Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.260.2019.1.KK
z 16 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 5 czerwca 2019 r. (data wpływu 10 czerwca 2019 r.), uzupełnionym 9 sierpnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych w części dotyczącej możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 updop do dowolnej wysokości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych w części dotyczącej możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 updop do dowolnej wysokości.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 31 lipca 2019 r. Znak: 0111-KDIB2-3.4010.201.2019.1.KK wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano pismem z 6 sierpnia 2019 r. (data wpływu 9 sierpnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także: „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i prowadzi działalność w zakresie produkcji profili aluminiowych o bardzo szerokim przeznaczeniu, mających zastosowanie m.in. w przemyśle transportowym, energetycznym, automotive oraz budownictwie.

Spółka prowadzi działalność na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”). Spółka posiada trzy zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE:

• Zezwolenie nr (…) (zmienione decyzją nr (…) w zakresie poniesienia wydatków inwestycyjnych, terminu utrzymania zatrudnienia oraz daty zakończenia Inwestycji);
• Zezwolenie nr (…);
• Zezwolenie nr (…) (dalej łącznie: „Zezwolenia”).
  
  

W stosunku do środków trwałych i wartości niematerialnych obecnie ujętych w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: „Ewidencja”) dla celów podatkowych Spółka zasadniczo dokonuje odpisów amortyzacyjnych metodą liniową przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącego Załącznik nr 1 do ustawy o PDOP (dalej: „Wykaz”), przy czym w stosunku do części środków trwałych, Spółka przyjęła stawki amortyzacyjne niższe niż z Wykazu, tak aby odpowiadały one stawkom przyjętym dla celów bilansowych.

Ponadto, Spółka w stosunku do określonych (wybranych) lub wszystkich środków trwałych (w tym zarówno posiadanych obecnie środków trwałych, jak i nowo nabytych w przyszłości) planuje obniżyć stawki amortyzacyjne (poniżej poziomu z Wykazu) dla celów amortyzacji podatkowej (przy jednoczesnym pozostawieniu stawek amortyzacji rachunkowej na dotychczasowym poziomie). W przyszłości Spółka jednocześnie nie wyklucza, iż po upływie określonego czasu, Spółka może dalej dokonywać modyfikacji stawek amortyzacyjnych poprzez ich podwyższanie lub obniżanie, jednakże w żadnym przypadku nie dojdzie w wyniku takiej modyfikacji do zmiany stawki na stawkę wyższą niż stawka przewidziana w ustawie o PDOP w Wykazie.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy obniżenie stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP, może zostać dokonane do dowolnej wysokości (np. nawet do poziomu 0,1%)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, obniżenie stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP, mogło/może zostać dokonane do dowolnej wysokości (np. nawet do poziomu 0,1%).

W myśl art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, dalej „ustawa o PDOP”), podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W opinii Wnioskodawcy, przepis ten wyraża generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżanie stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do środków trwałych. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje w jakichkolwiek regulacjach obowiązujących w zakresie ustawy PDOP minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika w przypadku ich obniżenia. W konsekwencji brak jest jakiegokolwiek limitu, do którego podatnik może obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych, co pozwala na dowolne ustalenie ich poziomu, przy założeniu, że będą one nie wyższe niż stawki określone w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

Wnioskodawca wskazuje, że przyjęte przez niego stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w:

• interpretacji indywidualnej o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.587.2018.l.MBD wydanej 22 stycznia 2019 r. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w której organ podatkowy stwierdził, iż „Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 updop, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika, że możliwość obniżania lub podwyższania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia stawki amortyzacyjnej dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika (z ww. zastrzeżeniem dot. stawki wynikającej z Wykazu). Mając powyższe na uwadze, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że stosując tzw. metodę liniową, na podstawie art. 16i ust. 5 updop, miał prawo, począwszy od pierwszego miesiąca roku podatkowego, do obniżenia stawek amortyzacyjnych do 0%.”;
• interpretacji indywidualnej o sygn. 0111-KDIB1-2.4010.193.2018.2.AW wydanej 12 lipca 2018 r. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „Przepis art. 16i ust. 5 UPDOP nie określa także dolnej granicy obniżania stawek przez podatnika. Posługując się zatem wykładnią językową wspomnianego przepisu należy uznać, że podatnik ma prawo obniżyć stawkę amortyzacji do dowolnego poziomu, w tym również do poziomu bliskiego 0% i takie działanie jest zgodne z brzmieniem przepisów UPDOP.”;
• interpretacji indywidualnej o sygn. 0461-ITPB3.4510.715.2016.l.MJ wydanej 19 stycznia 2017 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „ustawa o PDOP nie określa jaka jest dopuszczalna granica obniżenia wysokości stawek amortyzacyjnych, a zatem Spółka będzie mogła obniżyć stawkę amortyzacyjną nawet do poziomu 0,1%.”;
• interpretacji indywidualnej o sygn. ITPB3/4510-336/16-4/JG wydanej w dniu 31 sierpnia 2016 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „(...) ustawa o PDOP nie określa jaka jest dopuszczalna granica obniżenia wysokości stawek amortyzacyjnych, a zatem Spółka mogła / będzie mogła obniżyć stawkę amortyzacyjną nawet do poziomu 0,1%.”;
• interpretacji indywidualnej o sygn. IBPBI/1/423-68/14/ZK wydanej dnia 28 stycznia 2015 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ podatkowy wyraźnie stwierdził, iż „Stawki amortyzacyjne dotyczące tych środków mogą być obniżone nawet do poziomu 0%, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika”.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest rozstrzygnięcie w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3. Natomiast w pozostałym zakresie wniosku zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Organ podziela stanowisko Wnioskodawcy w świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 updop do dowolnej wysokości (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.