Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.234.2019.1.MJ
z 26 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 21 maja 2019 r. (data wpływu 27 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2019 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność i jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółka nie posiada udziałów w innych jednostkach. Właścicielem 100% udziałów spółki jest X S.A. Z kolei 96,28% udziału w kapitale zakładowym X S.A. posiada Y S.A. (jednostka dominująca). Jednostki wchodzące w skład Grupy kapitałowej Z (dalej: „Grupa”) nie tworzą podatkowej grupy kapitałowej.

Spółka jest właścicielem budynków położonych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, które w całości, bądź w części przekraczającej 5% powierzchni użytkowej budynku oddaje do używania na podstawie umów najmu lub dzierżawy, głównie jednostkom należącym do Grupy.

W związku z tym, na podstawie art. 24b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „ustawa o CIT”), Spółka zobowiązana jest do naliczania i przekazywania na rachunek urzędu skarbowego podatku od przychodów z budynków.

Zgodnie z art. 24b ust. 3 ustawy o CIT, Spółka określa przychód, który stanowi ustalona na pierwszy dzień każdego miesiąca wartość początkowa podlegającego opodatkowaniu środka trwałego wynikająca z prowadzonej ewidencji, a w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji – wartość początkowa ustalona na dzień wprowadzenia środka trwałego do ewidencji.

Podstawę opodatkowania stanowi suma przychodów określonych w powyższy sposób z poszczególnych budynków, pomniejszona o kwotę 10.000.000,00 zł (art. 24b ust. 9 ustawy o CIT).

Natomiast zgodnie z art. 24b ust. 10 ustawy o CIT, w przypadku, gdy podatnik posiada udział w kapitale innego podmiotu w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 w zakresie, o którym mowa w art. 11a ust. 2 pkt 1, kwotę, o której mowa w ust. 9, ustala się w takiej proporcji, w jakiej przychód, o którym mowa w ust. 1, pozostaje do ogólnej kwoty takich przychodów podatnika oraz podmiotów z nim powiązanych.

W związku z powyższym, Spółka przekazuje dla celów obliczenia podstawy opodatkowana podatkiem od przychodów z budynków jednostce dominującej informację o osiąganych przychodach z tytułu wynajmu budynków spełniających kryteria z art. 24b ust. 1 ustawy o CIT. Na podstawie zebranych informacji od wszystkich jednostek w Grupie, jednostka dominująca ustala współczynnik udziału przychodu każdej jednostki w sumie wszystkich przychodów z tytułu wynajmu budynków i przekazuje jednostkom, w tym Wnioskodawcy, zwrotną informację o ustalonym dla każdej jednostki pomniejszeniu (suma wszystkich pomniejszeń nie może być wyższa niż 10.000.000,00 zł). Na tej podstawie Spółka ustala podstawę opodatkowania podatkiem od przychodów z budynków i wylicza wysokość podatku za dany miesiąc.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka postępuje prawidłowo pomniejszając podstawę opodatkowania o kwotę skalkulowaną na podstawie współczynnika udziału przychodu każdej jednostki w Grupie w sumie wszystkich przychodów w Grupie i przyjmując, że limit 10.000.000,00 zł wynikający z art. 24b ust. 9 ustawy o CIT dotyczy przychodów uzyskiwanych z wynajmu budynków w całej Grupie?

Zdaniem Wnioskodawcy, dla prawidłowego obliczenia podatku od przychodów z budynków jednostka dominująca winna uzyskać od wszystkich jednostek powiązanych wchodzących w skład Grupy informacje o osiąganych przez nie przychodach z tytułu udostępniania budynków, na tej podstawie ustalić współczynnik udziału przychodu każdej jednostki w sumie wszystkich przychodów z tytułu udostępnienia budynków i ustalić dla każdej powiązanej jednostki wartość przysługującego pomniejszenia, przy założeniu, że suma wszystkich pomniejszeń nie przekroczy 10.000.000,00 zł. Spółka, po otrzymaniu informacji na temat wysokości przysługującego pomniejszenia, ustali podstawę opodatkowania podatkiem od przychodów z budynków i wyliczy wysokość podatku za dany miesiąc.

Takie rozumienie przepisów z art. 24b ust. 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „ustawa o CIT”) znajduje potwierdzenie w uzasadnieniu wprowadzonych zmian, gdzie wskazano, że w przypadku podmiotów powiązanych kapitałowo w rozumieniu odpowiednich przepisów ustaw o podatku dochodowym, kwota 10.000.000,00 zł będzie dzielona na te podmioty w proporcji, w jakiej przychód z budynku podatnika pozostaje w ogólnej kwocie przychodów wszystkich podmiotów powiązanych. Rozwiązanie to ma celu przeciwdziałanie ewentualnemu przenoszeniu własności budynków pomiędzy podmiotami powiązanymi w celu uniknięcia opodatkowania podatkiem od przychodów z budynków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Z dniem 1 stycznia 2019 r., na mocy ustawy z dnia 15 czerwca 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2018 r., poz. 1291), zostało wprowadzone nowe brzmienie przepisu art. 24b ustawy z dnia 15 lutego 1922 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 24b ust. 1 ustawy o CIT, w znowelizowanym brzmieniu, podatek dochodowy od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem, który:

1. stanowi własność albo współwłasność podatnika,
2. został oddany w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze,
3. jest położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

-zwany dalej „podatkiem od przychodów z budynków”, wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.

Stosownie do art. 24b ust. 3 ustawy o CIT, przychód, o którym mowa w ust. 1, stanowi ustalona na pierwszy dzień każdego miesiąca wartość początkowa podlegającego opodatkowaniu środka trwałego wynikająca z prowadzonej ewidencji, a w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji – wartość początkowa ustalona na dzień wprowadzenia środka trwałego do ewidencji.

W myśl art. 24b ust. 9 ustawy o CIT, podstawę opodatkowania stanowi suma przychodów, o których mowa w ust. 1, z poszczególnych budynków, pomniejszona o kwotę 10.000.000 zł.

Stosownie natomiast do art. 24b ust. 10 ustawy o CIT, w przypadku gdy podatnik posiada udział w kapitale innego podmiotu w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 w zakresie, o którym mowa w art. 11a ust. 2 pkt 1, kwotę, o której mowa w ust. 9, ustala się w takiej proporcji, w jakiej przychód, o którym mowa w ust. 1, pozostaje do ogólnej kwoty takich przychodów podatnika oraz podmiotów z nim powiązanych.

Jak wynika z art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o podmiotach powiązanych – oznacza to:

1. podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub
   
2. podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:
   
   • ten sam inny podmiot lub
   • małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub
3. spółkę niemającą osobowości prawnej i jej wspólników, lub
   
4. podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej – spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład.
   
   

Stosownie natomiast do art. 11a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, przez wywieranie znaczącego wpływu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 lit. a i b, rozumie się posiadanie bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 25%:

1. udziałów w kapitale lub
2. praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub
3. udziałów lub praw do udziału w zyskach lub majątku lub ich ekspektatywy, w tym jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych.
   
   

Zauważyć w tym miejscu należy, że treść art. 24b ust. 10 ustawy o CIT należy rozumieć w ten sposób, że w przypadku podmiotów powiązanych kapitałowo w rozumieniu odpowiednich przepisów ustaw o podatku dochodowym, kwota 10.000.000,00 zł będzie dzielona na te podmioty w proporcji, w jakiej przychód z budynku podatnika pozostaje w ogólnej kwocie przychodów wszystkich podmiotów powiązanych. W związku z tym nie jest możliwe, by kwota wolna w przypadku podmiotów powiązanych przekroczyła 10.000.000,00 zł łącznie.

Powyższe wynika z uzasadnienia do wprowadzanych od 1 stycznia 2019 r. zmian w opodatkowaniu tzw. „podatkiem od nieruchomości komercyjnych” (Dz.U. z 2018 r., poz. 1291). Z uzasadnienia wynika, że jednocześnie w przypadku podmiotów powiązanych kapitałowo w rozumieniu odpowiednich przepisów ustaw o podatku dochodowym kwota 10 mln zł będzie dzielona na te podmioty w proporcji, w jakiej przychód z budynku podatnika pozostaje w ogólnej kwocie przychodów wszystkich podmiotów powiązanych. Rozwiązanie to ma na celu przeciwdziałanie ewentualnemu przenoszeniu własności (współwłasności) budynków pomiędzy podmiotami powiązanymi w celu uniknięcia opodatkowania podatkiem minimalnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawca, Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzi działalność i jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółka nie posiada udziałów w innych jednostkach. Właścicielem 100% udziałów spółki jest X S.A. Z kolei 96,28% udziału w kapitale zakładowym X S.A. posiada Y S.A. (jednostka dominująca). Jednostki wchodzące w skład Grupy kapitałowej Z (dalej: „Grupa”) nie tworzą podatkowej grupy kapitałowej.

Spółka jest właścicielem budynków położonych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, które w całości, bądź w części przekraczającej 5% powierzchni użytkowej budynku oddaje do używania na podstawie umów najmu lub dzierżawy, głównie jednostkom należącym do Grupy.

W związku z tym na podstawie art. 24b ust. 1 ustawy o CIT, Spółka zobowiązana jest do naliczania i przekazywania na rachunek urzędu skarbowego podatku od przychodów z budynków.

Zgodnie z art. 24b ust. 3 ustawy o CIT, Spółka określa przychód, który stanowi ustalona na pierwszy dzień każdego miesiąca wartość początkowa podlegającego opodatkowaniu środka trwałego wynikająca z prowadzonej ewidencji, a w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji – wartość początkowa ustalona na dzień wprowadzenia środka trwałego do ewidencji.

Spółka przekazuje dla celów obliczenia podstawy opodatkowana podatkiem od przychodów z budynków jednostce dominującej informację o osiąganych przychodach z tytułu wynajmu budynków spełniających kryteria z art. 24b ust. 1 ustawy o CIT. Na podstawie zebranych informacji od wszystkich jednostek w Grupie, jednostka dominująca ustala współczynnik udziału przychodu każdej jednostki w sumie wszystkich przychodów z tytułu wynajmu budynków i przekazuje jednostkom, w tym Wnioskodawcy, zwrotną informację o ustalonym dla każdej jednostki pomniejszeniu (suma wszystkich pomniejszeń nie może być wyższa niż 10.000.000,00 zł). Na tej podstawie Spółka ustala podstawę opodatkowania podatkiem od przychodów z budynków i wylicza wysokość podatku za dany miesiąc.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie kwota, o której mowa w art. 24b ust. 9 ustawy o CIT, pomniejszająca podstawę opodatkowania podatkiem od przychodów z budynków, winna zostać obliczona z uwzględnieniem proporcji, o której mowa w art. 24b ust. 10 ustawy o CIT, tj. relacji, w jakiej kwota przychodów Wnioskodawcy, o których mowa w art. 24b ust. 1 ustawy o CIT, pozostaje do sumy przychodów, o których mowa w art. 24b ust. 1 ustawy o CIT, uzyskiwanych przez Wnioskodawcę oraz podmioty z nim powiązane.

Zauważyć jednakże należy, że w przypadku grupy podmiotów powiązanych kapitałowo kwota 10.000.000,00 zł może zostać uwzględniona w obliczeniu podstawy opodatkowania tylko jednokrotnie, w związku z czym za podmioty powiązane, o których mowa w art. 24b ust. 10 ustawy o CIT, należy uznać nie tylko spółki, z którymi Wnioskodawca jest powiązany w sposób określony w art. 11a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, ale także podmioty, w których Wnioskodawca nie posiada udziałów kapitałowych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT w zakresie, o którym mowa w art. 11a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., a które posiadają udział w kapitale Wnioskodawcy lub są powiązane z Wnioskodawcą w inny sposób określony w art. 11a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT – poprzez posiadanie co najmniej 25% praw głosów w organach Wnioskodawcy lub praw do co najmniej 25% udziału w jego zyskach lub majątku.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić zatem należy, że obliczając podstawę opodatkowania podatkiem od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b ustawy o CIT, Wnioskodawca postępuje prawidłowo pomniejszając podstawę opodatkowania o kwotę skalkulowaną na podstawie współczynnika udziału przychodu w sumie wszystkich przychodów z budynków w grupie, a następnie tak obliczoną proporcję odpowiednio uwzględnić przy obliczaniu kwoty, o której mowa w art. 24b ust. 9 ustawy o CIT przypadającej na Wnioskodawcę.

Ustalona bowiem w powyższy sposób kwota pomniejszy kwotę przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę tytułem najmu/dzierżawy wskazanych we wniosku budynków, stanowiącą podstawę opodatkowania podatkiem od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b ust. 1 ustawy o CIT.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.