Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.240.2019.2.JC
z 26 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2019 r. (data wpływu 6 czerwca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 sierpnia 2019 r. (data nadania 9 sierpnia 2019 r., data wpływu 13 sierpnia 2019 r.) na wezwanie z dnia 5 sierpnia 2019 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.240.2019.1.JC (data nadania 5 sierpnia 2019 r., data doręczenia 6 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku poboru podatku u źródła w związku z dokonywaniem przez Spółkę wypłat należności licencyjnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku poboru podatku u źródła w związku z dokonywaniem przez Spółkę wypłat należności licencyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka) jest osobą prawną z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. wydawanie książek, czasopism i pozostałych periodyków, działalność wydawnicza w zakresie oprogramowania, reklama, działalność fotograficzna.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności wydawniczej nabywa licencje uprawniające Wnioskodawcę do korzystania w określonym zakresie z autorskich praw majątkowych do utworów i na wyznaczonych polach eksploatacji. Licencje te Wnioskodawca nabywa od zagranicznych domów wydawniczych lub autorów, na podstawie odpowiednich umów zawieranych z tymi podmiotami, za pośrednictwem niezależnych polskich agencji literackich (pośredników), które z zasady posiadają w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych. Agencje te występują w zawieranych umowach w charakterze niezależnych pośredników, natomiast właścicielami autorskich praw majątkowych do utworów, na które udzielana jest Spółce licencja, są zagraniczne domy wydawnicze lub autorzy, z którymi Spółka zawiera umowy. Rola ww. polskich pośredników polega przede wszystkim na uczestniczeniu przy zawieraniu umowy, pobieraniu od Spółki należnych płatności (tj. należności licencyjnych), a następnie przekazywaniu ich do podmiotów uprawnionych (tj. autora albo zagranicznego domu wydawniczego), po odliczeniu wskazanej w umowie prowizji. Pośrednicy ci są również uprawnieni do wystawiania faktur/rachunków w imieniu i na rzecz ww. nierezydentów. Agencje te pośredniczą więc pomiędzy zagranicznym domem wydawniczym lub autorem a Wnioskodawcą, za co należna jest im prowizja od zagranicznego domu wydawniczego/autora.

Zagraniczne domy wydawnicze i autorzy, z którymi Spółka zawiera ww. umowy na licencje nie posiadają siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej - zatem nie są oni rezydentami podatkowymi w Polsce (co do zasady są to rezydenci innych krajów UE, ale zdarzają się również rezydenci spoza UE).

Ww. umowy przewidują udzielenie Wnioskodawcy określonych licencji np. na wydanie książek, do których prawa autorskie (majątkowe) mają zagraniczne domy wydawnicze lub ich autorzy, z którymi Spółka zawiera umowy. Z tego tytułu zagranicznym domom wydawniczym lub autorom należne jest od Spółki wynagrodzenie - należność licencyjna (z praw autorskich lub praw pokrewnych, wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT).

Należności te Wnioskodawca płaci na podstawie faktur/rachunków wystawianych przez polskiego pośrednika w imieniu i na rzecz zagranicznego domu wydawniczego (lub autora). Co do zasady Wnioskodawca posiada certyfikaty rezydencji podmiotów zagranicznych, na rzecz których ostatecznie ma trafić należność licencyjna (wypłacana przez niezależnego polskiego pośrednika). Wnioskodawca wskazuje, że faktyczna zapłata kwoty przez Spółkę następuje z rachunku bankowego Wnioskodawcy na polski rachunek bankowy polskiego pośrednika. Z punktu widzenia przepływów pieniężnych jest to więc transakcja, w której w sposób faktyczny biorą udział dwa polskie podmioty posiadające nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce (przepływ pieniężny ze Spółki do pośrednika nie przekracza granic RP). Po dokonaniu wpłaty przez Wnioskodawcę na rachunek pośrednika, pośrednik dokonuje wypłaty rzeczonej kwoty na rzecz zagranicznego domu wydawniczego lub autora. Ma to miejsce już zatem poza zakresem działalności Wnioskodawcy, bowiem następuje to w ramach innego niezależnego przedsiębiorstwa polskiego.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że należności licencyjne wypłacane w ramach przedstawionego stanu faktycznego na rzecz tego samego autora/zagranicznego domu wydawniczego w roku podatkowym nie przekraczają 2 mln zł. Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że ze względu na niezależność pośredników, pośrednicy ci z zasady nie stanowią w Polsce zagranicznego zakładu ww. autorów/zagranicznych domów wydawniczych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 8 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca wskazał:

1. podmioty, którym należne jest od Spółki wynagrodzenie - należność licencyjna tj. zagraniczne domy wydawnicze, autorzy nie prowadzą w Polsce działalności poprzez zakład (w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) i w związku z tym wypłacane wynagrodzenie nie jest związane z działalnością podmiotu zagranicznego prowadzoną poprzez zakład w Polsce.
2. rzeczywistym właścicielem przedmiotowych należności w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są zagraniczne domy wydawnicze lub autorzy.
3. Poniżej Spółka podaje dane podmiotów występujących w sprawie, a które mają siedzibę poza terytorium Polski.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym na Wnioskodawcy ciąży obowiązek pobrania podatku u źródła w związku z dokonywaniem przez Spółkę wypłat (na rachunek bankowy polskiego pośrednika) należności licencyjnych opisanych w stanie faktycznym?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca nie jest obowiązany do poboru podatku u źródła, ponieważ należność licencyjna opisana w stanie faktycznym wypłacana jest dla niezależnego polskiego pośrednika, posiadającego siedzibę na terytorium RP.

Według Spółki, to na ww. polskim pośredniku ciąży obowiązek poboru podatku u źródła, bowiem podmiot ten jako polski podatnik (płatnik) ostatecznie dokonuje wypłaty ww. należności na rzecz: zagranicznego domu wydawniczego lub autora - niebędących polskimi rezydentami podatkowymi. Przepis art. 26 ust. 1 ustawy o CIT w zdaniu pierwszym wskazuje, że to podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych m.in. w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT mają obowiązek pobrania i wpłacenia podatku (u źródła).

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka dokonując wypłaty na rachunek bankowy polskiego pośrednika nie ma dalszego wpływu ani kontroli nad dalszą wypłatą środków pieniężnych na rzecz zagranicznego domu wydawniczego lub autora, tj. na rzecz nierezydenta polskiego. To pośrednik jest podmiotem, który ostatecznie zaspokaja roszczenie podmiotu zagranicznego dokonując wpłaty na jego właściwe rachunki zagraniczne. Natomiast Spółka dokonując wypłaty na rachunek bankowy polskiego pośrednika nie dokonuje wypłaty na rzecz nierezydenta polskiego lecz na rzecz podatnika polskiego, posiadającego nieograniczony obowiązek w Polsce, zatem nie spełnia przesłanek określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT nakładających obowiązek poboru i rozliczenia podatku u źródła w Polsce w przypadku wypłaty należności licencyjnych na rzecz podmiotów zagranicznych posiadających w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy.

Dodatkowo jak zauważa Wnioskodawca, zgodnie z umowami jakie są zawierane pomiędzy zagranicznymi domami wydawniczymi, a pośrednikami i wydawcą, którym jest Wnioskujący, wskazana jest dodatkowa prowizja dla pośredników, wobec czego pośrednicy uzyskują dochód w związku z opisaną transakcją.

Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym gdy należność licencyjna podlegająca pod podatek u źródła wypłacana dla niezależnego pośrednika, który to następnie zobowiązany jest do wypłaty należności na rzecz nierezydenta polskiego (z odpowiednim pomniejszeniem swojej prowizji), to obowiązek poboru podatku u źródła powstanie co do zasady u tego pośrednika potwierdzają m.in.: wyrok WSA w Rzeszowie z 28 stycznia 2016 r. (sygn. akt I SA/Rz 1162/15), wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 22 czerwca 2017 r. (sygn. akt I SA/Go 414/16), czy wyrok WSA w Lublinie z dnia 8 września 2017 r. (sygn. I SA/Lu 405/17). Podobnie stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 9 sierpnia 2017 r. (o nr 0111KDIB4.4014.98.2017.4.JKU). Przywołane przykładowe orzeczenia dotyczą w stanie faktycznym pośrednictwa w zakupie biletów lotniczych. Jednak Wnioskodawca wskazuje, że sposób dokonywania rozliczeń jest tożsamy w tym przypadku, a ww. zaprezentowana ocena odnosząca się do czynności pośrednictwa w tego typu transakcjach jest adekwatna do opisanego stanu faktycznego

W świetle powyższego Wnioskodawca wnosi o uznanie swojego stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego podnosi, że rzeczywistymi właścicielami należności licencyjnych są zagraniczne domy wydawnicze lub autorzy. Tym samym przyjęto to jako element opisu stanu faktycznego. Organy podatkowe bowiem, stosownie do treści art. 14b § 2a pkt 2 lit. b Ordynacji podatkowej, nie dokonują interpretacji pojęcia rzeczywistego właściciela należności. Jako element stanu faktycznego przyjęto także, że należności licencyjne wypłacane na rzecz tego samego autora/zagranicznego domu wydawniczego w roku podatkowym nie przekraczają 2 mln zł.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm.; dalej: „updop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 updop, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
2. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
3. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
4. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
5. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
6. niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.
   
   

Zgodnie z art. 3 ust. 5 updop, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 updop.

Art. 21 ust. 1 pkt 1 updop stanowi, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Regulacja art. 21 ust. 2 updop stanowi, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, że opodatkowaniu w Polsce podlegają przychody uzyskane przez podatników będących nierezydentami dla celów podatkowych w Polsce.

W doktrynie prawa podatkowego oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa tej osoby prawnej. Oznacza to, że aby można było mówić o uzyskanym przez podatnika przychodzie, otrzymywane świadczenie musi mieć charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Jak już zasygnalizowano, w art. 21 updop wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

W myśl art. 26 ust. 1 updop w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193; dalej: „ustawa zmieniająca”) od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące m.in. art. 26 updop.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 updop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Obowiązek dochowania należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 updop spoczywa na płatniku, który dokonując wypłaty nie pobiera podatku u źródła na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, stosuje zwolnienie lub obniżoną stawkę. Należy podkreślić, że należyta staranność w weryfikacji warunków niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia bądź obniżonej stawki podatku wymagana jest po stronie płatnika bez względu na to, czy suma wypłat należności na rzecz jednego podatnika przekroczy w danym roku podatkowym kwotę 2.000.000 zł.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi ustalenie, czy na Wnioskodawcy ciąży obowiązek pobrania podatku u źródła w związku z dokonywaniem przez Spółkę wypłat (na rachunek bankowy polskiego pośrednika) należności licencyjnych opisanych w stanie faktycznym.

W opinii Wnioskodawcy nie jest On obowiązany do poboru podatku u źródła, ponieważ należność licencyjna opisana w stanie faktycznym wypłacana jest dla niezależnego polskiego pośrednika, posiadającego siedzibę na terytorium RP.

Z powyższym nie sposób się zgodzić.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności wydawniczej nabywa licencje uprawniające Wnioskodawcę do korzystania w określonym zakresie z autorskich praw majątkowych do utworów i na wyznaczonych polach eksploatacji. Licencje te Wnioskodawca nabywa od zagranicznych domów wydawniczych lub autorów, na podstawie odpowiednich umów zawieranych z tymi podmiotami, za pośrednictwem niezależnych polskich agencji literackich (pośredników), które z zasady posiadają w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych. Agencje te występują w zawieranych umowach w charakterze niezależnych pośredników, natomiast właścicielami autorskich praw majątkowych do utworów, na które udzielana jest Spółce licencja, są zagraniczne domy wydawnicze lub autorzy, z którymi Spółka zawiera umowy. Rola ww. polskich pośredników polega przede wszystkim na uczestniczeniu przy zawieraniu umowy, pobieraniu od Spółki należnych płatności (tj. należności licencyjnych), a następnie przekazywaniu ich do podmiotów uprawnionych (tj. autora albo zagranicznego domu wydawniczego), po odliczeniu wskazanej w umowie prowizji. Pośrednicy ci są również uprawnieni do wystawiania faktur/rachunków w imieniu i na rzecz ww. nierezydentów. Agencje te pośredniczą więc pomiędzy zagranicznym domem wydawniczym lub autorem a Wnioskodawcą, za co należna jest im prowizja od zagranicznego domu wydawniczego/autora. Zagraniczne domy wydawnicze i autorzy, z którymi Spółka zawiera ww. umowy na licencje nie posiadają siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej - zatem nie są oni rezydentami podatkowymi w Polsce (co do zasady są to rezydenci innych krajów UE, ale zdarzają się również rezydenci spoza UE). Ww. umowy przewidują udzielenie Wnioskodawcy określonych licencji np. na wydanie książek, do których prawa autorskie (majątkowe) mają zagraniczne domy wydawnicze lub ich autorzy, z którymi Spółka zawiera umowy.

W opisie stanu faktycznego wskazano jednocześnie, że „z tego tytułu zagranicznym domom wydawniczym lub autorom należne jest od Spółki wynagrodzenie - należność licencyjna (z praw autorskich lub praw pokrewnych, wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT)”.

Z opisu stanu faktycznego wynika także jednoznacznie, że rzeczywistym właścicielem przedmiotowych należności w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są zagraniczne domy wydawnicze lub autorzy.

Odnosząc treść przytoczonych powyżej przepisów do przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że jeżeli Spółka wypłaca wynagrodzenie - należność licencyjną (z praw autorskich lub praw pokrewnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop), tym samym spełnia warunki określone w art. 26 ust. 1 updop do tego ażeby można jej było przypisać obowiązki płatnika wynikające z tego przepisu. W szczególności zauważyć należy, że ustawodawca w omawianym przepisie posłużył się terminem „wypłat należności” nie zaś przekazywania należności, tym samym istotne jest w omawianej sytuacji to, kto wypłaca, płaci należności nie zaś, to kto dane należności przekazuje.

Wbrew argumentom Spółki polski pośrednik nie dokonuje wypłat należności licencyjnych (z praw autorskich lub praw pokrewnych, wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop), pośrednik jest zobowiązany wyłącznie do przekazania tych należności.

Z opisu stanu faktycznego wynika jednoznacznie, że umowy przewidują udzielenie Wnioskodawcy określonych licencji np. na wydanie książek, do których prawa autorskie (majątkowe) mają zagraniczne domy wydawnicze lub ich autorzy, z którymi Spółka zawiera umowy. Z tego tytułu zagranicznym domom wydawniczym lub autorom należne jest od Spółki wynagrodzenie - należność licencyjna (z praw autorskich lub praw pokrewnych, wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT).

Pośrednicy natomiast są również uprawnieni do wystawiania faktur/rachunków w imieniu i na rzecz ww. nierezydentów. Agencje te pośredniczą więc pomiędzy zagranicznym domem wydawniczym lub autorem a Wnioskodawcą, za co należna jest im prowizja od zagranicznego domu wydawniczego/autora.

W treści opisu stanu faktycznego wyraźnie wskazano: „Należności te Wnioskodawca płaci na podstawie faktur/rachunków wystawianych przez polskiego pośrednika w imieniu i na rzecz zagranicznego domu wydawniczego (lub autora). Co do zasady Wnioskodawca posiada certyfikaty rezydencji podmiotów zagranicznych, na rzecz których ostatecznie ma trafić należność licencyjna (wypłacana przez niezależnego polskiego pośrednika)”.

Pośrednicy nie działają we własnym imieniu ale w imieniu i na rzecz nierezydentów. Pośrednicy nie dokonują zatem wypłat należności ale wyłącznie przekazują te należności. Rolą pośredników jest swoistego rodzaju udostępnienie rachunku i przekazanie należności, za co jest im należna prowizja.

Zatem rolą pośredników pod względem ekonomicznym jest udostępnienie rachunków.

Natomiast zagranicznym domom wydawniczym lub autorom wynagrodzenie - należność licencyjna (z praw autorskich lub praw pokrewnych, wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop) jest wypłacane przez Spółkę. Należności te Wnioskodawca płaci na podstawie faktur/rachunków wystawianych przez polskiego pośrednika w imieniu i na rzecz zagranicznego domu wydawniczego (lub autora).

Na powyższe wpływa także treść umowna stosunku zobowiązaniowego z tytułu licencji, która łączy Wnioskodawcę z licencjodawcami. Spółka zawiera umowy na licencje z zagranicznymi domami wydawniczymi i autorami. Wynagrodzenie – należność licencyjna – jest należne tym podmiotom od Spółki a nie od pośrednika.

Sama dyspozycja, zgodnie z którą wynagrodzenie – należność licencyjna jest przelewane na rachunek bankowy polskiego pośrednika - nie może wpływać na treść stosunku zobowiązaniowego o charakterze publicznoprawnym (zobowiązania podatkowego). Są to bowiem jedynie postanowienia regulujące sposób dokonywania płatności (techniczny sposób rozliczenia).

Raz jeszcze wskazać należy, że z opisu stanu faktycznego wynika wyraźnie, że umowy przewidują udzielenie Wnioskodawcy określonych licencji np. na wydanie książek, do których prawa autorskie (majątkowe) mają zagraniczne domy wydawnicze lub ich autorzy, z którymi Spółka zawiera umowy. Z tego tytułu zagranicznym domom wydawniczym lub autorom należne jest od Spółki wynagrodzenie - należność licencyjna (z praw autorskich lub praw pokrewnych, wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop).

Pośrednik nie dokonuje wypłaty wynagrodzenia, o którym mowa powyżej ale jest zobowiązany do przekazania wynagrodzenia, udostępnienia rachunku.

Zatem w omawianej sprawie, to na Spółce jako podmiocie wypłacającym zagranicznym domom wydawniczym lub autorom wynagrodzenie - należność licencyjną (z praw autorskich lub praw pokrewnych, wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop) ciąży obowiązek pobrania podatku u źródła z tytułu wypłacanemu podmiotowi zagranicznemu wynagrodzenia.

Reasumując, podmiotem, który dokonuje wypłat na rzecz nierezydenta z tytułu należności licencyjnych jest Wnioskodawca, który dokonuje płatności w związku z zawartą umową licencji. Tym samym, Spółka spełnia przesłanki określone w art. 21 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 26 ust. 1 updop nakładające obowiązek poboru i rozliczenia podatku u źródła w Polsce w przypadku wypłaty należności licencyjnych na rzecz podmiotów zagranicznych posiadających w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy.

Obowiązek ten może zostać jedynie zmodyfikowany przy zastosowaniu postanowień odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 2 updop.

Tym samym stanowisko Spółki, zgodnie z którym Wnioskodawca nie jest obowiązany do poboru podatku u źródła, ponieważ należność licencyjna opisana w stanie faktycznym wypłacana jest dla niezależnego polskiego pośrednika, posiadającego siedzibę na terytorium RP, należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane wyroki sądów administracyjnych. Nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii, gdyż dotyczą odmiennego stanu prawnego. Zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania na gruncie powyższej sprawy.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, stwierdzić należy, że jednolitość orzecznictwa chociaż jest cechą pożądaną nie stanowi wartości samej w sobie. Organ wydający interpretację indywidualną jest nią związany tylko w skonkretyzowanej, indywidualnej sprawie, co oznacza, że jego poglądy mogą ewoluować np. pod wpływem orzecznictwa sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Podobnie jak z orzeczeniami sądów administracyjnych wskazać należy, że dotyczy ona zupełnie innego zagadnienia jakim było pośrednictwo w zakupie biletów. Spraw tych nie można przełożyć na grunt niniejszej sprawy, stan faktyczny tych spraw nie jest bowiem tożsamy (ze względu choćby na treść umowy licencji zawartej przez Wnioskodawcę – treść stosunku zobowiązaniowego w związku z którym następuje wypłata wynagrodzenia).

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o interpretacje w zakresie przepisów dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych, w niniejszej interpretacji odniesiono się do obowiązku poboru podatku u źródła w związku z wypłata należności na rzecz nierezydentów będących osobami prawnymi.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.