Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.474.2019.1.MS
z 14 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2019 r. (data wpływu 12 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizowaną inwestycją pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizowaną inwestycją pn. „..”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).

Gmina zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT wykonuje nałożone odrębnymi przepisami na nią zadania dla realizacji których została powołana spoza zakresu VAT, jak również czynności podlegające VAT na podstawie umów cywilnoprawnych zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Gmina na podstawie art. 7 ust. 1, pkt 11 ustawy o samorządzie gminnym zaspokaja zbiorowe potrzeby wspólnoty samorządowej m.in. w sprawie targowisk i hal targowych.

Gmina realizuje inwestycję (dalej: „Inwestycja”) polegającą na budowie miejskiego targowiska „…”. Za korzystanie z targowiska miejskiego będą pobierane opłaty targowe. W Gminie zasady korzystania z targowiska oraz prowadzonego za jego pomocą handlu reguluje uchwała rady miejskiej. Uchwała podjęta jest na podstawie ustawy o samorządzie gminnym oraz ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Intencją Gminy jest, aby targowisko było ogólnodostępne. Gmina nie ma zamiaru i nie będzie pobierała żadnych innych opłat za korzystanie z targowiska, w tym w szczególności opłat pobieranych na podstawie umów cywilnoprawnych, które podlegałyby opodatkowaniu VAT.

Inwestycja wykonywana jest w formule „zaprojektuj i wybuduj”. W ramach Inwestycji wykonana została niezbędna wycinka roślinności, w kolejnym etapie zostanie przeprowadzone odwodnienie terenu, utwardzone zostaną place kostką ażurową, wykonane parkingi, wiaty handlowe, otwarte stanowiska do handlu, sanitariaty, oświetlenie oraz elementy małej architektury.

Po wybudowaniu targowiska Gmina planuje oddać je w odpłatne administrowanie Przedsiębiorstwu Gospodarki Komunalnej (dalej: PGK). PGK będzie pobierało w imieniu Gminy jako inkasent opłaty targowe i odprowadzało je do Gminy, a w zamian za to będzie uzyskiwało należne wynagrodzenie. Jednocześnie będzie obciążało Gminę fakturami z tytułu kosztów ponoszonych na utrzymanie targowiska.

Ponoszone przez Gminę wydatki na Inwestycję będą udokumentowane przez dostawców i wykonawców wystawianymi na Gminę fakturami z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego.

Celem inwestycji będzie stworzenie miejsca na terenie którego będzie można m. in. sprzedawać i promować lokalne produkty.

Gmina ma zamiar wykorzystywać targowisko do realizacji swoich celów statutowych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych sprzedaż na targowiskach podlega opłacie targowej. Opłata taka ma charakter należności publicznoprawnej niepodlegającej podatkowi od towarów i usług.

W związku z tym Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od poniesionych wydatków.

Gmina występuje z niniejszym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w związku z ubieganiem się przez Gminę o uzyskanie dofinansowania z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 na realizację projektu pn. „…”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur VAT dotyczących budowy targowiska miejskiego?
2. Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur VAT dotyczących utrzymania targowiska miejskiego?

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur dokumentujących budowę targowiska miejskiego;
2. Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur dokumentujących utrzymanie targowiska miejskiego.

Zgodnie z art. 15 ust 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zwaną dalej ustawą o VAT (Dz. U. z 2018, poz. 2174) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje, gdy zostaną spełnione dwie przesłanki, tj. odliczenia tego dokonuje podatnik od towarów i usług oraz gdy towary lub usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506, ze zm., dalej: „Ustawa o samorządzie gminnym”), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, iż Gmina ponosząc wydatki na budowę targowiska miejskiego nie będzie nabywała towarów lub usług do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i tym samym nie będzie działała w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy. Targowisko jest zadaniem własnym Gminy. Budowa targowiska odbywa się w ramach władztwa publicznego i Gmina wykonując to zadanie działa jako organ administracji publicznej. W związku z tym nie może być uznana za podatnika.

Powyższe stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 czerwca 2019 r., znak: 0112-KDIL1-3.4012.254.2019.1.KS.

Wydatki będą zatem ponoszone poza działalnością gospodarczą Gminy i nie zostanie spełniony warunek dający prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur VAT dotyczących utrzymania targowiska ze względu na niespełnienie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Utrzymanie targowiska jest zadaniem własnym gminy. Targowisko nie generuje dochodów z tytułu czynności cywilnoprawnych. Wydatki na jego utrzymanie ponoszone są poza działalnością gospodarczą Gminy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na mocy art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.) – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że skoro – jak wskazano we wniosku – przedmiotowe przedsięwzięcie nie ma związku z czynnościami opodatkowanymi, to Wnioskodawca nie ma i nie będzie miał prawa do odliczenia podatku od nakładów ponoszonych na budowę i utrzymanie targowiska miejskiego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem prowadzenia skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.