Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.209.2019.1.PC
z 23 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 maja 2019 r. (data wpływu 22 maja 2019 r.), uzupełnionym 18 lipca 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• zgodnie z art. 4a pkt 26 w zw. z pkt 28 ustawy CIT, prowadzone w 2017 r. przez Wnioskodawcę prace w zakresie tworzenia Funkcjonalności, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, uprawniając tym samym do skorzystania, zgodnie z art. 18d ustawy CIT, z ulgi na badania i rozwój;
• zgodnie z art. 18d ust. 2 ustawy CIT, kosztami kwalifikowanymi są, poniesione przez Wnioskodawcę w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2017 r. koszty wynagrodzeń oraz sfinansowane przez Wnioskodawcę jako płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w odniesieniu do pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej;
• zgodnie z art. 9 ust. 1b w zw. z art. 18d ust. 1 ustawy CIT, sposób prowadzenia Ewidencji oraz ewidencji rachunkowej, ujęty w opisie stanu faktycznego, wyodrębniający koszty działalności badawczo-rozwojowej, pozwala na skorzystanie z ulgi na badania i rozwój, a tym samym odliczenie od podstawy opodatkowania wyodrębnionych kosztów uzyskania przychodów za 2017 r.

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2019 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ulgi badawczo-rozwojowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką prawa polskiego, mającą siedzibę i miejsce zarządu w Polsce. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „podatek CIT”).

Spółka koncentruje się na dostarczaniu wielokanałowych rozwiązań marketingowych dla firm zlokalizowanych nie tylko na terenie Polski, ale przede wszystkim (ok. 90% sprzedaży Spółki) do odbiorców na rynkach zagranicznych m.in. w Stanach Zjednoczonych, krajach UE, Rosji, Brazylii, Chinach. Spółka przetwarza ponad 15 miliardów komunikatów rocznie w imieniu ponad 300 firm i 1000 marek na całym świecie.

Spółka jest aktywnym członkiem organizacji, które wyznaczają i promują najlepsze praktyki w światowym marketingu. Spółka jest partnerem technologicznym i biznesowym M.

Spółka specjalizuje się w tworzeniu innowacyjnych rozwiązań IT, które pozwalają spersonalizować każdy etap komunikacji klientów biznesowych z ich ostatecznym odbiorcą (konsumentem). W szczególności, Spółka zajmuje się technologią w marketingu i reklamie, tworząc wielokanałową, złożoną platformę marketingową, tzw. „marketing hub”.

Platforma stworzona przez Spółkę pozwala przedsiębiorstwom na całym świecie komunikować się ze swoimi klientami za pośrednictwem poczty elektronicznej, wiadomości SMS, czy też wiadomości „web push”.

Komunikacja z klientem obsługiwana przez platformę Spółki obejmuje swym zakresem zarówno tradycyjne treści marketingowe i reklamowe (np. rabaty, kupony, nowe produkty/kolekcje, partnerstwa reklamowe), wiadomości skierowane do indywidualnego klienta (np. porzucone wózki sklepowe, opuszczone widoki, porzucone wyszukiwanie, alerty cenowe, zmiany zapasów produktu), biuletyny (wiadomości od firm/usług/produktów, czasopism lub blogów, relacje inwestorskie), jak również poza marketingowe wiadomości transakcyjne, takie jak potwierdzenia zamówień, przypomnienia o płatnościach, faktury i aktualizacje związane z wysyłką produktów.

Rozwiązania oferowane przez Spółkę w ramach „marketing hub” bazują na dwóch unikalnych systemach informatycznych, które zostały w całości zbudowane przez Wnioskodawcę.

Istnienie dwóch systemów w Spółce (dalej łącznie: „Systemy”) jest przede wszystkim pochodną technologii, w których zostały one stworzone:

• System „Główny” - bazowy system Spółki, który pierwotnie został stworzony do e-rrail marketingu. Obecnie w wyniku wprowadzania nowych funkcjonalności oraz ulepszeń system służy do szeroko pojętego „message marketingu” (tj. wysyłanie wiadomości e- mail, SMS, „web push”). System został stworzony na własnych serwerach Spółki i udostępniany jest klientom. System służy do obsługi procesu marketingowego i w efekcie zwiększania sprzedaży u klientów. Z systemu korzystają również klienci niekomercyjni, np. uczelnie wyższe wysyłające wiadomości do bazy swoich studentów.
• System „Cloud” - drugi system działający w chmurze, który służy do analizy ruchu odwiedzających witryny internetowe. System generuje wzorce ruchu konsumentów na stronie internetowej (przykładowo jakie produkty chętnie oglądają klienci) i zbiera dane osób odwiedzających strony. System służy do wspomagania procesów marketingowych, jednocześnie pozwala na wysyłanie tzw. „pop-upów” (banery wyskakujące na stronach internetowych), rekomendacje produktów, jak również notyfikacje price-drop.
  
  

Klient ma możliwość zalogowania się do Systemów z dowolnego miejsca poprzez przeglądarkę. Systemy działają w sposób pozwalający na ich współpracę.

Spółka za pomocą Systemów oferuje unikalną na rynku usługę „retargetingu”. System „Cloud” zbiera dane osób odwiedzających strony internetowe, natomiast za pomocą Systemu „Głównego” kierowana jest wiadomość o odpowiedniej treści do osoby, która stronę odwiedziła. Korzystając z posiadanych zasobów Spółka oferuje również klientom możliwość nawiązania współpracy pomiędzy posiadaczami baz danych (którzy uzyskali zgody marketingowe), a właścicielami sklepów on-line, czego efektem jest możliwość dostarczenia reklamy sklepu do anonimowego użytkownika.

Spółka dzięki stworzonym rozwiązaniom IT jest również liderem na rynku w zakresie segmentacji klientów. Silnik segmentacji stworzony przez Spółkę i udostępniany klientom pozwala na użycie zagnieżdżonych instrukcji mieszających dane demograficzne, behawioralne i transakcyjne, by zdefiniować dowolny rozmiar grupy docelowej w przeciągu kilku sekund.

Charakterystyka prac rozwojowych

Globalna pozycja rynkowa Wnioskodawcy, jest stricte uzależniona od projektowania i wdrażania nowych/ulepszonych funkcjonalności Systemów (dalej: „Funkcjonalności”).

Rozwijanie Systemów jest niezbędne by Spółka mogła sprostać potrzebom współczesnych działów marketingu pod względem ich funkcji, praktyk marketingowych, sposobu komunikacji z klientem oraz wyróżnić się na tle konkurencji.

Dzięki analizie rynku, wsparciu klientów Spółki oraz wewnętrznemu opracowywaniu koncepcji, Systemy były w trakcie 2017 r. stale rozwijane przez dedykowany, wewnętrzny zespół ekspertów IT (dalej: „Dział IT”). Eksperci opracowali i wdrożyli całkowicie nowe lub znacznie ulepszone technologicznie Funkcjonalności.

Należy podkreślić, że zrealizowane przez Spółkę prace w zakresie rozwoju Systemów miały charakter twórczy i innowacyjny, gdyż poprzez łączenie i wykorzystanie dostępnych zasobów wiedzy i umiejętności w zakresie marketingu, socjologii, narzędzi IT oraz oprogramowania, stworzone są zupełnie nowe elementy Systemów (lub ich zmiany/modyfikacje), które mogły sprostać wymogom rynku, klientów oraz postępowi technologicznemu. Nowe Funkcjonalności stały się jednocześnie nowymi produktami Spółki, które Spółka udostępniała klientom.

Do przykładowych innowacyjnych Funkcjonalności opracowanych i wdrożonych przez Spółkę w trakcie 2017 r. należą m.in.:

• Dodanie nowego kanał wysyłkowego SMS/MMS;
• Stworzenie mechanizmu agregacji danych z baza analitycznych poszczególnych instancji do zbiorczej globalnej bazy analitycznej;
• Rozszerzenie mechanizmu segmentacji o zaawansowane wyrażenia operujące na datach;
• Dodanie do funkcjonalności Workflow elementu umożliwiającego wykonywanie konfigurowalnych zapytań API do systemów zewnętrznych;
• Dodanie nowego typu systemowej wiadomości transakcyjnej.
  
  

Wynikiem powyższych prac rozwojowych nad opracowywaniem Funkcjonalności była, z jednej strony innowacja pozwalająca m.in. na sprawniejsze i bardziej kompleksowe działanie Systemów, z drugiej, zwiększona zdolność konkurencyjna Spółki, w związku z rozszerzeniem oferty usług/produktów.

Przeprowadzone prace rozwojowe nad opracowaniem Funkcjonalności nie miały charakteru rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych.

Prace zrealizowane przez Spółkę nie byty również projektami powtarzalnymi - każda nowa Funkcjonalność wymagała indywidualnego podejścia, tj. w szczególności opracowania biznesowego, technicznego i technologicznego.

Proces opracowywania Funkcjonalności.

W związku ze stałym rozwijaniem Systemów, poprzez opracowywanie i wdrażanie nowych Funkcjonalności, w tym również w 2017 r., Spółka stworzyła wewnętrzną procedurę tworzenia ulepszeń Systemów. Procedura ma charakter dokumentu wewnętrznego obowiązującego w Spółce.

Prace rozwojowe zaczynają się od:

• analizy zapotrzebowania na rynku (zmiany w otoczeniu biznesowym),
• badania potrzeb klientów Spółki,
• generowania wewnętrznych pomysłów.
  
  

Pierwszym etapem prac związanym z opracowaniem Funkcjonalności jest, co do zasady, opracowanie analizy techniczno-biznesowej.

Spółka przy pomocy wewnętrznych ekspertów decyduje, czy zaangażować Dział IT w dany projekt, który został wstępnie oceniony. Oceną zajmuje się wydzielony w Spółce komitet biznesowo-techniczny.

Wszystkie nowe zgłoszenia, dotyczące zmian, usprawnień oraz wprowadzania nowych Funkcjonalności, wprowadzane są do wewnętrznego systemu zarządzania zadaniami poprzez utworzenie nowego zadania.

W przypadku podjęcia pozytywnej decyzji przygotowywana jest specyfikacja opisująca zadanie.

Każdy projekt rozpoczyna się od rozbicia prac w ramach tworzenia danej Funkcjonalności na mniejsze zadania i przypisanie ich do konkretnych pracowników Działu IT. Zadaniom przyznawany jest priorytet wykonalności i ich kolejność, niezbędna do stworzenia Funkcjonalności.

Następnie, pracownicy Działu IT tworzą funkcjonalność, „programując” ją. Po wykonaniu wszystkich zadań w ramach „programowania” Funkcjonalności, rozpoczyna się faza testów. Na tym etapie oprócz przeprowadzania testów oraz weryfikowania poprawności działania nowej Funkcjonalności (na podstawie założeń przygotowanej wcześniej specyfikacji), Dział IT wprowadza jeszcze ulepszenia i dostosowuje Funkcjonalność.

Po pozytywnym przejściu testów, w tzw. fazie „deployment” Funkcjonalność jest „wgrywana” do Systemów, czyli następuje wprowadzanie Funkcjonalności na systemy produkcyjne. Ten etap kończy proces rozwijania nowych Funkcjonalności, Systemów w ramach nowej Funkcjonalności.

Wszystkie zadania zrealizowane w trakcie 2017 r. w ramach tworzenia Funkcjonalności, czas ich trwania oraz osoby odpowiedzialne za poszczególne zadania zostały zarejestrowane w systemie do zarządzania zadaniami.

Przedstawiony model operacyjny procesu tworzenia funkcjonalności stosowany przez Spółkę pozwoliły Spółce utrzymać pełną kontrolę zarządzania projektami, które pozwoliły na wdrożenie w 2017 r. nowych Funkcjonalności.

W związku z przeprowadzonymi pracami projektowymi nad nowymi Funkcjonalnościami, Wnioskodawca poniósł w trakcie 2017 r. szereg wydatków.

Koszty wynagrodzeń pracowników realizujących prace rozwojowe dotyczące nowych Funkcjonalności.

Jak wspomniano, Spółka posiadała w 2017 r. wyodrębniony w strukturze wewnętrznej Dział IT, w ramach którego pracownicy zatrudniani przez Spółkę, w ramach swoich obowiązków, wykonywali czynności z zakresu opracowywania Funkcjonalności przy wykorzystaniu swojej wiedzy oraz doświadczenia.

Osoby zatrudnione w Spółce, w ramach prac rozwojowych, zajmowały się w 2017 r. w szczególności:

• programowaniem systemów informatycznych,
• projektowaniem nowych modułów tworzonych systemów,
• programowaniem transakcyjnych baz danych,
• programowaniem hurtowni danych,
• programowaniem analitycznych baz danych,
• programowaniem interfejsów użytkownika z uwzględnieniem zasad web usability,
• projektowaniem funkcjonalności w systemach informatycznych,
• testowaniem i profilowaniem funkcjonalności systemów informatycznych,
• analizą, projektowaniem i implementacją rozwiązań zwiększających wydajność systemów informatycznych,

tj. szeregiem czynności wymaganych do stworzenia i prawidłowego wdrożenia nowej Funkcjonalności.

Ponadto, w proces rozwojowy tworzenia Funkcjonalności zaangażowane były osoby sprawujące nadzór nad pracownikami zaangażowanymi w projekty rozwojowe, które dawały wsparcie merytoryczne, w związku z nabytą wiedzą techniczną i doświadczeniem oraz czynnie uczestniczyły w opracowywaniu Funkcjonalności, również wykonując zadania przypisane im w systemie do zarządzania zadaniami.

W związku z zatrudnianiem pracowników na potrzeby prowadzonej działalności związanej z tworzeniem nowych Funkcjonalności, Wnioskodawca poniósł w trakcie 2017 r. koszty pracownicze obejmujące m.in.:

• wynagrodzenie zasadnicze oraz dodatki za pracę w godzinach nadliczbowych, które Spółka jako płatnik zalicza do przychodów ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2016 r. poz. 2032, dalej: „ustawa PIT”);
• składki z tytułu należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1778, z późn. zm. dalej: „ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych”) - finansowane przez Spółkę jako płatnika składek;
• premie, bonusy i nagrody, które Spółka jako płatnik zalicza do przychodów ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT.
  
  

W stosunku do pracowników zaangażowanych w trakcie 2017 r. w prace rozwojowe nad tworzeniem Funkcjonalności prowadzona była, w formie elektronicznej, ewidencja czasu pracy poświęcanego na poszczególne zadania przypisane w systemie do zarządzania zadaniami, w ramach projektów (dalej: „Ewidencja”). Ewidencja pozwala określić czasochłonność opracowywania poszczególnych elementów Funkcjonalności (tj. ilość czasu pracy poszczególnych pracowników poświęconego nad rozwijaniem Funkcjonalności).

Ewidencja nakładała na pracownika obowiązek bieżącego raportowania ilości czasu pracy (ilość godzin) poświęcanego w danym okresie na poszczególne zadania w ramach wykonywania swoich obowiązków, w tym w ramach tworzenia Funkcjonalności, wraz z przypisaniem do konkretnie wykonanej pracy (np. stworzonego fragmentu kodu). W przedmiotowej Ewidencji nie była wskazywana natomiast ilości godzin odnosząca się do czynności niezwiązanych z działalnością rozwojową.

Na podstawie Ewidencji Spółka mogła określić, ile godzin zostało poświęconych przez danego pracownika Działu IT na dany projekt tworzenia funkcjonalności oraz jakie dokładnie czynności wykonał pracownik.

Ponadto, w przypadku gdy pracownicy Wnioskodawcy byli nieobecni w pracy z powodu choroby, czy urlopu, a na Spółce ciążył obowiązek wypłaty należnego wynagrodzenia, w Ewidencji nie został wykazany czas pracy związany z pracami rozwojowymi nad tworzeniem Funkcjonalności.

Ewidencja, pozwoliła, tym samym, ustalić ilość czasu pracy poświęconego przez poszczególnych pracowników Spółki z Działu IT na realizację prac rozwojowych nad Funkcjonalnościami, w całkowitym czasie pracy wykonywanej przez nich w trakcie danego miesiąca 2017 r.

W Dziale IT zatrudnieni byli również tzw. administratorzy systemów, którzy odpowiedzialni są wyłącznie za wdrażanie Funkcjonalności na systemy produkcyjne oraz utrzymanie Systemów. Administratorzy systemów, ze względu na specyfikę wykonywanej pracy, nie realizowali w trakcie 2017 r. prac rozwojowych w Spółce, zatem ich czas pracy w Ewidencji nie byt wykazywany jako czas pracy związany z pracami rozwojowymi nad tworzeniem Funkcjonalności.

Ewidencja rachunkowa kosztów kwalifikowanych.

Wnioskodawca alokował koszty związane z prowadzoną w 2017 r. działalnością badawczo- rozwojową na koncie pozabilansowym 991. Poszczególne wydatki zostały wyodrębnione rodzajowo w ramach tego konta, tj. konto 991-2 odnosi się do wynagrodzeń, konto 991-3 do narzutów na wynagrodzenia, a konto 991-9 do innych kosztów.

Powyższe podejście pozwoliło Wnioskodawcy to na wyodrębnienie wydatków związanych z pracami rozwojowymi nad nowymi Funkcjonalnościami w ramach Działu IT oraz ich kategorii.

Tym samym, możliwe jest wyodrębnienie kosztów ponoszonych przez Dział IT prowadzący prace rozwojowe.

Co więcej, w celu dokładnego określenia kosztów pracowniczych w ramach Działu IT, pracownicy Spółki prowadzili wspomnianą wcześniej Ewidencję. Wskazuje ona dokładną ilość godzin pracy w danym miesiącu każdego pracownika, poświęconą na konkretne zadania związane z tworzeniem nowych Funkcjonalności, co pozwala na określenie wysokości kosztów pracowniczych związanych z działalnością badawczo-rozwojową.

W konsekwencji powyższego, możliwe jest dokładne przypisanie kosztów poniesionych przez Spółkę w 2017 r. do projektów rozwojowych.

Wnioskodawca dodatkowo wskazuje, że:

• nie prowadził w 2017 r. działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, jak również nie posiada statusu centrum badawczo- rozwojowego,
• koszty prowadzenia prac rozwojowych w 2017 r. uwzględnione przez Wnioskodawcę jako koszty poniesione na działalność badawczo-rozwojową nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie i nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy, zgodnie z art. 4a pkt 26 w zw. z pkt 28 ustawy CIT, prowadzone w 2017 r. przez Wnioskodawcę prace w zakresie tworzenia Funkcjonalności, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, uprawniając tym samym do skorzystania, zgodnie z art. 18d ustawy CIT, z ulgi na badania i rozwój?
2. Czy, zgodnie z art. 18d ust. 2 ustawy CIT, kosztami kwalifikowanymi są, poniesione przez Wnioskodawcę w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2017 r. koszty wynagrodzeń oraz sfinansowane przez Wnioskodawcę jako płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w odniesieniu do pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej?
3. Czy, zgodnie z art. 9 ust. 1b w zw. z art. 18d ust. 1 ustawy CIT, sposób prowadzenia Ewidencji oraz ewidencji rachunkowej, ujęty w opisie stanu faktycznego, wyodrębniający koszty działalności badawczo-rozwojowej, pozwala na skorzystanie z ulgi na badania i rozwój, a tym samym odliczenie od podstawy opodatkowania wyodrębnionych kosztów uzyskania przychodów za 2017 r.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie uzupełnione pismem z 15 lipca 2019 r., które wpłynęło do tut. Organu 18 lipca 2019 r.):

1. zgodnie z art. 4a pkt 26 w zw. z pkt 28 ustawy CIT, prowadzone w 2017 r. przez Wnioskodawcę prace w zakresie tworzenia nowych Funkcjonalności, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, uprawniając tym samym do skorzystania, zgodnie z art. 18d ustawy CIT, z ulgi na badania i rozwój;
2. zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy CIT, kosztami kwalifikowanymi są, poniesione przez Wnioskodawcę w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2017 r. koszty wynagrodzeń oraz sfinansowane przez Wnioskodawcę jako płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w odniesieniu do pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej;
3. zgodnie z art. 9 ust. 1b w zw. z art. 18d ust. 1 ustawy CIT, sposób prowadzenia Ewidencji oraz ewidencji rachunkowej, ujęty w opisie stanu faktycznego, wyodrębniający koszty działalności badawczo-rozwojowej, pozwala na skorzystanie z ulgi na badania i rozwój, a tym samym odliczenie od podstawy opodatkowania wyodrębnionych kosztów kwalifikowalnych za 2017 r.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Ad 1

Definicja działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy CIT, od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową (dalej: „koszty kwalifikowane”).

Pojęcie działalności badawczo-rozwojowej zostało zdefiniowane w art. 4a pkt 26 ustawy CIT, zgodnie z którym, oznacza ono działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Rodzaje działalności, które uprawniają podatników do odliczenia kosztów kwalifikowanych w zeznaniu podatkowym zostały wskazane w art. 4a pkt 27 oraz 28 ustawy CIT.

Na podstawie art. 4a pkt 27 lit. c ustawy CIT, badania przemysłowe to badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.

Natomiast, art. 4a pkt 28 ustawy CIT stanowi, że przez prace rozwojowe rozumieć należy nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

1. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
2. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.
   
   

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, za działalność B+R należy uznać działalność spełniającą łącznie następujące przestanki:

• działalność o charakterze twórczym obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe,
• podejmowaną w sposób systematyczny,
• polegającą na wykorzystaniu wiedzy i umiejętności,
• celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub jej wykorzystanie do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług,
• prace rozwojowe w ramach działalności B+R nie mogą mieć charakteru rutynowych i okresowych zmian.
  
  

W ocenie Wnioskodawcy, przywołane przepisy pozwalają stwierdzić, że opisana wyżej działalność Spółki, w zakresie tworzenia innowacyjnych Funkcjonalności, dostosowanych do obecnych lub przyszłych potrzeb rynku, stanowi przejaw działalności B+R, a mianowicie należy ją uznać za prace rozwojowe, w rozumieniu art. 18d ust. 1 ustawy CIT, w związku z art. 4a pkt 26 i 28 ustawy CIT.

Definicja prac rozwojowych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., jednoznacznie wskazuje na działalność obejmującą m.in. nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, pod warunkiem, że nie stanowią one prac rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tych już istniejących. Zatem, innowacyjna i twórcza działalność Spółki w zakresie projektowania i tworzenia nowych Funkcjonalności z dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny technologii wpisuje się, w definicję prac rozwojowych.

Opisywana działalność prowadzi do stworzenia zupełnie nowej Funkcjonalności, odpowiadającej potrzebom rynku, wypełniającej niszę, jak również cechującej się innowacyjnością oraz wykorzystaniem nowych technologii, co dodatkowo potwierdza okoliczność, iż przed przystąpieniem do prac nie jest znany jej dokładny wynik. Spółka przed przeprowadzeniem wewnętrznych analiz, testów, przygotowaniem oraz wdrożeniem zaproponowanych Funkcjonalności, nie ma pewności, czy Funkcjonalność będzie spełniała wymogi klientów oraz rynku.

W konsekwencji, potwierdza to, iż sam proces produkcji nie jest w żadnym stopniu mechaniczny czy zrutynizowany, ale wymaga określonej działalności twórczej.

Prace rozwojowe mają także charakter systematyczny - tworzenie Funkcjonalności w ramach Systemów, cechujących się innowacyjnością oraz wychodzących naprzeciw potrzebom klientów i rynku jest podstawą działalności Wnioskodawcy (za pośrednictwem Działu IT).

Podejmowana przez Spółkę działalność spełnia również przesłankę wykorzystania wiedzy i umiejętności do opracowywania nowych lub ulepszonych Funkcjonalności. Jak bowiem wskazano, stworzenie Funkcjonalności wymaga przeprowadzenia szeregu weryfikacji oraz testów, prowadzonych przez testerów.

Wykonanie opisywanych czynności oraz weryfikacja wyników przeprowadzonych testów wymaga konkretnych umiejętności, posiadanych przez specjalistów zatrudnionych w Spółce.

Wnioskodawca również wskazuje, iż spełniona jest przesłanka celu prowadzonej działalności rozwojowej w postaci wykorzystania wiedzy do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług. Wszystkie opisane czynności o charakterze twórczym, prowadzone są w celu stworzenia nowej Funkcjonalności, dopasowanej do zapotrzebowania rynku oraz wyróżnienia Wnioskodawcy na tle konkurencji.

Opisywana działalność nie ma charakteru prac rutynowych, polegających na wprowadzeniu okresowych zmian, a skupiona jest wokół wprowadzania nowych i innowacyjnych rozwiązań, polegających na ciągłym zmienianiu oraz dostosowywaniu Systemów Spółki.

W konsekwencji, cały proces składający się na stworzenie nowej Funkcjonalności należy uznać za przejaw działalności badawczo-rozwojowej. Poszczególne jego etapy są ze sobą nierozerwalnie połączone, stanowiąc spójną i logiczną całość, której efektem jest powstanie nowej lub znacznie usprawnionej Funkcjonalności.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, realizowane przez niego prace opisane powyżej:

• są pracami rozwojowymi, mającymi twórczy charakter oraz prowadzonymi w sposób systematyczny (stanowiącymi jeden z podstawowych przedmiotów działalności Wnioskodawcy),
• polegają na wykorzystaniu specjalistycznej wiedzy i umiejętności posiadanych przez pracowników Spółki,
• mają na celu zwiększenie zasobów wiedzy lub jej wykorzystanie do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług, oraz
• nie mają charakteru rutynowych czy okresowych zmian.
  
  

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, spełnienie ww. przestanek, w świetle okoliczności faktycznych przedstawionych w opisie stanu faktycznego oraz przywiedzionych przepisów prawa potwierdza, że przedmiotowa działalność stanowi działalność rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26 w zw. z pkt 28 ustawy CIT, uprawniającą Spółkę do skorzystania z ulgi B+R, na podstawie art. 18d ustawy CIT.

Powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 grudnia 2017 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.317.2017.1.JS).

Ad 2

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Na podstawie art. 18d ust. 2 ustawy CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się m.in.:

• poniesione należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej;
• nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;
• ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczonych lub wykonywanych na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz.U. z 2014 r. poz. 1620, z 2015 r. poz. 249 i 1268 oraz z 2016 r. poz. 1020 i 1311) na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.
  
  

Ponadto, zgodnie z art. 18d ust. 3 ustawy CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Natomiast, w art. 18d ust. 5 ustawy CIT, ustawodawca wskazał, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 18d ust. 8 ustawy CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

W myśl art. 18d ust. 7 ustawy CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej - 50% kosztów, o których mowa w art. 18d ust. 2 i 3 ustawy CIT;
   
2. w przypadku pozostałych podatników:
   
   1. 50% kosztów, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 (koszty wynagrodzeń pracowniczych),
   2. 30% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-4 i ust. 3 (pozostałe koszty kwalifikowane).
   
   
   

Zgodnie z art. 18e ustawy CIT, podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty.

Co więcej, art. 9 ust. 1b ustawy CIT, wskazuje na konieczność wyodrębnienia w ewidencji rachunkowej kosztów działalności B+R.

W konsekwencji, podatnikowi podatku CIT przysługuje prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym pod warunkiem, że:

• poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 w zw. z art. 18d ust. 1 ustawy CIT,
• koszty działalności badawczo-rozwojowej stanowiły dla niego koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy CIT,
• koszty działalności B+R mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2-3 ustawy CIT,
• w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b ustawy CIT, wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,
• wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
• kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych,
• koszty kwalifikowane nie zostały mu zwrócone w jakiekolwiek formie.
  
  

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wskazane w stanie faktycznym wydatki, poniesione przez Spółkę w 2017 r., stanowią koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 1 ustawy CIT.

Wynagrodzenia pracowników zaangażowanych w działalność B+R wraz z narzutami na ubezpieczenia społeczne.

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej.

Natomiast, art. 12 ust. 1 ustawy PIT stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Powyższe oznacza, iż do kosztów kwalifikowanych można zaliczyć wydatki poniesione na pracowników wykonujących prace B+R, tj. m.in. wydatki na wynagrodzenie, godziny nadliczbowe, dodatki, nagrody, stanowiące przychody ze stosunku pracy, jak również sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, tj. składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz wypadkowe.

Mając na uwadze powyższe rozważania należy stwierdzić, że tzw. „koszty pracownicze” można zaliczyć do kosztów kwalifikowanych, jeżeli wydatki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności B+R w zakresie, w jakim prowadzą tą działalność.

Należy mieć na uwadze, że przepisy ustaw podatkowych nie regulują wprost obowiązku wskazywania w ww. umowach celu zatrudnienia, czy też sposobu ewidencjonowania czasu pracy pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej dla potrzeb rozliczenia ulgi B+R.

Przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane należności z tytułu wynagrodzeń pracowników, którzy realizują wskazany cel (tj. działalność badawczo- rozwojową). Zatem, faktyczne wykonywanie czynności w zakresie działalności badawczo- rozwojowej przesądza o tym, czy to wynagrodzenie (w całości lub w części) stanowi koszt kwalifikowany.

Powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidulanej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 stycznia 2018 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.397.2017.2.IZ):

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane należności z tytułu wynagrodzeń pracowników, którzy realizują wskazany cel (tj. działalność badawczo-rozwojową). Należy zatem przyjąć, że to faktyczne wykonywanie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej przesądza o tym, czy to wynagrodzenie (w całości lub w części) stanowi koszt kwalifikowany.

Niemniej jednak, w przypadku, gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadne jest wyodrębnienie tej części wynagrodzenia, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy takiego wyodrębnienia (podziału) części wynagrodzenia.

Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego zalecane jest, aby dla celów dowodowych, prowadzona była ewidencja czasu pracy pracowników zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową podatnika.

Jak wskazano w przestawionym stanie faktycznym, prace B+R obejmowały zaangażowanie dedykowanego Działu IT zajmującego się wyłącznie tworzeniem innowacyjnych Funkcjonalności. Pracownicy Działu IT, w ramach swoich obowiązków, wykonywali czynności z zakresu opracowywania Funkcjonalności przy wykorzystaniu swojej wiedzy oraz doświadczenia.

Ponadto, w proces rozwojowy tworzenia Funkcjonalności zaangażowane były osoby sprawujące nadzór nad pracownikami zaangażowanymi w projekty rozwojowe, które stanowiły wsparcie merytoryczne, w związku z nabytą wiedzą techniczną i doświadczeniem oraz czynnie uczestniczyły w opracowywaniu Funkcjonalności, również wykonując zadania przypisane im w systemie do zarządzania zadaniami.

Należy zdaniem Wnioskodawcy przyjąć, że pracownicy przypisani do Działu IT w zakresie swoich obowiązków pracowniczych, faktycznie wykonywali czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej, co przesądza o tym, czy to wynagrodzenie (w całości lub w części) stanowi koszt kwalifikowany. Zatem spełniony jest cel realizacji przez tych pracowników działalności badawczo-rozwojowej.

W związku z powyższym, Spółka w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej ponosiła koszty należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT oraz koszty sfinansowanych przez Spółkę składek z tytułu tych należności określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, premie/nagrody oraz składki z tytułu powyższych należności, w części finansowanej przez Spółkę jako płatnika składek, tj.: składki na ubezpieczenie emerytalne, składki na ubezpieczenie rentowe, składki na ubezpieczenie wypadkowe, z wyłączeniem Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, koszty zatrudnienia danego pracownika w 2017 r., w wysokości odpowiadającej czasowi jego pracy poświęconemu na działalność rozwojową w zakresie opracowania Funkcjonalności, w stosunku do pełnego wymiaru czasu pracy pracownika, mogą zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy CIT.

Ad 3

Art. 9 ust. 1 ustawy CIT stanowi, że podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Ustawa CIT nakłada, ponadto, dodatkowe wymagania na podatników, którzy chcą skorzystać z ulgi B+R, co do prowadzenia ewidencji kosztów, które podlegają odliczeniu w ramach ulgi.

Zgodnie, bowiem, z art. 9 ust. 1b ustawy CIT podatnicy prowadzący działalność badawczo- rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Z powyższych przepisów wynika ogólny obowiązek wyodrębniania przez podatników, zamierzających skorzystać z ulgi B+R, w prowadzonych przez nich księgach podatkowych, kosztów działalności badawczo-rozwojowej. Ustawa nie precyzuje, jednak, w jaki sposób te wyodrębnienie powinno zostać wykonane.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyodrębnienie kosztów na działalność badawczo-rozwojową w ewidencji rachunkowej jest podstawą do kalkulacji wysokości ulgi B+R za dany rok podatkowy, a w związku z tym, podatnik powinien dokonać wyodrębnienia w taki sposób, aby możliwe było zidentyfikowanie kosztów kwalifikowanych, dających prawo do skorzystania z ulgi w kwocie odpowiedniej dla danej kategorii.

Jak wskazano w stanie faktycznym, Wnioskodawca alokował koszty związane z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową na koncie pozabilansowym 991. Poszczególne wydatki zostały wyodrębnione rodzajowo w ramach tego konta, tj. konto 991-2 odnosi się do wynagrodzeń, konto 991-3 do narzutów na wynagrodzenia, a konto 991-9 do innych kosztów.

W konsekwencji, możliwe jest odpowiednie wyodrębnienie poszczególnych grup kosztów kwalifikowanych, związanych z działalnością B+R, poprzez stworzenie pomocniczej ewidencji rachunkowej oraz jednoczesne wykluczenie kosztów niekwalifikujących się do skorzystania z ulgi B+R.

Ponadto, w celu określenia i wyodrębnienia kosztów wynagrodzeń pracowników zaangażowanych w działalność rozwojową Funkcjonalności, pracownicy Spółki (Działu IT) prowadzili w trakcie 2017 r. elektroniczną Ewidencję wskazującą dokładną ilość godzin pracy w danym miesiącu każdego pracownika poświęconą na prace związane z tworzeniem Funkcjonalności za pomocą systemu do zarządzania zadaniami. Prowadzony system umożliwia również określenie dni urlopowych, wolnych od pracy itd., co pozwala na dokładne określenie, w jakiej części czas pracy pracownika w 2017 r. nie kwalifikuje się do czynności związanych z działalnością B+R.

Za pomocą Ewidencji Wnioskodawca jest w stanie:

• określić, którzy pracownicy w danym miesiącu brali udział w realizacji danego projektu związanego z opracowywaniem i tworzeniem Funkcjonalności;
• wyznaczyć udział zaangażowania poszczególnych pracowników w działalność B+R w stosunku do ogólnego czasu pracy w danym miesiącu (ilość godzin w danym miesiącu poświęcaną na działalność rozwojową Funkcjonalności);
• po uwzględnieniu powyższego oraz kosztów zatrudnienia poszczególnych pracowników, określić wartość zaangażowania wszystkich pracowników biorących udział w danych pracach rozwojowych nad tworzeniem Funkcjonalności w ciągu każdego miesiąca.
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe, opracowany przez Spółkę sposób ewidencjonowania czasu pracy pozwala wyodrębnić czas pracy poświęcany na działalność B+R w stosunku do ogólnego czasu pracy pracownika w danym miesiącu. Konsekwencją tego wyodrębnienia będzie możliwość ustalenia dokładnej kwoty (kosztu kwalifikowanego) do odliczenia od podstawy opodatkowania w podatku dochodowym za 2017 r.

Powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 listopada 2017 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.387.2017.1.APO):

Uwzględniając zatem, że regulacje Ustawy o CIT nie wskazują, w jaki sposób ma przebiegać wyodrębnienie kosztów kwalifikowanych, należy uznać, że prawodawca zagwarantował podatnikowi pewną autonomię w wyborze sposobu wyodrębnienia kosztów, którego podstawowym celem jest wskazanie rzeczywistej wartości kosztów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, sposób prowadzenia ewidencji czasu pracy i ewidencji rachunkowej ujęty w opisie stanu faktycznego umożliwia wyodrębnienie kosztów kwalifikowanych, które mogą zostać odliczone od podstawy opodatkowania, a tym samym na skorzystanie z ulgi B+R w 2017 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie, tut. Organ zaznacza, że w uzasadnieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 2 Spółka powołała brzmienie art. 18d ust. 1 oraz 18d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które obowiązuje od 1 stycznia 2018 r.

Natomiast, w 2017 r., który jest przedmiotem niniejszej interpretacji ww. artykuły miały następującą treść:

• od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi” (art. 18d ust.1 ww. ustawy);
• koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie (art. 18d ust. 5 tej ustawy).

Powyższe nie miało jednak wpływu na rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.