odliczenia od kwoty podatku należnego kwoty podatku naliczonego,
• nie poniósł on wydatków na ulepszenie nieruchomości, w stosunku do których miał prawo do obniżenia podatku należnego od podatku naliczonego,
• działka nie została przez dłużnika zasiedlona.

Właścicielem nieruchomości jest Gmina Y. Na nieruchomości ustanowiona została służebność gruntowa polegająca na prawie przejścia oraz przejazdu przez działkę nr 69/21 oraz służebność przesyłu na rzecz Sp. z o.o. w P. Wpisana została również hipoteka umowna łączna w sumie X zł.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego „J …” w Y uchwalonym Uchwalą nr … Rady Miasta Y. z dnia 24 czerwca 2009 r. (Dz.Urz.Woj. z 2009 r. nr 121, poz. 2023) nieruchomość położona jest na terenie o przeznaczeniu podstawowym - zabudowa mieszkaniowa oraz o przeznaczeniu uzupełniającym - usługi nieuciążliwe (oznaczenie: 65.MW). Stwierdzony podczas oględzin faktyczny sposób użytkowania nieruchomości - niezabudowana działka gruntu.

Komornik sporządził protokół opisu i oszacowania nieruchomości. Akta sprawy znajdują się obecnie w Sądzie celem ustalenia terminu pierwszej licytacji w/w prawa.

W uzupełniniu wniosku z dnia 13 sierpnia 2019 r. doprecyzowano, że przedmiotem zbycia w drodze licytacji będzie prawo wieczystego użytkowania gruntu - niezbudowanej działki 69/15.

Wyjaśniono, iż w księdze wieczystej widnieje budynek, tj. hala produkcyjna, która obecnie już się tam nie znajduje.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a jeżeli tak, to jaką Komornik powinien zastosować stawkę?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Na Komorniku będzie ciążył obowiązek wystawienia faktury VAT - zwolniony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

(…)

6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Natomiast, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. W przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, albo decyzja o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o VAT art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w kontekście przywołanych przepisów prawa, prowadzi do stwierdzenia, że sprzedaż prawa wieczystego użytkowania nieruchomości w drodze licytacji komorniczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przedmiotem dostawy jest grunt objęty obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, że nieruchomość przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową (przeznaczenie uzupełniające – usługi nieuciążliwe). Zatem stanowi teren budowlany, o których mowa w art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym - wbrew stanowisku zawartemu we wniosku - nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, albowiem stanowi teren przeznaczony pod zabudowę. Dostawa nie może korzystać również ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2, bowiem Dłużnikowi z tytułu objęcia nieruchomości w użytkowanie wieczyste przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W konsekwencji powyższego, dostawa opisanej nieruchomości gruntowej w myśl ustawy o podatku od towarów i usług stanowi odpłatną dostawę towaru opodatkowaną 23% stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1, w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.