Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.241.2019.1.AA
z 11 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2019 r. (data wpływu 27 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie działalności organizatorów turystyki, działalności wydawniczej i reklamowej, w tym prowadzenia strony internetowej i bloga – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie działalności organizatorów turystyki, działalności wydawniczej i reklamowej, w tym prowadzenia strony internetowej i bloga.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, którego głównym przedmiotem działalności jest działalność organizatorów turystyki (PKD 79.12.Z). Wnioskodawca prowadzi również działalność gospodarczą w zakresie działalności wydawniczej (PKD 58) oraz działalność reklamową (PKD 73).

Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej organizuje wyprawy dla zorganizowanych grup do różnych miejsc na świecie, których głównym celem jest nurkowanie.

Kolejną formą prowadzenia działalności jest wydawanie katalogów, kalendarzy oraz sprzedaż zdjęć, wykonanych przez Wnioskodawcę podczas odbytych podróży.

Ponadto w ramach swojej działalności Wnioskodawca prowadzi również stronę internetową oraz bloga, poświęcone tematyce nurkowania, na których opisuje swoje wyprawy do różnych miejsc na świecie, a także odpłatnie reklamuje usługi Centrów Nurkowych, a także sprzęt nurkowy swoich partnerów (producentów specjalistycznego sprzętu nurkowego).

Podczas licznych wypraw nurkowych Wnioskodawca testuje sprzęt nurkowy, jakość usług oferowanych przez bazy hotelowe, centra nurkowe, a także poznaje możliwości, które oferuje dane miejsce miłośnikom nurkowania (każde z odwiedzonych miejsc cechuje się innymi bogactwami naturalnymi oraz innymi istnieniami podwodnymi, różnymi gatunkami zwierząt podwodnych). Podczas wypraw Wnioskodawca robi zdjęcia oraz filmy video pod wodą oraz na lądzie w celu uwiecznienia klimatu danego miejsca oraz podwodnego świata.

Wszystkie spostrzeżenia z podróży Wnioskodawca opisuje w swoich relacjach z wypraw  wydaje rekomendacje dotyczące tego, czy dany region stwarza odpowiednie warunki do uprawiania sportu, jakim jest nurkowanie, ocenia jakość usług oferowanych przez dane hotele oraz centrum nurkowe, wydaje recenzje. Wszystkie relacje zamieszcza na swojej stronie internetowej oraz prowadzonym blogu oraz wzbogaca je wykonanymi w danym miejscu zdjęciami i filmami video.

Prowadzona strona internetowa oraz blog stanowią dla Wnioskodawcy reklamę jego działalności gospodarczej i mają zachęcać potencjalnych klientów do wzięcia udziału w organizowanej przez niego wyprawie dla nurków, a także zachęcić do zakupu w formie drukowanej kalendarzy, katalogów bądź zdjęć wykonanych podczas wypraw. Wnioskodawca ma świadomość, że im więcej odwiedzonych miejsc zaprezentuje na swojej stronie oraz blogu, tym więcej grup zainteresowanych wycieczką pozyska w przyszłości. Ponadto część osób biorących udział w wyprawach nurkowych na bieżąco śledzi stronę internetową oraz blog Wnioskodawcy i jest zainteresowana wyprawami do nowych miejsc. Odwiedzanie strony internetowej oraz bloga Wnioskodawcy jest nieodpłatne.

Wnioskodawca uzyskuje dochody ze świadczenia odpłatnych usług reklamowych na rzecz Centrów Nurkowych oraz producentów sprzętu nurkowego. Wnioskodawca podczas wypraw nurkowych filmuje i fotografuje Bazy Nurkowe i Centra Nurkowe na ich zlecenie, a następnie publikuje te materiały na stronie internetowej oraz blogu wraz z recenzją danego miejsca.

Ponadto zawiera ze swoimi partnerami umowy, w ramach których wykonuje odpłatne testy sprzętu nurkowego, następnie wyraża swoją opinię i zdjęcia wraz z filmami z testów udostępnia na stronie internetowej oraz blogu. Wnioskodawca na swojej stronie internetowej oraz blogu świadczy zatem usługi reklamowe na rzecz Centrów i Baz Nurkowych oraz producentów sprzętu nurkowego, w zamian za co otrzymuje wynagrodzenie.

Wnioskodawca w celu prowadzenia działalności gospodarczej, a więc w celu odbycia wypraw do nowych miejsc, które mają stać się celem wycieczkowym organizowanych wypraw w przyszłości (Wnioskodawca poznaje w sposób ciągły nowe miejsca, aby móc wzbogacać swoją ofertę wycieczkową), a także podczas wypraw ze zorganizowanymi grupami, jak również w celu wykonania zdjęć ponosi szereg kosztów, takich jak:

• zakup sprzętu specjalistycznego i akcesoriów do nurkowania (pianki, płetwy, automaty, maski, suchy skafander, rękawiczki, kaptur),
• bilety lotnicze,
• opłaty handlowe,
• opłaty za gaz w butlach,
• opłaty na rzecz centrum nurkowego (w części odwiedzanych regionów obowiązujące przepisy lokalne wymagają obecności miejscowego instruktora podczas zejścia pod wodę),
• koszty noclegów.
  
  

Jednocześnie Wnioskodawca w celu prowadzenia działalności ponosi koszty pozyskiwania uprawnień nurkowych, m.in. kurs suchego skafandra, kursy uprawniające do zejścia pod wodę na 18 m (OWD), 30 m (AOWD) i 40 m (DEEP) oraz szeregu innych kursów nurkowych (specjalistycznych).

Wnioskodawca ponosi również szereg kosztów, których poniesienie jest niezbędne w celu wykonania profesjonalnych zdjęć oraz filmów video, które urozmaicają treść relacji z wypraw na stronie internetowej oraz prowadzonym blogu oraz wykorzystywane są w wydawanych katalogach i kalendarzach, sprzedawanych przez Wnioskodawcę. Wśród tych kosztów wymienić należy:

• zakup sprzętu fotograficznego oraz sprzętu video,
• szkolenia fotograficzne (fotografii podwodnej oraz obróbki zdjęć),
• szkolenia video (filmowanie pod wodą, obróbka materiału filmowego i audio),
• zakup obudowy podwodnej do aparatu lub kamery video (każdy model sprzętu wymaga zakupu odpowiedniej obudowy),
• zakup specjalistycznych lamp błyskowych podwodnych,
• zakup specjalistycznych lamp światła stałego podwodnego,
• zakupu urządzenia do oddychania pod wodą bez wydechu bąbelków (obieg zamknięty), co umożliwia wykonywanie zdjęć podwodnych bez odstraszania podwodnych istnień oraz wykonanie lepszych jakościowo zdjęć (rebreather),
• najem lub zakup skutera podwodnego umożliwiającego dotarcie do wytypowanego miejsca, w którym mają być wykonane zdjęcia lub filmy.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a więc:

• zakup sprzętu specjalistycznego i akcesoriów do nurkowania (pianki, płetwy, automaty, maski, suchy skafander, rękawiczki, kaptur),
• bilety lotnicze,
• opłaty handlowe,
• opłaty za powietrze w butlach,
• opłaty na rzecz centrum nurkowego (w części odwiedzanych regionów obowiązujące przepisy lokalne wymagają obecności miejscowego instruktora podczas zejścia pod wodę),
• koszty noclegów,
• koszty pozyskiwania uprawnień nurkowych, m.in. kurs suchego skafandra, kursy uprawniające do zejścia pod wodę na 18 m (OWD), 30 m (AOWD) i 40 m (DEEP),
• zakup sprzętu fotograficznego oraz sprzętu video,
• szkolenia fotograficzne (fotografii podwodnej oraz obróbki zdjęć),
• szkolenia video (filmowanie pod wodą, obróbka materiału filmowego i audio),
• zakup obudowy podwodnej do aparatu lub kamery video (każdy model sprzętu wymaga zakupu odpowiedniej obudowy),
• zakup specjalistycznych lamp błyskowych podwodnych,
• zakup specjalistycznych lamp światła stałego podwodnego,
• zakupu urządzenia do oddychania pod wodą bez wydechu bąbelków (obieg zamknięty), co umożliwia wykonywanie zdjęć podwodnych bez odstraszania podwodnych istnień oraz wykonanie lepszych jakościowo zdjęć (rebreather),
• najem lub zakup skutera podwodnego umożliwiającego dotarcie do wytypowanego miejsca, w którym mają być wykonane zdjęcia lub filmy,

stanowią koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT)?

Zdaniem Wnioskodawcy ponoszone przez niego wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ustawy o PIT.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Wszystkie koszty ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z odbywanymi wyprawami, a więc wyprawami ze zorganizowanymi grupami, wyprawami testowymi w nowe miejsca, które mają stać się w przyszłości celem wypraw ze zorganizowanymi grupami, a także koszty ponoszone w celu wykonania profesjonalnych zdjęć podwodnych, przyczyniają się do uzyskiwania przychodów w przyszłości, tj. z organizowanych odpłatnie wycieczek oraz sprzedawanych zdjęć, katalogów oraz kalendarzy, a także z tytułu świadczonych usług reklamowych na rzecz Centrów i Baz Nurkowych oraz producentów sprzętu nurkowego.

Kosztem uzyskania przychodu są również wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę podczas odbytych wypraw, których celem jest poznanie nowych miejsc, mających stać się potencjalnym celem wycieczkowym kolejnych wypraw organizowanych przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca musi ocenić, czy dane miejsce jest atrakcyjne z punktu widzenia wymagającego nurka, nurka amatora, a także czy warunki oferowane przez centrum nurkowe, bazy hotelowe sprostają wymagającym klientom Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie może polegać wyłącznie na zapewnieniach swoich kontrahentów w zakresie oferowanych przez nich warunków, lecz zanim wyjedzie na wyprawę ze zorganizowaną grupą swoich klientów, musi dokonać samodzielnej oceny danego miejsca. Dopiero po takiej wyprawie może napisać relację z danego miejsca i wprowadzić do swojej oferty wycieczkowej wyprawę do nowego zakątka świata. Relacje z wypraw zamieszczone na stronie internetowej oraz blogu stanowią doskonałą reklamę działalności Wnioskodawcy.

Bogate i rzetelne opisy wzbogacone zdjęciami zachęcają odwiedzających stronę oraz bloga do wzięcia udziału w wycieczkach oferowanych przez Wnioskodawcę. Zamieszczane treści wpływają na popularność strony internetowej oraz bloga, a tym samym na popularność oferty wycieczkowej.

Kolejnym argumentem przemawiającym za możliwością zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu ponoszonych wydatków przez Wnioskodawcę w ramach jego działalności jest fakt, że podczas wypraw oraz dzięki posiadaniu specjalistycznego sprzętu Wnioskodawca wykonuje unikatowe, wyjątkowe i piękne zdjęcia oraz filmy video, uwieczniające podwodny świat charakterystyczny dla odwiedzanego regionu świata. Bez odbycia wyprawy oraz posiadania specjalistycznego sprzętu nie byłoby to możliwe. Wykonane przez Wnioskodawcę zdjęcia sprzedawane są przez niego, a także stanowią materiał wykorzystywany w wydawanych katalogach oraz kalendarzach. Sukces sprzedaży katalogów oraz kalendarzy zależny jest od bogactwa zawartych w nich zdjęć oraz ich unikalnego charakteru.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że ponoszone koszty wypraw przyczyniają się do uzyskiwania przez Wnioskodawcę przychodów z organizacji wycieczek oraz sprzedaży wydawanych katalogów, kalendarzy oraz zdjęć, a zatem stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, dlatego przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

W takim ujęciu kosztami tymi są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednak ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego na wstępie przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Wskazane przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego wydatki nie zostały wprost wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. Jednak fakt, że dany wydatek nie został ujęty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uprawnia do automatycznego przyjęcia domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w tym przepisie, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 kwietnia 2017 r. sygn. II FSK 3526/16: Niezmiennie trzeba mieć na uwadze zasadniczy kwalifikator, jakim jest wpływ wydatku na wielkość osiągniętego przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Wystąpienie tego wpływu (związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem) należy oceniać (badać) ad casum.

Do wskazanego związku przyczynowo-skutkowego Naczelny Sąd Administracyjny odniósł się także w wyroku z 8 sierpnia 2017 r. sygn. II FSK 1859/15, gdzie stwierdził, że: Kryterium celowości nie wyznacza w sposób ostry granicy pozwalającej odróżnić wydatki, które można uznać za koszty uzyskania przychodów, od tych, które już nimi nie są. Niemniej jednak kryterium to nie może służyć rekomendowaniu otwartego ciągu zdarzeń, tworząc w ten sposób niekończący się związek skutkowo-przyczynowy.

Skoro jednym z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest poniesienie go w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, kryterium uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu sprowadza się w istocie do ustalenia, czy mógł się on potencjalnie przyczynić do osiągnięcia przychodów, bez względu na to, czy ów skutek się ziści. Wykazywany związek przyczynowo-skutkowy powinien mieć charakter obiektywny.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, należy stwierdzić, że w przypadku opisanym przez Wnioskodawcę zachodzi odpowiedni związek przyczynowo-skutkowy, dający podstawy do zaliczenia w koszty podatkowe prowadzonej działalności gospodarczej wymienionych przez niego wydatków.

Wnioskodawca wymienił rodzaje przychodów, jakie będzie uzyskiwać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (m.in. organizacja wypraw do różnych miejsc na świecie, których głównym celem jest nurkowanie; wydawanie katalogów, kalendarzy oraz sprzedaż zdjęć, wykonanych przez Wnioskodawcę podczas odbytych podróży; usługi reklamowe). Wnioskodawca wskazał też na związek pomiędzy uzyskiwaniem ww. przychodów a ponoszeniem przedmiotowych kosztów przez oświadczenie w opisie stanu faktycznego, że prowadzona strona internetowa oraz blog stanowią dla Wnioskodawcy reklamę jego działalności gospodarczej i mają zachęcać potencjalnych klientów do wzięcia udziału w organizowanej przez niego wyprawie dla nurków, a także zachęcić do zakupu w formie drukowanej kalendarzy, katalogów bądź zdjęć wykonanych podczas wypraw. Wnioskodawca ma świadomość, że im więcej odwiedzonych miejsc zaprezentuje na swojej stronie oraz blogu, tym więcej grup zainteresowanych wycieczką pozyska w przyszłości. Wnioskodawca w celu prowadzenia działalności gospodarczej, a więc w celu odbycia wypraw do nowych miejsc, które mają stać się celem wycieczkowym organizowanych wypraw w przyszłości (Wnioskodawca poznaje w sposób ciągły nowe miejsca, aby móc wzbogacać swoją ofertę wycieczkową), a także podczas wypraw ze zorganizowanymi grupami, jak również w celu wykonania zdjęć, ponosi szereg kosztów, które wymienił we wniosku.

Jednocześnie Wnioskodawca w celu prowadzenia działalności ponosi koszty pozyskiwania uprawnień nurkowych. Wnioskodawca ponosi również szereg kosztów, których poniesienie jest niezbędne w celu wykonania profesjonalnych zdjęć oraz filmów video, które urozmaicają treść relacji z wypraw na stronie internetowej oraz prowadzonym blogu oraz wykorzystywane są w wydawanych katalogach i kalendarzach, sprzedawanych przez Wnioskodawcę.

W tym miejscu należy podkreślić, że przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest działalność organizatorów turystyki, działalność wydawnicza oraz działalność reklamowa. Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej organizuje wyprawy dla zorganizowanych grup do różnych miejsc na świecie, których głównym celem jest nurkowanie, wydaje katalogi, kalendarze oraz sprzedaje zdjęcia, wykonane przez Wnioskodawcę podczas odbytych podróży. Ponadto w ramach swojej działalności Wnioskodawca prowadzi również stronę internetową oraz bloga, poświęcone tematyce nurkowania, na których opisuje swoje wyprawy do różnych miejsc na świecie, a także odpłatnie reklamuje usługi Centrów Nurkowych, a także sprzęt nurkowy swoich partnerów (producentów specjalistycznego sprzętu nurkowego).

Z opisu stanu faktycznego można wnioskować, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki dotyczą całokształtu prowadzonej przez niego indywidualnej działalności gospodarczej, a zatem ponoszone są w celu uzyskiwania przychodów z zakresu działalności organizatorów turystyki, działalności wydawniczej i reklamowej. Wskazane we wniosku wydatki obiektywnie mogą w efekcie końcowym przełożyć się na uzyskanie dochodu – bądź bezpośrednio (przez sprzedaż publikowanych zdjęć czy uzyskanie wynagrodzenia za reklamę/recenzję umieszczoną na blogu) bądź pośrednio (dzięki wykorzystaniu publikacji jako reklamy usług Wnioskodawcy czy jako zachęta potencjalnych klientów do np. wzięcia udziału w wyprawach dla nurków).

Reasumując  wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, szczegółowo wskazane w opisie stanu faktycznego, mogą zostać przez Wnioskodawcę zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo ponownie należy podkreślić, że to na Wnioskodawcy jako podatniku ciąży obowiązek faktycznego wykazania obiektywnego związku przyczynowo-skutkowego i uargumentowania, że wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia lub zachowania przychodu albo zabezpieczenia źródła tego przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.