Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.349.2019.2.LZ
z 10 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2019 r. (data wpływu 2 lipca 2019 r.) uzupełniony pismem (data nadania 13 sierpnia 2019 r., data wpływu 14 sierpnia 2019 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-2.4011.349.2019.1.LZ, z dnia 5 sierpnia 2019 r. (data nadania 5 sierpnia 2019 r., data doręczenia 9 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-2.4011.349.2019.1.LZ, z dnia 5 sierpnia 2019 r. (data nadania 5 sierpnia 2019 r., data doręczenia 9 sierpnia 2019 r.) wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Pismem (data nadania 13 sierpnia 2019 r., data wpływu 14 sierpnia 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca był 40 lat właścicielem nieruchomości, położonej w G. przy ul. K., którą Wnioskodawca sam wybudował. Stan zdrowia Wnioskodawcy i jego żony pogorszył się więc Wnioskodawca przekazał dom wnuczce (Monika O.) i jej mężowi za dożywotnią opiekę nad Wnioskodawcą i Jego żoną. Przekazanie nastąpiło w dniu 12 lutego 2014 r. Przy przekazaniu domu państwo O. zwrócili koszty remontowe starszej córce Wnioskodawcy, która wcześniej mieszkała z Wnioskodawcą, w kwocie 100 tysięcy zł. Po trzech miesiącach wspólnego zamieszkania wnuczka Wnioskodawcy i jej mąż zaczęli znęcać się fizycznie i psychicznie nad Wnioskodawcą i Jego żoną. W tym okresie wnuczka Wnioskodawcy swoją część darowizny przekazała mężowi, to on stał się właścicielem całej nieruchomości. Takie złe traktowanie i znęcanie trwało 2 lata. Były interwencje policji oraz pisma do prokuratury, co nie przynosiło żadnego rezultatu, nikt nie pomógł. Żona Wnioskodawcy podupadła na zdrowiu po tych znęcaniach oraz gdy dowiedziała się, że wnuczka Wnioskodawcy wraz z mężem wystawili dom na sprzedaż razem z Wnioskodawcą i Jego żoną. Żona Wnioskodawcy nie spała po nocach, nie jadła, była załamana, miała myśli samobójcze. W dniu 21 lipca 2016 r. karetka zabrała żonę Wnioskodawcy do szpitala na oddział psychiatryczny. Stan zdrowia Wnioskodawcy też się pogorszył. Wnioskodawca sprawę powierzył adwokatowi, który obiecał, że poprowadzi sprawę odzyskania domu za 71 tysięcy zł. Po zakończeniu sprawy, której adwokat nie poprowadził tak jak chciał Wnioskodawca, zażądał 14.400 zł, nie wystawiając Wnioskodawcy żadnej faktury. Wnioskodawca żeby zapłacić musiał się zapożyczyć u znajomych. Wnioskodawca odzyskał dom w dniu 16 maja 2017 r.

Przy odzyskaniu domu Wnioskodawca musiał zwrócić kwotę 100 tysięcy zł, za starszą córkę Wnioskodawcy oraz 17.500 zł, których mąż wnuczki Wnioskodawcy zażądał za rzekomy remont, wymianę dwóch drzwi i pomalowanie ścian. Mąż drugiej córki Wnioskodawcy, żeby pomóc spłacić Wnioskodawcy państwa O. zaciągnął pożyczkę w Banku. Po tak trudnym okresie i złych przeżyciach Wnioskodawca postanowił sprzedać odzyskaną nieruchomość, gdyż nie miał siły żeby mieszkać tak sam ze swoją żoną. O pomoc w sprzedaży domu Wnioskodawca poprosił Agencję Nieruchomości, gdzie za ich usługi Wnioskodawca zapłacił 14 tysięcy zł, za co też nie otrzymał faktury. W dniu 7 czerwca 2017 r. został podpisany akt notarialny sprzedaży Nieruchomości. Po sprzedaży Wnioskodawca wraz z żoną przeprowadził się do córki, która się nimi opiekuje. Z pieniędzy, które Wnioskodawca otrzymał ze sprzedaży domu musiał oddać znajomym, u których się zapożyczył oraz swojemu zięciowi, żeby mógł uregulować zaciągniętą pożyczkę w banku. Wnioskodawca wraz z żoną mieszka razem z córką, której też chce jeszcze pomóc w remoncie domu oraz dokłada się do wyżywienia i wszystkich opłat oraz zakupu opału. Dużo pieniędzy Wnioskodawca przeznacza na lekarstwa, które On i Jego żona muszą brać już do końca życia. Wnioskodawca jest po przeszczepie baypasów, przeszedł dwa udary mózgu oraz zawał serca, ma wszczepiony rozrusznik. Serce nie wytrzymało nerwowych napięć jakie Wnioskodawca z żoną przeżywali mieszkając razem z państwem O. Żona Wnioskodawcy jest osobą bardzo chorą. Od 20 lat leczy się na raka piersi, który się odnawia, jest po chemioterapii, ma skrzywienie miednicy spowodowane krótszą i sztywną nogą w kolanie.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

• Wnioskodawca wraz z żoną na podstawie aktu notarialnego z dnia 12 lutego 2014 r. sporządzonego w formie umowy (Akt Notarialny Repertorium Nr …..) przekazali wnuczce Monice O. nieruchomość położoną w G. przy ul. K.
  

• Wnioskodawcy i jego żonie na podstawie Aktu Notarialnego z dnia 15 maja 2017 r. sporządzonym w formie umowy (Akt notarialny Repertorium A Nr ….) zostało dokonane przekazanie zwrotu nieruchomości położonej w G. przy ul. K.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jakie skutki podatkowe sprzedaż nieruchomości wynikają z tego tytułu, tj.: czy przychód (dochód) podlega opodatkowaniu, bądź, czy jest zwolniony z opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu. Z powodu pogarszającego się stanu zdrowia Wnioskodawcy oraz jego żony Wnioskodawca postanowił przekazać dom położony w G. przy ul. K. za dożywotnią opiekę wnuczce. Przekazanie darowizny nastąpiło w dniu 12 lutego 2014 r. w Kancelarii Notarialnej w formie aktu notarialnego, gdzie też została rozszerzona współwłasność majątkowa małżeńska na męża wnuczki Wnioskodawcy. Po krótkim czasie wspólnego zamieszkania z wnuczką i mężem Wnioskodawcy, zaczęło się z ich strony znęcanie nad Wnioskodawcą i jego żoną fizyczne i psychiczne, co też w tym brali udział rodzice męża wnuczki Wnioskodawcy. Były wyzwiska, popychania, żądania płacenia czynszu oraz sprzedaży domu wraz z Wnioskodawcą i jego żoną. Wnioskodawca powiadomił policję i prokuraturę o zaistniałych sytuacjach, ale żaden organ nie udzielił Wnioskodawcy pomocy, twierdząc że nie ma widocznych śladów. Stan zdrowia Wnioskodawcy i jego żony jeszcze bardziej się pogorszył. Wnioskodawca dostał się do szpitala, gdzie założono mu rozrusznik serca, gdyż przestało pracować tak jak powinno, żona Wnioskodawcy popadła w silną depresję, miała myśli samobójcze, gdzie została umieszczona w szpitalu. Wtedy resztkami sił Wnioskodawca postanowił walczyć o odzyskanie domu. Sprawę Wnioskodawca przekazał adwokatowi, gdzie dowiedział się, że w dniu 16 czerwca 2016 r. w Kancelarii Notarialnej wnuczka Wnioskodawcy przekazała w całości swoją darowiznę swojemu mężowi i od tego dnia on stał się właścicielem ww. nieruchomości. Po długich i męczących miesiącach walki w dniu 16 maja 2017 r. została odwołana darowizna z powodu rażącej niewdzięczności w formie Aktu Notarialnego. Po odzyskaniu domu Wnioskodawca był przekonany, że te 40 lat zamieszkania pod ww. adresem, tj. w G. przy ul. K. się liczy i może sprzedać nieruchomość. Do takiej decyzji Wnioskodawca został zmuszony pogarszającym się zdrowiem Wnioskodawcy i jego żony. Sprzedaż nastąpiła w dniu 7 czerwca 2017 r. co potwierdza Akt Notarialny. Obecnie Wnioskodawca wraz z żoną zamieszkuje u swojej córki i jest po jej stałą opieką, gdyż stan zdrowia Wnioskodawcy i jego żony nie pozwala im samym mieszkać.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca postanowił przekazać dom za dożywotnią opiekę wnuczce. Przekazanie darowizny nastąpiło w dniu 12 lutego 2014 r. w formie aktu notarialnego. W dniu 16 maja 2017 r. została odwołana darowizna w formie aktu notarialnego z powodu rażącej niewdzięczności. Wnioskodawca sprzedał przedmiotową nieruchomość w dniu 7 czerwca 2017 r. Z pieniędzy, które Wnioskodawca otrzymał ze sprzedaży domu musiał oddać znajomym, u których się zapożyczył oraz swojemu zięciowi, żeby mógł uregulować zaciągniętą pożyczkę w banku. Wnioskodawca wraz z żoną mieszka razem z córką, której też chce pomóc w remoncie domu oraz dokłada się do wyżywienia i wszystkich opłat oraz zakupu opału.

Istotnym dla niniejszego rozstrzygnięcia jest, czy odwołanie darowizny z powodu rażącej niewdzięczności w dniu 16 maja 2017 r. skutkowało dla Wnioskodawcy jego nabyciem w rozumieniu wyżej cytowanego art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w dalszej konsekwencji, czy sprzedaż nieruchomości w dniu 7 czerwca 2017 r. stanowi źródło przychodów w rozumieniu ww. ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nabycia nieruchomości, stąd też należy się również odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Na podstawie natomiast art. 898 § 1 ww. ustawy darczyńca może odwołać darowiznę nawet już wykonaną, jeżeli obdarowany dopuścił się względem niego rażącej niewdzięczności. Zwrot przedmiotu odwołanej darowizny powinien nastąpić stosownie do przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu. Od chwili zdarzenia uzasadniającego odwołanie obdarowany ponosi odpowiedzialność na równi z bezpodstawnie wzbogaconym, który powinien się liczyć z obowiązkiem zwrotu (art. 898 § 2 Kodeksu cywilnego).

Innymi słowy, zasadnicze znaczenie ma ocena skutków prawnych rozwiązania umowy darowizny, a mianowicie czy tego typu czynność prawna wywołuje skutki:

• wstecz – tj. stosunek prawny pomiędzy stronami umowy darowizny wygasł ze skutkiem wstecznym (ex tunc), tak jakby umowa w ogóle nie została zawarta, czy też może
  

• tylko na przyszłość (ex nunc) – tj. darczyńca ponownie nabywa własność, której się wyzbył.
  
  
  

Prawo odwołania darowizny stwarza dla darczyńcy możność pozbawienia obdarowanego korzyści i odzyskania jej z powrotem przez darczyńcę. Bez odwołania ani jedno, ani drugie nie może nastąpić, ale z drugiej strony samo odwołanie jako jednostronne oświadczenie woli, pochodzące od osoby, która przeniosła własność darowanej nieruchomości i nie jest jej właścicielem, nie przenosi prawa własności na darczyńcę. Nie ma bowiem przepisu, który by z określoną wyżej czynnością jednostronną łączył wprost skutek rzeczowy.

Skutek odwołania darowizny normuje art. 898 § 2 Kodeksu cywilnego. Treść tego przepisu daje jasny wyraz temu, że przez odwołanie korzyść uzyskana z darowizny staje się od chwili zdarzenia uzasadniającego odwołanie bezpodstawna i właśnie dlatego rodzi obowiązek zwrotu. Przyjęta w art. 898 § 2 Kodeksu cywilnego konstrukcja wiążąca odwołanie z bezpodstawnym wzbogaceniem, wyłącza przypisanie odwołaniu skutku rzeczowego, a mianowicie tego skutku, że obdarowany przestaje być właścicielem, staje się zaś nim z powrotem darczyńca. Gdyby odwołanie miało pociągnąć za sobą również wspomniany skutek rzeczowy, to odesłanie do przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu byłoby niezrozumiałe, zwłaszcza że w art. 898 § 2 Kodeksu cywilnego mówi się wyraźnie o zwrocie „przedmiotu” darowizny, a nie tylko o korzyściach uzyskanych z tego przedmiotu.

W świetle powyższego, w przypadku odwołania darowizny dla wywołania skutku rzeczowego, tj. przeniesienia własności nieruchomości z powrotem na darczyńcę, konieczne jest złożenie oświadczenia w formie aktu notarialnego przez obdarowanego o przeniesieniu własności. Oświadczenie takie może również zostać zastąpione, na podstawie art. 64 Kodeksu Cywilnego, przez prawomocne orzeczenie sądu stwierdzające obowiązek danej osoby do złożenia oznaczonego oświadczenia woli. Oznacza to, że odwołanie darowizny wywołuje skutek tylko na przyszłość.

Co ważne z przedstawianego stanu faktycznego wynika wprost, że w przedmiotowej sprawie doszło do odwołania darowizny z powodu rażącej niewdzięczności w formie aktu notarialnego.

W związku z tym, w sytuacji przedstawionej we wniosku ponowne przeniesienie własności nieruchomości (domu) na Wnioskodawcę w dniu 16 maja 2017 r. w wyniku odwołania darowizny stanowi nabycie w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pięcioletni termin, o którym mowa w tym przepisie, winien być zatem liczony od końca 2017 r.

W konsekwencji odpłatne zbycie tego lokalu w dniu 7 czerwca 2017 r. stanowi źródło przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jego odpłatne zbycie nastąpiło przed upływem 5 lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl natomiast art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Dochód ten na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może podlegać zwolnieniu z opodatkowania. Powołany powyżej przepis stanowi bowiem, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Katalog wydatków na własne cele mieszkaniowe określa art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;

2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)- c), na cele określone w pkt 1,
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)- c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
      
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
      

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ww. ustawy).

Katalog wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy ma charakter zamknięty, jest to wyliczenie enumeratywne. Niezbędnym zatem warunkiem do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest wydatkowanie otrzymanego przychodu na cele mieszkaniowe określone w ww. ustawie. Przepis ww. artykułu wiąże też skutek prawny w postaci zwolnienia określonego przychodu od podatku dochodowego od osób fizycznych z terminem wydatkowania środków pieniężnych.

Ponadto należy podkreślić, że norma prawna statuująca zwolnienie podatkowe, a więc mająca charakter wyjątku, odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania, musi być interpretowana ściśle, gdyż niedopuszczalne jest stosowanie przy jej interpretacji wykładni rozszerzającej. Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości - w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo opisane w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na zastosowanie rozpatrywanego zwolnienia.

Reasumując, dokonane przez Wnioskodawcę w 2017 r. odwołanie darowizny skutkowało tym, że Wnioskodawca ponownie stał się właścicielem nieruchomości (domu). Dlatego za datę nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę należy uznać dzień, w którym nastąpiło odwołanie darowizny oraz zwrotne przeniesienie domu. Skoro zatem Wnioskodawca sprzedał opisaną we wniosku nieruchomość w dniu 7 czerwca 2017 r., tj. przed upływem pięciu lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło zwrotne przeniesienie własności, to sprzedaż ta podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodać należy, że dochód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) – c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy – może jednak zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.