Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DPP7.8222.67.2018.OBQ
z 7 września 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ


Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), w związku z art. 223 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. poz. 1948, z późn. zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 4 grudnia 2015 r. Nr IPPB4/4511-1042/15-4/MS2, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2015 r. (data wpływu 14 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 listopada 2015 r. (data wpływu 9 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu myśliwego, jest:

  • prawidłowe w części dotyczącej powstania przychodu w przypadku otrzymania rekompensaty za zastrzeloną zwierzynę,
  • nieprawidłowe w pozostałym zakresie.


Uzasadnienie

W dniu 14 września 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu myśliwego.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełnionym w dniu 9 listopada 2015 r., przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest myśliwym, członkiem koła łowieckiego, w którym stosowana jest procedura wypłacania myśliwemu, który pozyskał zwierzynę i dostarczył do punktu skupu 20% wartości tuszy. Przykład: myśliwy pozyskał sarnę, której tusza waży 18 kg, 1 kg sarniny w skupie to wartość 15 zł, wartość tuszy to 270,00 zł, wypłata dla myśliwego stanowi 20%, czyli 54,00 zł. Ww. wartość zarząd koła nie wypłaca myśliwemu, lecz księguje w poczet składek członkowskich myśliwego (wartość określona na 300,00 zł rocznie). W takiej sytuacji tworzy się grupa myśliwych, którzy nie muszą płacić składek, nawet przez kolejne lata w zamian gratyfikacji za polowanie. Jednocześnie w przypadku zakupu przez myśliwego tuszy dzika na użytek własny, bez względu na wagę, ustalono płatność ryczałtem w wysokości 120,00 zł. Według ceny rynkowej za 120,00 zł można kupić tuszę dzika o masie 26,70 kg. Jeżeli tusza odstrzelonego dzika waży np. 50 kg x 4,50 zł/kg = 225,00 zł, to myśliwy otrzymuje nieodpłatnie równowartość 23,3 kg dziczyzny w kwocie 105,00 zł. Od kwoty nadwyżki, ponad 120,00 zł zarząd nie pobiera podatku dochodowego od osób fizycznych. Wszyscy myśliwi, członkowie koła łowieckiego mogą dokonać zakupu tuszy zwierzyny z przeznaczeniem na użytek własny według jednakowych zasad, płacąc za nią wartość niższą od ceny rynkowej.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania:

  1. Czy myśliwy otrzymujący rekompensatę za strzeloną zwierzynę w wysokości 20% wartości tuszy zwierzyny uzyskuje dochód, od którego powinien odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych (zarząd koła nie wystawia PIT – u i nie odprowadza podatku)?
  2. Czy myśliwy kupujący tuszę dzika na własny użytek według ryczałtu 120,00 zł, bez względu na wagę, osiąga przychód w wysokości różnicy między ceną rynkową a ryczałtem 120,00 zł, który to powinien stanowić podstawę do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przypadku otrzymania zwrotu kosztów polowania (polowanie wykonywane amatorsko, nie jest to wykonywanie pracy) myśliwy otrzymuje przychód na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego powinien zostać pobrany podatek oraz wystawiony PIT.

W przypadku drugiego pytania wiadomo, że świadczenie jest częściowo odpłatne, przychodem osoby jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń określoną po cenie rynkowej, a odpłatnością ponoszoną według ryczałtu (art. 11 ust. 2b ww. ustawy). Od wyżej określonego przychodu zarząd koła zrzeszającego członków (myśliwych) powinien pobrać podatek i wystawić PIT.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 4 grudnia 2015 r. Nr IPPB4/4511-1042/15-4/MS2 uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie (Dz. U. z 2017 r. poz. 1295, z późn. zm.), celem łowiectwa jest:

  1. ochrona, zachowanie różnorodności i gospodarowanie populacjami zwierząt łownych;
  2. ochrona i kształtowanie środowiska przyrodniczego na rzecz poprawy warunków bytowania zwierzyny;
  3. uzyskiwanie możliwie wysokiej kondycji osobniczej i jakości trofeów oraz właściwej liczebności populacji poszczególnych gatunków zwierzyny przy zachowaniu równowagi środowiska przyrodniczego;
  4. spełnianie potrzeb społecznych w zakresie uprawiania myślistwa, kultywowania tradycji oraz krzewienia etyki i kultury łowieckiej.

Na mocy tej ustawy, koła łowieckie zrzeszają osoby fizyczne i są podstawowym ogniwem organizacyjnym w Polskim Związku Łowieckim w realizacji celów i zadań łowiectwa (art. 33 ust. 1 powołanej ustawy). Z kolei ust. 2 w art. 33 tej ustawy stanowi, że koła łowieckie posiadają osobowość prawną i ponoszą odpowiedzialność za swoje zobowiązania.


Przechodząc na grunt przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą PIT”, należy zauważyć, że na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy PIT, źródłami przychodów są inne źródła. W myśl art. 20 ust. 1 ustawy PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy PIT, przychodami – z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f – są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.


Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy PIT. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w judykaturze.


W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”.

W świetle powyższego, tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu wskazuje, że w każdym przypadku, gdy podatnik uzyska realną korzyść kosztem innego podmiotu, powstanie obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy PIT.

Z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że „Wnioskodawca jest myśliwym, członkiem koła łowieckiego, w którym stosowana jest procedura wypłacania myśliwemu, który pozyskał zwierzynę i dostarczył do punktu skupu 20% wartości tuszy. (…)Ww. wartość zarząd koła nie wypłaca myśliwemu, lecz księguje w poczet składek członkowskich myśliwego (wartość określona na 300,00 zł rocznie). (…) Jednocześnie w przypadku zakupu przez myśliwego tuszy dzika na użytek własny, bez względu na wagę, ustalono płatność ryczałtem w wysokości 120,00 zł. (…) Od kwoty nadwyżki, ponad 120,00 zł zarząd nie pobiera podatku dochodowego od osób fizycznych. Wszyscy myśliwi, członkowie koła łowieckiego mogą dokonać zakupu tuszy zwierzyny z przeznaczeniem na użytek własny według jednakowych zasad, płacąc za nią wartość niższą od ceny rynkowej.”.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz przywołanych uprzednio przepisów prawa podatkowego należy uznać, że rekompensata za zastrzeloną zwierzynę w wysokości 20% wartości tuszy zwierzyny, stanowi dla Wnioskodawcy przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy PIT, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od tego, czy kwota ta zostanie wypłacona Wnioskodawcy, czy też zaliczona na poczet należnych składek członkowskich.

Koło łowieckie nie jest zatem zobowiązane do poboru zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconych (zaliczonych na poczet składek członkowskich) rekompensat. Natomiast na podstawie art. 42a ustawy PIT zobowiązane jest sporządzić w trzech egzemplarzach, informację według ustalonego wzoru (PIT-8C) o wysokości przychodów oraz przekazać jeden egzemplarz podatnikowi, a drugi - właściwemu urzędowi skarbowemu.

Natomiast podatnik (Wnioskodawca) zobowiązany jest wykazać przedmiotowy przychód w rocznym zeznaniu podatkowym.

Natomiast, w sytuacji gdy Wnioskodawca kupuje tuszę pozyskanej przez siebie zwierzyny na własny użytek według ustalonego ryczałtu, to nie uzyskuje z tego tytułu żadnej korzyści kosztem koła łowieckiego. Tym samym Wnioskodawca nie otrzymuje w związku z tym nieodpłatnego świadczenia i w konsekwencji nie uzyskuje przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w części dotyczącej powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu w przypadku otrzymania rekompensaty za zastrzeloną zwierzynę oraz nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

W konsekwencji należało z urzędu dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej z dnia 4 grudnia 2015 r. Nr IPPB4/4511-1042/15-4/MS2.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013, Warszawa, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, którego działanie jest przedmiotem skargi, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 i art. 54 § 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj