2019.07.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.206.2019.2
z 22 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2019 r. (data wpływu 14 maja 2019 r.), uzupełnionym w dniu 9 lipca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

skutków podatkowych wycofania nieruchomości z majątku Spółki jawnej do majątku prywatnego Wnioskodawcy – jest nieprawidłowe,
skutków podatkowych wycofania nieruchomości z majątku spółki jawnej do majątku prywatnego wspólników Spółki jawnej innych niż Wnioskodawca – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania nieruchomości z majątku spółki jawnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki osobowej, która prowadzi działalność pod nazwą „A.” spółka jawna (dalej zwana również: „Spółką”). Wszyscy wspólnicy podlegają opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Polsce. Spółka jest jednocześnie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej również: „VAT”).

Spółka jawna powstała w trybie art. 26 § 4 Kodeksu spółek handlowych (dalej również: „KSH”) w wyniku przekształcenia Spółki cywilnej. Obecnie wspólnikami Spółki jawnej jest pięć osób fizycznych oraz jedna spółka z o.o.

Przeważającym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż hurtowa drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego. Ponadto Spółka, zgodnie z informacją zawartą w rejestrze KRS, zajmuje się także m.in. pozostałą sprzedażą detaliczną prowadzoną w niewyspecjalizowanych sklepach, działalność agentów zajmujących się sprzedażą drewna i materiałów budowlanych, wykonywaniem konstrukcji i pokryć dachowych, transportem drogowym towarów, wynajmem i dzierżawą maszyn i urządzeń budowlanych, wynajmem i zarządzaniem nieruchomości własnych lub wydzierżawionych, magazynowaniem i przechowywaniem pozostałych towarów, pozostałymi pozaszkolnymi formami edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowanymi oraz pozostałą działalnością wspomagającą usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych.

Spółka w swojej działalności gospodarczej wykorzystuje kilka nieruchomości, których stan prawny znacząco się od siebie różni. Spółka posiada w swojej ewidencji środków trwałych następujące nieruchomości, które ostatecznie mają zostać przez Spółkę przekazane Wnioskodawcy lub innym wspólnikom i mają stanowić własność wszystkich lub niektórych wspólników spółki jawnej:

Lokal mieszkalny w G., dla którego Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Właścicielem wskazanej nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej nieruchomości jest Spółka jawna, aczkolwiek wciąż figuruje w niej nazwa Spółki obowiązująca przed przekształceniem. Spółka podjęła już jednak kroki mające na celu ujawnienie w księdze wieczystej właściwej nazwy, tj. Spółki jawnej.
Nieruchomość została zakupiona przez Spółkę cywilną, przed przekształceniem jej w Spółkę jawną, 7 marca 2006 r. Od tamtej pory nieruchomość wprawdzie była ulepszana i remontowana, ale wartość poczynionych na ten cel nakładów nie przekroczyła 30% wartości początkowej nieruchomości.
Garaż w G., dla którego Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Właścicielem wskazanej nieruchomości jest Spółka jawna. Jednakże omyłkowo właścicielem ujawnionym w księdze wieczystej nieruchomości są wspólnicy Spółki jawnej – J. i M. Z. Spółka podjęła już jednak kroki mające na celu ujawnienie w księdze wieczystej właściwego podmiotu, tj. Spółki jawnej. Garaż został nabyty w 2007 r. przez wspólników Spółki, działających w formie Spółki cywilnej (tj. zakupu dokonano jeszcze przed przekształceniem w Spółkę jawną). Powyższy garaż znajduje się w ewidencji środków trwałych Spółki jawnej i nie był on nigdy w żaden sposób ulepszany.
Nieruchomość gruntowa zabudowana w K., dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Właścicielem wskazanej nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej nieruchomości jest Spółka jawna, która figuruje w księdze wieczystej nieruchomości jako właściciel. Grunt został nabyty w 2007 r. przez wspólników Spółki, działających w formie Spółki cywilnej (tj. zakupu dokonano jeszcze przed przekształceniem w Spółkę jawną). Budowa na gruncie zakończyła się w dniu 30 listopada 2018 r., zaś budynek został oddany do użytkowania w dniu 30 grudnia 2018 r.

Wnioskodawca oraz pozostali wspólnicy Spółki jawnej zdecydowali, iż wszystkie powyższe nieruchomości będą stanowić własność Jej wspólników (wyłącznie osób fizycznych) i planują podjąć kroki mające na celu uregulowanie sytuacji prawnej niniejszych nieruchomości. Nieruchomości stanowiące w całości własność Spółki, zostaną wycofane ze spółki w ten sposób, iż zostaną one przeniesione na niektórych wspólników. Nieruchomości, po przyznaniu ich na własność wspólników zostaną najprawdopodobniej oddane Spółce w dzierżawę lub wykreślone z ewidencji środków trwałych.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż wycofanie opisanych we wniosku nieruchomości nie nastąpi tytułem wypłaty zysku w tej Spółce. W wyniku tej czynności prawnej wkład Wnioskodawcy bądź pozostałych wspólników w tej Spółce nie ulegnie obniżeniu. Przeniesienie nieruchomości do majątku wspólników nastąpi w formie aktu notarialnego (umowa nienazwana nieodpłatnego przeniesienia własności nieruchomości z majątku Spółki jawnej na rzecz Jej wspólników). Przeniesienie własności nieruchomości do majątku wspólników nie będzie związane z wysokością posiadanych udziałów, a tym samym przekazywane nieruchomości mogą mieć wartość większą lub mniejszą niż posiadane przez wspólnika udziały.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (przeformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy nieodpłatne wycofanie wyżej opisanych nieruchomości z majątku Spółki na rzecz niektórych wspólników, w tym na rzecz Wnioskodawcy, niezależnie od tego czy wartość nieruchomości odpowiada udziałom wspólników oraz niezależnie od wysokości przypadających na wspólnika udziałów w zyskach Spółki, spowoduje powstanie przychodu po stronie Wnioskodawcy, a tym samym czy powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy wycofanie nieruchomości z majątku Spółki na rzecz kilku wspólników Spółki, innych niż Wnioskodawca, spowoduje powstanie przychodu po stronie Wnioskodawcy, a tym samym czy powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 – nieodpłatne wycofanie nieruchomości (oznaczonych w opisie zdarzenia przyszłego numerami od 1 do 3) z majątku Spółki na rzecz niektórych wspólników, w tym na rzecz Wnioskodawcy, niezależnie od tego czy wartość nieruchomości odpowiada udziałom wspólników oraz niezależnie od wysokości przypadających na wspólnika udziałów w zyskach Spółki, nie spowoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy, a tym samym nie powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawo do udziału w zysku (udziału) są równe.

Koszty uzyskania przychodów, wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów i straty rozliczane są analogicznie (art 8 ust 2 pkt 1 ww. ustawy). Zatem uzyskane przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników, proporcjonalnie do udziałów w spółce. Dochód osiągnięty z tego tytułu stanowi dla jej wspólnika – osoby fizycznej, dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu według zasad przewidzianych dla tego źródła.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy: źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont Przychodem z działalności gospodarczej są również m.in. przychody z odpłatnego zbycia środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej (art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy).

Odpłatne zbycie oznacza przeniesienie własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. W przypadku nieodpłatnego przekazania nieruchomości na cele osobiste wspólników spółek osobowych mamy niewątpliwie do czynienia ze zbyciem ww. składnika majątku. W wyniku tej czynności dojdzie bowiem do przeniesienia prawa własności nieruchomości ze Spółki osobowej na wspólników. Zbycie to nie będzie miało jednak dla tej spółki charakteru odpłatnego, ponieważ w zamian za przeniesienie prawa własności ww. składnika majątku z majątku spółki osobowej do majątku prywatnego jej wspólników, Spółka ta nie uzyska żadnych korzyści majątkowych, a tym samym żaden ze wspólników, w tym Wnioskodawca, nie będą zobowiązani do zapłaty podatku z tytułu dochodów osiągniętych ze spółki osobowej.

Wycofanie nieruchomości z majątku Spółki jawnej do majątku prywatnego wspólnika będzie miało charakter nieodpłatny i nie będzie dokonywane w ramach wypłaty z zysku. Dochodzi tu co prawda do przekazania wyżej wymienionych składników majątkowych do majątku osobistego, ale brak jest odpłatności tego przesunięcia. W wyniku tej czynności dojdzie do przeniesienia własności z majątku Spółki do majątku prywatnego, ale Wnioskodawca jako wspólnik Spółki jawnej oraz jako wspólnik na rzecz którego zostanie przekazana nieruchomość, nie uzyska żadnych opodatkowanych korzyści majątkowych, a tym samym po stronie wspólników, w tym Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy z tego tytułu.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że czynność wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej i nieodpłatnego przekazania Jej na potrzeby prywatne (osobiste), nie będzie rodziła dla Wnioskodawcy, jako wspólnika Spółki jawnej, skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest to czynność w pełni neutralna podatkowo dla wspólników Spółki jawnej.

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 6 grudnia 2018 r. o sygn. 0112-KDIL3-3.4011.370.2018.1 DS: „W wyniku tej czynności dojdzie bowiem do przeniesienia prawa własności nieruchomości ze spółki osobowej na wspólników. Zbycie to nie będzie miało jednak dla tej spółki charakteru odpłatnego, ponieważ w zamian za przeniesienie prawa własności ww. składnika majątku z majątku spółki osobowej do majątku prywatnego jej wspólników, spółka ta nie uzyska żadnych korzyści majątkowych.(...) należy stwierdzić, że czynność wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej i nieodpłatnego przekazania jej na potrzeby prywatne (osobiste) nie będzie rodziła dla Wnioskodawcy, jako wspólnika spółki jawnej, skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych.”

W interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 czerwca 2018 r. o sygn. 0115-KDIT3.4011.228.2018.1.DB wskazano: „Czynność ta nie wiąże się bowiem z odpłatnym zbyciem środka trwałego, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, po stronie Wnioskodawczyni jako wspólnika spółki jawnej, nie dojdzie do powstania przychodu podlegającemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zauważyć jednak należy, że ewentualny dochód może powstać w momencie dokonania odpłatnego zbycia ww. nieruchomości.”

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie nieruchomości z majątku Spółki na rzecz niektórych wspólników, w tym na rzecz Wnioskodawcy, niezależnie od tego czy wartość nieruchomości odpowiada udziałom wspólników oraz niezależnie od wysokości przypadających na wspólnika udziałów w zyskach Spółki, nie spowoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy, a tym samym nie powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 - wycofanie nieruchomości z majątku Spółki na rzecz kilku wspólników spółki, innych niż Wnioskodawca, nie spowoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy, a tym samym nie powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Koszty uzyskania przychodów, wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów i straty rozliczane są analogicznie (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy). Zatem uzyskane przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników, proporcjonalnie do udziałów w spółce. Dochód osiągnięty z tego tytułu stanowi dla jej wspólnika - osoby fizycznej, dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu według zasad przewidzianych dla tego źródła.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przychodem z działalności gospodarczej są również m.in. przychody z odpłatnego zbycia środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej (art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy).

Odpłatne zbycie oznacza przeniesienie własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. W omawianym przypadku przeniesienie własności nieruchomości na rzecz wspólnika spółki, w częściach odpowiadających posiadanym udziałom, nie będzie miało charakteru odpłatnego. W jego wyniku wspólnik nie uzyska żadnych korzyści majątkowych tym samym wspólnik nie osiągnie przychodu w rozumieniu powołanego art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych spółki i nieodpłatnego przekazania ich do majątku osobistego jednego wspólnika bądź kilku.

Czynność wycofania składnika majątku Spółki nie będzie miała formy umowy sprzedaży, umowy darowizny lub jakiejkolwiek innej umowy i zostanie dokonana w drodze uchwały wspólników spółki o nieodpłatnym wycofaniu środka trwałego ze Spółki.

Wycofanie nieruchomości z majątku Spółki jawnej i nieodpłatne przekazanie ich na potrzeby osobiste jej wspólników, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie rodzi żadnych skutków podatkowych w tym podatku. Majątek osoby fizycznej będącej wspólnikiem Spółki jawnej nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego, dlatego też przekazanie składnika majątku Spółki na potrzeby osobiste jej wspólników nie powoduje powstania przychodu zarówno po stronie Wnioskodawcy jak i Spółki. Poprzez tę czynność nie zostanie uzyskane żadne przysporzenie majątkowe. Przez przysporzenie uważa się bowiem takie działanie, które prowadzi do powstania korzyści majątkowej dla innego podmiotu. W szczególności korzyść ta może polegać na zwiększeniu środków majątkowych tej osoby lub zmniejszeniu jej zobowiązań. Dokonanie takiej czynności nie doprowadzi do jakiegokolwiek przyrostu majątku Spółki, a w konsekwencji także majątku osobistego Wnioskodawcy.

Przeniesienie własności nieruchomości na rzecz kilku wspólników, innych niż Wnioskodawca, nie spowoduje po jego stronie obowiązku podatkowego. Jest to czynność neutralna podatkowo.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 2014 r. o sygn. II FSK 1532/12, w którym Sąd stwierdził, że „przychodami są więc wszelkiego rodzaju przysporzenia majątkowe, które mają nieodwracalny charakter, przy czym muszą być definitywnie otrzymane przez dany podmiot”.

W ocenie Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę powyższą argumentację, za przychód podlegający opodatkowaniu może być uznany jedynie przychód, który ma konkretny wymiar finansowy, zwiększa majątek podatnika oraz ma charakter definitywny. W związku z tym, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód, zatem nie powstaje obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie nieruchomości z majątku Spółki na rzecz kilku wspólników Spółki, innych niż Wnioskodawca, nie spowoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy, a tym samym nie powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

w zakresie skutków podatkowych wycofania nieruchomości z majątku Spółki jawnej do majątku prywatnego Wnioskodawcy – jest nieprawidłowe,
w zakresie skutków podatkowych wycofania nieruchomości z majątku spółki jawnej do majątku prywatnego wspólników Spółki jawnej innych niż Wnioskodawca – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 505 ze zm.) spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

W myśl art. 4 § 1 pkt 1 cyt. ustawy, spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Stosownie do art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą (art. 8 § 2 ustawy).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 22 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

Spółka jawna może zatem posiadać własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników. Majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia (art. 28 Kodeksu spółek handlowych).

Stosownie do art. 51 Kodeksu spółek handlowych każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach. W myśl art. 52 § 1 ww. ustawy, wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego.

Ze względu na to, iż spółka jawna jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej – z punktu widzenia prawa podatkowego – podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są poszczególni wspólnicy tej spółki.

Zgodnie z art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż w pkt 28.

W myśl natomiast art. 5a pkt 28 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
spółkę kapitałową w organizacji,
spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów, dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 omawianej ustawy – źródłem przychodów jest m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera przepisów odnoszących się do czynności przekazania majątku pomiędzy spółką niemającą osobowości prawnej a jej wspólnikami na podstawie uchwały o nieodpłatnym przekazaniu tego majątku wspólnikowi.

Ustawa ta zawiera natomiast przepis ogólny, tj. art. 14 ust. 2 pkt 1, zgodnie z którym, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio;

W przepisie tym mowa jest o przychodzie z „odpłatnego zbycia” składników majątku związanego z działalnością gospodarczą. O powstaniu przychodu decydują więc dwie przesłanki, które muszą zaistnieć łącznie. Musi dojść do zbycia, które powinno być odpłatne.

W przypadku nieodpłatnego przekazania nieruchomości przez Spółkę jawną do majątku Jej wspólników, niewątpliwie dochodzi do zbycia nieruchomości przez Spółkę. W wyniku tej czynności dojdzie do przeniesienia prawa własności ze Spółki (posiadającej odrębny majątek) na Jej wspólników.

Jednak z uwagi na to, że uchwała o wycofaniu nieruchomości ze Spółki odnosi się do czynności nieodpłatnej, trzeba uznać, że Spółka nie uzyska od wspólników żadnej korzyści materialnej z tego tytułu. Oznacza to, że w przypadku nieodpłatnego przeniesienia składników majątku Spółki na Jej wspólników, czynność ta, jako niewiążąca się z jakąkolwiek korzyścią majątkową na rzecz Spółki, nie stanowi odpłatnego zbycia składników majątku.

W związku z tym, skoro zgodnie z przytoczonym wyżej art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodami podlegającymi opodatkowaniu u wspólnika Spółki jawnej są, co do zasady, przysporzenia uzyskane przez tę Spółkę w wyniku dokonanych przez nią czynności, trzeba uznać, że wycofanie nieruchomości z majątku Spółki do majątku Wnioskodawcy lub majątku pozostałych wspólników, jako następujące w ramach nieodpłatnej czynności, nie będzie skutkowało powstaniem u Wnioskodawcy przychodu z tytułu odpłatnego zbycia.

W niniejszej sprawie wskazać również należy na art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Stosownie do treści art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczając nieodpłatne świadczenie do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”. Zgodnie z wykładnią gramatyczną, odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”, odpłatny zaś to „taki za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002). Nieodpłatny to niewymagający opłaty. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, po raz pierwszy sformułowanym w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 stycznia 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 2285/98, a potem w uchwale siedmiu sędziów NSA z 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 i w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z 16 października 2006 r, sygn. akt II FPS 1/06, pojęcie to obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Nieodpłatnym świadczeniem jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu. Nieodpłatne świadczenie ma miejsce, gdy świadczeniu jednego z podmiotów nie towarzyszy świadczenie drugostronne, co w konsekwencji wyraża się w zaistnieniu stanu, w którym po stronie przyjmującego dochodzi do zwiększenia aktywów bądź zmniejszenia pasywów. Świadczenia otrzymującego, aby podlegały opodatkowaniu, muszą zatem prowadzić do pojawienia się po stronie podmiotu je otrzymującego przychodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku podmiotu otrzymującego nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku.

Najbardziej istotną dla pojęcia nieodpłatnego świadczenia jest przesłanka, dotycząca ekwiwalentności, w istocie pozwalająca na stwierdzenie, kiedy mamy do czynienia ze świadczeniem nieodpłatnym. Tylko świadczenia nieekwiwalentne mogą stanowić przychód podatkowy po stronie otrzymującego. Ekwiwalentność, która wyłącza możliwość powstania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnego przysporzenia, oznacza wystąpienie świadczenia wzajemnego. Ekwiwalentność nie może wystąpić ani w momencie dokonywania świadczenia, ani w jakimkolwiek momencie w przyszłości. Jeżeli bowiem występuje ekwiwalent, jest też korzyść po drugiej stronie, a więc wyłączona jest możliwość uznania świadczenia za nieodpłatne. Przysporzenie w majątku podatnika musi mieć dla niego pewną wartość, którą można wyrazić w wymiarze finansowym. Chodzi o to, by świadczenie otrzymane bez wynagrodzenia było dla otrzymującego wartościowe. Świadczenie nieodpłatne będące przychodem podatkowym powinno wynikać z dwustronnego stosunku, tzn. powinien istnieć możliwy do identyfikacji podmiot świadczący oraz podmiot otrzymujący. Wynika to wprost z brzmienia ustawy, która mówi o świadczeniu, a nie o przysporzeniu. Zgodnie z definicją słownikową „świadczenie” oznacza obowiązek wykonania lub przekazania czegoś na czyjąś rzecz.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca otrzyma nieruchomości wycofane z majątku Spółki jawnej do majątku prywatnego o wyższej wartości niż Jego udział w Spółce (a zatem nieekwiwalentnie), wówczas powstanie dla Niego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla wspólnika, który otrzyma nieruchomości o wyższej wartości powstanie przychód odpowiadający wartości nadwyżki ponad jego udział w Spółce. Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 1019/11, „Spółki osobowe na mocy art. 8 k.s.h. mogą być podmiotem stosunku prawnego”. W rezultacie w niniejszej sprawie nastąpi świadczenie z majątku Spółki jawnej do majątku wspólnika. U Wnioskodawcy nastąpi więc, w wyniku otrzymania nieruchomości, przysporzenie majątkowe. Skoro zaś przysporzenie to – jak wprost wskazano we wniosku – nastąpi bez żadnego ekwiwalentu, przysporzenia na rzecz Spółki, to należy uznać je za świadczenie nieodpłatne. Przychód ten zakwalifikować należy do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Systemowe odczytanie art. 14 ust. 1, 2 i 3 w związku z art. 5b ust. 2 ustawy podatkowej wskazuje bowiem, że przychody wspólnika z udziału w spółce osobowej prowadzącej działalność gospodarczą, określone w art. 8 ust. 1, należy co do zasady uznawać za przychody z działalności gospodarczej (por. wyrok WSA w Gliwicach z 29 czerwca 2017 r. sygn. akt. I SA/Gl 296/15). Natomiast nie powstanie przychód dla Wnioskodawcy, jeżeli wartość nieruchomości otrzymanych przez Niego będą miały wartość odpowiadającą (nieprzekraczającą) Jego udziałowi w Spółce.

Reasumując, nieodpłatne przekazanie nieruchomości z majątku Spółki jawnej do majątku prywatnego kilku wspólników, w tym Wnioskodawcy, bez obniżania udziału kapitałowego w Spółce nie powoduje powstania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia tych nieruchomości w podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie będzie związane z jakimkolwiek przysporzeniem dla Spółki. Przychód dla Wnioskodawcy nie powstanie także wówczas, gdy nieruchomość zostanie wycofana z majątku Spółki na rzecz kilku wspólników, innych niż Wnioskodawca. Nie dojdzie tu bowiem do powstania przysporzenia dla Wnioskodawcy. Nieodpłatne przekazanie środków trwałych Spółki na potrzeby własne wspólników Spółki do ich majątków, nie może być potraktowane jako przychód z odpłatnego zbycia tych składników przez Spółkę, ponieważ w opisanym zdarzeniu przyszłym własność nieruchomości będzie przekazana nieodpłatnie, w drodze umowy nienazwanej, będzie natomiast umową nienazwaną o treści i skutkach określonych w tej umowie. W związku z tym zasadne jest stanowisko, że nieodpłatne przekazanie wspólnikom Spółki innym niż Wnioskodawca nieruchomości w wyniku wycofania ich ze Spółki nie spowoduje powstania przychodu i zobowiązania podatkowego po stronie Wnioskodawcy.

Natomiast dla Wnioskodawcy jako nieodpłatnie nabywającego nieruchomości, powstanie przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w sytuacji, gdy otrzyma On nieruchomości wycofane z majątku Spółki jawnej do majątku prywatnego o wyższej wartości niż Jego udział w Spółce. Jeśli wartość nieruchomości nie przekroczy wartości odpowiadającej Jego udziałowi w Spółce wówczas nie dojdzie do powstania przychodu z tego tytułu.

Wskazać należy, że zakres żądania Wnioskodawcy wyznacza:

stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez Wnioskodawcę oraz
zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy w kontekście jego wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko Wnioskodawcy.

Zastrzeżenia wymaga również, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku przez Wnioskodawcę w kontekście zadanych pytań. Nie rozstrzyga natomiast kwestii ewentualnej dzierżawy wycofanych nieruchomości dla Spółki.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie skutków podatkowych przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, nie rozstrzyga zaś kwestii prawidłowości działań na gruncie przepisów odrębnych (w tym przepisów Kodeksu cywilnego, Kodeksu spółek handlowych, ustawy o księgach wieczystych i hipotece). Przepisy tych ustaw, nie stanowią przepisów prawa podatkowego, wobec czego Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie ma uprawnienia do interpretowania tych przepisów w trybie wydawania indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, określonym w rozdziale 1a Działu II tej ustawy.

Należy zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w wyniku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego organy podatkowe ustalą, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od rzeczywistego, to Wnioskodawca nie będzie mógł powołać się na niniejszą interpretację indywidualną.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin