2019.07.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.248.2019.2.WS
z 25 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2019 r. (data wpływu 2 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 17 lipca 2019 r. (data wpływu 18 lipca 2019 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą zaklasyfikowaną do PKD 55.20.Z „Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania”. Działalność tę Wnioskodawca prowadzi we własnym budynku mieszkalnym.

Budynek użytkowany jest od 30 czerwca 2003 r. (zawiadomienie o oddaniu budynku do używania z dnia 30.06.03.) Budynek ten stanowi współwłasność małżeńską Wnioskodawcy i jego żony. Budynek jest budynkiem mieszkalnym i nigdy nie było zmieniane jego przeznaczenie. W całości przeznaczony jest na prowadzoną działalność gospodarczą – noclegi – i z tego tytułu opłacany jest podatek od nieruchomości w wysokości należnej od działalności gospodarczej. Budynek nigdy nie był ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Wnioskodawca zamierza ten budynek sprzedać w całości.

Ponadto w piśmie z 17 lipca 2019 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, co następuje.

Nieruchomość gruntowa, na której wybudowany jest budynek mieszkalny przeznaczony do sprzedaży, to działka nr X, o powierzchni 465 m². W planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona pod budowę domu jednorodzinnego z usługą. Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi dla tej nieruchomości księgę wieczystą.

Zakup działki:

Aktem notarialnym, z dnia 29.05.1991 r. Wnioskodawca i jego żona nabyli do wspólnego majątku prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej działki budowlanej nr X, o powierzchni 465 m². Zakup od osoby fizycznej (umowa sprzedaży).
Decyzja Prezydenta Miasta, z dnia 03.09.2002 r. orzekająca o odpłatnym przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości gruntowej, oznaczonej jako działka gruntu nr X, o powierzchni 465 m².

W celu powiększenia działki nr X i poprawienia warunków jej zagospodarowania Wnioskodawca i jego żona nabyli do wspólnego majątku od Gminy Miejskiej przyległą działkę nr Y, o powierzchni 190 m². Akt notarialny z dnia 24.09.2002 r. – prawo własności działki Y. Wcześniej aktem notarialnym, z dnia 21.09.2000 r. małżonkowie nabyli prawo wieczystego użytkowania działki Y.

Wpisów w księdze wieczystej, dotyczących zmiany użytkowania wieczystego w prawo własności obu działek dokonano 14.10.2002 r. w Sądzie Rejonowym, Wydział Ksiąg Wieczystych.

Budynek podlegający sprzedaży małżonkowie wspólnie wybudowali na działce nr X, będąc:

od 29.05.1991 r. do 02.09.2002 r. użytkownikami wieczystymi gruntu,
od 03.09.2002 r. właścicielami (działka stanowi współwłasność małżonków).

Na podstawie Decyzji Urzędu Miasta, z dnia 23.03.1993 r. przenoszącej pozwolenie na budowę domu jednorodzinnego z usługą, na nazwisko małżonków, małżonkowie rozpoczęli budowę. Wcześniejszy użytkownik wieczysty działki nr X otrzymał pozwolenie na budowę, jednak jej nie rozpoczął.

W dniu 30.06.2003 r. Starostwo Powiatowe wydało zezwolenie na użytkowanie budynku, obiekt zarejestrowano w ewidencji ruchu budowlanego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym powstanie przychód z działalności gospodarczej – art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 ust. 2 pkt 1, czy będzie to przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości – art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy od sprzedaży tego budynku w 2019 r. Wnioskodawca będzie płacił podatek dochodowy, czy będzie to transakcja neutralna podatkowo?

Zdaniem Wnioskodawcy, w powyższym przypadku, sprzedaż w 2019 r. nieruchomości mieszkalnej wybudowanej w 2003 r. nie będzie generowała przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wśród źródeł przychodów wymienia m.in.:

pozarolniczą działalność oraz
odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

Jednocześnie w art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku.

Sprzedaż budynku mieszkalnego wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą nie stanowi zatem przychodu z działalności gospodarczej. Nie zmienia to jednak faktu, że w tej sytuacji powstaje przychód ze sprzedaży nieruchomości i podlega on opodatkowaniu (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ponadto, zgodnie z art. 30e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Jednakże w sytuacji, gdy upłynął już okres 5 letni od wybudowania budynku, przychód ten nie wystąpi. Skoro budynek został wybudowany w 2003 r., a zostanie sprzedany w 2019 r., to sprzedaż tego budynku mieszkalnego nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie będzie skutkował obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego.

Podobne stanowisko znajdujemy w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 23 sierpnia 2012 r., ITPB1/415-566a/12/WM wskazuje, że „przychód ze sprzedaży budynku bądź lokalu mieszkalnego oraz związanego z nim gruntu, stanowi zawsze przychód określony w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od tego czy budynek ten lub lokal stanowił, czy też nie środek trwały w prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, ani czy był wykorzystywany w tej działalności, z wyjątkiem sytuacji, gdy podatnik prowadzi działalność w zakresie obrotu nieruchomościami, a nieruchomość ta stanowi towar handlowy”.

Wobec powyższego sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie należy wykazywać ani w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, ani w żadnym zeznaniu podatkowym (w szczególności w zeznaniu PIT-39).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza,
pkt 8 – odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy: przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Jednak w myśl art. 14 ust. 2c omawianej ustawy – do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Powyższe przepisy wskazują zatem, że w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, mających charakter mieszkalny, zastosowanie znajduje przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać budynek mieszkalny, w którym prowadzi działalność gospodarczą zaklasyfikowaną do PKD 55.20.Z „Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania”.

Zatem w niniejszej sprawie w związku ze sprzedażą budynku mieszkalnego u Wnioskodawcy nie powstanie przychód z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na wyjątek (dotyczący budynków mieszkalnych) zawarty we wskazanym wyżej art. 14 ust. 2c ww. ustawy.

Tym samym skutki podatkowe tej sprzedaży należy ocenić w kontekście przesłanek z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego – w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy w pierwszej kolejności należy ustalić moment ich nabycia lub wybudowania.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że 29 maja 1991 r. Wnioskodawca i jego żona nabyli do wspólnego majątku prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej działki budowlanej nr X. Następnie 3 września 2002 r. prawo użytkowania wieczystego ww. działki zostało przekształcone w prawo własności nieruchomości gruntowej. Na ww. działce wybudowany został budynek mieszkalny, który obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać. Budynek ten użytkowany jest od 30 czerwca 2003 r.

Z powyższego wynika zatem, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem nieruchomości gruntowej wraz z budynkiem mieszkalnym, przy czym nieruchomość gruntowa w momencie sprzedaży stanowi własność Wnioskodawcy i jego żony.

Należy zaznaczyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji „nieruchomości” i w tym przypadku należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego, tj. przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145).

Zgodnie z art. 46 § 1 ww. ustawy: nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W myśl art. 47 § 1 ustawy Kodeks cywilny: część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania (art. 48 ww. ustawy).

Wyżej wymienione przepisy wyrażają generalną zasadę, że budynek jako część składowa nieruchomości – z wyjątkami przewidzianymi w ustawie – nie może być odrębnym przedmiotem własności i dzieli los prawny rzeczy głównej, tj. gruntu. Tak więc zbycie nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego. Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z powyższym datą nabycia nieruchomości jest zawsze data nabycia gruntu bez względu na to, kiedy został lub zostanie wzniesiony na tym gruncie budynek. Wyjątek od tej zasady Kodeks cywilny przewiduje w przypadku, kiedy przedmiotem nabycia jest prawo użytkowania wieczystego gruntu. W tym przypadku budynek wybudowany na gruncie stanowi przedmiot odrębnej własności. Z taką sytuacją nie mamy jednak do czynienia w niniejszej sprawie, ponieważ sprzedaży będzie podlegał grunt, stanowiący własność Wnioskodawcy i jego żony.

Z uwagi na to, że grunt, na którym został wybudowany budynek, pierwotnie został nabyty jako prawo użytkowania wieczystego, a następnie prawo to zostało przekształcone w prawo własności, należy wyjaśnić, że moment przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności na podstawie aktu administracyjnego, jakim jest decyzja administracyjna, stanowi tylko zmianę formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości. Nabycie prawa do nieruchomości następuje w dniu zawarcia umowy o ustanowieniu prawa wieczystego użytkowania. Należy podkreślić, że użytkowanie wieczyste to specyficzne dla polskiego prawa cywilnego prawo podmiotowe dotyczące nieruchomości gruntowej, jeden z trzech rodzajów praw rzeczowych, obok własności i praw rzeczowych ograniczonych. Jest formą pośrednią między własnością a prawami rzeczowymi ograniczonymi, z tym że bardziej zbliżone jest do własności. Użytkownik ma prawa zbliżone do właściciela. Korzysta z gruntu z wyłączeniem innych osób. Może prawem swobodnie rozporządzać, czyli je zbyć, obciążać, zapisać. W przypadku zatem sprzedaży nieruchomości nabytej na zasadzie prawa wieczystego użytkowania, w sytuacji gdy prawo to zostało następnie przekształcone w prawo własności, pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym zostało nabyte prawo wieczystego użytkowania, a nie od momentu wybudowania budynku.

W świetle powołanych przepisów w przypadku odpłatnego zbycia gruntu stanowiącego własność zbywcy, zabudowanego budynkiem mieszkalnym, pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, liczy się od daty nabycia gruntu, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek oraz zakończono budowę i zgłoszono budynek do użytkowania zgodnie z przepisami prawa budowlanego.

W niniejszej sprawie nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntu (przekształconego następnie w prawo własności) nastąpiło w 1991 r., a to oznacza, że planowane odpłatne zbycie tej nieruchomości nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując – sprzedaż budynku mieszkalnego przez Wnioskodawcę nie spowoduje powstania przychodu z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 i art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż ta nie będzie również stanowiła źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w tym przepisie. W konsekwencji sprzedaż ww. nieruchomości nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin