2019.08.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.287.2019.3.AM
z 5 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2019 r. (data wpływu 28 maja 2019 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 2 sierpnia 2019 r. (data wpływu 2 sierpnia 2019 r.) stanowiącym uzupełnienie pisma z dnia 24 lipca 2019 r. (data wpływu 30 lipca 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 15 lipca 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT sprzedaży ciągnika rolniczego oraz sposobu dokumentowania dokonanej transakcji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT sprzedaży ciągnika rolniczego oraz sposobu dokumentowania dokonanej transakcji. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 2 sierpnia 2019 r. (data wpływu 2 sierpnia 2019 r.) stanowiącym uzupełnienie do pisma z dnia 24 lipca 2019 r. (data wpływu 30 lipca 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 15 lipca 2019 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.287.2019.2.AM.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 11 grudnia 2018 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym wszczął postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikom: Panu A. P. i Pani G. P.

W dniu 12 grudnia 2018 r. Komornik Sądowy dokonał zajęcia ruchomości w postaci Ciągnika Rolniczego który nabył Dłużnik Pan A. P.

W dniu 8 stycznia 2019 r. Dłużnik wyjaśnił do protokołu, iż zajęta ruchomość jest objęta wspólnotą majątkową małżeńską z jego żoną Dłużniczką Panią G. P.

Dłużnik wyjaśnił, również, iż był płatnikiem podatku VAT lecz wyrejestrował się z ewidencji podatników VAT w lutym 2018 r. Dłużnik przedłożył zaświadczenie od Naczelnika Urzędu Skarbowego, że na dzień 19 grudnia 2018 r. oraz na dzień wydania ww. zaświadczenia (tj. 4 lutego 2019 r.) jest zarejestrowany jako podatnik VAT zwolniony.

W dniu 12 grudnia 2018 r. Dłużniczka wyjaśniła do protokołu, że nigdy nie była płatnikiem podatku VAT.

W dniu 6 marca 2019 r. Komornik Sądowy dokonał sprzedaży ww. ciągnika rolniczego w drodze licytacji komorniczej.

Jednocześnie, na podstawie wyjaśnień złożonych przez Dłużnika z dnia 2 maja 2019 r. oraz informacji uzyskanej od Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 6 maja 2019 r. Komornik informuje, że:

Dłużnik nabył ciągnik będący przedmiotem wniosku w dniu 13 lipca 2009 r.;

nabycie ciągnika będącego przedmiotem wniosku było udokumentowane fakturą z wykazanym podatkiem VAT, Dłużnik skorzystał z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w wykazanej fakturze;

podczas zakupu ciągnika rolnego Dłużnik miał status podatnika VAT czynnego;

przedmiotowy ciągnik użytkowany był we własnym gospodarstwie rolnym;

wartość początkowa przedmiotowego ciągnika przekraczała 15.000 zł.

Dłużnik na dzień 6 marca 2019 r. pozostawał nadal podatnikiem podatku VAT zwolnionym, zgodnie z zaświadczeniem Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 4 lutego 2019 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy sprzedany ciągnik rolniczy podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług skoro Dłużnik przedłożył zaświadczenie od Naczelnika Urzędu Skarbowego, że jest zarejestrowany jako podatnik VAT zwolniony?
W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy Komornik Sądowy powinien wystawić fakturę dokumentującą transakcję ze stawką „zw”?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wobec przedłożonego przez Dłużnika w dniu 12 lutego 2019 r. zaświadczenia od Naczelnika Urzędu Skarbowego, że jest zarejestrowany jako podatnik VAT zwolniony Komornik Sądowy domniema, że Dłużnik został zwolniony z obowiązku odprowadzania podatku VAT od sprzedaży ciągnika rolniczego.
W związku z powyższym Komornik Sądowy powinien wystawić fakturę dokumentującą transakcję ze stawką „zw”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie uregulowania zawartego w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1314, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością Dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści wskazanego wyżej przepisu wynika zatem, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Należy zauważyć, że przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Powołane przepisy wskazują, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji w przypadku, gdy wykonuje on czynności egzekucyjne. Komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. W przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku. Jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów, to komornik jest zobowiązany do wystawienia faktury w imieniu i na rzecz dłużnika.

Tym samym, komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w dniu 6 marca 2019 r. Wnioskodawca dokonał w trybie licytacji komorniczej sprzedaży ciągnika rolniczego stanowiącego wspólnotę majątkową małżeńską dłużników: Pana A. P. oraz Pani G. P. Ciągnik został zakupiony 13 lipca 2009 r. za wartość początkową przekraczającą 15.000,00 zł. Nabycie zostało udokumentowane fakturą VAT z wykazanym podatkiem. Dłużnik Pan A. P. będący w chwili nabycia zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT dokonał odliczenia podatku wykazanego na fakturze nabycia. Ciągnik rolniczy będący przedmiotem sprzedaży licytacyjnej dokonanej przez Wnioskodawcę jako komornika, był wykorzystywany we własnym gospodarstwie rolnym Dłużnika. W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał również, że w lutym Dłużnik wyrejestrował się z ewidencji podatników VAT i na dzień sprzedaży ciągnika pozostawał podatnikiem VAT zwolnionym.

Wątpliwości Wnioskodawcy przedstawione w złożonym wniosku odnoszą się do kwestii opodatkowania dokonanej sprzedaży ciągnika rolniczego oraz sposobu dokumentowania przez komornika dokonanej transakcji.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza wskazanej normy prawnej prowadzi do wniosku, że dokonana przez Wnioskodawcę – Komornika – sprzedaż ciągnika rolniczego, z tytułu nabycia którego Dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w związku z jego nabyciem (Dłużnik skorzystał z tego prawa), nie będzie mogła mieć zastosowania, gdyż w rozpatrywanej sprawie nie zaistniała jedna z przesłanek uprawniających do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT wymagana w tym przepisie – brak prawa do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem danego towaru.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Do wartości sprzedaży o której mowa w ust. 1 nie wlicza się – zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 2 i 3 ustawy:

odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 10 ustawy).

Wskazane przepisy prowadzą do uznania, że dokonana przez Komornika licytacyjna sprzedaż ciągnika rolniczego należącego do Dłużnika będącego na dzień sprzedaży podatnikiem podatku VAT zwolnionym (wyrejestrowany z rejestru podatników VAT czynnych w lutym 2018 r.), będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Przechodząc do kwestii dotyczącej obowiązku udokumentowania transakcji sprzedaży fakturą ze stawką „zw” należy przytoczyć treść art. 106b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Natomiast, w myśl art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

‒ jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik nie jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług zwolnionych od podatku VAT m. in. na podstawie art. 113. Jedynie w sytuacji gdy nabywca towaru lub usług, których sprzedaż była zwolniona od podatku VAT, wyrazi w odpowiednim terminie żądanie udokumentowania tej transakcji fakturą, to dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługę jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT ze stawką „zw”.

Należy jednak podkreślić, że ustawodawca nie zabrania bez żądania nabywcy towarów lub usług, których sprzedaż była zwolniona od podatku, aby podatnik sam udokumentował transakcję fakturą ze stawką „zw”.

Przenosząc powyższe wyjaśnienia na grunt omawianej sprawy należy wskazać, że komornik dokonując licytacyjnej sprzedaży ciągnika rolniczego, którego sprzedaż – zgodnie przedstawionym wyżej wyjaśnieniem – była zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy, może udokumentować tą transakcję poprzez wystawienie faktury ze stawką „zw”.

Zatem należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w odniesieniu do pytań nr 1 i 2.

Końcowo należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 cyt. Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego, zatem tut. organ informuje, że nie dokonuje analiza załączonych dokumentów a interpretację indywidualną wydaje w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, co wynika z literalnego brzmienia przepisu art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin