Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.382.2019.3.AKR
z 6 września 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2019 r. (data wpływu 25 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 sierpnia 2019 r. (data wpływu 26 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 14 sierpnia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.382.2019.2.AKR, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 14 sierpnia 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 19 sierpnia 2019 r.). W dniu 26 sierpnia 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 23 sierpnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na wstępie Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem wniosku jest udzielenie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego w zakresie dotyczącym wykładni art. 27f w związku z art. 6 ust. 2, 2a, 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca jest zatrudniony w Holandii. Uzyskuje tam dochody z tytułu pracy. W Polsce nie uzyskuje żadnych dochodów podlegających opodatkowaniu. Żona Wnioskodawcy przebywa na urlopie wychowawczym. Wnioskodawca i Jego żona mają na utrzymaniu czwórkę dzieci w wieku od 3 do 8 lat. Zeznanie podatkowe składają wspólnie na formularzu PIT-36 (art. 6 ust. 2, 2a, 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Dochód Wnioskodawcy osiągnięty za granicą został wpisany w części D, poz. 84 oraz w części H, poz. 187 PIT-36. Wypełnione zostały również załączniki PIT-ZG i PIT-O, w którym została wykazana ulga na dzieci. Ustalenie dochodu osiągniętego za granicą, podatku należnego oraz odliczeń za lata 2014-2018 Wnioskodawca dokonał w oparciu o przepisy ww. ustawy w następujący sposób:

Mając miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu od całości dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy - art. 3 ust. 1 i 1a ww. ustawy. W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania stosuje się zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Taką umową jest Konwencja między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów (Dz. U. z 2003 r., Nr 216, poz. 2120). Wynagrodzenie polskiego rezydenta z tytułu pracy w Holandii podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 ww. wyżej Konwencji. W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania zastosowanie ma art. 23 ust. 5 lit. a) ww. Konwencji wprowadzający metodę proporcjonalnego odliczenia. Dochody uzyskane w Holandii, a wykazane w zaświadczeniu o dochodach i zapłaconych zaliczkach na podatek dochodowy, ubezpieczenie społeczne wystawione przez pracodawcę zagranicznego, tzw. Jaaropgave czyli „Karcie podatkowej”, zostały przeliczone zgodnie z zasadami określonymi w art. 11a ust. 1-3, art. 27 ust. 9 i 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 23 ust. 5 lit. a) ww. Konwencji. Na podstawie tych przepisów przychód zagraniczny został przeliczony na złote i wykazany w zeznaniach za lata 2014-2018. Od tak ustalonego przychodu zostały odjęte przysługujące koszty uzyskania przychodów w wysokości 1 335 zł. Dochód wykazany w zeznaniach za lata 2014-2018 stanowiący podstawę obliczenia podatku nie został pomniejszony o składki zapłacone w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe zagraniczne ubezpieczenia społeczne. Wnioskodawca nie odliczył tych składek, ponieważ organ podatkowy powołując się na przepis art. 26 ust. 1 pkt 2a, ust. 13a, 13b, 13c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznał, że składki te nie podlegają odliczeniu. Taki sposób interpretacji, według Wnioskodawcy, nasuwa wątpliwości.

Art. 26 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy w sprawie odliczenia składek na ubezpieczenie społeczne zagraniczne, które zostały opłacone ze środków podatnika odsyła do ust. 13a-13c. W ust. 13c ustawodawca określił, że odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2a, czyli składki na obowiązkowe zagraniczne ubezpieczenie społeczne podatnika - stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym podatnik opłacał składki na obowiązkowe zagraniczne ubezpieczenie społeczne.

Art. 27 ust. 1 i 2 ww. Konwencji określa zasady i zakres wymiany informacji właściwych organów Umawiających się państw.

Wszelkie informacje uzyskane przez umawiające się Państwa będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie jak informacje uzyskane zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym Państwa. Informacje te będą mogły być ujawnione jedynie osobom lub organom sądowym albo administracyjnym.

Na podstawie wyżej przedstawionych przepisów, według Wnioskodawcy, składki na obowiązkowe ubezpieczenie zagraniczne opłacone ze środków podatnika pracującego w Holandii należy uwzględnić przy ustalaniu dochodu do opodatkowania wg przepisów polskiego prawa podatkowego.

Dochód zagraniczny ustalony i wykazany w zeznaniach za lata 2014-2018 wyczerpuje pojęcie „dochodu podlegającego opodatkowaniu według zasad określonych w art. 27”. W załącznikach PIT-O do PIT-36 za lata 2014-2018 Wnioskodawca wykazał ulgę prorodzinną. Prawo do odliczenia od podatku kwoty ulgi prorodzinnej i otrzymania dodatkowego zwrotu z tytułu tej ulgi przysługuje podatnikowi, który w roku podatkowym w stosunku do małoletniego dziecka wykonywał władzę rodzicielską. Władza rodzicielska zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.) - przysługuje obojgu rodzicom. Każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W tej sytuacji, gdy oboje rodzice dysponują prawem wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do dziecka są uprawnieni do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, aby skorzystać z tego odliczenia podatnik musi spełnić warunki wynikające z ustawy, a mianowicie:

  • osiągnąć dochody opodatkowane wg skali podatkowej określonej w art. 27 ww. ustawy,
  • wychowywać dwoje lub więcej dzieci (nie obowiązuje wysokość uzyskanych przez niego dochodów),
  • podlegać w roku podatkowym, za który dokonuje rozliczenia nieograniczonemu lub ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ulga dotyczy zarówno polskich rezydentów podatkowych, jak i nierezydentów.

Wszystkie wyżej wymienione przesłanki do uzyskania prawa do ulgi prorodzinnej zostały przez Wnioskodawcę spełnione.

Ustalony podatek należny został obniżony o podatek zapłacony za granicą. Odliczenia tego dokonano do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w Holandii. W zeznaniach za lata 2014-2018 należny podatek ustalony wg metody proporcjonalnego odliczenia nie wystarczył do odliczenia pełnej kwoty przysługującej ulgi prorodzinnej. W takim przypadku podatnik ma prawo otrzymać różnicę między kwotą przysługującego odliczenia, a kwotą odliczoną w zeznaniu podatkowym. Wnioskodawca z tego prawa skorzystał wykazując w zeznaniach za lata 2014-2018 dodatkowy zwrot ulgi.

O wielkości limitu stanowią składki zapłacone i odliczone, zwrot ten nie może przekroczyć sumy kwot zapłaconych przez podatnika składek na ubezpieczenie społeczne podlegających odliczeniu i wykazanych przez płatnika (tylko płatnika polskiego a co z zagranicznym?) lub samodzielnie wpłaconych do ZUS lub do zagranicznych systemów ubezpieczeń (tak jest w objaśnieniach do PIT-36 - broszura Min. Fin.).

Ustawa nie precyzuje, o które składki chodzi, czy tylko o te zapłacone i odliczone od dochodu osiągniętego na terenie Polski. A w związku z tym nasuwa się pytanie, co ze składkami naliczonymi i zapłaconymi przez pracodawcę zagranicznego, zarówno w jednym jak i w drugim przypadku są to składki odliczone i zapłacone.

Składki na ubezpieczenie społeczne, które zostały wykazane w zeznaniach podatkowych za lata 2014-2018 w części „dodatkowy zwrot z tytułu ulgi na dzieci” zostały przeliczone na złote wykazane tylko w celu ustalenia limitu do zwrotu niewykorzystanej ulgi. Wnioskodawca wskazał, że zarówno do ustalenia dochodu, jak i podatku należnego nie były uwzględniane składki na ubezpieczenie społeczne i składki zdrowotne, które zostały odliczone od dochodu przez pracodawcę zagranicznego i zapłacone ze środków podatnika.

Wnioskodawca podkreślił, że organ podatkowy kwestionuje zasadność wykazania ulgi prorodzinnej w zeznaniach za lata 2014-2018 powołując się na zapis art. 26 ust. 1 pkt 2a-2b ust. 13a-13c, art. 27f ust. 8-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazując, że brak jest możliwości odliczenia ulgi prorodzinnej, a tym samym dodatkowego zwrotu. Z takim stanowiskiem organu podatkowego Wnioskodawca nie może się zgodzić, ponieważ w przytoczonych przepisach jest mowa o składkach odliczonych i zapłaconych, nie ma natomiast zapisu mówiącego, że odnosi się to tylko do dochodu osiągniętego na terenie Polski, a tym samym składek odliczonych od tego dochodu. Ponadto, zauważa Wnioskodawca, że powołane przez organ podatkowy przepisy odnoszą się do ustalenia wysokości dochodu i podatku należnego, ale z treści ich nie wynika, że nie przysługuje Wnioskodawcy prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej.

W uzupełnieniu wniosku stwierdzono, że w latach 2014-2018 składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne i zdrowotne zostały odliczone przez pracodawcę holenderskiego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

  1. Czy w myśl zapisów art. 26 ust. 13c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 27 ust. 1 i 2 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zwanej Konwencją Wnioskodawca ma prawo do odliczenia od dochodu składek zapłaconych w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe zagraniczne ubezpieczenie społeczne skoro art. 27 Konwencji przewiduje wymianę informacji podatkowych?
  2. Czy w świetle zapisów art. 27f ust. 1-2 w związku z art. 27f ust. 8-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca miał i ma prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej, którą odliczył w zeznaniach za lata 2014-2018; czy Wnioskodawca ma prawo do dodatkowego zwrotu z tytułu niewykorzystanej ulgi?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), w świetle art. 27f w związku z art. 6 ust. 2, 2a, 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określającego warunki do skorzystania z ulgi prorodzinnej, zostały spełnione przesłanki przyznania ulgi prorodzinnej. Ustawodawca wprowadzając ten przepis wykluczył możliwość takiej wykładni, która naruszałaby zasady równości i sprawiedliwości społecznej w systemie prawa podatkowego, w szczególności poprzez uzależnienie możliwości skorzystania z ulgi od tego czy podatnik uzyskuje dochody w Polsce czy za granicą.

Zasada powszechności opodatkowania nakazuje przyjąć sposób rozumienia art. 6 ust. 2, 2a i 3 w związku z art. 27 i 27f ww. ustawy zgodnie z jego gramatyczną wykładnią. Należy wskazać, że uregulowana w przepisach art. 27f ust. 1-7 ulga z tytułu wychowania dziecka stanowi realizację wyrażonej w art. 71 Konstytucji RP zasady ochrony rodziny i małżeństwa, zgodnie z którą państwo w swojej polityce gospodarczej i społecznej uwzględnia dobro rodziny. Nie ulega zatem wątpliwości, że celem wprowadzenia tej ulgi prorodzinnej było częściowe zrekompensowanie osobom wychowującym dzieci nakładów poniesionych na ich utrzymanie i edukację. Zatem, odczytując normę prawną odnoszącą się do ulgi powinno uwzględniać się zasadę równości i sprawiedliwości społecznej w systemie prawa podatkowego, w szczególności poprzez uzależnienie możliwości skorzystania z ulgi na utrzymanie dzieci od tego, czy podatnik uzyskuje dochody w Polsce czy za granicą. Ulga ta stanowi pomoc w ponoszeniu kosztów utrzymania i wychowania dzieci w ramach polityki prorodzinnej.

W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazywano na zasadę, zgodnie z którą podatnikowi nie można stawiać zarzutu naruszenia przepisów, jeżeli przepisy te dopuszczają możliwość różnorodnej interpretacji, a tak jest w tym przypadku. Ponadto na podatnika nie można przerzucać błędów bądź uchybień, popełnionych przez samego prawodawcę (niejasność przepisów ), jak i organ podatkowy.

Wnioskodawca uważa, że przepis dotyczący ulgi prorodzinnej budzi szereg wątpliwości odnośnie podatników zatrudnionych za granicą w kwestii składek na ubezpieczenie społeczne odliczonych przez pracodawcę zagranicznego.

Podatnika zatrudnionego poza granicami kraju nie można pozbawić prawa do korzystania z ulg przewidzianych w polskim prawie podatkowym tylko dlatego, że przepis jest niejasny, nieprecyzyjny i stwarza możliwość różnorodnej interpretacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, organ podatkowy nie może ograniczać się tylko do interpretacji przepisów polskiego prawa podatkowego odnośnie podatników zatrudnionych poza granicami kraju, w powiązaniu z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przykładem takim, w przypadku Wnioskodawcy, jest zapis art. 26 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczący odliczenia składek na ubezpieczenie społeczne opłacane ze środków podatnika, który odsyła do ust. 13a-13c. W ust. 13c ustawodawca określił, że odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2a, czyli składki na obowiązkowe zagraniczne ubezpieczenie społeczne podatnika - stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym podatnik opłacał składki na obowiązkowe zagraniczne ubezpieczenie społeczne.

W art. 27 ust. 1 i 2 ww. Konwencji jest zapis określający zakres i zasady wymiany informacji właściwych organów Umawiających się Państw (Polski i Holandii). Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się Państwa będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie jak informacje uzyskane zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym Państwa. Będą mogły być ujawnione jedynie osobom lub organom sądowym albo administracyjnym.

Ponieważ organ podatkowy nie dokonał takiej analizy, w związku z tym Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w świetle art. 26 ust. 13c ww. ustawy Wnioskodawca mógł i będzie mógł odliczyć składki na obowiązkowe zagraniczne ubezpieczenie, skoro zapis art. 27 ust. 1 i 2 ww. Konwencji stanowi podstawę prawna do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych. Kwestia ta nie była w ogóle analizowana przez organ podatkowy.

Na podstawie zapisów art. 27f w związku z art. 6 ust. 2, 2a i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sporządzonych zeznaniach za lata 2014-2018 Wnioskodawca wykazał ulgę prorodzinną, ponieważ spełnił wszystkie przesłanki do skorzystania z tej ulgi. Mając miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej podlega obowiązkowi podatkowemu od całości moich dochodów przychodów - art. 3 ust. 1 i 1a cyt. wyżej ustawy. Natomiast nie odliczył od dochodu składek na obowiązkowe zagraniczne ubezpieczenie społeczne stosując zapis art. 26 ust. 1 pkt 2a, ust. 13a-13c. Stosując zapis art. 27f ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zeznaniach za lata 2014-2018 wykazał dodatkowy zwrot jako kwotę przysługującej a niewykorzystanej ulgi prorodzinnej. Zapis art. 27f ust. 9 cyt. wyżej ustawy określa wysokość kwoty dodatkowego zwrotu, który nie może przekroczyć kwoty składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Dlatego w zeznaniach za lata 2014-2018 w części dotyczącej dodatkowego zwrotu z tytułu ulgi na dzieci Wnioskodawca wykazał kwotę składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, ponieważ Jego przychody uzyskane zagranicą podlegają rozliczeniu w Polsce zgodnie z obowiązującym polskim prawem podatkowym, to i wszystkie ulgi wynikające z tych przepisów również Mu się należą. W przytoczonych przepisach jest mowa o składkach odliczonych i zapłaconych, a przecież obowiązkowe zagraniczne składki na ubezpieczenia społeczne też są odliczone i zapłacone. Nie ulega zatem wątpliwości, że ulga na dzieci, a tym samym dodatkowy zwrot zostały prawidłowo wykazane przez Niego w zeznaniach PIT-36. Zatem, odczytując normę prawną odnoszącą się do ulgi prorodzinnej powinno się uwzględniać zasadę równości i sprawiedliwości społecznej w systemie prawa podatkowego, w szczególności poprzez uzależnienie możliwości skorzystania z ulgi na utrzymanie dzieci od tego, czy podatnik uzyskuje dochody w Polsce czy za granicą. Ponadto Wnioskodawca uważa, że przepis dotyczący ulgi prorodzinnej, a tym samym dodatkowego zwrotu jest niejasny, nieprecyzyjny i stwarza możliwość różnorodnej interpretacji szczególnie w kwestii podatników zatrudnionych za granicą w kwestii składek na ubezpieczenia społeczne odliczonych przez pracodawcę zagranicznego.

Wnioskodawca nie może zgodzić się z tym, że podatnik zatrudniony poza granicami kraju mający obowiązek rozliczenia się z dochodów osiągniętych poza granicą wg zasad polskiego prawa podatkowego ma być pozbawiony prawa do korzystania z ulg wynikających z tych przepisów. W sytuacji, gdy podatek należny ustalony wg zasad prawa polskiego od dochodu zagranicznego byłby wyższy od tego zapłaconego za granicą, to różnicę musiałby dopłacić. Tym bardziej trudno jest zrozumieć dlaczego pracując poza granicą Wnioskodawca ma być pozbawiony prawa do skorzystania z ulgi na czwórkę dzieci oraz dodatkowego zwrotu tylko dlatego, że ustawodawca stworzył niejasny przepis. Wykazując w zeznaniach za lata 2014-2018 ulgę prorodzinną i dodatkowy zwrot Wnioskodawca stosował przepisy wymienione we wniosku. Jego zdaniem przyjęta przez Niego we wniosku interpretacja przepisów prawa podatkowego jest prawidłowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

  1. wykonywał władzę rodzicielską;
  2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
  3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.; w brzmieniu obowiązującym do końca 2014 r.), odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

  1. jednego małoletniego dziecka – kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:
    1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
    2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
  1. dwojga małoletnich dzieci – kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na każde dziecko;
  2. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota stanowiąca:
    1. 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
    2. 1/4 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na trzecie dziecko,
    3. 1/3 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na czwarte i każde kolejne dziecko.


Zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r., odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

  1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92 zł 67 gr, jeżeli dochody podatnika:
    1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
    2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
  1. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92 zł 67 gr na każde dziecko;
  2. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
    1. 92 zł 67 gr odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
    2. 166 zł 67 gr na trzecie dziecko,
    3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.


Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

  1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
  2. wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ww. ustawy).

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

  1. odpis aktu urodzenia dziecka;
  2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
  3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
  4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Zgodnie z art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do końca 2016 r., sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r., sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie z art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2016 r., zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zgodnie z art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r. zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie z art. 27f ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli kwota przysługującego odliczenia na podstawie ust. 2, 3 i 4 jest wyższa od kwoty odliczonej z tytułu, o którym mowa w ust. 1, w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podatnikowi przysługuje kwota stanowiąca różnicę między kwotą przysługującego podatnikowi odliczenia a kwotą odliczoną w zeznaniu podatkowym.

Kwota stanowiąca różnicę, o której mowa w ust. 8, nie może przekroczyć kwoty składek na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a, oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne, o których mowa w art. 27b ust. 1 i 2, podlegających odliczeniu, pomniejszonych o składki odliczone w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 2, lub na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (art. 27f ust. 9).

Zgodnie z art. 27f ust. 10 tej ustawy - w przypadku odliczenia z tytułu, o którym mowa w ust. 1, przysługującego pozostającym przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim obojgu:

  1. rodzicom,
  2. opiekunom prawnym dziecka,
  3. rodzicom zastępczym

- do ustalenia wysokości składek, o których mowa w ust. 9, przyjmuje się łączną kwotę ich składek.

Kwotę stanowiącą różnicę, o której mowa w ust. 8, podatnik wykazuje w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 (art. 27f ust. 12).

Przepisy art. 27f ust. 8-12 dodane zostały ustawą z dnia 23 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1644), która weszła w życie 1 stycznia 2015 r. i mają zastosowanie do dochodów uzyskanych (straty poniesionej) od dnia 1 stycznia 2014 r.

Wskazać należy, że zgodnie z powołanym art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawo do odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej mają tylko i wyłącznie ci podatnicy, którzy w danym roku podatkowym uzyskali dochody podlegające opodatkowaniu według skali podatkowej.

Na skutek nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 23 października 2014 r. ustawodawca nie poszerzył kręgu osób uprawnionych do dokonywania odliczeń w ramach tej ulgi (nadal prawo do odliczeń przysługuje jedynie tym osobom, których dochody podlegają opodatkowaniu według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Dodane przepisy art. 27f ust. 8-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przyznają jedynie podatnikowi prawo do otrzymania zwrotu kwoty stanowiącej różnicę między kwotą przysługującego mu odliczenia, a kwotą odliczoną w zeznaniu podatkowym, która to kwota nie może przekroczyć kwoty składek na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a, oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne, o których mowa w art. 27b ust. 1 i 2, podlegających odliczeniu, pomniejszonych o składki odliczone w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 2, lub na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.; w brzmieniu obowiązującym do końca 2014 r.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek zapłaconych w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust.13a-13c.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek zapłaconych w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust.13a-13c.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 18 maja 2018 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek zapłaconych w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust.13a-13c.

Zgodnie z art. 26 ust. 13a ww. ustawy, wydatki m.in. na składki społeczne podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W świetle art. 26 ust. 13b ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2a, nie dotyczy składek:

  1. których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska,
  2. odliczonych w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, lub w Konfederacji Szwajcarskiej od dochodu (przychodu) albo podatku osiągniętego w tym państwie, albo od podatku na podstawie art. 27b ust. 1 pkt 2.

Jak stanowi art. 26 ust. 13c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2a, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym podatnik opłacał składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne.

Z powyższych przepisów wynika, że składki zapłacone w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne podatnika, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Konfederacji Szwajcarskiej, podlegają odliczeniu pod warunkiem, że:

  • składki te nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie,
  • podstawy wymiaru tych składek nie stanowi dochód (przychód), zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska,
  • składki nie zostały odliczone w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, lub w Konfederacji Szwajcarskiej od dochodu (przychodu) albo podatku osiągniętego w tym państwie, albo od podatku na podstawie art. 27b ust. 1 pkt 2 ww. ustawy,
  • istnieje podstawa prawna wynikająca z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym podatnik opłacał składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że w latach 2014-2018 składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne i zdrowotne zostały odliczone przez pracodawcę holenderskiego. W zeznaniach podatkowych PIT-36 za ww. lata zarówno do ustalenia dochodu jak i podatku należnego nie były uwzględniane składki na ubezpieczenie społeczne i składki zdrowotne.

W związku z tym, że składki na ubezpieczenie społeczne zapłacone ze środków Wnioskodawcy zostały odliczone od dochodu przez pracodawcę zagranicznego został spełniony warunek wynikający z ww. art. 26 ust. 13b pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wykluczający możliwość odliczenia składek na ubezpieczenie społeczne, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy. Zatem, brak było podstaw do powtórnego odliczenia przez Wnioskodawcę składek na ubezpieczenie społeczne od dochodu wykazanego w zeznaniach PIT-36 za lata 2014-2018. W związku z tym nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że składki na obowiązkowe ubezpieczenie zagraniczne opłacone ze środków podatnika pracującego w Holandii należy uwzględnić przy ustalaniu dochodu do opodatkowania wg przepisów polskiego prawa podatkowego, ponieważ spełniony jest warunek, o którym mowa w art. 26 ust. 13c ww. ustawy, gdyż w art. 27 ust. 1-2 Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów jest zapis określający zakres i zasady wymiany informacji właściwych organów Umawiających się Państw (Polski i Holandii). Spełnienie warunku wynikającego z art. 26 ust. 13c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest niewystarczające dla możliwości odliczenia składek na ubezpieczenie społeczne, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy. Konieczne jest, aby składki te nie zostały odliczone w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, lub w Konfederacji Szwajcarskiej, co w przypadku Wnioskodawcy nie miało miejsca, ponieważ składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne i zdrowotne zostały odliczone przez pracodawcę holenderskiego.

Jak wskazuje przedstawiony stan faktyczny za lata 2014-2018 Wnioskodawca wspólnie z żoną składał zeznania podatkowe na formularzu PIT-36 dokonując odliczeń ulgi prorodzinnej na czworo małoletnich dzieci, ponieważ spełniał przesłanki wymagane do uzyskania prawa do tej ulgi. W zeznaniach za lata 2014-2018 należny podatek ustalony wg metody proporcjonalnego odliczenia nie wystarczył do odliczenia pełnej kwoty przysługującej ulgi prorodzinnej. W związku z tym Wnioskodawca wykazał za lata 2014-2018 dodatkowy zwrot ulgi (różnicę między kwotą przysługującego odliczenia, a kwotą odliczoną w zeznaniu podatkowym).

Jak wynika z przytoczonego wyżej art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, aby podatnik mógł skorzystać z ulgi prorodzinnej, musi m.in. uzyskać dochody opodatkowane na zasadach ogólnych wg skali podatkowej. Nie jest tutaj natomiast istotne to, czy dochody te zostały osiągnięte w Polsce czy też za granicą. W przypadku Wnioskodawcy warunek ten jest spełniony, ponieważ dochody uzyskane przez Niego w Holandii podlegają opodatkowaniu na ww. zasadach. Skoro Wnioskodawca spełniał w latach 2014-2018 wszystkie pozostałe przesłanki uprawniające do skorzystania z ulgi na czwórkę małoletnich dzieci mógł zatem skorzystać z ulgi prorodzinnej w zeznaniach za lata 2014-2018.

Jak wskazuje zadane w uzupełnieniu wniosku pytanie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą jednak możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej na podstawie art. 27f ust. 1-2 ww. ustawy, w związku z art. 27f ust. 8-9 tej ustawy, czyli możliwości skorzystania ze zwrotu ulgi, tj. różnicy pomiędzy kwotą przysługującego odliczenia, a kwotą odliczoną w zeznaniach podatkowych za lata 2014-2018. Kwota ww. różnicy, zgodnie z wskazanym wyżej art. 27f ust. 9 ww. ustawy, nie może przekroczyć kwoty składek na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a, oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne, o których mowa w art. 27b ust. 1 i 2, podlegających odliczeniu, pomniejszonych o składki odliczone w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 2, lub na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W przypadku Wnioskodawcy składki na obowiązkowe zagraniczne ubezpieczenie społeczne i zdrowotne zapłacone przez Niego w latach 2014-2018, odliczone przez pracodawcę holenderskiego, nie podlegały odliczeniu w zeznaniach podatkowych PIT-36 za te lata. Tym samym składki te nie mogły zostać uwzględnione przy obliczaniu kwoty zwrotu ulgi prorodzinnej, o której mowa w art. 27f ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że Wnioskodawcy nie przysługiwał ww. zwrot nieodliczonej kwoty ulgi.

Bez znaczenia jest fakt, że składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne i zdrowotne zostały zapłacone za granicą. Istotne jest, że nie podlegają one odliczeniu w zeznaniu podatkowym złożonym w Polsce na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Potwierdza to treść art. 27f ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym ustawodawca wyraźnie wskazał: „(…) podlegających odliczeniu, pomniejszonych o składki odliczone w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 2, lub na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym”, a więc podlegających odliczeniu w polskim zeznaniu podatkowym. W przypadku Wnioskodawcy składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne i zdrowotne nie zostały odliczone w zeznaniach PIT-36 za lata 2014-2018.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w świetle art. 26 ust. 13b pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest podstaw do odliczenia od dochodu składek na obowiązkowe zagraniczne ubezpieczenie społeczne w zeznaniu podatkowym PIT-36 odliczonych uprzednio przez pracodawcę holenderskiego. W związku z tym, że składki na obowiązkowe zagraniczne ubezpieczenie społeczne i zdrowotne odliczone przez pracodawcę holenderskiego, nie podlegają odliczeniu w zeznaniu podatkowym PIT-36, nie mogą zostać uwzględnione przy obliczaniu kwoty zwrotu ulgi prorodzinnej, o której mowa w art. 27f ust. 8 ww. ustawy. Zatem, Wnioskodawcy nie przysługuje ww. zwrot nieodliczonej kwoty ulgi prorodzinnej.

Końcowo wyjaśnić należy, że niniejsze rozstrzygnięcie dotyczy możliwości odliczenia od dochodu w zeznaniu PIT-36 składek na obowiązkowe zagraniczne ubezpieczenie społeczne i w konsekwencji możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej na podstawie art. 27f ust. 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 27f ust. 8-9 tej ustawy, czyli możliwości skorzystania ze zwrotu ulgi, nie przesądza natomiast o spełnieniu przez Wnioskodawcę przesłanek uprawniających do skorzystania z ulgi prorodzinnej, a także prawidłowości wskazanego przez Wnioskodawcę sposobu opodatkowania dochodów uzyskanych przez Wnioskodawcę w latach 2014-2018 w Holandii.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za nieprawidłowe.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj