Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.390.2019.2.RK
z 4 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2019 r. (data wpływu 21 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lipca 2019 r. (data wpływu 17 lipca 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 27 czerwca 2019 r. (skutecznie doręczone 10 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2019 r wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 lipca 2019 r. (data wpływu 17 lipca 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 27 czerwca 2019 r. (skutecznie doręczone 10 lipca 2019 r.).

We wniosku przedstawiono zaistniały stan faktyczny.

W dniu 11 stycznia 1985 r. Wnioskodawczyni nabyła na podstawie darowizny od rodziców wg. Aktu notarialnego zawartego w państwowym biurze notarialnym w P ul. K 5 dwie działki (takie same akty darowizny otrzymało rodzeństwo).

Darowane działki to:

Jedna to niezabudowana działka o numerze 17 o powierzchni 72 ary.

Druga działka o numerze 64/2 o powierzchni 1 ara zabudowana budynkiem wielopokoleniowym będącym w stanie surowym. Łączna powierzchnia działek to 73 ary. Obie działki znajdują się na terenie wsi Z . Status ich przeznaczenia to grunty rolne.

Działki te Wnioskodawczyni nabyła jako majątek odrębny - z mężem nie zawierała majątkowej umowy małżeńskiej.

W dniu otrzymania darowizny nieruchomość ta miała status gospodarstwa rolnego i była przez Wnioskodawczynię uprawiana. Ten stan prawny trwał do maja 2019 r.

W roku 2019 przestał obowiązywać stary plan zagospodarowania przestrzennego wsi. W miesiącu czerwcu 2019 r. na podstawie nowego planu zagospodarowania przestrzennego dawne moje grunty rolne zostały zmienione jako grunty przeznaczone pod działalność gospodarczą w na grunty usługowo - przemysłowe.

Plan ten nie jest jeszcze zatwierdzony, ale ma być zatwierdzony do końca miesiąca lipca 2019r.

Ponieważ, zmienił się charakter wsi, i nowy plan zagospodarowania przestrzennego nie przewiduje w tym miejscu gospodarstw rolnych Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi osobami będącymi właścicielami pozostałych części nieruchomości (część Wnioskodawczyni to 3046,00 metrów kwadratowych) postanowili sprzedać nieruchomość firmie (spółka zoo).

W dniu 20 maja 2019 r. została zawarta umowa przedwstępna kupna sprzedaży nieruchomości akt notarialny Nr. Rep. kancelarii notarialnej z siedzibą W. Termin sprzedaży wstępnej to wrzesień 2019 - ale nie później niż 28 listopada 2019 r.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że działka nr 17 jest położona w środku pól i jest jedną z kilku nieruchomości, które wykupuje firma. Sprzedawana jest tylko część działki o powierzchni około 3100 m2. Wszelkie drogi i dojazdy będzie wytyczała firma, więc na chwilę obecną żadne drogi dojazdowe nie są wytyczone, ponieważ nie ma takiej potrzeby.

Działka nr 17 jest niezabudowana i położona w środku pola, więc Wnioskodawczyni nie widziała potrzeby uzbrajania jej w media (nie jest uzbrojona w media). Wnioskodawczyni nie prowadziła działań marketingowych w celu sprzedaży przedmiotowych działek. Firma, która chce kupić przedmiotową działkę sama przyszła z propozycją jej zakupu. Jest to firma P. Firma ta chce kupić dużą ilość działek w Z od różnych osób będących właścicielami działek. Wg. Planów perspektywicznych w przyszłości przez Wnioskodawczyni działki ma przechodzić przedłużenie autostrady s7. Wnioskodawczyni nie występowała o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego. Wniosek o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego został złożony przez ww. spółkę. Wnioskodawczyni nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie sprzedawała innych nieruchomości (oprócz wymienionych we wniosku). Wnioskodawczyni nadmienia również, że na jej działce ma być budowana droga dojazdowa do budowanej autostrady 7.

Wnioskodawczyni wskazała także, że zmienił się status prawny działki 64/2. Została darowana aktem notarialnym darowizny sporządzonym w biurze notarialnym synowi Wnioskodawczyni, a zatem wszelkie informacje i zapytania zadawane we wniosku o indywidualną interpretację odnośnie działki nr 64/2 są bezprzedmiotowe i Wnioskodawczyni wycofuje je.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy sprzedając opisaną wyżej nieruchomość Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek VAT od tej transakcji?
2. Czy jeżeli jednak ta transakcja winna być opodatkowana podatkiem VAT, jaką stawkę podatku VAT należy zastosować?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zbycie nieruchomości Wnioskodawczyni nie powinno być opodatkowane podatkiem Vat ponieważ:

• Działki te są majątkiem osobistym, prywatnym osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej i sprzedaż ich nie jest działalnością handlową;
  

• Wnioskodawczyni jest właścicielką tej nieruchomości od 34 lat;
  

• Otrzymanie tych działek w drodze darowizny nie było przeznaczeniem do sprzedaży , a jedynie do prowadzenia gospodarstwa rolnego - tak jak to robili rodzice Wnioskodawczyni;
  

• Zbycie ich nie jest obrotem profesjonalnym - jest to zbycie jednorazowe;
  

• Zmiana przeznaczenia nieruchomości z rolnych na grunty przeznaczone do prowadzonej działalności gospodarczej nastąpiło z urzędu bez możliwości wniesienia uwag czy wniosków przez osoby będące dotychczasowymi właścicielami.
  
  
  

Ponadto Wnioskodawczyni nadmienia, że nie jestem płatnikiem podatku Vat.

Wnioskodawczyni uważa ( co wskazała w uzupełnieniu do wniosku), że zadane przeze Nią pytanie nr 2 zostało postawione na zasadzie ewentualnych przyszłych zdarzeń. Wnioskodawczyni uważa, że transakcja ta w ogóle nie powinna być opodatkowana podatkiem Vat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) - zwanej dalej „ustawą o VAT” - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym działek gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy podmiot w celu dokonania sprzedaży działek, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z powyższego orzeczenia wynika m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 11 stycznia 1985 r. nabyła na podstawie darowizny od rodziców wg. Aktu notarialnego dwie działki. Jedna to niezabudowana działka o numerze 17 o powierzchni 72 ary, status ich przeznaczenia to grunty rolne.

W dniu otrzymania darowizny nieruchomość ta miała status gospodarstwa rolnego i była przez Wnioskodawczynię uprawiana. Ten stan prawny trwał do maja 2019 r.

W miesiącu czerwcu 2019 r. na podstawie nowego planu zagospodarowania przestrzennego dawne grunty rolne zostały zmienione jako grunty przeznaczone pod działalność gospodarczą w na grunty usługowo - przemysłowe.

Działka nr 17 jest położona w środku pól i jest jedną z kilku nieruchomości, które wykupuje firma, sprzedawana jest tylko część działki o powierzchni około 3100 m2. Wszelkie drogi i dojazdy będzie wytyczała firma, więc na chwilę obecną żadne drogi dojazdowe nie są wytyczone, ponieważ nie ma takiej potrzeby.

Działka nr 17 jest niezabudowana i położona w środku pola, więc Wnioskodawczyni nie widziała potrzeby uzbrajania jej w media (nie jest uzbrojona w media). Wnioskodawczyni nie prowadziła działań marketingowych w celu sprzedaży przedmiotowych działek. Firma, która chce kupić przedmiotową działkę sama przyszła z propozycją jej zakupu. Wnioskodawczyni nie występowała o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego. Wniosek o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego został złożony przez ww. spółkę. Wnioskodawczyni nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie sprzedawała innych nieruchomości. Wnioskodawczyni nadmienia również, że na jej działce ma być budowana droga dojazdowa do budowanej autostrady 7.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą określenia, czy sprzedaż działek będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Aby ocenić, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy o VAT, jak i stanowiska judykatury - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż działki, której Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Wnioskodawczynię za podatnika tego podatku.

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży działki nr 17, Wnioskodawczyni będzie działała w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Z opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Okoliczności sprawy wskazują, że Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, nie podejmowała jakichkolwiek czynności zmierzających do podniesienia wartości działki ani żadnych działań marketingowych i reklamowych w stosunku do sprzedaży działki. Działka użytkowana była jako działka rolna przez Wnioskodawczynię. Jak wynika z opisu sprawy w stosunku do działki zostanie uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, według którego grunty zmieniły przeznaczenie na grunty o charakterze usługowo-przemysłowym (Wnioskodawczyni nie wnioskowała o ustanowienie tego planu). Wobec powyższych okoliczności, należy uznać, że sprzedaż przedmiotowej działki nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie sprzedaży tej działki, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Tym samym, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży działki nr 17 nie będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT, będzie jedynie korzystać z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W konsekwencji, należy zgodzić się z Wnioskodawczynią, że sprzedaż przedmiotowej działki, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy znać za prawidłowe.

Organ wyjaśnia, że przedmiotem interpretacji indywidualnej była działka nr 17, gdyż jak wskazała Wnioskodawczyni w uzupełnieniu do wniosku działka nr 64/2 została w międzyczasie oddana w darowiźnie synowi. Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawczyni, tj. osoby składającej wniosek. W związku z tym skutki określone w niniejszej interpretacji mogą dotyczyć tylko Zainteresowanej. Stąd też interpretacja przepisów prawa podatkowego wydana dla Wnioskodawczyni nie może wywierać skutku prawnego pozostałych współwłaścicieli, w związku z tym, współwłaściciel chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z oddzielnym wnioskiem.

Jednocześnie nie udziela się odpowiedzi na pytanie nr 2 wniosku, gdyż Wnioskodawczyni oczekiwała na nie odpowiedzi wyłącznie w sytuacji gdy transakcja winna być opodatkowana podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawyz dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.