Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.256.2019.2.JK3
z 14 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2019 r. (data wpływu 3 czerwca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 lipca 2019 r. (data nadania 26 lipca 2019 r., data wpływu 31 lipca 2019 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 12 lipca 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.256.2019.1.JK3 (data nadania 12 lipca 2019 r., data doręczenia 24 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej z Polski – jest:

• nieprawidłowe – w części dotyczącej renty wypłacanej od 1 stycznia 2019 r.,
• prawidłowe – w części dotyczącej renty wypłacanej do 31 grudnia 2018 r.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej z Polski.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 12 lipca 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.256.2019.1.JK3 (data nadania 12 lipca 2019 r., data doręczenia 24 lipca 2019 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 26 lipca 2019 r. (data nadania 26 lipca 2019 r., data wpływu 31 lipca 2019 r.) uzupełniono powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest obywatelem belgijskim, zamieszkuje w Belgii i opłaca podatki od 1985 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem opłaca podatek od dochodu w Belgii. Posiada belgijski numer dowodu. Wnioskodawczyni jest od wielu lat na emeryturze w Belgii. Wnioskodawczyni nie pracuje ani w Belgii ani w Polsce. Płaci podatek PIT w Belgii, tam jest opodatkowana od wszystkich dochodów polskich i belgijskich, co jest zgodne z konwencją międzynarodową miedzy Polską a Belgią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Wnioskodawczyni wskazuje, że nie podlega opodatkowaniu w Polsce z tytułu wypłacanej przez ZUS renty, natomiast dostała pismo z Urzędu Skarbowego o obowiązku wpłaty kwoty 564 zł wynikającej z zeznania podatkowego PIT-37.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawczyni musi płacić PIT w Polsce? Czy osoba mieszkająca na stałe w Belgii z obywatelstwem belgijskim, z adresem w Belgii jest zobowiązana do płacenia podatku również w Polsce, jeżeli już opłaca w Belgii?

Zdaniem Wnioskodawczyni, z uwagi na fakt, że mieszka w Belgii, płaci podatki od wszystkich dochodów w Belgii nie podlega opodatkowaniu w Polsce z tytułu wypłacanej przez ZUS renty. Według Konwencji zawartej miedzy Polską a Belgią w sprawie unikania podwójnego podatku, Wnioskodawczyni powinna być zwolniona z opłaty w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe w części dotyczącej renty wypłacanej od 1 stycznia 2019 r. natomiast stanowisko jest prawidłowe w części dotyczącej renty wypłacanej do 31 grudnia 2018 r.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) – osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy – za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ww. ustawy – powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni ma miejsce zamieszkania i centrum życiowe w Belgii. Wnioskodawczyni otrzymuje rentę z Polski (ZUS).

Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja z dnia 20 sierpnia 2001 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2004 r. Nr 211 poz. 2139, z późn. zm.), zmieniona Protokołem podpisanym w Luksemburgu w dniu 14 kwietnia 2014 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1094) oraz w brzmieniu obowiązującym do 1 maja 2018 r.

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Konwencji, w rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która, zgodnie z prawem tego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, wszystkie jego jednostki terytorialne lub organy lokalne. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. Konwencji, w brzmieniu obowiązującym do 1 maja 2018 r. zastrzeżeniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej wcześniejszej pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym odbiorca emerytury ma miejsce zamieszkania.

Powyższy przepis ma zastosowanie do dochodów uzyskiwanych do 31 grudnia 2018 r.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. Konwencji w brzmieniu obowiązującym od 2 maja 2018 r. r., z zastrzeżeniem postanowień artykułu 18 ustęp 2, emerytury, renty i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, ze względu na uprzednie zatrudnienie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Natomiast stosownie do art. 18 ust. 2 ww. Konwencji, takie emerytury, renty i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Belgii) na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym lub zgodnie z jakimkolwiek innym systemem emerytalnym w drugim umawiającym się Państwie (Polsce), mogą zostać opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie (Polsce), jednak wyłącznie w takim przypadku gdy składki uiszczane na podstawie tych przepisów lub systemu są uznawane przez to drugie Państwo dla celów podatkowych (Polskę). W takim przypadku, podatek tak ustalony nie może przekroczyć 10% kwoty świadczenia brutto.

Powyższy przepis ma zastosowanie do dochodów uzyskiwanych od 1 stycznia 2019 r.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że otrzymywana przez Wnioskodawczynię (osobę mającą miejsce zamieszkania w Belgii) renta z Polski do dnia 31 grudnia 2018 r., podlegała opodatkowaniu tylko w Belgii.

Natomiast renta przyznana przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w Polsce, wypłacana od 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawczyni mającej miejsce zamieszkania w Belgii podlega opodatkowaniu zgodnie z treścią w art. 18 ust. 2 Konwencji, zmienionej Protokołem.

Użyty w art. 18 ust. 2 ww. Konwencji, zwrot „mogą zostać opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie” oznacza brak wyłączności do opodatkowania tego dochodu przez państwo, z którego renta jest wypłacana.

Zatem dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Belgii z tytułu renty z Polski wypłacanej od 1 stycznia 2019 r. podlega opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w państwie zamieszkania, tj. w Belgii.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w państwie zamieszkania, należy zastosować określoną w Konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Do opodatkowania przedmiotowej renty w Polsce stosuje się przepisy polskiego prawa podatkowego, tj. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu jest m.in. emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwot emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

W myśl art. 34 ust. 1 ww. ustawy, organy rentowe są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki miesięczne od wypłacanych bezpośrednio przez te organy emerytur i rent, świadczeń przedemerytalnych i zasiłków przedemerytalnych, nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych, zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, rent strukturalnych oraz rent socjalnych.

Na podstawie art. 34 ust. 2 cyt. ustawy, zaliczki, o których mowa w ust. 1, za miesiące od stycznia do grudnia, ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1e odejmując kwotę obliczoną zgodnie z art. 32 ust. 3 miesięcznie.

Zgodnie z art. 34 ust. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 2 zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez organ rentowy ze środków podatnika.

Zgodnie natomiast z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawczyni nie jest osobą mającą miejsce zamieszkania w Polsce, zatem zgodnie z art. 3 ust. 2a w zw. z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlega opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski, z uwzględnieniem konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (w przedmiotowej sprawie konwencji polsko – belgijskiej).

Reasumując, renta z Polski wypłacana przez ZUS do dnia 31 grudnia 2018 r., podlegała opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania, tj. w Belgii, natomiast renta z Polski wypłacana od dnia 1 stycznia 2019 r. może być opodatkowana zarówno w Polsce, jak i w państwie zamieszkania, tj. w Belgii.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.