Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.294.2019.1.AWA
z 29 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2019 r. (data wpływu 22 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT przekazania nieruchomości zabudowanej do majątku osobistego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą oraz podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania w Polsce oraz posiada w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy. Działalność gospodarcza prowadzona jest przez Wnioskodawcę od dnia 21 maja 1984 r. Status podatnika VAT czynnego Wnioskodawca posiada od dnia 5 stycznia 1994 r.

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy polegała na wytwarzaniu artykułów z tworzyw sztucznych na liniach produkcyjnych składających się z wtryskarek. Główny profil produkcji stanowiły doniczki plastikowe, które sprzedawane były w systemie hurtowym sadownikom i właścicielom szklarni. W późniejszym okresie profil produkcji został rozszerzony o odbiorców produkujących np. oświetlenie i sprzęty domowe (np. okapy kuchenne), którym Wnioskodawca dostarczał elementy z tworzyw sztucznych, które były przez nabywców montowane w ich produktach. Całość sprzętu niezbędnego do uruchomienia linii produkcyjnych i prowadzenia działalności (wliczając w to wtryskarki) została zaprojektowana i wytworzona przez Wnioskodawcę we własnym zakresie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W grudniu 2016 r. Wnioskodawca przekazał przedsiębiorstwo swojej córce nieodpłatnie w formie darowizny. Od momentu przekazania przedsiębiorstwa, działalność gospodarcza polega jedynie na wynajmowaniu hali produkcyjnej córce Wnioskodawcy, której to Zainteresowany przekazał przedsiębiorstwo.

W latach 1996-2005 Wnioskodawca we własnym zakresie, ze środków własnych wybudował halę produkcyjną o powierzchni użytkowej 225,16 m² położoną w (...), przy ulicy (…). Hala została odebrana w roku 2006 (dalej: „Hala”). Hala została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i amortyzowana od dnia 1 stycznia 2007 r. Hala została wybudowana na gruncie stanowiącym własność Wnioskodawcy. Przy nabyciu materiałów budowlanych oraz usług budowalnych Wnioskodawca odliczał podatek VAT w przypadku, gdy ich nabycie było udokumentowane fakturami wystawionymi przez podatników VAT czynnych. Znaczny zakres prac oraz wytworzenia niektórych materiałów budowalnych użytych do budowy Hali, Wnioskodawca wykonał we własnym zakresie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Od momentu oddania Hali do użytkowania, w roku 2007, Hala wraz z gruntem, na którym została posadowiona, służyła Wnioskodawcy do prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej polegającej na produkcji doniczek oraz innych wyrobów z tworzyw sztucznych. W hali znajdowała się linia produkcyjna do wytwarzania wyrobów z tworzyw sztucznych, z biurem oraz pomieszczeniem socjalnym dla pracowników. W Hali nie znajdowały się żadne pomieszczenia mieszkalne ani inne pomieszczenia używane do celów osobistych Wnioskodawcy, jego rodziny ani innych osób.

Od momentu oddania Hali do użytkowania, Wnioskodawca nie dokonał nakładów przekraczających 30% wartości początkowej nieruchomości.

W ramach przedsiębiorstwa nie przekazano Nieruchomości stanowiącej własność Wnioskodawcy. Przez „Nieruchomość” Wnioskodawca rozumie powyżej opisaną Halę oraz grunt, na którym Hala jest posadowiona. Nieruchomość jest wynajmowana córce Wnioskodawcy, której Zainteresowany w grudniu 2016 r. przekazał przedsiębiorstwo. Wynajem odbywa się na podstawie umowy najmu zawartej w formie pisemnej. Miesięczny czynsz najmu jest dokumentowany przez Wnioskodawcę fakturami oraz opodatkowany podatkiem od towarów i usług.

W związku z chęcią zamknięcia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, planuje On przekazanie Hali na cele osobiste oraz całkowite zaprzestanie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowane przekazanie Nieruchomości zabudowanej (całego budynku wraz z gruntem) do majątku osobistego Wnioskodawcy, niezależnie czy nastąpi zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, czy art. 14 ust. 1 ustawy o VAT, należy uznać jako dokonywane po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia budynku i tym samym korzystające ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie na cele osobiste Wnioskodawcy opisanej w zdarzeniu przyszłym Nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, jako dokonany po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą o VAT” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia – jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

W myśl art. 14 ust. 2 ustawy o VAT, przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Zgodnie z art. 14 ust. 4 ustawy o VAT, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej (art. 14 ust. 3 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 14 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 14 ust. 6 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 14 ust. 8 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29a ust. 2, czyli jak w przypadku nieodpłatnego przekazania towarów na cele osobiste, o którym mowa w powołanym art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W przypadku planowanej przez Wnioskodawcę czynności obydwa te warunki zostaną niewątpliwie spełnione, gdyż przekazanie towarów używanych w działalności gospodarczej, przy których wytworzeniu odliczono część podatku VAT, jest co do zasady czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT. Skoro Hala opisana we wniosku została wybudowana i używana w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a przy budowie tej Hali odliczono podatek VAT, gdyż jej budowa pozostawała w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, to przekazanie tej Hali wraz z gruntem będzie czynnością opodatkowaną:

• zgodnie z powołanym art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, jeżeli przekazanie Hali (czy też całej Nieruchomości zabudowanej) nastąpi przed zakończeniem wykonywania czynności opodatkowanych lub
• zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o VAT, jeżeli w związku z zakończeniem wykonywania czynności opodatkowanych VAT, będąca przedmiotem wniosku Nieruchomość zabudowana, zostanie wykazana w spisie z natury.
  
  

Należy w tym miejscu zauważyć, że zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tym przepisie warunki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, ustawodawca określił co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Należy również w tym miejscy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem, grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla obiektów budowlanych, które się na nich znajdują. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków lub budowli trwale z nim związanych. Jeżeli dostawa budynków lub budowli korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym dany obiekt jest posadowiony.

Odnosząc przywołane przepisy prawa podatkowego do przedstawionego w treści wniosku opisu zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że planowana czynność przekazania do majątku osobistego Wnioskodawcy opisanej Nieruchomości (Hali wraz gruntem), może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż zostanie dokonana po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Wynika to z faktu, że Nieruchomość zabudowana została w ramach czynności podlegających opodatkowaniu VAT wynajęta córce Wnioskodawcy, w związku z czym doszło do pierwszego zasiedlenia. Z kolei, skoro oddanie w najem miało miejsce w grudniu 2016 r., to od pierwszego zasiedlenia minęło więcej niż dwa lata. Ponadto, co istotne w sprawie, wartość przedmiotowych obiektów nie była zwiększana, tzn. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym, które przekroczyłyby 30% wartości początkowej.

Tym samym, zostaną spełnione obie przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w przepisie powołanym powyżej, tj. nieodpłatne przekazanie do majątku osobistego Wnioskodawcy wymienionej we wniosku Hali wraz z gruntem, nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia i od pierwszego zasiedlenia do daty ich dostawy upłyną co najmniej 2 lata.

Zwolnienie to znajdzie zastosowanie niezależnie od faktu, czy przekazanie do majątku osobistego nastąpi:

• zgodnie z powołanym art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, jeżeli przekazanie Hali (czy też całej Nieruchomości zabudowanej) nastąpi przed zakończeniem wykonywania czynności opodatkowanych, czy też
• zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o VAT, jeżeli w związku z zakończeniem wykonywania czynności opodatkowanych VAT, będąca przedmiotem wniosku Nieruchomość zabudowana, zostanie wykazana w „spisie z natury”.
  
  

Powstaje jednak w tym miejscu wątpliwość wynikająca z faktu, iż w orzeczeniu z dnia 16 listopada 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wydał wyrok w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o., w którym zakwestionował definicję pierwszego zasiedlenia zawartą w polskiej ustawie o VAT.

Z orzeczenia TSUE w sprawie C-308/16 wynika, że „(...) kryterium pierwszego zasiedlenia budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. (...) kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu”.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr347 z dnia 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej „Dyrektywą” – posługują się zwrotem „pierwsze zasiedlenie”, jednakże go nie definiują oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym, państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się już wcześniej NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit a ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j. dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT warunku „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem, a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej, albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Ponadto należy wskazać, że w kwestii pierwszego zasiedlenia w kontekście interpretacji pojęcia „ulepszenia” wypowiedział się TSUE w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie. TSUE stwierdził, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j. dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”. TSUE wskazał, iż pojęcie „pierwszego zasiedlenia”, jest zawarte w art. 12 dyrektywy VAT, ale nie jest ono w niej zdefiniowane.

Podsumowując, z powołanego orzecznictwa NSA oraz TSUE wynika, iż już faktyczne, fizyczne rozpoczęcie wykorzystywania budowli dla potrzeb własnych powoduje, iż dochodzi do pierwszego zasiedlenia.

Oznacza to, iż w przypadku wskazanej w opisie zdarzenia przyszłego Hali, do pierwszego zasiedlenia doszło w roku 2007, czyli w momencie oddania tej Hali do użytkowania i rozpoczęcia jej użytkowania na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nie ma zatem znaczenia dla określenia momentu pierwszego zasiedlenia, od kiedy Nieruchomość (Hala wraz z gruntem) zostały w ramach czynności podlegających opodatkowaniu oddane w najem, gdyż pierwsze zasiedlenie Nieruchomości zabudowanej opisanej w zdarzeniu przyszłym miało miejsce w roku 2007. Ponadto, co istotne w sprawie, a co już podnoszono, wartość Nieruchomości nie była zwiększana, tzn. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na jej ulepszenie, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego na tle przywołanych przepisów prawa oraz orzecznictwa NSA i TSUE prowadzi zatem do wniosku, że mając na uwadze ww. analizę pojęcia pierwszego zasiedlenia w kontekście orzeczenia z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16, należy wskazać, że planowane przekazanie Nieruchomości do majątku osobistego Wnioskodawcy, o którym mowa we wniosku, nie zostanie dokonane w ramach pierwszego zasiedlenia, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a przekazaniem Nieruchomości upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Oznacza to, że planowane przez Wnioskodawcę przekazanie do majątku Jego osobistego Nieruchomości zabudowanej opisanej w zdarzeniu przyszłym, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż dokonywane będzie więcej niż 2 lata po pierwszym zasiedleniu, zgodnie z tezami zawartymi w wyroku TSUE z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. Zwolnienie to znajdzie zastosowanie niezależnie od faktu, czy przekazanie do majątku osobistego nastąpi:

• zgodnie z powołanym art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, jeżeli przekazanie Hali (czy też całej Nieruchomości zabudowanej) nastąpi przed zakończeniem wykonywania czynności opodatkowanych, czy też
• zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o VAT, jeżeli w związku z zakończeniem wykonywania czynności opodatkowanych VAT, będąca przedmiotem wniosku Nieruchomość zabudowana, zostanie wykazana w „spisie z natury”.
  
  

Ponadto stwierdzić należy, że do opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekazania gruntu, na którym posadowiona jest Hala, zastosowanie znajdą odpowiednio te same zasady opodatkowania, jak do budynku/budowli, będących przedmiotem sprzedaży, w myśl powołanego wyżej art. 29a ust. 8 ustawy. Zwolnienie znajdzie zatem zastosowanie dla całej wartości Nieruchomości zabudowanej, będącej przedmiotem wniosku, (Hala wraz z gruntem, na którym została posadowiona).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie informuje się, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.